2014-01-21 01:01:44
Γράφει ο Κωνσταντίνος Χνούδας
Σε ένα ταξίδι μέσα στην φύση όπως ακριβώς είναι, θα δούμε ότι ένας κήπος είναι όμορφος χωρίς να χρειάζεται να πιστεύουμε ότι υπάρχουν νεράιδες στο βάθος του κύριε Adams. Ας σβήσουμε επίσης από την μνήμη μας την λέξη Υπερφυσικό, είναι μια αφελής λέξη καθώς οτιδήποτε συμβαίνει, συμβαίνει μέσα στη φύση και θα γνωρίσουμε πώς να πιστεύουμε σε κάτι τέτοιο δεν είναι σωστό και δεν μας τιμά ως νοήμων όντα.
Στα πρώτα βήματα μέσα στο βασίλειο της φύσης ανακαλύπτουμε αρχικά πως δεν είμαστε μόνοι, είμαστε ένα είδος σε έναν ωκεανό πολύμορφων ειδών ζωής. Ο χρόνος κατά τον οποίο υπάρχουμε είναι ένα ανοιγόκλειμα του βλεφάρου στο χρόνο που θα χρειάζονταν κάποιος παρατηρητής ενοποιός στην παράσταση της φύσης, ο οποίος θα έπαιρνε θέση από την αρχή παρακολουθώντας απ’ τα βρεφικά βήματα του πλανήτη μας. Η παράσταση της ζωής έχει αρχίσει, όμως δεν υπάρχει ίχνος απόδειξης σεναριογράφου που να γράφει την ιστορία της
. Σαν μαθητευόμενη η φύση πορεύονταν μαθαίνοντας πώς να εξελίσσεται πειραματιζόμενη με όποια βασικά στοιχεία είχε στην διάθεσή της. Το τετράδιο που σημείωνε όσα μάθαινε το παιδί-φύση αποτελεί τα ίδια της τα δημιουργήματα, είμαστε εμείς. Υπενθυμίζω ένα στοιχείο κοινής προέλευσης: «Οι ουσίες που εκκρίνονται από τα φυτά, γίνονται δεκτές από το σώμα μας, τα κύτταρα μας μιλούν την ίδια γλώσσα. Είμαστε από την ίδια οικογένεια».
Ας σκεφτούμε όμως κάνοντας την ερώτηση: καθώς δεν υπάρχει σενάριο στο οποίο να οφείλουμε την ύπαρξή μας στην τωρινή παράσταση της ζωής, πως υπάρχουμε; Η απάντηση μοιάζει να έρχεται από μια απλή και εύκολη σκέψη που όμως δεν στερείτε καμία ορθότητα, υπάρχουμε επειδή μπορούμε. Συνεχίζοντας την σκέψη ας φέρουμε στο μυαλό μας μορφές ζωής που προσπάθησαν να μείνουν στην ζωή, και είτε δεν κατάφεραν να αντιμετωπίσουν τον χρόνο αρκετά καλά εγκαταλείποντας εν τέλει το σκηνικό, είτε αναγκάστηκαν να εξελιχθούν σε ένα νέο είδος που πλεονεκτούσε στις περιβαλλοντικές απαιτήσεις και επιβίωνε κερδίζοντας έδαφος. Ένα αποτέλεσμα τέτοιας εξέλιξης είμαστε και εμείς. Το προηγούμενο είδος μας από το οποίο προερχόμαστε -250.000ος προ-προπάππος μας- εξελίχθηκε σε αυτό που είμαστε τώρα.
Όμως υπάρχει ένα λάθος στην παραπάνω παράγραφο, στην φύση δεν σου έρχεται επιστολή που να αναγράφεται η αναγκαιότητα να πρέπει να εξελιχθείς. Στην πραγματικότητα δεν εξελίσσεσαι ούτε καν εσύ σαν άτομο. Αυτό που εξελίσσεται είναι αυτό που «λέει» το πώς θα είσαι εσύ και με την σειρά του το πώς περίπου θα είναι οι απόγονοί σου. Περί τίνος πρόκειται; Περί ενός μόριο. Μοιάζει με βιβλίο απαρτιζόμενο με αρχιτεκτονικά σχέδια. Στην αυγή της ιστορία της ζωής και του μορίου-βιβλίου συγκροτήθηκαν τα γράμματα των λέξεων στης πρώτες σελίδες με βάση τους νόμους της χημεία και τους νόμους της φυσικής που ισχύουν σε όλο το σύμπαν μας. Το μεγαλύτερο σχεδιαστικό επίτευγμα του πρωταρχικού αυτού αρχιτεκτονικού βιβλίου που πρέπει να συντάχθηκε επίσης στις πρώτες σελίδες είναι η ικανότητα αυτό-αναδιατύπωσης του ίδιου του μόριο-βιβλίου.
