2014-02-11 20:03:06
Δημοσιοποιήθηκαν σήμερα τα πλήρη αιτιολογικά κείμενα των δύο Κριτικών Επιτροπών για τα Βραβεία Θεάτρου ΘΟΚ της διετίας 2011-13.
Βραβείο Θεατρικής Διασκευής στους Λέα Μαλένη, Μαργαρίτα Ζαχαρίου, Διομήδη Κουφτερό, Βαλεντίνο Κόκκινο και Ήβη Χαρτσιώτη για τη διασκευή της «Έβελυν Έβελυν» (παραγωγή Paravan Proactions):
«Η δραματουργική απόδοση ενός μουσικού άλμπουμ, με τα στοιχεία της αυθεντικότητας, του πειραματισμού και με το ρίσκο που ενέχει, αποτέλεσε έναν πρωτοποριακό άθλο. Το κείμενο είναι η στιβαρή 'σιδηροτροχιά' πάνω στην οποία ο παιχνιδιάρικος συρμός μιας πολύπλευρης, ανατρεπτικής και φαντασμαγορικής παράστασης έφτασε στον τελικό σταθμό μιας ενθουσιώδους ολοκλήρωσης.
Εκκινώντας από την ιστορία των σιαμαίων αδελφών, αναδεικνύει με αυτοπεποίθηση και μια ιδιόρρυθμη ενεργητικότητα, μοτίβα της ψυχανάλυσης, εγγενείς θεατρικούς τύπους και μερικά από τα θεαματικότερα γνωρίσματα των παραστατικών τεχνών. Με υπέργεια κριτική διάθεση, θίγει καίρια κοινωνικά και υπαρξιακά ζητήματα, καθιστώντας παράλληλα τους συντελεστές ‘καλοκουρδισμένες μηχανές’ στην υπηρεσία της δημιουργικότητας.»
Βραβείο Καλύτερης Παράστασης Παιδικού/ Νεανικού Έργου: «Καλι-καντζάρ & Σία» των Λέας Μαλένη, Χριστίνας Κωνσταντίνου και Βαλεντίνου Κόκκινου σε σκηνοθεσία Λέας Μαλένη (παραγωγή ΘΟΚ):
«Το μιούζικαλ τσέπης ξεχώρισε για τη σκηνοθετική, την ερμηνευτική και τη σκηνογραφική δυναμική του. Η ανατρεπτική σκανδαλιά των καλικαντζάρων εμπνευσμένη από τους μύθους της παράδοσης, όπως αυτή καταγράφηκε στα βιβλία του Χαμπή Τσαγγάρη, τόνισε τους παραλληλισμούς της εφηβικής τάσης για ανατροπή των συμβάσεων και έθιξε θέματα που απασχολούν τον Ευρωπαίο νέο, όπως η πολυγλωσσία και η πολυπολιτισμικότητα.
Η σκηνοθέτις έντυσε την παράσταση με έξυπνα και λειτουργικά ευρήματα, χρησιμοποίησε το κάθε αντικείμενο σε κάθε επίπεδο του σκηνικού χώρου, διάνθησε την παράσταση με κούκλες και σκιές∙ χαρίζοντας ένα εντυπωσιακό και άψογο αποτέλεσμα. Το λειτουργικό σκηνικό της Έλενας Κατσούρη ανέδειξε κάθε σημειολογικό στοιχείο της παράστασης και τα εντυπωσιακά της κοστούμια, χάρισαν στους χαρακτήρες τη θεατρική τους υπόσταση. Τα άψυχα αντικείμενα πήραν μορφή και σε συνδυασμό με το φωτισμό που σχεδίασε ο Γιώργος Κουκουμάς προσέδωσαν μια μαγική εικόνα στο γενικότερο εικαστικό σύνολο.
Η μουσική του Δημήτρη Ζαβρού και οι φωνητικές ικανότητες των ηθοποιών χάρισαν μια μουσική πανδαισία τονίζοντας τις απρόβλεπτες, διασκεδαστικές περιπέτειες των καλικαντζάρων. Οι τέσσερις ηθοποιοί (Άννα Γιαγκιώζη, Μαργαρίτα Ζαχαρίου, Βαλεντίνος Κόκκινος και Αλέξανδρος Παρίσης) ενσάρκωσαν τους χαρακτήρες με χιούμορ, ζωντάνια, πλαστικότητα και φαντασία. Άξιοι συγχαρητηρίων και οι αφανείς ήρωες: Ειρήνη Ανδρονίκου, Μελίντα Ιακωβίδου, Θέλμα Κασουλίδου, Χριστίνα Αργύρη, Ελεωνόρα Ρούσσου και Μαριλένα Χαραλαμπίδου.
