2014-01-31 16:06:11
Ο Νίκος ήταν το δεύτερο, από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας Κούρκουλου. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στου Ζωγράφου.
Ο πατέρας του διατηρούσε κουρείο, ενώ ο ίδιος, πριν γίνει ηθοποιός, έκανε διάφορες δουλειές, για να τον βοηθήσει. Ήταν μια δεμένη και αγαπημένη οικογένεια, που δυστυχώς είχε πολλές απρόσεμενες απώλειες.
Το πρώτο χτύπημα της μοίρας
Το 1952, ο πρωτότοκος γιος της οικογένειας, Σπύρος, που είχε τελειώσει τη σχολή εμποροπλοιάρχων και ταξίδευε με ένα γκαζάδικο σαν τρίτος πλοίαρχος, χάθηκε για πάντα. Το πλοίο του χτυπήθηκε από τυφώνα ανοιχτά της Βενεζουέλας και κόπηκε στα δύο. Σύμφωνα με μαρτυρίες, αρχικά, σχεδόν όλοι σώθηκαν. Λέγεται ότι ο καπετάνιος πήρε μαζί του σε μια βάρκα τους πλοιάρχους και τους δύο μηχανικούς.
Η βάρκα μετά από περιπλάνηση στη θάλασσα, ξεβράστηκε σε μια ακτή της Βενεζουέλας, όπου οι κάτοικοι βρήκαν το άψυχο σώμα του καπετάνιου. Οι υπόλοιποι, που επέβαιναν στη βάρκα, δε βρέθηκαν ποτέ.
Το συγκλονιστικό είναι, πως την ημέρα του ατυχήματος, ο Νίκος Κούρκουλος ξύπνησε ξαφνικά και είπε στη μητέρα του: «Μάνα, μεγάλο κακό θα μας βρει». Όταν πληροφορήθηκαν τα δυσάρεστα, όλοι κατέρρευσαν.
Την ημέρα του ατυχήματος, ο Νίκος Κούρκουλος ξύπνησε ξαφνικά και είπε στη μητέρα του : «Μάνα, μεγάλο κακό θα μας βρει».
Η μητέρα του ηθοποιού, Αυξεντία, δεν αποδέχτηκε ποτέ τον θάνατο του παιδιού της.
Το γεγονός ότι το σώμα του δε βρέθηκε, διατηρούσε μια άσβεστη ελπίδα στην ψυχή της.
Καθημερινά περίμενε να ανοίξει η πόρτα και να τον δει μπροστά της, ενώ μιλούσε στους δικούς της για εκείνον, σαν να ήταν ζωντανός.
Ο Νίκος Κούρκουλος συγκλονίστηκε από τον χαμό του αδελφού του, με τον οποίο είχαν μικρή διαφορά ηλικίας και ήταν αρκετά δεμένοι.
Ο ηθοποιός δεν μιλούσε δημόσια για την οικογενειακή τραγωδία. Άλλωστε, ήταν μια εποχή που δεν υπήρχε η ισοπέδωση των ριάλιτι και οι δημοσιογράφοι σέβονταν την προσωπική ζωή των καλλιτεχνών. Για αυτό και διαχειρίζονταν με προσοχή και διακριτικότητα τις πληροφορίες που είχαν για τον ηθοποιό, οπότε δεν είναι γνωστές πολλές λεπτομέρειες για τον χαμό του αδελφού του.
Στις σπάνιες συνεντεύξεις που έδινε, προτιμούσε να μιλά για τη μεγάλη του αγάπη, που ήταν το θέατρο, αλλά και για τον έρωτα, που όπως έλεγε, έπαιζε σημαντικό ρόλο στη ζωή του.
Σε συνέντευξη του στο Θανάση Λάλα το 1998, είχε μιλήσει για τον μεγάλο του αδελφό, αναφερόμενος στη σχέση μεταξύ του πρωτότοκου παιδιού με τα αδέλφια του.
«Ήμουν το δεύτερο παιδί. Το νούμερο που έτσι πιστεύω είναι το πιο δυνατό, τις περισσότερες φορές. Είναι η άμιλλα που αναπτύσσεται στο δευτερότοκο παιδί. Γεννιέται με το στίγμα, ότι ποτέ δεν θα γίνει πρώτο… ως παιδί ζει πάντα για να ξεπεράσει τον πρώτο αδελφό του.