Στο σύμπαν δεν παρατηρείτε η στασιμότητα άλλα οι συνεχές μεταβολές. Με αυτήν την προϋπόθεση μία τέλεια αυτό-αναδιατύπωση του αρχιτεκτονικού σχεδίου θα ήταν καταστροφική καθώς το σχέδιο θα δημιουργούσε κτίσματα με αντοχή μόνο υπό συγκεκριμένες και αμετάβλητες συνθήκες. Έτσι μόνο η ατελής αυτό-αναδιατύπωση όπου μικρές τυχαίες χημικές μεταβολές θα είχαν πιθανότητα δημιουργίας βελτιωμένων κτισμάτων με χαρακτηριστικά κατάλληλα για συγκεκριμένες περιβαλλοντικές συνθήκες. Όπως θα έχετε καταλάβει τα κτίσματα είναι οι μορφές ζωής που υπάρχουν σε κάθε χωροχρόνο του κόσμου μας. Το αυτόαναδιατυπώμενο βιβλίο είναι το αυτό-αντιγραφόμενο DNA που υπάρχει στα κύτταρά μας, με τα αρχιτεκτονικά σχέδια του βιβλίου να μας είναι γνωστά με την ονομασία γονίδια και τέλος η ατελής αντιγραφή να μεταφράζεται και σαν μετάλλαξη. Είμαστε ότι μας κάνουν τα γονίδια να είμαστε με την φύση σαν κριτής μας να επιλέγει ποιος είναι ο καταλληλότερος ή όπως θα έλεγε ο Δαρβίνος ο προσαρμοστικότερος και του επιτρέπεται να κληροδοτήσει τα γονίδιά του. Γονίδια που πάντα θα επιβιώνουν υπακούοντας στους νόμους της εξέλιξης alias Natura.
Βιβλιογραφία
Dawkins, R. (1976). The Selfish Gene. Oxford University Press
Dawkins, R. (1986). The Blind Watchmaker. Norton & Company, Inc
Adams, D. (2003). The Salmon of Doubt. London: Pan.
Arthus-Bertrand, Y. (2009). Project HOME. Available at http://www.homethemovie.org/en
logioshermes
Σε ένα ταξίδι μέσα στην φύση όπως ακριβώς είναι, θα δούμε ότι ένας κήπος είναι όμορφος χωρίς να χρειάζεται να πιστεύουμε ότι υπάρχουν νεράιδες στο βάθος του κύριε Adams. Ας σβήσουμε επίσης από την μνήμη μας την λέξη Υπερφυσικό, είναι μια αφελής λέξη καθώς οτιδήποτε συμβαίνει, συμβαίνει μέσα στη φύση και θα γνωρίσουμε πώς να πιστεύουμε σε κάτι τέτοιο δεν είναι σωστό και δεν μας τιμά ως νοήμων όντα.
Στα πρώτα βήματα μέσα στο βασίλειο της φύσης ανακαλύπτουμε αρχικά πως δεν είμαστε μόνοι, είμαστε ένα είδος σε έναν ωκεανό πολύμορφων ειδών ζωής. Ο χρόνος κατά τον οποίο υπάρχουμε είναι ένα ανοιγόκλειμα του βλεφάρου στο χρόνο που θα χρειάζονταν κάποιος παρατηρητής ενοποιός στην παράσταση της φύσης, ο οποίος θα έπαιρνε θέση από την αρχή παρακολουθώντας απ’ τα βρεφικά βήματα του πλανήτη μας. Η παράσταση της ζωής έχει αρχίσει, όμως δεν υπάρχει ίχνος απόδειξης σεναριογράφου που να γράφει την ιστορία της
Ας σκεφτούμε όμως κάνοντας την ερώτηση: καθώς δεν υπάρχει σενάριο στο οποίο να οφείλουμε την ύπαρξή μας στην τωρινή παράσταση της ζωής, πως υπάρχουμε; Η απάντηση μοιάζει να έρχεται από μια απλή και εύκολη σκέψη που όμως δεν στερείτε καμία ορθότητα, υπάρχουμε επειδή μπορούμε. Συνεχίζοντας την σκέψη ας φέρουμε στο μυαλό μας μορφές ζωής που προσπάθησαν να μείνουν στην ζωή, και είτε δεν κατάφεραν να αντιμετωπίσουν τον χρόνο αρκετά καλά εγκαταλείποντας εν τέλει το σκηνικό, είτε αναγκάστηκαν να εξελιχθούν σε ένα νέο είδος που πλεονεκτούσε στις περιβαλλοντικές απαιτήσεις και επιβίωνε κερδίζοντας έδαφος. Ένα αποτέλεσμα τέτοιας εξέλιξης είμαστε και εμείς. Το προηγούμενο είδος μας από το οποίο προερχόμαστε -250.000ος προ-προπάππος μας- εξελίχθηκε σε αυτό που είμαστε τώρα.
