2014-02-10 13:01:04
Η υπέρταση είναι η πιο κοινή από τις καρδιαγγειακές παθήσεις, πρόκειται για χρόνια πάθηση κατά την οποία η πίεση του αίματος στις αρτηρίες είναι υψηλή. Χαρακτηρίζεται υπέρταση η αρτηριακή πίεση μεγαλύτερη από 140mmHg για τη συστολική και μεγαλύτερη από 90mmHg για τη διαστολική. Την ονομάζουν "σιωπηλό δολοφόνο" της υγείας μας και πράγματι είναι η υπεύθυνη σε μεγάλο βαθμό για εμφράγματα και εγκεφαλικά επεισόδια. Παρ' όλα αυτά η υψηλή αρτηριακή πίεση δεν συνοδεύεται πάντοτε από συμπτώματα, εκτός από σοβαρές περιπτώσεις όπου έχουν ήδη προκληθεί βλάβες στις αρτηρίες και τα εσωτερικά όργανα. Η αντιμετώπιση της υπέρτασης αποτελεί λοιπόν σημαντική προτεραιότητα και ως εκ τούτου δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι σε διάστημα λίγων μόλις μηνών έχουν δημοσιευθεί στην Ευρώπη αλλά και στην Αμερική κατευθυντήριες γραμμές για την αντιμετώπιση της. Κατευθυντήριες οδηγίες σχετικά με τις τιμές που δεν πρέπει να υπερβαίνουμε, και σχετικά με το πότε και ποιες φαρμακολογικές θεραπείες πρέπει να επιλέξουμε.
Η αξιολόγηση των ασθενών πρέπει να είναι καθολική και δεν πρέπει να βασίζεται σε μεμονωμένες μετρήσεις, τα νούμερα από μόνα τους δεν μπορούν να δικαιολογήσουν θεραπευτική παρέμβαση. Οι ίδιες τιμές αρτηριακής πίεσης μπορεί να απαιτούν διαφορετική θεραπευτική προσέγγιση, παράγοντες κινδύνου όπως: υψηλή χοληστερόλη, διαβήτης, κάπνισμα, οικογενειακό ιστορικό, πρέπει να ληφθούν υπόψιν γιατί μπορεί να επηρεάσουν το θεραπευτικό πλαίσιο. Αν δεν λάβουμε υπόψιν τη συνολική εικόνα του ασθενή είναι πιο δύσκολο να ελέγξουμε την υψηλή αρτηριακή πίεση και να μειώσουμε πραγματικά τον κίνδυνο για τον ασθενή. Οι μελέτες και η εμπειρία μέσα στα χρόνια έχουν δείξει ότι σε ασθενείς ηλικίας έως 65-70 ετών το όριο πάνω από το οποίο δικαιολογείται μια θεραπευτική παρέμβαση είναι για όλους 140mmHg/90mmHg, ενώ για μεγαλύτερες ηλικίες το όριο για να ξεκινήσει κανείς θεραπεία είναι 160mmHg για τη συστολική πίεση.
