2014-01-10 09:49:10
Πριν από δυο χρόνια (σχεδόν), η Γαλλία έκανε λάθος το οποίο στοίχισε συνολικά στην κοινή προσπάθεια των λαών της Ευρώπης να αντέξουν τις διαβρωτικές συνέπειες της κρίσης που ξέσπασε μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers στην άλλη όχθη του Ατλαντικού.
Στις προεδρικές εκλογές του Μαϊου του 2012, η χώρα που γέννησε τη σημαντικότερη Επανάσταση αξιών, θεσμών και συνειδήσεων την οποία γνώρισε η ανθρωπότητα στη συνολική διαδρομή της, αποφάσισε να τιμωρήσει τον πολιτικό που παραδόθηκε στα πάθη του θυελλώδους χαρακτήρα του, και ξέχασε ότι… δεν ήταν μεγαλύτερος από την ίδια τη Γαλλία.
Έτσι, ο Νικολά Σαρκοζί έχασε από εκείνον που δεν θα μπορούσε να χάσει ποτέ. Και ο “κ. κανονικός” Φρανσουά Ολάντ πέρασε την είσοδο των Ηλυσίων Πεδίων ως οικοδεσπότης. Για να εξελιχθεί μέσα σε ελάχιστους μήνες σε “κ. τίποτα”, και με την ασθενική ηγετική περπατησιά του να κοντύνει υπερβολικά τη Γαλλία.
Φυσικά οι Γάλλοι επανήλθαν πολύ γρήγορα στον ρεαλισμό. Από τη στιγμή που ο Ολάντ συμπλήρωσε πέρυσι τον Μάιο έναν χρόνο στην Προεδρία της Γαλλίας, ή και νωρίτερα ακόμη, οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν με εκνευριστική επιμονή ότι ο άλλοτε σύντροφος ζωής και πατέρας των παιδιών της Σεγκολέν Ρουαγιάλ είναι, πέραν πάσης αμφιβολίας, δεύτερων σκέψεων και… ανταγωνισμού, ο χειρότερος Πρόεδρος που γνώρισαν όλες οι Γαλλικές Δημοκρατίες.
Σήμερα, και μπροστά στο ορόσημο του δεύτερου μισού της Προεδρίας Ολάντ, που θα είναι πιθανότατα και ο επίλογος της προεδρικής θητείας του Σοσιαλιστική πολιτικού, οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν ότι η γαλλική κοινωνία ξεθύμανε. Ο θυμός έχει περάσει. Και κάπως έτσι ερωτεύτηκε ξανά τον Νικολά Σαρκοζί.
Ο πολιτικός που τελείωσε τον “σιρακισμό” και ξεδόντιασε τον “γκολισμό”, δημιουργώντας ένα αμιγώς προσωποπαγές κόμμα, πιο κοντά στον μεσαίο χώρο και τις απαιτήσεις της σύγχρονης Ευρώπης και όχι μόνο της Γαλλίας, είναι ήδη το απόλυτο φαβορί για τις προεδρικές εκλογές του 2017.
Εφόσον φυσικά αποφασίσει να είναι εκ νέου υποψήφιος, κάτι που όσοι διαισθάνονται τις ιδιαίτερες παραμέτρους της προσωπικότητας και κυρίως της ψυχοσύνθεσης του Νικολά Σαρκοζί, δεν έχουν αμφιβολίες ότι θα συμβεί.
Δημοκόπηση της “CSA” δείχνει ότι οι Γάλλοι ψηφοφόροι έχουν θετική άποψη για τον Νικολά Σαρκοζί, σε ποσοστό 46%, το μεγαλύτερο από την εποχή της πολιτικής παντοδυναμίας του, πριν τις χαμένες εκλογές του 2012. Την ίδια στιγμή, οι θετικές γνώμες για τον Φρανσουά Ολάντ δεν ξεπερνούν το 25%.
Η μεγάλη επιστροφή λοιπόν έχει ήδη δρομολογηθεί. Το ενδιαφέρον και αγωνιώδες της υπόθεσης έχει να κάνει με το πώς θα είναι η Ευρώπη σε δυο χρόνια από τώρα. Και κυρίως, πόσο αποφασισμένος θα είναι ο Νικολά Σαρκοζί να ολοκληρώσει αυτό που ξεκίνησε στην προεκλογική αναμέτρηση του 2012: Την αποκοπή του ομφάλιου λώρου ανάμεσα στο Παρίσι και το Βερολίνο.