Εγώ τουλάχιστον, με αυτό βασανιζόμουν. Και εκεί ήταν ο αγώνας, εκεί έδινα τη μάχη. Ήμουν ένα παιδί που έβγαλε νυχτερινό γυμνάσιο, επειδή ήθελε να αποδείξει νομίζω ότι «εγώ μπορώ να σπουδάζω και να φέρνω και λεφτά στο σπίτι».
Πήγα, δούλεψα, πήγα και στο νυχτερινό γυμνάσιο και όλα τα λεφτά πήγαιναν στο σπίτι. Βέβαια, όλα αυτά δεν είχαν να κάνουν με τον αδελφό μου… Ο πρώτος αδελφός μου, ο Σπύρος, ήταν ένα εξαίρετο παιδί, το καλύτερο παιδί ή, αν θέλεις, πολύ καλύτερο παιδί από μένα Μετά από κάποια χρόνια, ένιωσα τύψεις για τη συμπεριφορά μου απέναντί του, και κάποια στιγμή του είπα: «Ποτέ δεν θα συγχωρήσω στον εαυτό μου, που σου φέρθηκα έτσι σαν πιτσιρικάς». Τον είχα πει κάποτε «χαραμοφάη».
Είναι πολύ σκληρά τα παιδιά. Μερικές φορές είναι κακά πολύ. Ο αδελφός μου σπούδαζε, αλλά εγώ δεν καταλάβαινα τότε.
Αυτός πήγαινε στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων, άρα χαραμοφάης, ενώ εγώ ήμουν ο δουλευταράς, που πήγαινε και στο νυχτερινό. Τι ανόητος που ήμουν τότε, Θεέ μου, και πόσο άδικος».
Ακόμα και τότε, ο ηθοποιός δεν αναφέρθηκε συγκεκριμένα στον τραγικό χαμό του αδελφού του.
Η τραγική ιστορία της οικογένειας ήρθε πρόσφατα στη δημοσιότητα, μετά από συνέντευξη στον Γιώργο Λιάνη, του μικρότερου και τελευταίου αδελφού του ηθοποιού, Στέφανου, χωρίς όμως το θέμα να πάρει διαστάσεις.
Ο θάνατος και του δεύτερου αδελφού
Στην ίδια συνέντευξη, ο Στέφανος Κούρκουλος αποκάλυψε τη δεύτερη πράξη της οικογενειακής τραγωδίας.
Τότε που χάθηκε αναπάντεχα και ο τρίτος γιος της οικογένειας. Ο Στέφανος Κούρκουλος είχε τελειώσει το Πολυτεχνείο και μαζί με τον αδελφό του, έχτιζαν πολυκατοικίες.
Όταν έχτιζαν τη δεύτερη πολυκατοικία, ένα δυστύχημα συγκλόνισε για δεύτερη φορά την οικογένεια Κούρκουλου.
Ο τρίτος γιος βρισκόταν μαζί με τους εργάτες στην οικοδομή και μετρούσε τα τούβλα, όταν ξαφνικά έπεσε από την ταράτσα και σκοτώθηκε. Η οικογένεια υπέμεινε και αυτή την απώλεια, χωρίς το θέμα να πάρει δημοσιότητα, αν και ο Νίκος ήταν ήδη γνωστός ηθοποιός.
Ο Νίκος Κούρκουλος δεν αναφερόταν ποτέ στον θάνατο των αδελφών του, αλλά όπως είναι φυσικό, δεν έμενε ανεπηρέαστος.
Λέγεται ότι, η ένταση του ηθοποιού στη σκηνή της ταινίας «Ορατότης Μηδέν», που καίει τα υπάρχοντά του έξω από το σπίτι του, οφείλεται στη μνήμη του αδελφού του, καθώς η ταινία αναφέρεται σε ένα θανατηφόρο, στημένο ναυάγιο.
Ο Κούρκουλος δίνει μία από τις πιο συγκλονιστικές ερμηνείες στον ελληνικό κινηματογράφο της εποχής.
Η σκηνή με το τραγούδι του Πλέσσα και τη φωνή του Διονυσίου, περνάει στην ιστορία της μεγάλης οθόνης.
Ίσως γιατί για τον Κούρκουλο, η συναισθηματική φόρτιση του ήρωα δεν ήταν μόνο στο σενάριο, αλλά και στην ίδια του τη ζωή.
