2012-04-18 12:50:14
Η πολιτική του «Μηδέν πρόβλημα με τους γείτονες» έχει μετατραπεί σε «Μηδέν γείτονα χωρίς προβλήματα»Φαίνεται ότι ο Αχμέτ Νταβούτογλου, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, σε απόγνωση ή ντοπαρισμένος από την τουρκική διπλωματική αποτελεσματικότητα που ανάγκασε σε οπισθοδρόμηση τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας και τους Γάλλους νομοθέτες, προσπαθεί να δημιουργήσει ρήγμα στην αρμενική Διασπορά. Όσον αφορά την αποτελεσματικότητα της τουρκικής διπλωματίας, είναι προπαντός το πνεύμα του Μονάχου, που ώθησε ένας αφάνταστος αριθμός διανοουμένων, δημοσιογράφων, κουρασμένων φιλόσοφων, βουλευτών στα αζήτητα, υποστηρικτών του Ινστιτούτου Βόσπορο και του Πολιτιστικού Κέντρου της Ανατολίας, λάτρων των λουκουμιών, των παπαγάλων της ελευθερίας της έκφρασης. Ας ελπίσουμε με τον Ιωσήφ, με τον Αβερί και τη Σελλά («οι Τούρκοι μας έκαναν περισσότερο κακό από το διάβολο ...»), ότι οι Αρμένιοι δεν θα πέσουν στην παγίδα της διάσπασης που τους στήνει η τουρκική κυβέρνηση.Gilbert Béguian, 13, Απριλίου, 2012Με τον Appo Jabarian, Εκτελεστικό Διευθυντή/Εκδότη στις ΗΠΑ του Armenian Life Magazine.
Τα τελευταία χρόνια, η πολιτική του Τούρκου Υπουργού των Εξωτερικών των «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες», που ανακοινώθηκε με μεγάλες τυμπανοκρουσίες, έχει μετατραπεί σε «Μηδέν γείτονα χωρίς προβλήματα».
Το ανάστημα του μεσολαβητή μεταξύ του Ισραήλ και των Αράβων που υιοθετήθηκε από την Τουρκία έχοντας γυρίσει κατά της ίδιας, τόσο στο Τελ Αβίβ τόσο και στους δρόμους των αραβικών πόλεων, ο Τούρκος Πρωθυπουργός Ερντογάν έκανε στροφή 360 μοιρών με τον πολύχρονο σύμμαχο του της Συρίας, τον Μπασάρ αλ-Άσαντ. Αυτό που περιπλέκει την κατάσταση λίγο περισσότερο, σύμφωνα με το περιοδικό The Economist, είναι οι κριτικές που του κάνουν οι κοσμικοί στην Τουρκία για την «αποκαλυπτική συμπεριφορά ενδεικτική μιας άλλης θολής τάσης: να θέλει να εμφανιστεί ως ηγέτης στον σουνιτικό τόξο που αποτελούν ορισμένες χώρες της Αφρικής, της Ασίας, των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής. Αυτές οι επικρίσεις δικαιολογούνται από τα σήματα συμπόνιας που εμφανίζεται από την Τουρκία προς τους Μουσουλμάνους Αδελφούς της της Συρίας».
Και το περιοδικό The Economist υπογραμμίζει: «Τις τελευταίες ημέρες, κατά τις επιθέσεις του εναντίον του ηγέτη του CHP Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ο Ερντογάν επέστησε την προσοχή για την ιδιότητα του ως μέλος της μειονότητας των Αλεβιτών. Πήγε ακόμα πιο μακριά, υπονοώντας ότι αν ο κ. Κιλιτσντάρογλου διαμαρτύρεται για την τουρκική επέμβαση στις υποθέσεις της Συρίας, αυτό οφείλεται μόνο στην αδελφοσύνη του με τον κ. Ασαντ, ο οποίος ανήκει στην αίρεση των Αλαουιτών, που συχνά θεωρούνται να είναι κοντά στους 15 με 20 εκατομμύρια Αλεβίτες της Τουρκίας. Οι Αλεβίτες ασκούν μια φιλελεύθερη μορφή του σιιτικού Ισλάμ και έχουν υποστεί διακρίσεις για πολύ καιρό. Ενώ οι ιεροτελεστίες τους διαφέρουν από εκείνες των Αλαουίτων της Συρίας, αισθάνονται απέναντί τους ένα είδος αλληλεγγύης. Ο κ. Van Dams επισημάνει ότι ένας πόλεμος ενάντια στη Συρία θα μπορούσε να προκαλέσει περαιτέρω πόλωση των κοινοτήτων των Σουνιτών και των Αλεβιτών στο εσωτερικό της Τουρκίας».