Έτσι ώστε η χώρα που δεν σταμάτησε να γεννάει ιδέες, να σταματήσει να είναι… συμπλήρωμα της χώρας που έχασε και τους δυο Παγκοσμίους Πολέμους τους οποίους προκάλεσε η ίδια. Για να κερδίσει τον.. τρίτο, στο πεδίο της οικονομίας πλέον, και όχι των μαχών, χάρη σε μια κόρη πάστορα που γεννήθηκε στη λάθος πλευρά του Τείχους του Βερολίνου.
http://ysterografa.gr
Στις προεδρικές εκλογές του Μαϊου του 2012, η χώρα που γέννησε τη σημαντικότερη Επανάσταση αξιών, θεσμών και συνειδήσεων την οποία γνώρισε η ανθρωπότητα στη συνολική διαδρομή της, αποφάσισε να τιμωρήσει τον πολιτικό που παραδόθηκε στα πάθη του θυελλώδους χαρακτήρα του, και ξέχασε ότι… δεν ήταν μεγαλύτερος από την ίδια τη Γαλλία.
Έτσι, ο Νικολά Σαρκοζί έχασε από εκείνον που δεν θα μπορούσε να χάσει ποτέ. Και ο “κ. κανονικός” Φρανσουά Ολάντ πέρασε την είσοδο των Ηλυσίων Πεδίων ως οικοδεσπότης. Για να εξελιχθεί μέσα σε ελάχιστους μήνες σε “κ. τίποτα”, και με την ασθενική ηγετική περπατησιά του να κοντύνει υπερβολικά τη Γαλλία.
Φυσικά οι Γάλλοι επανήλθαν πολύ γρήγορα στον ρεαλισμό. Από τη στιγμή που ο Ολάντ συμπλήρωσε πέρυσι τον Μάιο έναν χρόνο στην Προεδρία της Γαλλίας, ή και νωρίτερα ακόμη, οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν με εκνευριστική επιμονή ότι ο άλλοτε σύντροφος ζωής και πατέρας των παιδιών της Σεγκολέν Ρουαγιάλ είναι, πέραν πάσης αμφιβολίας, δεύτερων σκέψεων και… ανταγωνισμού, ο χειρότερος Πρόεδρος που γνώρισαν όλες οι Γαλλικές Δημοκρατίες.
Σήμερα, και μπροστά στο ορόσημο του δεύτερου μισού της Προεδρίας Ολάντ, που θα είναι πιθανότατα και ο επίλογος της προεδρικής θητείας του Σοσιαλιστική πολιτικού, οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν ότι η γαλλική κοινωνία ξεθύμανε. Ο θυμός έχει περάσει. Και κάπως έτσι ερωτεύτηκε ξανά τον Νικολά Σαρκοζί.
Ο πολιτικός που τελείωσε τον “σιρακισμό” και ξεδόντιασε τον “γκολισμό”, δημιουργώντας ένα αμιγώς προσωποπαγές κόμμα, πιο κοντά στον μεσαίο χώρο και τις απαιτήσεις της σύγχρονης Ευρώπης και όχι μόνο της Γαλλίας, είναι ήδη το απόλυτο φαβορί για τις προεδρικές εκλογές του 2017.
Εφόσον φυσικά αποφασίσει να είναι εκ νέου υποψήφιος, κάτι που όσοι διαισθάνονται τις ιδιαίτερες παραμέτρους της προσωπικότητας και κυρίως της ψυχοσύνθεσης του Νικολά Σαρκοζί, δεν έχουν αμφιβολίες ότι θα συμβεί.
Δημοκόπηση της “CSA” δείχνει ότι οι Γάλλοι ψηφοφόροι έχουν θετική άποψη για τον Νικολά Σαρκοζί, σε ποσοστό 46%, το μεγαλύτερο από την εποχή της πολιτικής παντοδυναμίας του, πριν τις χαμένες εκλογές του 2012. Την ίδια στιγμή, οι θετικές γνώμες για τον Φρανσουά Ολάντ δεν ξεπερνούν το 25%.
Η μεγάλη επιστροφή λοιπόν έχει ήδη δρομολογηθεί. Το ενδιαφέρον και αγωνιώδες της υπόθεσης έχει να κάνει με το πώς θα είναι η Ευρώπη σε δυο χρόνια από τώρα. Και κυρίως, πόσο αποφασισμένος θα είναι ο Νικολά Σαρκοζί να ολοκληρώσει αυτό που ξεκίνησε στην προεκλογική αναμέτρηση του 2012: Την αποκοπή του ομφάλιου λώρου ανάμεσα στο Παρίσι και το Βερολίνο.
Έτσι ώστε η χώρα που δεν σταμάτησε να γεννάει ιδέες, να σταματήσει να είναι… συμπλήρωμα της χώρας που έχασε και τους δυο Παγκοσμίους Πολέμους τους οποίους προκάλεσε η ίδια. Για να κερδίσει τον.. τρίτο, στο πεδίο της οικονομίας πλέον, και όχι των μαχών, χάρη σε μια κόρη πάστορα που γεννήθηκε στη λάθος πλευρά του Τείχους του Βερολίνου.
http://ysterografa.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Όχι, δεν βρέχει κ. Γεωργιάδη…!!!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
