2014-01-12 15:32:07
Γράφει ο Γερακιανάκης Μανώλης, Αγρότης
Ήταν η ώρα περίπου 15:00 το μεσημέρι της Παρασκευής 10 Ιανουαρίου όταν μετά την νεκρώσιμη ακολουθία ηλικιωμένης στον ιερό ναό του Αγίου Ιωάννου στην κάτω παραλία της Ιεράπετρας και ενώ είχε απομακρυνθεί μόλις 20 μέτρα από την εκκλησία ο Τάκης, σωριάστηκε στην άκρη του δρόμου.
Τρέξαμε κοντά του και διαπιστώσαμε ότι ούτε ανέπνεε ούτε σφυγμό μπορούσαμε να βρούμε και γνωρίζοντας τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, συμπεράναμε ότι έπαθε ανακοπή.
Αρχίσαμε αμέσως τις μαλάξεις στο στήθος, κάποιοι άλλοι καλούσαν το 166 και ο Γιάννης του έδωσε το φιλί της ζωής μέχρι που διαπιστώσαμε ότι πήρε έστω και μια αργή και βαθιά ανάσα.
Συνεχίζαμε αδιάκοπα μιας και μόλις σταματάγαμε χάναμε και αυτή την αργή ανάσα ενώ η προσπάθειες για το ΕΚΑΒ ήταν άκαρπες αφού το μοναδικό ασθενοφόρο της Ιεράπετρας ήταν σε διακομιδή.
Απελπισμένοι βάλαμε τον άτυχο Τάκη στην καρότσα ενός αγροτικού αυτοκινήτου που με μεγάλη ταχύτητα και επικίνδυνη πραγματικά οδήγηση, φτάσαμε στο νοσοκομείο χωρίς να σταματήσουμε στιγμή τις μαλάξεις και βλέποντας τις αργές ανάσες πιστεύαμε ότι υπήρχαν ακόμα ελπίδες σωτηρίας.
Με το που φτάσαμε στο νοσοκομείο, η αναισθησιολόγος μας, Εύη Μαργαριτσανάκη και ο χειρούργος μας, Ηρακλής Παπαδάκης ανέβηκαν στην καρότσα για να του προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες και με την προσπάθεια και του υπόλοιπου προσωπικού έγινε παροχή οξυγόνου μέχρι που μεταφέρθηκε στο κέντρο επειγόντων περιστατικών.
Έδωσαν πραγματική μάχη όλοι οι γιατροί και το προσωπικό για να τον κρατήσουν στην ζωή πράγμα όμως που δεν στάθηκε δυνατόν μιας και η κατάσταση του χαρακτηρίστηκε μη αναστρέψιμη. Ακόμα και ο υποδιοικητής του νοσοκομείου μας έμεινε δίπλα του από την πρώτη στιγμή, μέχρι και την τελευταία.
Έτσι άδικα χάσαμε τον Τάκη, μια μορφή της τουριστικής Ιεράπετρας, μια μορφή της Κάτω Παραλίας, που έγραψε την τελευταία του σελίδα παλεύοντας να κρατηθεί στην ζωή πάνω σε μια καρότσα.
Ο Τάκης έβαλε ανεξίτηλη την σφραγίδα του σαν επιχειρηματίας του τουρισμού, μίλαγε περισσότερες από πέντε ξένες γλώσσες και το σύνθημα του ήταν , ενώ μόνο καλά λόγια έχουν να πουν όσοι εργαστήκαν στο κατάστημα του.
Ο Τάκης έφυγε άδικα λίγους μήνες μετά τον θάνατο της συντρόφου του, κάτι που δεν είχε ξεπεράσει αφού είχε χάσει το μοναδικό του στήριγμα όπως ο ίδιος εξομολογούταν, γιατί δεν υπήρχε ασθενοφόρο διαθέσιμο να τρέξει και να του προσφέρει τις πρώτες βοήθειες και γιατί το σύστημα υγείας είναι ξεχαρβαλωμένο στο όνομα της οικονομίας και των δανειστών.
Τελικά αναρωτιέμαι, είναι αρκετό να λέμε ότι το νοσοκομείο μας δεν θα κλείσει, θα παραμείνει ανοικτό και την ίδια στιγμή να χάνονται άνθρωποι 50-55 χρονών, γιατί δεν υπάρχει η δυνατότητα να τους παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες;
Το ΕΚΑΒ της Ιεράπετρας διαθέτει δύο ασθενοφόρα αλλά μόνο το ένα είναι σε λειτουργία αφού το υπάρχον προσωπικό με δυσκολία καλύπτει την μία βάρδια και εκείνη την στιγμή έλειπε σε διακομιδή στο νοσοκομείο της Νεάπολης για παθολογικό περιστατικό, μιας και η παθολογική μας κλινική δεν εφημέρευε αφού έχει μόνο έναν γιατρό παθολόγο και καλύπτονται μόνο ελάχιστες ημέρες εφημερίας.