Το τι επιδεινώνει τα πράγματα για τον Ερντογάν, συνεχίζει το Economist, είναι ότι «η συριακή κρίση ανέδειξε ακόμη ένα άλλο αντικείμενο πολύχρονης ανησυχίας των Τούρκων: η κουρδική μειονότητα. Ο Σαλαχαντίν Ντεμιρτάς, αρχηγός του κύριου κουρδικού κόμματος, του Κουρδικού Κόμματος για τη Δημοκρατία και την Ειρήνη (BDP), υποστηρίζει ότι η Τουρκία ελπίζει σε αλλαγή καθεστώτος στη Συρία για να διασφαλιστεί ότι οι Κούρδοι δεν θα απολάβουν πια περισσότερα δικαιώματα στη Συρία από ό,τι η Τουρκία είναι έτοιμη να χορηγήσει στους δικούς της Κούρδους του, δηλαδή ουσιαστικά κανένα ».
Με φόντο, τα πολλά εσωτερικά προβλήματα με περίπου 25 έως 30 εκατομμύρια Κούρδους και 15 με 20 εκατομμύρια Αλεβίτες, με προβλήματα με τους γείτονες όπως τη Συρία και το Ιράκ, τα μακροχρόνια προβλήματα με την Ελλάδα και Κύπρο, την πρόοδο των Αρμενίων στη διεθνή σκηνή, η Τουρκία προσπαθεί απεγνωσμένα να παρηγορηθεί με τους «μέτριους» Αρμενίους της Διασποράς.
Με πεσμένο το ηθικό της από την αποτυχία των ιδίων των προσπαθειών της για να εμποδίσει το αίτημα για δικαιοσύνη των Αρμενίων, και με τις ανεπιτυχείς προσπάθειες της να γίνει η Γενοκτονία των Αρμενίων επίμαχο θέμα στην παγκόσμια κοινή γνώμη, η Τουρκία είναι όλο και περισσότερο πεινασμένη για μια πολιτική νίκη κατά των Αρμενίων, με την υποστήριξη των «μέτριων» Αρμενίων.
Ο Harut Sassounian, εκδότης του California Courrier, χαρακτηρίζει το βάθος της τρέχουσας κατάστασης στο τελευταίο άρθρο του: «η Τουρκία, έχοντας συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να λογαριάσει με τη Διασπορά και όχι μόνο με την Αρμενία, για να βρει μια λύση στα προβλήματα που ανακύπτουν από τη Γενοκτονία, ο Νταβούτογλου στρέφεται, για άλλη μια φορά, προς την παγκόσμια αρμενική κοινότητα. Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης στο CNN-Turk 24 το Μάρτιο 2010, είχε ανακοινώσει ότι οι τουρκικές αρχές ετοιμάζονταν να ξεκινήσουν διάλογο με τους «λογικούς» Αρμενίους της Διασποράς. Η τουρκική εφημερίδα ’ToDay’s Zaman’ είχε αναφέρει ότι σχετικά με αυτό το στρατήγημα, τον Απρίλιο 2010, ο Νταβούτογλου συναντήθηκε στην Ουάσιγκτον με τους πρέσβεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον Καναδά, καθώς και με τους Γενικούς Πρόξενους στο Χιούστον, το Λος Άντζελες, και το Τορόντο. Τους δόθηκε η οδηγία να επικοινωνήσουν με τους Αρμένιους που είναι ανοικτοί στον διάλογο, και να αποφύγουν τις ομάδες που υποστηρίζουν μια σκληρή γραμμή».
