2014-02-03 12:06:06
Βρέθηκα στις συναντήσεις των αγροτών μας. Συμπαραστέκομαι στον επαναστατικό τους συναγερμό, μπροστάρης μπαίνω στον... αγώνα τους κόντρα στους τυχοδιώκτες τεχνοκράτες που όρμηξαν στο μεδούλι του παραγωγικού μας οργανισμού.
Όμως Αν δεν βρεθούν οι αγρότες στο δρόμο, όχι για τα Βιβλία Εσόδων τους αλλά για τους υποτιμημένους ένστολους, για τους ευτελισμένους εκπαιδευτικούς, για τους τσακισμένους λιανέμπορους κι αντίστροφα, δεν γίνεται δουλειά. Να θυσιαστούμε ο ένας για τον άλλον.
Αν δεν πολεμήσουν οι ιδιωτικοί υπάλληλοι για τους ναυτικούς, οι γιατροί για τους σχολικούς φύλακες, οι τευτλοπαραγωγοί για τους δικηγόρους, οι μηχανικοί για τους πολύτεκνους, οι φοιτητές για τους συνταξιούχους, δεν θα διώξουμε ποτέ απ´ τη χώρα τους αποικιοκράτες.
Όλοι μαζί, μαζί Συνέλληνες, φορτηγατζήδες νεόπτωχοι, απολυμένοι νοσηλευτές, άνεργοι διαφημιστές, νεολαίοι μετανάστες, να πάψει η ήττα της Αξιοπρέπειάς μας.
Τα κλασικά παπούτσια του Βαν Γκογκ (A pair of shoes, Vincent van Gogh, 1886, Amsterdam). Τα θαυμάσαμε σε διάφορες εκφάνσεις, όχι περισσότερες πάντως από τις χιλιάδες κριτικές αναλύσεις των παγκόσμιων σχολών:
Ειπώθηκε ότι περιγράφουν τη φριχτή μοναξιά των αστών στις μεγαλουπόλεις.
Άλλος ερμήνευσε ότι δεν είναι ζευγάρι (!) αλλά δείχνει τον τρόπο που συνταιριάζονται δυο ρεύματα, πολιτισμοί, ιδεολογίες, γείτονες.
Άλλος ότι είναι γυναικεία τα παπούτσια, και μας δείχνουν το συνεχή υπομονετικό αγώνα της μάνας, συζύγου, εργάτριας, φίλης.
Ο Φρόιντ όταν τα μελέτησε αποφάνθηκε ότι μιλούν για το ένστικτο της αναπαραγωγής αν το παπούτσι είναι η θηλυκή υποδοχή και το πόδι που γλιστρά εντός τους είναι το αρσενικό σύμβολο (!!!).
Προσωπικά, κρατώ την πλήρη εξαθλίωση που κατέφθασε αναπάντεχα. Εισπράττω ως νόημα, τις σκληρότατες μάχες που έρχονται και πλάι-πλάι θα δώσουμε. Φοράμε τα παπούτσια ως τελευταία κίνηση πριν βγούμε απ´ την ασφάλεια του σπιτιού μας, να φύγουμε για όποιο μετερίζι καλείται ο καθένας μας.
Κώστας Γ. Γιοβανόπουλος
Βουλευτής Ημαθίας - ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
Γραμματέας Κοινοβ. Ομάδας Tromaktiko
Όμως Αν δεν βρεθούν οι αγρότες στο δρόμο, όχι για τα Βιβλία Εσόδων τους αλλά για τους υποτιμημένους ένστολους, για τους ευτελισμένους εκπαιδευτικούς, για τους τσακισμένους λιανέμπορους κι αντίστροφα, δεν γίνεται δουλειά. Να θυσιαστούμε ο ένας για τον άλλον.
Αν δεν πολεμήσουν οι ιδιωτικοί υπάλληλοι για τους ναυτικούς, οι γιατροί για τους σχολικούς φύλακες, οι τευτλοπαραγωγοί για τους δικηγόρους, οι μηχανικοί για τους πολύτεκνους, οι φοιτητές για τους συνταξιούχους, δεν θα διώξουμε ποτέ απ´ τη χώρα τους αποικιοκράτες.
Όλοι μαζί, μαζί Συνέλληνες, φορτηγατζήδες νεόπτωχοι, απολυμένοι νοσηλευτές, άνεργοι διαφημιστές, νεολαίοι μετανάστες, να πάψει η ήττα της Αξιοπρέπειάς μας.
Τα κλασικά παπούτσια του Βαν Γκογκ (A pair of shoes, Vincent van Gogh, 1886, Amsterdam). Τα θαυμάσαμε σε διάφορες εκφάνσεις, όχι περισσότερες πάντως από τις χιλιάδες κριτικές αναλύσεις των παγκόσμιων σχολών:
Ειπώθηκε ότι περιγράφουν τη φριχτή μοναξιά των αστών στις μεγαλουπόλεις.
Άλλος ερμήνευσε ότι δεν είναι ζευγάρι (!) αλλά δείχνει τον τρόπο που συνταιριάζονται δυο ρεύματα, πολιτισμοί, ιδεολογίες, γείτονες.
Άλλος ότι είναι γυναικεία τα παπούτσια, και μας δείχνουν το συνεχή υπομονετικό αγώνα της μάνας, συζύγου, εργάτριας, φίλης.
Ο Φρόιντ όταν τα μελέτησε αποφάνθηκε ότι μιλούν για το ένστικτο της αναπαραγωγής αν το παπούτσι είναι η θηλυκή υποδοχή και το πόδι που γλιστρά εντός τους είναι το αρσενικό σύμβολο (!!!).
Προσωπικά, κρατώ την πλήρη εξαθλίωση που κατέφθασε αναπάντεχα. Εισπράττω ως νόημα, τις σκληρότατες μάχες που έρχονται και πλάι-πλάι θα δώσουμε. Φοράμε τα παπούτσια ως τελευταία κίνηση πριν βγούμε απ´ την ασφάλεια του σπιτιού μας, να φύγουμε για όποιο μετερίζι καλείται ο καθένας μας.
Κώστας Γ. Γιοβανόπουλος
Βουλευτής Ημαθίας - ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
Γραμματέας Κοινοβ. Ομάδας Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«ΥΠΟΚΛΙΣΗ» ΣΕ ΤΖΙΜΠΟΥΡ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