Όμως υπάρχει ένα λάθος στην παραπάνω παράγραφο, στην φύση δεν σου έρχεται επιστολή που να αναγράφεται η αναγκαιότητα να πρέπει να εξελιχθείς. Στην πραγματικότητα δεν εξελίσσεσαι ούτε καν εσύ σαν άτομο. Αυτό που εξελίσσεται είναι αυτό που «λέει» το πώς θα είσαι εσύ και με την σειρά του το πώς περίπου θα είναι οι απόγονοί σου. Περί τίνος πρόκειται; Περί ενός μόριο. Μοιάζει με βιβλίο απαρτιζόμενο με αρχιτεκτονικά σχέδια. Στην αυγή της ιστορία της ζωής και του μορίου-βιβλίου συγκροτήθηκαν τα γράμματα των λέξεων στης πρώτες σελίδες με βάση τους νόμους της χημεία και τους νόμους της φυσικής που ισχύουν σε όλο το σύμπαν μας. Το μεγαλύτερο σχεδιαστικό επίτευγμα του πρωταρχικού αυτού αρχιτεκτονικού βιβλίου που πρέπει να συντάχθηκε επίσης στις πρώτες σελίδες είναι η ικανότητα αυτό-αναδιατύπωσης του ίδιου του μόριο-βιβλίου.
Στο σύμπαν δεν παρατηρείτε η στασιμότητα άλλα οι συνεχές μεταβολές. Με αυτήν την προϋπόθεση μία τέλεια αυτό-αναδιατύπωση του αρχιτεκτονικού σχεδίου θα ήταν καταστροφική καθώς το σχέδιο θα δημιουργούσε κτίσματα με αντοχή μόνο υπό συγκεκριμένες και αμετάβλητες συνθήκες. Έτσι μόνο η ατελής αυτό-αναδιατύπωση όπου μικρές τυχαίες χημικές μεταβολές θα είχαν πιθανότητα δημιουργίας βελτιωμένων κτισμάτων με χαρακτηριστικά κατάλληλα για συγκεκριμένες περιβαλλοντικές συνθήκες. Όπως θα έχετε καταλάβει τα κτίσματα είναι οι μορφές ζωής που υπάρχουν σε κάθε χωροχρόνο του κόσμου μας. Το αυτόαναδιατυπώμενο βιβλίο είναι το αυτό-αντιγραφόμενο DNA που υπάρχει στα κύτταρά μας, με τα αρχιτεκτονικά σχέδια του βιβλίου να μας είναι γνωστά με την ονομασία γονίδια και τέλος η ατελής αντιγραφή να μεταφράζεται και σαν μετάλλαξη. Είμαστε ότι μας κάνουν τα γονίδια να είμαστε με την φύση σαν κριτής μας να επιλέγει ποιος είναι ο καταλληλότερος ή όπως θα έλεγε ο Δαρβίνος ο προσαρμοστικότερος και του επιτρέπεται να κληροδοτήσει τα γονίδιά του. Γονίδια που πάντα θα επιβιώνουν υπακούοντας στους νόμους της εξέλιξης alias Natura.
Βιβλιογραφία
Dawkins, R. (1976). The Selfish Gene. Oxford University Press
Dawkins, R. (1986). The Blind Watchmaker. Norton & Company, Inc
Adams, D. (2003). The Salmon of Doubt. London: Pan.
Arthus-Bertrand, Y. (2009). Project HOME. Available at http://www.homethemovie.org/en
logioshermes
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γεροντοέρωτες για τον Μπλάτερ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
