2014-02-01 12:14:41
τοῦ Νέστορα Νιοκηφορίδη
Ἡ ἀριστερά καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, δέν ἔχουν και τόσο μεγάλες διαφορές σέ ἐπίπεδο ἰδεῶν . Ἁπλῶς, ἀνθρωπολογικῶς, στήν ἀριστερά θέλουν τόν ἄνθρωπο μέ τό ζόρι ἤ μέ τήν προπαγάνδα ἐνάρετο. Θεολογικῶς πρόκειται για τό ἑξής: Ἡ ἀριστερά, δέν ἔχει τόν Χριστό, ἔχει ὅμως πολλούς ἀνθρώπους πού πιστεύουν στόν Χριστό ή θέλουν νά πιστεύσουν στόν Χριστό, ἔχει καί ἀμφιβαλλομένους περί τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ ("ἄθεους"), ἔχει καί "πραγματικούς ἄθεους" (ἀδίστακτους ἄθεους), ἔχει καί "ἄθεους" ἤ ἀδίστακτους ἄθεους πού νομίζουν ὅτι εἶναι Μεσσίες. Ὅταν οἱ τελευταῖοι ἐπικρατοῦν στήν ἀριστερά, ὑπάρχει κρίση στίς σχέσεις τῆς ἀριστερᾶς μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί τούς ὀρθοδόξους χριστιανούς, κατά τῶν ὁποἰων ἡ φανατικά ἄθεη ἀριστερά κηρύσσει τόν πόλεμο.
Ἡ δεξιά καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, δέν ἔχουν καί τόσο μεγάλες διαφορές σέ ἐπίπεδο λόγων. Διαφέρουν ὅμως ὡς πρός την ὑποκρισία
. Διότι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀποκηρύσσει πλήρως τήν ὑποκρισία μαζί μέ τήν ἀσέβεια πρός τόν Θεό. Ὑποκρισία δέ, συνιστᾶ κάθε ἀσυνέπεια λόγων καί ἔργων πού πρέπει να ἀποφεύγεται. Ἀποκυρύσσει λοιπόν ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τήν ὑποκρισία, ἰδίως ὅταν τά λόγια μιλᾶνε περί εὐσεβείας, τά δέ ἔργα ἐργάζονται τήν ἀσέβεια. Ἑπομένως, ὅταν στήν δεξιά ἐπικρατοῦν ἄνθρωποι πού ἐργάζονται τήν ἀσέβεια πρός τόν ἀληθινό Θεό, ἄρα καί προς τούς ἀνθρώπους, ἐνῶ μέ τά λόγια καί ἐπιφανειακές φανφάρες ἐπαινοῦν τήν θεοσέβεια, προκύπτει κρίση μεταξύ αὐτῆς τῆς δεξιᾶς, τῆς Μαμωνικῆς δεξιᾶς, καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Ὁ καπιταλισμός καί ὁ κουμμουνισμός, δηλαδή ὁ "ἐφαρμοσμένος οἰκονομισμός", ἔχουν, ἀπό σκοτισμό νοός ἤ καί ἀπό ἄγνοια πολλές φορές, ὡς κύριο ἐχθρό τους, ὄχι τόν χριστιανισμό ἐν γένει, ἀλλά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί ὅσους ἐκ τῶν λοιπῶν χριστιανῶν, δέν ὑπηρετοῦν τόν ἐφαρμοσμένο οἰκονομισμό, κοινῶς Μαμωνᾶ.
Ὁ "ἐφαρμοσμένος οἰκονομισμός", ὡς πρός τίς ἄλλες θρησκεῖες, ἄλλοτε συνεργάζεται καί τίς χρησιμοποιεῖ, καί ἄλλοτε δίδει ἐναντίον τους μάχη ἐξουσίας καί κυριαρχίας. Μέ τίς δέ λεγόμενες χριστιανικές ὁμολογίες πού ὑπηρετοῦν τόν Μαμωνᾶ ἤ (καί) ἐπιδιώκουν τήν ἐπί γῆς κυριαρχία, ὁ ἐφαρμοσμένος οἰκονομισμός ἔχει φιλικές ἤ ἐχθρικές σχέσεις, ἀνάλογα μέ τίς διαμορφούμενες συμμαχίες μεταξύ ὁμοειδῶν ὀντοτήτων. Μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, δέν μπορεῖ νά δώσῃ τέτοια μάχη, διότι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν ζητεῖ κοσμική ἐξουσία.
