2014-02-03 20:01:49
Η πόλη Recife στη Βραζιλία είναι γνωστή για τις μαγευτικές της γέφυρες, αλλά τον Νοέμβριο μια φωτογραφία σε κάποια εφημερίδα ανέδειξε μία από τις πιο άσχημες πτυχές αυτής της μητρόπολης. Η εικόνα που δημοσιεύτηκε στην Jornal do Commercio, έδειχνε ένα εννιάχρονο παιδί, τον Ρaulo Henrique, βυθισμένο σε ένα κανάλι γεμάτο σκουπίδια, κάτω από μία από αυτές τις διάσημες γέφυρες, να ψάχνει να βρει τενεκεδάκια στο βρώμικο νερό, ώστε να μπορέσει να τα πουλήσει.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της κυβέρνησης, περίπου 6.500 παιδιά ζουν σε φτωχογειτονιές της Arruda και της Campina Barreto, στη βόρεια πλευρά της Recife. Πολλά από αυτά κολυμπάνε στα σκουπίδια για να συμπληρώσουν τα προς το ζην, όπως ακριβώς κάνει ο Paulo, αλλά η τοπική κυβέρνηση και οι διεθνείς αρχές ενημερώθηκαν για τα δεινά τους αφότου η φωτογραφία του εμφανίστηκε στον Τύπο. Σε απάντηση προς τη φωτογραφία και το συνοδευτικό άρθρο, η κυβέρνηση υποσχέθηκε να προσφέρει κοινωνική βοήθεια στον Paulo, τη μητέρα του και τα πέντε αδέλφια του.
Δυστυχώς, αυτή η δημοσιότητα δεν έχει προσφέρει περισσότερα χρήματα ή υπηρεσίες στα άλλα παιδιά από τις φτωχογειτονιές.
«Προσπαθούμε να τα κρατάμε απασχολημένα, να τους δίνουμε εκπαίδευση και την κατάλληλη τροφή, αλλά με τα χρήματα που έχουμε, μπορούμε να βοηθήσουμε μόνο 120 από αυτά τα νέα παιδιά [κάθε φορά]», δήλωσε η Anatilde Costa, μια κοινωνική λειτουργός στο Asylum Home of Divine Providence, μια τοπική ΜΚΟ, που παρέχει τροφή, ένδυση και εκπαίδευση στα παιδιά. «Πολλοί άλλοι ζουν σε άθλια κατάσταση... Σαν να είναι ζώα». Η οργάνωσή της λαμβάνει ένα μικρό χρηματικό ποσό από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, αλλά συντηρείται κυρίως από δωρεές .
Η δεκάχρονη Larissa Silva, της οποίας το σώμα καλύπτεται κατά 80 τοις εκατό από τον μύκητα ringworm, ζει λίγα χιλιόμετρα μακριά από την έδρα του Ασύλου. Όταν την γνώρισα στο χαρτονένιο σπίτι που μοιράζεται με την οικογένειά της, με ρώτησε: «Νομίζετε ότι μου αρέσει που ζω εδώ»; Είπα όχι και εκείνη απάντησε: «Παρ’ όλα αυτά, το κάνω. Είναι η μόνη ζωή που ξέρω».
Η Fabiana, η μητέρα της Larissa, μου είπε: «Περνάμε δύο μήνες συλλέγοντας όλων των ειδών αλουμίνια και στη συνέχεια τα πουλάμε σε μια εταιρεία που μας δίνει 130 ρεάλ [περίπου £33] για ανακύκλωση. Με αυτό τον τρόπο μεγαλώνω τα τρία παιδιά μου».
Ενώ έφευγα από την παραγκούπολη, έπεσα πάνω στον Jeferson, τον αδελφό της Larissa. Μου είπε ότι ελπίζει να βρέξει σύντομα, έτσι ώστε να μπορέσει να κάνει μπάνιο και να παίξει στα ποτάμια από σκουπίδια στην παλίρροια.
vice.com
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της κυβέρνησης, περίπου 6.500 παιδιά ζουν σε φτωχογειτονιές της Arruda και της Campina Barreto, στη βόρεια πλευρά της Recife. Πολλά από αυτά κολυμπάνε στα σκουπίδια για να συμπληρώσουν τα προς το ζην, όπως ακριβώς κάνει ο Paulo, αλλά η τοπική κυβέρνηση και οι διεθνείς αρχές ενημερώθηκαν για τα δεινά τους αφότου η φωτογραφία του εμφανίστηκε στον Τύπο. Σε απάντηση προς τη φωτογραφία και το συνοδευτικό άρθρο, η κυβέρνηση υποσχέθηκε να προσφέρει κοινωνική βοήθεια στον Paulo, τη μητέρα του και τα πέντε αδέλφια του.
Δυστυχώς, αυτή η δημοσιότητα δεν έχει προσφέρει περισσότερα χρήματα ή υπηρεσίες στα άλλα παιδιά από τις φτωχογειτονιές.
«Προσπαθούμε να τα κρατάμε απασχολημένα, να τους δίνουμε εκπαίδευση και την κατάλληλη τροφή, αλλά με τα χρήματα που έχουμε, μπορούμε να βοηθήσουμε μόνο 120 από αυτά τα νέα παιδιά [κάθε φορά]», δήλωσε η Anatilde Costa, μια κοινωνική λειτουργός στο Asylum Home of Divine Providence, μια τοπική ΜΚΟ, που παρέχει τροφή, ένδυση και εκπαίδευση στα παιδιά. «Πολλοί άλλοι ζουν σε άθλια κατάσταση... Σαν να είναι ζώα». Η οργάνωσή της λαμβάνει ένα μικρό χρηματικό ποσό από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, αλλά συντηρείται κυρίως από δωρεές .
Η δεκάχρονη Larissa Silva, της οποίας το σώμα καλύπτεται κατά 80 τοις εκατό από τον μύκητα ringworm, ζει λίγα χιλιόμετρα μακριά από την έδρα του Ασύλου. Όταν την γνώρισα στο χαρτονένιο σπίτι που μοιράζεται με την οικογένειά της, με ρώτησε: «Νομίζετε ότι μου αρέσει που ζω εδώ»; Είπα όχι και εκείνη απάντησε: «Παρ’ όλα αυτά, το κάνω. Είναι η μόνη ζωή που ξέρω».
Η Fabiana, η μητέρα της Larissa, μου είπε: «Περνάμε δύο μήνες συλλέγοντας όλων των ειδών αλουμίνια και στη συνέχεια τα πουλάμε σε μια εταιρεία που μας δίνει 130 ρεάλ [περίπου £33] για ανακύκλωση. Με αυτό τον τρόπο μεγαλώνω τα τρία παιδιά μου».
Ενώ έφευγα από την παραγκούπολη, έπεσα πάνω στον Jeferson, τον αδελφό της Larissa. Μου είπε ότι ελπίζει να βρέξει σύντομα, έτσι ώστε να μπορέσει να κάνει μπάνιο και να παίξει στα ποτάμια από σκουπίδια στην παλίρροια.
vice.com
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Χιονιάς σε Φθιώτιδα και Ευρυτανία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