Το ‘Κάλι-Καντζάρ & ΣΙΑ!…’ ήταν μια παράσταση γεμάτη με ανατροπές και εκπλήξεις, που πάντρεψε την παράδοση με το σήμερα και έδωσε την ευκαιρία στον κάθε θεατή, ανεξαρτήτου ηλικίας, να ονειρευτεί και να ταξιδέψει.»
Βραβείο Σκηνογραφίας στη Μαρίζα Παρτζίλη για το «Ρωμέικο Φαγοπότι» (παραγωγή Θέατρο Σκάλα):
«Η σκηνογράφος προσέγγισε το έργο με σεβασμό και ερευνητική ματιά υποστηρίζοντας με επιτυχία τη σκηνοθετική γραμμή και συμβάλλοντας ουσιαστικά στην ανάπλαση του κλίματος και των χαρακτήρων της εποχής. Ταυτόχρονα, με εύστοχες εικονογραφικές αναφορές στη σύγχρονη πραγματικότητα έδωσε τη διαχρονική και επίκαιρη διάσταση του κειμένου. Πιστή στο σκωπτικό ύφος του συγγραφέα δημιούργησε ένα σκηνικό που διαπνεόταν από σατιρική διάθεση.
Για να αναδείξει το λαϊκό στοιχείο του έργου, το οποίο ο συγγραφέας εμπνεύστηκε από τα πάθη, τις αδυναμίες και τα προβλήματα του λαού, επέλεξε μια εικονογραφία που πηγάζει μέσα από τη λαϊκή εικαστική παράδοση του πολιτιστικού μας χώρου. Η αναβίωση της εικαστικής μνήμης συνέβαλε στην ταύτιση του θεατή με το θεατρικό δρώμενο. Με φαντασία και πρωτοτυπία η σκηνογράφος έδωσε ένα σκηνικό που χαρακτηρίζεται ταυτόχρονα από θεατρικότητα και εικαστικές αξίες.»
Βραβείο Σχεδιασμού Φωτισμού στον Γιάννη Χατζηπαρασκευά για το «Misery» του Στίβεν Κινγκ (παραγωγή Σατιρικό Θέατρο):
«Χωρίς επιτηδευμένα εφφέ, φώτισε το σκηνικό με μαεστρία, ώστε να αντανακλά τη ψυχολογική κατάσταση των δύο ηρώων. Ο φωτιστικός του σχεδιασμός εμπλούτισε τη σκηνοθετική γραμμή, ωθώντας το θεατή να βιώσει τα ακραία συναισθήματα των πρωταγωνιστών.
Η εναλλαγή του φωτός με το σκοτάδι συνέβαλε στη δημιουργία μιας ατμόσφαιρας τρόμου και αγωνίας, πλήρως αντιπροσωπευτικής του ύφους και της διάθεσης του ίδιου του έργου.»
Βραβείο Ενδυματολογίας στον Γιάννη Μετζικώφ για τον «Δον Κιχώτη» του Θερβάντες (παραγωγή ΘΟΚ):
«Με τα κοστούμια του υπηρέτησε και ανέδειξε με πολλή έμπνευση και δημιουργική φαντασία την παράσταση του έργου ‘Don Quixote’, οδηγώντας με επιδεξιότητα τον θεατή από το σήμερα στο χθες, σύμφωνα με την σκηνοθετική γραμμή. Ο σκηνογράφος έφτιαξε κοστούμια που φέρουν τη μοναδικότητα και τη γνώση του πολύ προσωπικού του ιδιώματος.
Συνεπής και ακριβής τόσο στην απόδοση των σύγχρονων κοστουμιών όσο και των άλλων, εκείνων των βαρύτιμων που ξάφνιασαν και που έρχονταν κατευθείαν από τον κόσμο του ισπανικού μπαρόκ, ο Μετζικώφ σμίλεψε με μαεστρία χρώματα, σχήματα και υλικά, χαρίζοντάς μας μια σπάνια αισθητική απόλαυση. Δημιουργίες που σφράγισαν την παράσταση, παραμένοντας ανεξίτηλες στην μνήμη μας.»