Ένα λοιπόν ασθενοφόρο που μόλις επέστρεψε από την Νεάπολη έφυγε πάλι για διακομιδή δεύτερου παθολογικού περιστατικού στο νοσοκομείο Σητείας αφού είχε αδειάσει ένα κρεβάτι και η παθολογική του νοσοκομείο Αγίου Νικολάου ήταν και αυτή πλήρης.
Το Εθνικό Κέντρο Άμεσης Βοήθειας έχει μετατραπεί σε μεταφορικό κέντρο, με πολλούς κινδύνους ακόμα και για τους διασώστες αρκεί να αναφέρω πως την μέρα του τραγικού περιστατικού έγιναν έντεκα διακομιδές στην βάρδια από το μοναδικό ασθενοφόρο, τρεις στο Ηράκλειο, τρεις στην Σητεία, μία στην Νεάπολη και τέσσερεις στον Άγιο Νικόλαο.
Να μην ξεχνάμε ότι είμαστε στην Ελλάδα του 2014, που έχουμε την προεδρία της ΕΕ, που η αξία της ζωής έχει μηδενιστεί, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια ακόμα και στην ύστατη στιγμή μας είναι ζητούμενο και που η καθημερινή αγωνία όλων μας για το αύριο μας φέρνει σε αδιέξοδα.
Σεβόμενος την μνήμη του Τάκη θα αποφύγω τους χαρακτηρισμούς, αλλά θα θέσω τα εξής ερωτήματα:
Τι θα κάνετε κ. Ματαλιωτάκη και κ. Μακρονικολάκη για αυτή την κατάσταση, θα επιτρέψετε να συνεχίσει να παραμένει κλειστή η παθολογική μας κλινική και το ΕΚΑΒ υποστελεχομένο;
Μπορείτε να σηκώσετε στους ώμους σας το βάρος της άδικης απώλειας ζωών;
Πώς να σας αποκαλέσω κ. Γρηγοράκη, κ. Γεωργιάδη και όλες εσάς τις μνημονιακές κυβερνήσεις, όταν μετράτε την υγεία μονό με οικονομικούς όρους, όταν με τις εγκληματικές σας παραλείψεις και αποφάσεις και όταν με την απάνθρωπη πολιτική σας, μας οδηγείτε στην άδικη απώλεια ζωών με μαθηματική ακρίβεια;
Πόσες ζωές πρέπει να χαθούν ακόμα για να μπει ένα φρένο στην εξαθλίωση, για να σταματήσει η μιζέρια και να βρούμε ξανά την αξία της ζωής;
Καλό ταξίδι Τάκη, η μοναδικότητα της προσωπικότητα σου και η τραγικότητα της απώλειας σου, θα μείνουν αξέχαστα.
Tromaktiko
Ήταν η ώρα περίπου 15:00 το μεσημέρι της Παρασκευής 10 Ιανουαρίου όταν μετά την νεκρώσιμη ακολουθία ηλικιωμένης στον ιερό ναό του Αγίου Ιωάννου στην κάτω παραλία της Ιεράπετρας και ενώ είχε απομακρυνθεί μόλις 20 μέτρα από την εκκλησία ο Τάκης, σωριάστηκε στην άκρη του δρόμου.
Τρέξαμε κοντά του και διαπιστώσαμε ότι ούτε ανέπνεε ούτε σφυγμό μπορούσαμε να βρούμε και γνωρίζοντας τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, συμπεράναμε ότι έπαθε ανακοπή.
Αρχίσαμε αμέσως τις μαλάξεις στο στήθος, κάποιοι άλλοι καλούσαν το 166 και ο Γιάννης του έδωσε το φιλί της ζωής μέχρι που διαπιστώσαμε ότι πήρε έστω και μια αργή και βαθιά ανάσα.
Συνεχίζαμε αδιάκοπα μιας και μόλις σταματάγαμε χάναμε και αυτή την αργή ανάσα ενώ η προσπάθειες για το ΕΚΑΒ ήταν άκαρπες αφού το μοναδικό ασθενοφόρο της Ιεράπετρας ήταν σε διακομιδή.
Απελπισμένοι βάλαμε τον άτυχο Τάκη στην καρότσα ενός αγροτικού αυτοκινήτου που με μεγάλη ταχύτητα και επικίνδυνη πραγματικά οδήγηση, φτάσαμε στο νοσοκομείο χωρίς να σταματήσουμε στιγμή τις μαλάξεις και βλέποντας τις αργές ανάσες πιστεύαμε ότι υπήρχαν ακόμα ελπίδες σωτηρίας.
Με το που φτάσαμε στο νοσοκομείο, η αναισθησιολόγος μας, Εύη Μαργαριτσανάκη και ο χειρούργος μας, Ηρακλής Παπαδάκης ανέβηκαν στην καρότσα για να του προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες και με την προσπάθεια και του υπόλοιπου προσωπικού έγινε παροχή οξυγόνου μέχρι που μεταφέρθηκε στο κέντρο επειγόντων περιστατικών.