Ἐπειδή ὅμως ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει καί στόν κόσμο τοῦτο ἐξουσία, κυρίως έξουσία λύσεως καί ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν, καθώς καί ἐξουσία ἐπί πραγμάτων πού τῆς διατίθενται ἀπό τούς πιστούς γιά τήν ἐπιτέλεση τοῦ σωτηριώδους καί φιλανθρωπικοῦ ἔργου της, πρᾶγμα πού δυσκολεύει τήν ἀπόλυτη ἐπικράτηση, καί στίς ψυχές ἀκόμα, τοῦ ἐφαρμοζόμενου οἰκονομισμοῦ (νά γιατί αὐτός γίνεται καί λέγεται καί ἐν τέλει εἶναι ὁλοκληρωτισμός), στήν ἀκραία μορφή του ἐκδηλώνεται (ὁ ἐφαρμοζόμενος οἰκονομισμός), ὡς ἀδιάλλακτος ἐχθρός τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, τῆς "πολιτείας" τῶν ἁγίων της, καί τῶν ἐν τῶν κόσμῳ πολιτικῶν πού ἀπορρέουν ἀπό τήν ἄμεση ἤ ἔμμεση ἀποδοχή τῆς χριστιανικῆς ὀρθοδοξίας (αὐτός εἶναι ὁ πραγματικός ἐξτρεμισμός ἀπό τόν ὁποῖον κατά βάθος προέρχονται ὅλες οἱ μορφές τρομοκρατίας).
Ὅταν ὅμως ὁ ἐφαρμοζόμενος οἰκονομισμός μετριάζει τήν δογματοποίηση των ἀρχῶν του, ἐμπράκτως καί μέ πολιτικές ἐπιβραδύνσεως ἤ καί περιστολῆς, πρῶτον τοῦ ρυθμοῦ αὐξήσεως τοῦ κέρδους τῶν πλουσιωτέρων, δεύτερον τῆς ἐκμεταλλεύσεως τῆς ἐργασιακῆς δυνάμεως τῶν πενεστέρων, καί τρίτον τῆς γιγαντώσεως τῶν ἐπιχειρήσεων τῶν "δυνατῶν" ἀνθρώπων (ὅπως συνέβαινε ἤδη στήν Ἀνατολική Ρωμαἱκή Αὐτοκρατορία, κατά τήν βασιλεία τῶν αὐτοκρατόρων πού σέβονταν τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί τήν Ὀρθοδοξία της, καί ὅπως συμβαίνει στήν σημερινή Ρωσσία, καί ὅπως εἶναι δυνατόν νά συμβῆ στόν ὑπόλοιπο κόσμο), ὅταν δηλαδή ἀκόμη καί ὁ οἰκονομισμός ἐνεργήσῃ ἐπιεικῶς καί φιλανθρώπως χάριν τοῦ ἀνθρώπου ὁρωμένου σύμφωνα μέ τήν ὀρθόδοξη χριστιανική ἀνθρωπολογία (ὅπως ἐν τοῖς πράγμασι συνέβαινε καί συμβαίνει μέ τόν Κεϋνσιανισμό), καί ὄχι χάριν αὐτοῦ τούτου τοῦ "συστήματος" τοῦ δογματικοῦ οἰκονομισμοῦ (ὅπως κάνει ἕνα τμῆμα τοῦ νεοφιλελευθερισμοῦ, ἡ πολιτκή τοῦ Δ.Ν.Τ., καί ἡ πεπλανημένη καί αὐτοκαταστροφική οἰκονομική πολιτική τῆς Κίνας στίς εἰδικές ζῶνες, πού παραχωροῦν ψίχουλα στούς πάμπτωχους, μόνο καί μόνο γιά νά μήν γίνῃ πολιτική "κεφαλαιοποίηση" δυνάμεως ἐξεγερμένων), τότε αφ' ἑνός μέν σέ ἐμᾶς ὁ ἐφαρμοσμένος οἰκονομισμός (σέ ἀριστερή ἤ δεξιά μορφή του) μπορεῖ "νά κάνῃ χωριό" μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀφ' ἑτέρου δε, καί γενικώτερα, μπορεῖ νά διατηρηθῆ ὁ πολιτισμός τῆς ἀνθρωπότηταςδιά τοῦ λεγομένου ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σπερματικοῦ λόγου.