Βραβείο Χορογραφίας στον Φώτη Νικολάου για το «Ηλέκτρα και Ορέστης, η Δίκη» (παραγωγή ΘΟΚ):
«Κατέθεσε μια αυτοτελή χορολογική μελέτη που έθαλλε χωρίς να παρεκκλίνει από το όραμα του σκηνοθέτη, καθώς ενσωματώθηκε με φυσικότητα στο λόγο, τη μουσική και την υπερχρονική αμφιταλάντευση ανάμεσα στο αρχαίο και το αέναο.
Πέτυχε μια σωματική και ρυθμική αποτύπωση του παλμού της παράστασης μ’ ένα οντολογικό, στοχαστικό κινησιολογικό λεξιλόγιο που δεν στόχευε στο αισθητικά τέλειο, αλλά στο βαθύ και ταυτόχρονα απλό: δεν ξεχωρίζει, αλλά προκύπτει από τη δράση, με αυθορμητισμό, ειλικρίνεια και ευθραυστότητα. Η χορογραφία δεν προσέλκυε, αλλά απελευθέρωνε το βλέμμα του θεατή, οπουδήποτε κι αν καθόταν στην πλατεία, εγχέοντας στη μνήμη αρμονικές εικόνες και λυτρωτικά συναισθήματα.»
Βραβείο Σκηνοθεσίας στον Τάκη Χριστοφάκη για το «Η Υπόσχεση (Φτωχέ μου Μαράτ)» (Παραγωγή ομάδα Σταγόνες Ζωής):
«Προσέγγισε και ανέδειξε υποδειγματικά το θέμα του έργου φωτίζοντας με καθαρότητα και αλήθεια τις ζωές των τριών ηρώων, σε μία χρονική διάρκεια που καλύπτει συνολικά δεκατρία χρόνια, αποκαλυπτικά όμως και καταλυτικά για τις μεταξύ τους σχέσεις.
Οι ευμετάβλητες καταστάσεις που θίγει το έργο, η αλληλουχία των συναισθημάτων, η υπόσχεση και τα όνειρα για ένα αύριο σ’ ένα καλύτερο κόσμο, η τελική διάψευση και οι συμβιβασμοί αποδόθηκαν με ενάργεια, έμπνευση και κυρίως, ειλικρίνεια από τον σκηνοθέτη, κρατώντας ωστόσο ορθά τις λεπτές αποχρώσεις και ισορροπίες προσώπων και καταστάσεων, ανάμεσα στο δράμα, το χιούμορ και την ειρωνεία. Μια παράσταση ευαίσθητη, παλλόμενη που εξυμνεί και αποθεώνει την ανθρώπινη εμπειρία.»
Βραβείο Μουσικής στον Δημήτρη Ζαβρό για το «Ηλέκτρα και Ορέστης, η Δίκη» (παραγωγή ΘΟΚ):
«Δημιούργησε την ηχητική παλέτα της παράστασης, αντλώντας μουσικά και ρυθμικά μοτίβα από την Ανατολική Μεσογείο. Ακούσματα από την αρχαία Ελλάδα και τη Μέση Ανατολή έσμιξαν πάνω από το κοίλο του θεάτρου για να συντροφεύσουν με το ηχητικό τους πέπλο τον πόνο, την οδύνη, το θρήνο, ακόμα και τις ελάχιστες αναλαμπές χαράς των χαρακτήρων.
Τα ηχοχρώματα των μουσικών οργάνων της επί σκηνής ορχήστρας, καθώς και τα θρηνητικά φωνητικά ακούσματα από τις γυναίκες του χορού, αποτέλεσαν μαζί με το λόγο, τα κύρια μέσα έκφρασης του συναισθηματικού κόσμου των τραγικών ηρώων του έργου.»