Πηγή: mixanitouxronou
xespao
Ο πατέρας του διατηρούσε κουρείο, ενώ ο ίδιος, πριν γίνει ηθοποιός, έκανε διάφορες δουλειές, για να τον βοηθήσει. Ήταν μια δεμένη και αγαπημένη οικογένεια, που δυστυχώς είχε πολλές απρόσεμενες απώλειες.
Το πρώτο χτύπημα της μοίρας
Το 1952, ο πρωτότοκος γιος της οικογένειας, Σπύρος, που είχε τελειώσει τη σχολή εμποροπλοιάρχων και ταξίδευε με ένα γκαζάδικο σαν τρίτος πλοίαρχος, χάθηκε για πάντα. Το πλοίο του χτυπήθηκε από τυφώνα ανοιχτά της Βενεζουέλας και κόπηκε στα δύο. Σύμφωνα με μαρτυρίες, αρχικά, σχεδόν όλοι σώθηκαν. Λέγεται ότι ο καπετάνιος πήρε μαζί του σε μια βάρκα τους πλοιάρχους και τους δύο μηχανικούς.
Η βάρκα μετά από περιπλάνηση στη θάλασσα, ξεβράστηκε σε μια ακτή της Βενεζουέλας, όπου οι κάτοικοι βρήκαν το άψυχο σώμα του καπετάνιου. Οι υπόλοιποι, που επέβαιναν στη βάρκα, δε βρέθηκαν ποτέ.
Το συγκλονιστικό είναι, πως την ημέρα του ατυχήματος, ο Νίκος Κούρκουλος ξύπνησε ξαφνικά και είπε στη μητέρα του: «Μάνα, μεγάλο κακό θα μας βρει». Όταν πληροφορήθηκαν τα δυσάρεστα, όλοι κατέρρευσαν.
Την ημέρα του ατυχήματος, ο Νίκος Κούρκουλος ξύπνησε ξαφνικά και είπε στη μητέρα του : «Μάνα, μεγάλο κακό θα μας βρει».
Η μητέρα του ηθοποιού, Αυξεντία, δεν αποδέχτηκε ποτέ τον θάνατο του παιδιού της.
Το γεγονός ότι το σώμα του δε βρέθηκε, διατηρούσε μια άσβεστη ελπίδα στην ψυχή της.
Καθημερινά περίμενε να ανοίξει η πόρτα και να τον δει μπροστά της, ενώ μιλούσε στους δικούς της για εκείνον, σαν να ήταν ζωντανός.
Ο Νίκος Κούρκουλος συγκλονίστηκε από τον χαμό του αδελφού του, με τον οποίο είχαν μικρή διαφορά ηλικίας και ήταν αρκετά δεμένοι.
Ο ηθοποιός δεν μιλούσε δημόσια για την οικογενειακή τραγωδία. Άλλωστε, ήταν μια εποχή που δεν υπήρχε η ισοπέδωση των ριάλιτι και οι δημοσιογράφοι σέβονταν την προσωπική ζωή των καλλιτεχνών. Για αυτό και διαχειρίζονταν με προσοχή και διακριτικότητα τις πληροφορίες που είχαν για τον ηθοποιό, οπότε δεν είναι γνωστές πολλές λεπτομέρειες για τον χαμό του αδελφού του.
Στις σπάνιες συνεντεύξεις που έδινε, προτιμούσε να μιλά για τη μεγάλη του αγάπη, που ήταν το θέατρο, αλλά και για τον έρωτα, που όπως έλεγε, έπαιζε σημαντικό ρόλο στη ζωή του.
Σε συνέντευξη του στο Θανάση Λάλα το 1998, είχε μιλήσει για τον μεγάλο του αδελφό, αναφερόμενος στη σχέση μεταξύ του πρωτότοκου παιδιού με τα αδέλφια του.
«Ήμουν το δεύτερο παιδί. Το νούμερο που έτσι πιστεύω είναι το πιο δυνατό, τις περισσότερες φορές. Είναι η άμιλλα που αναπτύσσεται στο δευτερότοκο παιδί. Γεννιέται με το στίγμα, ότι ποτέ δεν θα γίνει πρώτο… ως παιδί ζει πάντα για να ξεπεράσει τον πρώτο αδελφό του.