«Απογοητευμένος από τα αποτελέσματα που κατάφεραν οι διπλωμάτες του, ο Νταβούτογλου είχε αποφασίσει τότε να πάρει την κατάσταση στα ίδια τα χέρια του. Τον περασμένο μήνα, πέρασε αρκετές ώρες στην Ουάσιγκτον, σε ιδιωτικές συναντήσεις με διάφορους Αρμένιους και μη-Αρμένιους στην περιοχή του Λος Άντζελες για να συζητήσουν τη «συμφιλίωση μεταξύ Τούρκων και Αρμενίων». Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών κάλεσε επίσης τους συμμετέχοντες να πάνε στην Άγκυρα και να πάρουν μαζί τους άλλους «επιφανούς» Αρμενίους. Από τότε, ο Νταβούτογλου προέβη επίσης άλλου σε παρόμοιες συναντήσεις», αναφέρει ο Sassounian.
Ο Jirair Tutunjian, γνωστός Αρμένιος ακτιβιστής, ειρωνεύτηκε τις τουρκικές προσπάθειες να φλερτάρουν τους «μετριοπαθείς» Αρμενίους: «Από σήμερα το πρωί θα περιμένω με κομμένη την ανάσα, τον ταχυδρόμο να μου παραδώσει το φάκελο με το μισοφέγγαρο και το αστέρι στην πάνω αριστερή γωνία από την τουρκική πρεσβεία. Μέσα σε αυτό το φάκελο, ελπίζω να βρω μια πρόσκληση για ένα εκπαιδευτικό ταξίδι δύο εβδομάδων στην Τουρκία, που περιλαμβάνει μια επίσκεψη-αστραπή στα αρχεία της τουρκικής κυβέρνησης όπου βρίσκονται οι αποδείξεις ότι δεν υπήρξε γενοκτονία, ακολουθούμενη από μια επίσκεψη στο μαυσωλείο του Μεγάλου Μουσταφά για να καταθέσω στεφάνι... Για επίλογο αυτού του ταξιδιού, ελπίζω να με τραπεζώσουν. Θα γυρίσω από αυτό το τσάμπα ταξίδι με πολλά κιλά τουρκικών χαρτικών με αντικείμενο «Η Τουρκία, μια γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης», «Η Τουρκία, ένα Μοντέλο Μουσουλμανικής Δημοκρατίας», «Οι Τούρκοι: η καταγωγή του ανθρώπινου είδους», «Αυτοί οι Αρμένιοι Τρομοκράτες Σύμμαχοι της Αλ Κάιντα», «Οι Χίλιοι Τούρκοι που άλλαξαν τον κόσμο». Ελπίζω μόνο ότι ο υπάλληλος του Τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών θα επιμένει να πληρώσει το επιπλέον βάρος στην αεροπορική εταιρεία... Με την επιστροφή μου, εγώ θα πω σε όλους ότι ξέρω ότι οι Τούρκοι είναι ξαδέρφια μας στην καρδιά, ότι μερικοί Αρμένιοι σκοτώθηκαν από Κούρδους και Καυκάσιους ληστές το 1915, ότι λίγοι Αρμένιοι επαναστάτες προδότες ήθελαν να τεμαχίσουν την Τουρκία και, τελικά, να την ελέγχουν με τη βοήθεια των Ρώσων, και θα διαφημίσω τα οφέλη μιας Αρμενίας ως κράτος υποτελή της Τουρκίας ... κονσέρβες σε έκπτωση από το Iman-Bayildi... Μου φαίνεται ότι ο ταχυδρόμος μόλις χτύπησε το κουδούνι».
Απηχώντας τις ανησυχίες που εκφράστηκαν από τον Sassounian, ο Ιωσήφ έγραψε αυτό το σχόλιο στο armenianweekly.com: «η ‘συμφιλίωση’ δεν έχει να κάνει τίποτα με τη προσέγγιση προς τους Αρμένιους. Όπως η ΕΤΑΣ [TARC, Επιτροπή της Τούρκο-αρμένικης Συμφιλίωσης], το τουρκικό κράτος επιδιώκει να χρησιμοποιήσει αυτή τη «συμφιλίωση» για να αποτρέψει την αναγνώριση της γενοκτονίας, και αυτό είναι όλο. Αυτός είναι ο μοναδικός στόχος τους. Είναι αηδιαστικό, αλλά και πάλι, τι μπορούμε να περιμένουμε περισσότερο από αυτούς;»."