Βραβείο Καλύτερου Ανδρικού Ρόλου στον Κώστα Βήχα για το ρόλο του Κατσαμπρόκκου στο «Χωρκόν του Κούνουπου» (παραγωγή ΕΘΑΛ):
«Ο Κώστας Βήχας δίνει χειροπιαστά παραδείγματα του πλούσιου, πολυεπίπεδου ταμπεραμέντου του σε ρόλο εξ αντικειμένου δύσκολο και απαιτητικό, καταθέτοντας με τόλμη και παρρησία την προσωπική του άποψη, αντλώντας από το ανεξάντλητο ‘βεστιάριο’ συναισθημάτων, γνώσης και εμπειριών που κουβαλά μέσα του.
Ευρηματικός, πολυδιάστατος και χαρισματικός, σήκωσε στους στιβαρούς του ώμους την παράσταση πλάθοντας επί σκηνής ένα ολοκληρωμένο θεατρικό χαρακτήρα σε δραματικά ανθρώπινες διαστάσεις, με αξιοπιστία και μέτρο».
Βραβείο Καλύτερου Γυναικείου Ρόλου στην Ιωάννα Σιαφκάλη για το ρόλο της Μαρίας στο «Μανώλη…!» (ανεξάρτητη παραγωγή):
«Η Ιωάννα Σιαφκάλη– Καμένου σε μια κορυφαία ερμηνευτική στιγμή της, λιτή και απέριττη, ώριμη και ολοκληρωμένη, ισορροπώντας σε τεντωμένο σκοινί με αφοπλιστική ειλικρίνεια, κατάφερε μέσα από ένα δύσκολο και απαιτητικό ρόλο να ενσαρκώσει την ενδόμυχη αποστολή του κάθε ηθοποιού που γεννιέται και πεθαίνει στη σκηνή...
Αντιμετώπισε με ωριμότητα, συνέπεια και άδολο επαγγελματισμό τον ρόλο, στροβιλίζοντας τον θεατή σ’ ένα συναρπαστικό ταξίδι συναισθημάτων, ανάμεσα στη μυθοπλασία, τον ρεαλισμό και την πραγματικότητα».
Χορηγός της 7ης Τελετής Απονομής των Βραβείων Θεάτρου ΘΟΚ για τη διετία 2011-2013 η Τράπεζα Κύπρου.
Η 7η Τελετή Απονομής των Βραβείων Θεάτρου ΘΟΚ μεταδόθηκε απευθείας από το ΡΙΚ 1.
philenews.com
Βραβείο Θεατρικής Διασκευής στους Λέα Μαλένη, Μαργαρίτα Ζαχαρίου, Διομήδη Κουφτερό, Βαλεντίνο Κόκκινο και Ήβη Χαρτσιώτη για τη διασκευή της «Έβελυν Έβελυν» (παραγωγή Paravan Proactions):
«Η δραματουργική απόδοση ενός μουσικού άλμπουμ, με τα στοιχεία της αυθεντικότητας, του πειραματισμού και με το ρίσκο που ενέχει, αποτέλεσε έναν πρωτοποριακό άθλο. Το κείμενο είναι η στιβαρή 'σιδηροτροχιά' πάνω στην οποία ο παιχνιδιάρικος συρμός μιας πολύπλευρης, ανατρεπτικής και φαντασμαγορικής παράστασης έφτασε στον τελικό σταθμό μιας ενθουσιώδους ολοκλήρωσης.
Εκκινώντας από την ιστορία των σιαμαίων αδελφών, αναδεικνύει με αυτοπεποίθηση και μια ιδιόρρυθμη ενεργητικότητα, μοτίβα της ψυχανάλυσης, εγγενείς θεατρικούς τύπους και μερικά από τα θεαματικότερα γνωρίσματα των παραστατικών τεχνών. Με υπέργεια κριτική διάθεση, θίγει καίρια κοινωνικά και υπαρξιακά ζητήματα, καθιστώντας παράλληλα τους συντελεστές ‘καλοκουρδισμένες μηχανές’ στην υπηρεσία της δημιουργικότητας.»