Γιά τό τί ἀπό τά δύο θά γίνῃ τελικά παγκοσμίως, ποσοτικά τουλάχιστον, θά ἐξαρτηθῆ ἀπό τό ἐάν ἡ ἡγεσία τῆς Κίνας, ἀντιληφθῆ τό διακύβευμα, πού δέν εἶναι οἰκονομικό μόνο, ἀλλά εἶναι καί πολιτικό καί πνευματικό.
InfoGnomon
Ἡ ἀριστερά καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, δέν ἔχουν και τόσο μεγάλες διαφορές σέ ἐπίπεδο ἰδεῶν . Ἁπλῶς, ἀνθρωπολογικῶς, στήν ἀριστερά θέλουν τόν ἄνθρωπο μέ τό ζόρι ἤ μέ τήν προπαγάνδα ἐνάρετο. Θεολογικῶς πρόκειται για τό ἑξής: Ἡ ἀριστερά, δέν ἔχει τόν Χριστό, ἔχει ὅμως πολλούς ἀνθρώπους πού πιστεύουν στόν Χριστό ή θέλουν νά πιστεύσουν στόν Χριστό, ἔχει καί ἀμφιβαλλομένους περί τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ ("ἄθεους"), ἔχει καί "πραγματικούς ἄθεους" (ἀδίστακτους ἄθεους), ἔχει καί "ἄθεους" ἤ ἀδίστακτους ἄθεους πού νομίζουν ὅτι εἶναι Μεσσίες. Ὅταν οἱ τελευταῖοι ἐπικρατοῦν στήν ἀριστερά, ὑπάρχει κρίση στίς σχέσεις τῆς ἀριστερᾶς μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί τούς ὀρθοδόξους χριστιανούς, κατά τῶν ὁποἰων ἡ φανατικά ἄθεη ἀριστερά κηρύσσει τόν πόλεμο.
Ἡ δεξιά καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, δέν ἔχουν καί τόσο μεγάλες διαφορές σέ ἐπίπεδο λόγων. Διαφέρουν ὅμως ὡς πρός την ὑποκρισία
Ὁ καπιταλισμός καί ὁ κουμμουνισμός, δηλαδή ὁ "ἐφαρμοσμένος οἰκονομισμός", ἔχουν, ἀπό σκοτισμό νοός ἤ καί ἀπό ἄγνοια πολλές φορές, ὡς κύριο ἐχθρό τους, ὄχι τόν χριστιανισμό ἐν γένει, ἀλλά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί ὅσους ἐκ τῶν λοιπῶν χριστιανῶν, δέν ὑπηρετοῦν τόν ἐφαρμοσμένο οἰκονομισμό, κοινῶς Μαμωνᾶ.
Ὁ "ἐφαρμοσμένος οἰκονομισμός", ὡς πρός τίς ἄλλες θρησκεῖες, ἄλλοτε συνεργάζεται καί τίς χρησιμοποιεῖ, καί ἄλλοτε δίδει ἐναντίον τους μάχη ἐξουσίας καί κυριαρχίας. Μέ τίς δέ λεγόμενες χριστιανικές ὁμολογίες πού ὑπηρετοῦν τόν Μαμωνᾶ ἤ (καί) ἐπιδιώκουν τήν ἐπί γῆς κυριαρχία, ὁ ἐφαρμοσμένος οἰκονομισμός ἔχει φιλικές ἤ ἐχθρικές σχέσεις, ἀνάλογα μέ τίς διαμορφούμενες συμμαχίες μεταξύ ὁμοειδῶν ὀντοτήτων. Μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, δέν μπορεῖ νά δώσῃ τέτοια μάχη, διότι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν ζητεῖ κοσμική ἐξουσία.
Ἐπειδή ὅμως ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει καί στόν κόσμο τοῦτο ἐξουσία, κυρίως έξουσία λύσεως καί ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν, καθώς καί ἐξουσία ἐπί πραγμάτων πού τῆς διατίθενται ἀπό τούς πιστούς γιά τήν ἐπιτέλεση τοῦ σωτηριώδους καί φιλανθρωπικοῦ ἔργου της, πρᾶγμα πού δυσκολεύει τήν ἀπόλυτη ἐπικράτηση, καί στίς ψυχές ἀκόμα, τοῦ ἐφαρμοζόμενου οἰκονομισμοῦ (νά γιατί αὐτός γίνεται καί λέγεται καί ἐν τέλει εἶναι ὁλοκληρωτισμός), στήν ἀκραία μορφή του ἐκδηλώνεται (ὁ ἐφαρμοζόμενος οἰκονομισμός), ὡς ἀδιάλλακτος ἐχθρός τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, τῆς "πολιτείας" τῶν ἁγίων της, καί τῶν ἐν τῶν κόσμῳ πολιτικῶν πού ἀπορρέουν ἀπό τήν ἄμεση ἤ ἔμμεση ἀποδοχή τῆς χριστιανικῆς ὀρθοδοξίας (αὐτός εἶναι ὁ πραγματικός ἐξτρεμισμός ἀπό τόν ὁποῖον κατά βάθος προέρχονται ὅλες οἱ μορφές τρομοκρατίας).