Όταν διαπιστώσουμε ότι η αρτηριακή μας πίεση είναι υψηλή, δεδομένου ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά μεταβλητή παράμετρο είναι απαραίτητο να κάνουμε μετρήσεις για μια με δύο εβδομάδες σε διαφορετικές χρονικές στιγμές για να επιβεβαιώσουμε τη διάγνωση υπέρτασης. Αρκεί μια επίσκεψη στον γιατρό, καθώς και εξετάσεις όπως καρδιογράφημα, εξετάσεις αίματος για να αξιολογήσουμε τα επίπεδα λιπιδίων, γλυκόζης και της νεφρικής λειτουργίας. Μόνο τότε μπορούμε να αποφασίσουμε πως θα παρέμβουμε. Για τιμές κάτω των 140/90mmHg δεν υπάρχει ανάγκη για λήψη φαρμακευτικής αγωγής αρκεί μονάχα αλλαγή στον τρόπο ζωής. Οι νέες κατευθυντήριες γραμμές μας δίνουν το χρονικό περιθώριο να περιμένουμε και να αποφασίσουμε αν και πότε είναι απαραίτητο να παρέμβουμε θεραπευτικά. Οι πρώτοι τρεις με έξι μήνες που μεσολαβούν από τη διάγνωση της υπέρτασης χρειάζονται για να επιβεβαιώσουμε τη διάγνωση, να αλλάξουμε κάποιες συνήθειες όπως διακοπή καπνίσματος, μείωση κατανάλωσης αλατιού, μείωση θερμίδων, και να προσαρμόσουμε τη θεραπεία. Απλές αλλαγές στον καθημερινό τρόπο ζωής σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να είναι πολύ αποτελεσματικές ιδιαίτερα σε άτομα που κάνουν καθιστική ζωή, σε υπέρβαρα άτομα και σε καπνιστές. Άλλες φορές δεν αρκεί γιατί η μείωση της πίεσης είναι πολύ μικρή. Αυτό σημαίνει πως εάν η πίεση είναι υψηλή η λήψη φαρμακευτικής αγωγής είναι αναπόφευκτη.
Πέντε κατηγορίες φαρμάκων χρησιμοποιούνται στη θεραπεία των συμπτωμάτων της υπέρτασης: διουρητικά, β-αναστολείς(β-blockers), αναστολείς δίαυλων ασβεστίου, αναστολείς ΜΕΑ(μετατρεπτικού ενζύμου αγγειοτενσίνης), αναστολείς της ρενίνης.
Πριν από τη σχετική συνταγογράφηση είναι αναγκαίο να αξιολογηθούν τα χαρακτηριστικά του κάθε ασθενή, υπάρχουν αντενδείξεις καθώς και προτεινόμενες θεραπείες, για παράδειγμα οι β-αναστολείς αντενδείκνυνται σε περιπτώσεις άσθματος αλλά η χρήση τους είναι προτιμότερη παρουσία ισχαιμικής καρδιακής νόσου, ειδικά μετά από έμφραγμα του μυοκαρδίου παρουσία αορτικού ανευρύσματος. Οι αναστολείς ΜΕΑ είναι αποτελεσματικοί παρουσία νεφρικής δυσλειτουργίας αλλά αντενδείκνυται η χρήση τους σε έγκυες γυναίκες.
Σημαντικό είναι αν θα ξεκινήσουμε θεραπεία με ένα μονάχα φάρμακο ή αν θα επιλέξουμε άμεσα συνδυασμό φαρμάκων. Σε ασθενείς υψηλού κινδύνου ή ασθενείς με υψηλή αρτηριακή πίεση μπορούμε άμεσα να επιλέξουμε μια θεραπεία με παραπάνω από ένα φάρμακα.
farmakotrimmata.gr
Η αξιολόγηση των ασθενών πρέπει να είναι καθολική και δεν πρέπει να βασίζεται σε μεμονωμένες μετρήσεις, τα νούμερα από μόνα τους δεν μπορούν να δικαιολογήσουν θεραπευτική παρέμβαση. Οι ίδιες τιμές αρτηριακής πίεσης μπορεί να απαιτούν διαφορετική θεραπευτική προσέγγιση, παράγοντες κινδύνου όπως: υψηλή χοληστερόλη, διαβήτης, κάπνισμα, οικογενειακό ιστορικό, πρέπει να ληφθούν υπόψιν γιατί μπορεί να επηρεάσουν το θεραπευτικό πλαίσιο. Αν δεν λάβουμε υπόψιν τη συνολική εικόνα του ασθενή είναι πιο δύσκολο να ελέγξουμε την υψηλή αρτηριακή πίεση και να μειώσουμε πραγματικά τον κίνδυνο για τον ασθενή. Οι μελέτες και η εμπειρία μέσα στα χρόνια έχουν δείξει ότι σε ασθενείς ηλικίας έως 65-70 ετών το όριο πάνω από το οποίο δικαιολογείται μια θεραπευτική παρέμβαση είναι για όλους 140mmHg/90mmHg, ενώ για μεγαλύτερες ηλικίες το όριο για να ξεκινήσει κανείς θεραπεία είναι 160mmHg για τη συστολική πίεση.