Βραβείο Καλύτερης Παράστασης Παιδικού/ Νεανικού Έργου: «Καλι-καντζάρ & Σία» των Λέας Μαλένη, Χριστίνας Κωνσταντίνου και Βαλεντίνου Κόκκινου σε σκηνοθεσία Λέας Μαλένη (παραγωγή ΘΟΚ):
«Το μιούζικαλ τσέπης ξεχώρισε για τη σκηνοθετική, την ερμηνευτική και τη σκηνογραφική δυναμική του. Η ανατρεπτική σκανδαλιά των καλικαντζάρων εμπνευσμένη από τους μύθους της παράδοσης, όπως αυτή καταγράφηκε στα βιβλία του Χαμπή Τσαγγάρη, τόνισε τους παραλληλισμούς της εφηβικής τάσης για ανατροπή των συμβάσεων και έθιξε θέματα που απασχολούν τον Ευρωπαίο νέο, όπως η πολυγλωσσία και η πολυπολιτισμικότητα.
Η σκηνοθέτις έντυσε την παράσταση με έξυπνα και λειτουργικά ευρήματα, χρησιμοποίησε το κάθε αντικείμενο σε κάθε επίπεδο του σκηνικού χώρου, διάνθησε την παράσταση με κούκλες και σκιές∙ χαρίζοντας ένα εντυπωσιακό και άψογο αποτέλεσμα. Το λειτουργικό σκηνικό της Έλενας Κατσούρη ανέδειξε κάθε σημειολογικό στοιχείο της παράστασης και τα εντυπωσιακά της κοστούμια, χάρισαν στους χαρακτήρες τη θεατρική τους υπόσταση. Τα άψυχα αντικείμενα πήραν μορφή και σε συνδυασμό με το φωτισμό που σχεδίασε ο Γιώργος Κουκουμάς προσέδωσαν μια μαγική εικόνα στο γενικότερο εικαστικό σύνολο.
Η μουσική του Δημήτρη Ζαβρού και οι φωνητικές ικανότητες των ηθοποιών χάρισαν μια μουσική πανδαισία τονίζοντας τις απρόβλεπτες, διασκεδαστικές περιπέτειες των καλικαντζάρων. Οι τέσσερις ηθοποιοί (Άννα Γιαγκιώζη, Μαργαρίτα Ζαχαρίου, Βαλεντίνος Κόκκινος και Αλέξανδρος Παρίσης) ενσάρκωσαν τους χαρακτήρες με χιούμορ, ζωντάνια, πλαστικότητα και φαντασία. Άξιοι συγχαρητηρίων και οι αφανείς ήρωες: Ειρήνη Ανδρονίκου, Μελίντα Ιακωβίδου, Θέλμα Κασουλίδου, Χριστίνα Αργύρη, Ελεωνόρα Ρούσσου και Μαριλένα Χαραλαμπίδου.
Το ‘Κάλι-Καντζάρ & ΣΙΑ!…’ ήταν μια παράσταση γεμάτη με ανατροπές και εκπλήξεις, που πάντρεψε την παράδοση με το σήμερα και έδωσε την ευκαιρία στον κάθε θεατή, ανεξαρτήτου ηλικίας, να ονειρευτεί και να ταξιδέψει.»
Βραβείο Σκηνογραφίας στη Μαρίζα Παρτζίλη για το «Ρωμέικο Φαγοπότι» (παραγωγή Θέατρο Σκάλα):
«Η σκηνογράφος προσέγγισε το έργο με σεβασμό και ερευνητική ματιά υποστηρίζοντας με επιτυχία τη σκηνοθετική γραμμή και συμβάλλοντας ουσιαστικά στην ανάπλαση του κλίματος και των χαρακτήρων της εποχής. Ταυτόχρονα, με εύστοχες εικονογραφικές αναφορές στη σύγχρονη πραγματικότητα έδωσε τη διαχρονική και επίκαιρη διάσταση του κειμένου. Πιστή στο σκωπτικό ύφος του συγγραφέα δημιούργησε ένα σκηνικό που διαπνεόταν από σατιρική διάθεση.
Για να αναδείξει το λαϊκό στοιχείο του έργου, το οποίο ο συγγραφέας εμπνεύστηκε από τα πάθη, τις αδυναμίες και τα προβλήματα του λαού, επέλεξε μια εικονογραφία που πηγάζει μέσα από τη λαϊκή εικαστική παράδοση του πολιτιστικού μας χώρου. Η αναβίωση της εικαστικής μνήμης συνέβαλε στην ταύτιση του θεατή με το θεατρικό δρώμενο. Με φαντασία και πρωτοτυπία η σκηνογράφος έδωσε ένα σκηνικό που χαρακτηρίζεται ταυτόχρονα από θεατρικότητα και εικαστικές αξίες.»