Έδωσαν πραγματική μάχη όλοι οι γιατροί και το προσωπικό για να τον κρατήσουν στην ζωή πράγμα όμως που δεν στάθηκε δυνατόν μιας και η κατάσταση του χαρακτηρίστηκε μη αναστρέψιμη. Ακόμα και ο υποδιοικητής του νοσοκομείου μας έμεινε δίπλα του από την πρώτη στιγμή, μέχρι και την τελευταία.
Έτσι άδικα χάσαμε τον Τάκη, μια μορφή της τουριστικής Ιεράπετρας, μια μορφή της Κάτω Παραλίας, που έγραψε την τελευταία του σελίδα παλεύοντας να κρατηθεί στην ζωή πάνω σε μια καρότσα.
Ο Τάκης έβαλε ανεξίτηλη την σφραγίδα του σαν επιχειρηματίας του τουρισμού, μίλαγε περισσότερες από πέντε ξένες γλώσσες και το σύνθημα του ήταν , ενώ μόνο καλά λόγια έχουν να πουν όσοι εργαστήκαν στο κατάστημα του.
Ο Τάκης έφυγε άδικα λίγους μήνες μετά τον θάνατο της συντρόφου του, κάτι που δεν είχε ξεπεράσει αφού είχε χάσει το μοναδικό του στήριγμα όπως ο ίδιος εξομολογούταν, γιατί δεν υπήρχε ασθενοφόρο διαθέσιμο να τρέξει και να του προσφέρει τις πρώτες βοήθειες και γιατί το σύστημα υγείας είναι ξεχαρβαλωμένο στο όνομα της οικονομίας και των δανειστών.
Τελικά αναρωτιέμαι, είναι αρκετό να λέμε ότι το νοσοκομείο μας δεν θα κλείσει, θα παραμείνει ανοικτό και την ίδια στιγμή να χάνονται άνθρωποι 50-55 χρονών, γιατί δεν υπάρχει η δυνατότητα να τους παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες;
Το ΕΚΑΒ της Ιεράπετρας διαθέτει δύο ασθενοφόρα αλλά μόνο το ένα είναι σε λειτουργία αφού το υπάρχον προσωπικό με δυσκολία καλύπτει την μία βάρδια και εκείνη την στιγμή έλειπε σε διακομιδή στο νοσοκομείο της Νεάπολης για παθολογικό περιστατικό, μιας και η παθολογική μας κλινική δεν εφημέρευε αφού έχει μόνο έναν γιατρό παθολόγο και καλύπτονται μόνο ελάχιστες ημέρες εφημερίας.
Ένα λοιπόν ασθενοφόρο που μόλις επέστρεψε από την Νεάπολη έφυγε πάλι για διακομιδή δεύτερου παθολογικού περιστατικού στο νοσοκομείο Σητείας αφού είχε αδειάσει ένα κρεβάτι και η παθολογική του νοσοκομείο Αγίου Νικολάου ήταν και αυτή πλήρης.
Το Εθνικό Κέντρο Άμεσης Βοήθειας έχει μετατραπεί σε μεταφορικό κέντρο, με πολλούς κινδύνους ακόμα και για τους διασώστες αρκεί να αναφέρω πως την μέρα του τραγικού περιστατικού έγιναν έντεκα διακομιδές στην βάρδια από το μοναδικό ασθενοφόρο, τρεις στο Ηράκλειο, τρεις στην Σητεία, μία στην Νεάπολη και τέσσερεις στον Άγιο Νικόλαο.
Να μην ξεχνάμε ότι είμαστε στην Ελλάδα του 2014, που έχουμε την προεδρία της ΕΕ, που η αξία της ζωής έχει μηδενιστεί, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια ακόμα και στην ύστατη στιγμή μας είναι ζητούμενο και που η καθημερινή αγωνία όλων μας για το αύριο μας φέρνει σε αδιέξοδα.
Σεβόμενος την μνήμη του Τάκη θα αποφύγω τους χαρακτηρισμούς, αλλά θα θέσω τα εξής ερωτήματα:
Τι θα κάνετε κ. Ματαλιωτάκη και κ. Μακρονικολάκη για αυτή την κατάσταση, θα επιτρέψετε να συνεχίσει να παραμένει κλειστή η παθολογική μας κλινική και το ΕΚΑΒ υποστελεχομένο;
Μπορείτε να σηκώσετε στους ώμους σας το βάρος της άδικης απώλειας ζωών;
Πώς να σας αποκαλέσω κ. Γρηγοράκη, κ. Γεωργιάδη και όλες εσάς τις μνημονιακές κυβερνήσεις, όταν μετράτε την υγεία μονό με οικονομικούς όρους, όταν με τις εγκληματικές σας παραλείψεις και αποφάσεις και όταν με την απάνθρωπη πολιτική σας, μας οδηγείτε στην άδικη απώλεια ζωών με μαθηματική ακρίβεια;
Πόσες ζωές πρέπει να χαθούν ακόμα για να μπει ένα φρένο στην εξαθλίωση, για να σταματήσει η μιζέρια και να βρούμε ξανά την αξία της ζωής;
Καλό ταξίδι Τάκη, η μοναδικότητα της προσωπικότητα σου και η τραγικότητα της απώλειας σου, θα μείνουν αξέχαστα.
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