Ὅταν ὅμως ὁ ἐφαρμοζόμενος οἰκονομισμός μετριάζει τήν δογματοποίηση των ἀρχῶν του, ἐμπράκτως καί μέ πολιτικές ἐπιβραδύνσεως ἤ καί περιστολῆς, πρῶτον τοῦ ρυθμοῦ αὐξήσεως τοῦ κέρδους τῶν πλουσιωτέρων, δεύτερον τῆς ἐκμεταλλεύσεως τῆς ἐργασιακῆς δυνάμεως τῶν πενεστέρων, καί τρίτον τῆς γιγαντώσεως τῶν ἐπιχειρήσεων τῶν "δυνατῶν" ἀνθρώπων (ὅπως συνέβαινε ἤδη στήν Ἀνατολική Ρωμαἱκή Αὐτοκρατορία, κατά τήν βασιλεία τῶν αὐτοκρατόρων πού σέβονταν τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί τήν Ὀρθοδοξία της, καί ὅπως συμβαίνει στήν σημερινή Ρωσσία, καί ὅπως εἶναι δυνατόν νά συμβῆ στόν ὑπόλοιπο κόσμο), ὅταν δηλαδή ἀκόμη καί ὁ οἰκονομισμός ἐνεργήσῃ ἐπιεικῶς καί φιλανθρώπως χάριν τοῦ ἀνθρώπου ὁρωμένου σύμφωνα μέ τήν ὀρθόδοξη χριστιανική ἀνθρωπολογία (ὅπως ἐν τοῖς πράγμασι συνέβαινε καί συμβαίνει μέ τόν Κεϋνσιανισμό), καί ὄχι χάριν αὐτοῦ τούτου τοῦ "συστήματος" τοῦ δογματικοῦ οἰκονομισμοῦ (ὅπως κάνει ἕνα τμῆμα τοῦ νεοφιλελευθερισμοῦ, ἡ πολιτκή τοῦ Δ.Ν.Τ., καί ἡ πεπλανημένη καί αὐτοκαταστροφική οἰκονομική πολιτική τῆς Κίνας στίς εἰδικές ζῶνες, πού παραχωροῦν ψίχουλα στούς πάμπτωχους, μόνο καί μόνο γιά νά μήν γίνῃ πολιτική "κεφαλαιοποίηση" δυνάμεως ἐξεγερμένων), τότε αφ' ἑνός μέν σέ ἐμᾶς ὁ ἐφαρμοσμένος οἰκονομισμός (σέ ἀριστερή ἤ δεξιά μορφή του) μπορεῖ "νά κάνῃ χωριό" μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀφ' ἑτέρου δε, καί γενικώτερα, μπορεῖ νά διατηρηθῆ ὁ πολιτισμός τῆς ἀνθρωπότηταςδιά τοῦ λεγομένου ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σπερματικοῦ λόγου.
Γιά τό τί ἀπό τά δύο θά γίνῃ τελικά παγκοσμίως, ποσοτικά τουλάχιστον, θά ἐξαρτηθῆ ἀπό τό ἐάν ἡ ἡγεσία τῆς Κίνας, ἀντιληφθῆ τό διακύβευμα, πού δέν εἶναι οἰκονομικό μόνο, ἀλλά εἶναι καί πολιτικό καί πνευματικό.
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μικρά αλλά μεγίστης σημασίας έργα προχωρούν από το ΓΕΣ
![Συγκλονιστική μαρτυρία οδηγού που έζησε το τροχαίο στην Υλίκη [video]](https://images.newsnowgreece.com/60/605223/sygklonistiki-martyria-odigou-pou-ezise-to-troxaio-stin-yliki-video-1-124x78.jpg)
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