Βραβείο Σχεδιασμού Φωτισμού στον Γιάννη Χατζηπαρασκευά για το «Misery» του Στίβεν Κινγκ (παραγωγή Σατιρικό Θέατρο):
«Χωρίς επιτηδευμένα εφφέ, φώτισε το σκηνικό με μαεστρία, ώστε να αντανακλά τη ψυχολογική κατάσταση των δύο ηρώων. Ο φωτιστικός του σχεδιασμός εμπλούτισε τη σκηνοθετική γραμμή, ωθώντας το θεατή να βιώσει τα ακραία συναισθήματα των πρωταγωνιστών.
Η εναλλαγή του φωτός με το σκοτάδι συνέβαλε στη δημιουργία μιας ατμόσφαιρας τρόμου και αγωνίας, πλήρως αντιπροσωπευτικής του ύφους και της διάθεσης του ίδιου του έργου.»
Βραβείο Ενδυματολογίας στον Γιάννη Μετζικώφ για τον «Δον Κιχώτη» του Θερβάντες (παραγωγή ΘΟΚ):
«Με τα κοστούμια του υπηρέτησε και ανέδειξε με πολλή έμπνευση και δημιουργική φαντασία την παράσταση του έργου ‘Don Quixote’, οδηγώντας με επιδεξιότητα τον θεατή από το σήμερα στο χθες, σύμφωνα με την σκηνοθετική γραμμή. Ο σκηνογράφος έφτιαξε κοστούμια που φέρουν τη μοναδικότητα και τη γνώση του πολύ προσωπικού του ιδιώματος.
Συνεπής και ακριβής τόσο στην απόδοση των σύγχρονων κοστουμιών όσο και των άλλων, εκείνων των βαρύτιμων που ξάφνιασαν και που έρχονταν κατευθείαν από τον κόσμο του ισπανικού μπαρόκ, ο Μετζικώφ σμίλεψε με μαεστρία χρώματα, σχήματα και υλικά, χαρίζοντάς μας μια σπάνια αισθητική απόλαυση. Δημιουργίες που σφράγισαν την παράσταση, παραμένοντας ανεξίτηλες στην μνήμη μας.»
Βραβείο Χορογραφίας στον Φώτη Νικολάου για το «Ηλέκτρα και Ορέστης, η Δίκη» (παραγωγή ΘΟΚ):
«Κατέθεσε μια αυτοτελή χορολογική μελέτη που έθαλλε χωρίς να παρεκκλίνει από το όραμα του σκηνοθέτη, καθώς ενσωματώθηκε με φυσικότητα στο λόγο, τη μουσική και την υπερχρονική αμφιταλάντευση ανάμεσα στο αρχαίο και το αέναο.
Πέτυχε μια σωματική και ρυθμική αποτύπωση του παλμού της παράστασης μ’ ένα οντολογικό, στοχαστικό κινησιολογικό λεξιλόγιο που δεν στόχευε στο αισθητικά τέλειο, αλλά στο βαθύ και ταυτόχρονα απλό: δεν ξεχωρίζει, αλλά προκύπτει από τη δράση, με αυθορμητισμό, ειλικρίνεια και ευθραυστότητα. Η χορογραφία δεν προσέλκυε, αλλά απελευθέρωνε το βλέμμα του θεατή, οπουδήποτε κι αν καθόταν στην πλατεία, εγχέοντας στη μνήμη αρμονικές εικόνες και λυτρωτικά συναισθήματα.»
Βραβείο Σκηνοθεσίας στον Τάκη Χριστοφάκη για το «Η Υπόσχεση (Φτωχέ μου Μαράτ)» (Παραγωγή ομάδα Σταγόνες Ζωής):
«Προσέγγισε και ανέδειξε υποδειγματικά το θέμα του έργου φωτίζοντας με καθαρότητα και αλήθεια τις ζωές των τριών ηρώων, σε μία χρονική διάρκεια που καλύπτει συνολικά δεκατρία χρόνια, αποκαλυπτικά όμως και καταλυτικά για τις μεταξύ τους σχέσεις.