Ο Αβερί σχολίασε: «Γιατί να ανησυχείτε; Ποίο ‘διάλογο;’ Δεν υπάρχει τίποτα με το οποίο να ξεκινήσουμε έναν ‘διάλογο’. Μόνο όταν η Τουρκία θα αναγνωρίσει ανεπιφύλακτα τη Γενοκτονία των Αρμενίων, τότε μόνο θα μπορέσουμε να ‘μιλήσουμε’ για την έκταση και το βάθος των αποζημιώσεων. Εκτός από αυτό, δεν υπάρχει τίποτα που μπορούμε να μιλήσουμε με εκπροσώπους του τουρκικού κράτους, είτε ιδιώτες είτε επισήμους. Απλά κρατήστε την πόρτα σας κλειστή όταν θα την χτυπήσει ο Νταβούτογλου. Αγνοήστε τους και θα φύγουν». Η Σελλά, πρόσθεσε: «Συμφωνώ με τον κ. Αβερί: πρέπει να αφήσουμε την πόρτα κλειστή όταν ο κ. Νταβούτογκλου και οι ‘φίλοι’ του θα την χτυπήσουν, αλλά το πρόβλημα είναι ότι ακόμη και αν κλείνουμε τις πόρτες μας, αυτοί θα μπουν από το παράθυρο. Ως εκ τούτου, Αρμένιοι, κρατήστε τις πόρτες και τα παράθυρά σας κλειστά. Ποτέ μην ξεχνάτε ότι το 75% από εμάς, αν όχι περισσότερο, δολοφονήθηκαν από τους Τούρκους. Και ότι αυτή η διασπορά των 7 εκατομμυρίων ψυχών είναι μια δημιουργία των Τούρκων... Ο διάβολος δεν μας έκανε τόσο κακό όσο οι Τούρκοι μας έκαναν».
Να προσθέσουμε σε αυτά την θετική πολιτική εξέλιξη στη Γαλλία.
Το να ψηφιστεί του χρόνου η τα επόμενα χρόνια ένας αλλαγμένος γαλλικός νόμος που ποινικοποιεί την άρνηση της Αρμενικής Γενοκτονίας είναι δευτερεύον. Αυτό που είναι σημαντικό είναι η de facto δημιουργία ενός πολιτικού τείχους προστασίας γύρω από την πραγματικότητα της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Η ευγενής προσπάθεια του λαού της Γαλλίας, των κυβερνώντων κόμματων και της αντιπολίτευσης, ή με άλλα λόγια, της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας του γαλλικού κράτους από κοινού, έχει ενισχύσει περαιτέρω το αρμενικό κίνημα. Λίγη σημασία έχει το πώς αυτές οι πολιτικές πράξεις λαμβάνονται!
Το γεγονός ότι ο Γάλλος υποψήφιος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, αναζητά ψήφους για να επανεκλεγεί, ή αναλαμβάνει επικεφαλής ενός πανευρωπαϊκού κινήματος κατά της εισόδου του «Ασθενή της Ευρώπης» στην ΕΕ, ήτοι της Τουρκίας, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: η διεθνής κοινότητα δεν αμφισβητεί την πραγματικότητα της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Και αυτό γεννά αναταραχή στην Τουρκία για τα χρόνια που έρχονται και τις επόμενες δεκαετίες.
Η απελευθέρωση, στις 10 Απριλίου, του θαρραλέου εκδότη και αποφασισμένου κριτικού της πολιτικής της άρνησης της Τουρκίας, του Ραγκίπ Ζαρακολού, θα ενισχύσει χωρίς αμφιβολία πολλούς περισσότερους Τούρκους ακτιβιστές, στην πορεία τους προς τα εμπρός για τη δημόσια αναγνώριση της Γενοκτονίας.