Όταν διαπιστώσουμε ότι η αρτηριακή μας πίεση είναι υψηλή, δεδομένου ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά μεταβλητή παράμετρο είναι απαραίτητο να κάνουμε μετρήσεις για μια με δύο εβδομάδες σε διαφορετικές χρονικές στιγμές για να επιβεβαιώσουμε τη διάγνωση υπέρτασης. Αρκεί μια επίσκεψη στον γιατρό, καθώς και εξετάσεις όπως καρδιογράφημα, εξετάσεις αίματος για να αξιολογήσουμε τα επίπεδα λιπιδίων, γλυκόζης και της νεφρικής λειτουργίας. Μόνο τότε μπορούμε να αποφασίσουμε πως θα παρέμβουμε. Για τιμές κάτω των 140/90mmHg δεν υπάρχει ανάγκη για λήψη φαρμακευτικής αγωγής αρκεί μονάχα αλλαγή στον τρόπο ζωής. Οι νέες κατευθυντήριες γραμμές μας δίνουν το χρονικό περιθώριο να περιμένουμε και να αποφασίσουμε αν και πότε είναι απαραίτητο να παρέμβουμε θεραπευτικά. Οι πρώτοι τρεις με έξι μήνες που μεσολαβούν από τη διάγνωση της υπέρτασης χρειάζονται για να επιβεβαιώσουμε τη διάγνωση, να αλλάξουμε κάποιες συνήθειες όπως διακοπή καπνίσματος, μείωση κατανάλωσης αλατιού, μείωση θερμίδων, και να προσαρμόσουμε τη θεραπεία. Απλές αλλαγές στον καθημερινό τρόπο ζωής σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να είναι πολύ αποτελεσματικές ιδιαίτερα σε άτομα που κάνουν καθιστική ζωή, σε υπέρβαρα άτομα και σε καπνιστές. Άλλες φορές δεν αρκεί γιατί η μείωση της πίεσης είναι πολύ μικρή. Αυτό σημαίνει πως εάν η πίεση είναι υψηλή η λήψη φαρμακευτικής αγωγής είναι αναπόφευκτη.
Πέντε κατηγορίες φαρμάκων χρησιμοποιούνται στη θεραπεία των συμπτωμάτων της υπέρτασης: διουρητικά, β-αναστολείς(β-blockers), αναστολείς δίαυλων ασβεστίου, αναστολείς ΜΕΑ(μετατρεπτικού ενζύμου αγγειοτενσίνης), αναστολείς της ρενίνης.
Πριν από τη σχετική συνταγογράφηση είναι αναγκαίο να αξιολογηθούν τα χαρακτηριστικά του κάθε ασθενή, υπάρχουν αντενδείξεις καθώς και προτεινόμενες θεραπείες, για παράδειγμα οι β-αναστολείς αντενδείκνυνται σε περιπτώσεις άσθματος αλλά η χρήση τους είναι προτιμότερη παρουσία ισχαιμικής καρδιακής νόσου, ειδικά μετά από έμφραγμα του μυοκαρδίου παρουσία αορτικού ανευρύσματος. Οι αναστολείς ΜΕΑ είναι αποτελεσματικοί παρουσία νεφρικής δυσλειτουργίας αλλά αντενδείκνυται η χρήση τους σε έγκυες γυναίκες.
Σημαντικό είναι αν θα ξεκινήσουμε θεραπεία με ένα μονάχα φάρμακο ή αν θα επιλέξουμε άμεσα συνδυασμό φαρμάκων. Σε ασθενείς υψηλού κινδύνου ή ασθενείς με υψηλή αρτηριακή πίεση μπορούμε άμεσα να επιλέξουμε μια θεραπεία με παραπάνω από ένα φάρμακα.
farmakotrimmata.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο Σαββίδης να αλλάξει τη νοοτροπία αυτού του τραγικού ΠΑΟΚ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Όλες οι διευκρινίσεις της ΤτΕ επί των πράξεων 30 & 31
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