Οι ευμετάβλητες καταστάσεις που θίγει το έργο, η αλληλουχία των συναισθημάτων, η υπόσχεση και τα όνειρα για ένα αύριο σ’ ένα καλύτερο κόσμο, η τελική διάψευση και οι συμβιβασμοί αποδόθηκαν με ενάργεια, έμπνευση και κυρίως, ειλικρίνεια από τον σκηνοθέτη, κρατώντας ωστόσο ορθά τις λεπτές αποχρώσεις και ισορροπίες προσώπων και καταστάσεων, ανάμεσα στο δράμα, το χιούμορ και την ειρωνεία. Μια παράσταση ευαίσθητη, παλλόμενη που εξυμνεί και αποθεώνει την ανθρώπινη εμπειρία.»
Βραβείο Μουσικής στον Δημήτρη Ζαβρό για το «Ηλέκτρα και Ορέστης, η Δίκη» (παραγωγή ΘΟΚ):
«Δημιούργησε την ηχητική παλέτα της παράστασης, αντλώντας μουσικά και ρυθμικά μοτίβα από την Ανατολική Μεσογείο. Ακούσματα από την αρχαία Ελλάδα και τη Μέση Ανατολή έσμιξαν πάνω από το κοίλο του θεάτρου για να συντροφεύσουν με το ηχητικό τους πέπλο τον πόνο, την οδύνη, το θρήνο, ακόμα και τις ελάχιστες αναλαμπές χαράς των χαρακτήρων.
Τα ηχοχρώματα των μουσικών οργάνων της επί σκηνής ορχήστρας, καθώς και τα θρηνητικά φωνητικά ακούσματα από τις γυναίκες του χορού, αποτέλεσαν μαζί με το λόγο, τα κύρια μέσα έκφρασης του συναισθηματικού κόσμου των τραγικών ηρώων του έργου.»
Βραβείο Καλύτερου Ανδρικού Ρόλου στον Κώστα Βήχα για το ρόλο του Κατσαμπρόκκου στο «Χωρκόν του Κούνουπου» (παραγωγή ΕΘΑΛ):
«Ο Κώστας Βήχας δίνει χειροπιαστά παραδείγματα του πλούσιου, πολυεπίπεδου ταμπεραμέντου του σε ρόλο εξ αντικειμένου δύσκολο και απαιτητικό, καταθέτοντας με τόλμη και παρρησία την προσωπική του άποψη, αντλώντας από το ανεξάντλητο ‘βεστιάριο’ συναισθημάτων, γνώσης και εμπειριών που κουβαλά μέσα του.
Ευρηματικός, πολυδιάστατος και χαρισματικός, σήκωσε στους στιβαρούς του ώμους την παράσταση πλάθοντας επί σκηνής ένα ολοκληρωμένο θεατρικό χαρακτήρα σε δραματικά ανθρώπινες διαστάσεις, με αξιοπιστία και μέτρο».
Βραβείο Καλύτερου Γυναικείου Ρόλου στην Ιωάννα Σιαφκάλη για το ρόλο της Μαρίας στο «Μανώλη…!» (ανεξάρτητη παραγωγή):
«Η Ιωάννα Σιαφκάλη– Καμένου σε μια κορυφαία ερμηνευτική στιγμή της, λιτή και απέριττη, ώριμη και ολοκληρωμένη, ισορροπώντας σε τεντωμένο σκοινί με αφοπλιστική ειλικρίνεια, κατάφερε μέσα από ένα δύσκολο και απαιτητικό ρόλο να ενσαρκώσει την ενδόμυχη αποστολή του κάθε ηθοποιού που γεννιέται και πεθαίνει στη σκηνή...
Αντιμετώπισε με ωριμότητα, συνέπεια και άδολο επαγγελματισμό τον ρόλο, στροβιλίζοντας τον θεατή σ’ ένα συναρπαστικό ταξίδι συναισθημάτων, ανάμεσα στη μυθοπλασία, τον ρεαλισμό και την πραγματικότητα».
Χορηγός της 7ης Τελετής Απονομής των Βραβείων Θεάτρου ΘΟΚ για τη διετία 2011-2013 η Τράπεζα Κύπρου.
Η 7η Τελετή Απονομής των Βραβείων Θεάτρου ΘΟΚ μεταδόθηκε απευθείας από το ΡΙΚ 1.
philenews.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μακριά από άρματα και συμμαχίες μένει ο Σπανός
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