Εγώ τουλάχιστον, με αυτό βασανιζόμουν. Και εκεί ήταν ο αγώνας, εκεί έδινα τη μάχη. Ήμουν ένα παιδί που έβγαλε νυχτερινό γυμνάσιο, επειδή ήθελε να αποδείξει νομίζω ότι «εγώ μπορώ να σπουδάζω και να φέρνω και λεφτά στο σπίτι».
Πήγα, δούλεψα, πήγα και στο νυχτερινό γυμνάσιο και όλα τα λεφτά πήγαιναν στο σπίτι. Βέβαια, όλα αυτά δεν είχαν να κάνουν με τον αδελφό μου… Ο πρώτος αδελφός μου, ο Σπύρος, ήταν ένα εξαίρετο παιδί, το καλύτερο παιδί ή, αν θέλεις, πολύ καλύτερο παιδί από μένα Μετά από κάποια χρόνια, ένιωσα τύψεις για τη συμπεριφορά μου απέναντί του, και κάποια στιγμή του είπα: «Ποτέ δεν θα συγχωρήσω στον εαυτό μου, που σου φέρθηκα έτσι σαν πιτσιρικάς». Τον είχα πει κάποτε «χαραμοφάη».
Είναι πολύ σκληρά τα παιδιά. Μερικές φορές είναι κακά πολύ. Ο αδελφός μου σπούδαζε, αλλά εγώ δεν καταλάβαινα τότε.
Αυτός πήγαινε στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων, άρα χαραμοφάης, ενώ εγώ ήμουν ο δουλευταράς, που πήγαινε και στο νυχτερινό. Τι ανόητος που ήμουν τότε, Θεέ μου, και πόσο άδικος».
Ακόμα και τότε, ο ηθοποιός δεν αναφέρθηκε συγκεκριμένα στον τραγικό χαμό του αδελφού του.
Η τραγική ιστορία της οικογένειας ήρθε πρόσφατα στη δημοσιότητα, μετά από συνέντευξη στον Γιώργο Λιάνη, του μικρότερου και τελευταίου αδελφού του ηθοποιού, Στέφανου, χωρίς όμως το θέμα να πάρει διαστάσεις.
Ο θάνατος και του δεύτερου αδελφού
Στην ίδια συνέντευξη, ο Στέφανος Κούρκουλος αποκάλυψε τη δεύτερη πράξη της οικογενειακής τραγωδίας.
Τότε που χάθηκε αναπάντεχα και ο τρίτος γιος της οικογένειας. Ο Στέφανος Κούρκουλος είχε τελειώσει το Πολυτεχνείο και μαζί με τον αδελφό του, έχτιζαν πολυκατοικίες.
Όταν έχτιζαν τη δεύτερη πολυκατοικία, ένα δυστύχημα συγκλόνισε για δεύτερη φορά την οικογένεια Κούρκουλου.
Ο τρίτος γιος βρισκόταν μαζί με τους εργάτες στην οικοδομή και μετρούσε τα τούβλα, όταν ξαφνικά έπεσε από την ταράτσα και σκοτώθηκε. Η οικογένεια υπέμεινε και αυτή την απώλεια, χωρίς το θέμα να πάρει δημοσιότητα, αν και ο Νίκος ήταν ήδη γνωστός ηθοποιός.
Ο Νίκος Κούρκουλος δεν αναφερόταν ποτέ στον θάνατο των αδελφών του, αλλά όπως είναι φυσικό, δεν έμενε ανεπηρέαστος.
Λέγεται ότι, η ένταση του ηθοποιού στη σκηνή της ταινίας «Ορατότης Μηδέν», που καίει τα υπάρχοντά του έξω από το σπίτι του, οφείλεται στη μνήμη του αδελφού του, καθώς η ταινία αναφέρεται σε ένα θανατηφόρο, στημένο ναυάγιο.
Ο Κούρκουλος δίνει μία από τις πιο συγκλονιστικές ερμηνείες στον ελληνικό κινηματογράφο της εποχής.
Η σκηνή με το τραγούδι του Πλέσσα και τη φωνή του Διονυσίου, περνάει στην ιστορία της μεγάλης οθόνης.
Ίσως γιατί για τον Κούρκουλο, η συναισθηματική φόρτιση του ήρωα δεν ήταν μόνο στο σενάριο, αλλά και στην ίδια του τη ζωή.
Πηγή: mixanitouxronou
xespao
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