Η «Αραβική Άνοιξη» έχει γεννήσει την «Τουρκική Άνοιξη». Λίγες είναι οι μέρες που τα μέλη του τουρκικού βαθέως κράτους δεν βλέπουν τον κόσμο να καταρρεύσει γύρω τους. Ένας αυξανόμενος αριθμός νεαρών Τούρκων αρνούνται να εξαπατηθούν από τους αρνητές ηγέτες και να πιστέψουν την ψεύτικη προπαγάνδα του τουρκικού κράτους που αρνείται τη Γενοκτονία των Αρμενίων και στρέφεται κατά των Αρμενίων.
Ενώ οι ακτιβιστές αντι-γενοκτονίας οργανώνονται όλο και περισσότερο και ενώνονται από έναν αυξανόμενο αριθμό ειλικρινών Τούρκων, ο κόμπος σφίγγει γύρω από τον τουρκικό αρνητισμό. Το τουρκικό στρατόπεδο των αρνητών θα εγκαταλειφτεί όλο και περισσότερο ενώ αυτού των ακτιβιστών θα δυναμώσει.
Και γιατί η Τουρκία χάνει αυτόν τον πολιτικό πόλεμο εναντίον των Αρμενίων; Αναμφισβήτητα, οι τελευταίοι είναι καλύτερα οπλισμένοι έχοντας την αλήθεια με το μέρος τους, και κανένας ενδοιασμός δεν πρέπει να τους σταματήσει να χρησιμοποιήσουν τα πολιτικά πυρομαχικά τους ανά πάσα στιγμή.
Jean Eckian armenews.comTraduction Gilbert Béguian pour ArmenewsΠηγή
Τα τελευταία χρόνια, η πολιτική του Τούρκου Υπουργού των Εξωτερικών των «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες», που ανακοινώθηκε με μεγάλες τυμπανοκρουσίες, έχει μετατραπεί σε «Μηδέν γείτονα χωρίς προβλήματα».
Το ανάστημα του μεσολαβητή μεταξύ του Ισραήλ και των Αράβων που υιοθετήθηκε από την Τουρκία έχοντας γυρίσει κατά της ίδιας, τόσο στο Τελ Αβίβ τόσο και στους δρόμους των αραβικών πόλεων, ο Τούρκος Πρωθυπουργός Ερντογάν έκανε στροφή 360 μοιρών με τον πολύχρονο σύμμαχο του της Συρίας, τον Μπασάρ αλ-Άσαντ. Αυτό που περιπλέκει την κατάσταση λίγο περισσότερο, σύμφωνα με το περιοδικό The Economist, είναι οι κριτικές που του κάνουν οι κοσμικοί στην Τουρκία για την «αποκαλυπτική συμπεριφορά ενδεικτική μιας άλλης θολής τάσης: να θέλει να εμφανιστεί ως ηγέτης στον σουνιτικό τόξο που αποτελούν ορισμένες χώρες της Αφρικής, της Ασίας, των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής. Αυτές οι επικρίσεις δικαιολογούνται από τα σήματα συμπόνιας που εμφανίζεται από την Τουρκία προς τους Μουσουλμάνους Αδελφούς της της Συρίας».
Και το περιοδικό The Economist υπογραμμίζει: «Τις τελευταίες ημέρες, κατά τις επιθέσεις του εναντίον του ηγέτη του CHP Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ο Ερντογάν επέστησε την προσοχή για την ιδιότητα του ως μέλος της μειονότητας των Αλεβιτών. Πήγε ακόμα πιο μακριά, υπονοώντας ότι αν ο κ. Κιλιτσντάρογλου διαμαρτύρεται για την τουρκική επέμβαση στις υποθέσεις της Συρίας, αυτό οφείλεται μόνο στην αδελφοσύνη του με τον κ. Ασαντ, ο οποίος ανήκει στην αίρεση των Αλαουιτών, που συχνά θεωρούνται να είναι κοντά στους 15 με 20 εκατομμύρια Αλεβίτες της Τουρκίας. Οι Αλεβίτες ασκούν μια φιλελεύθερη μορφή του σιιτικού Ισλάμ και έχουν υποστεί διακρίσεις για πολύ καιρό. Ενώ οι ιεροτελεστίες τους διαφέρουν από εκείνες των Αλαουίτων της Συρίας, αισθάνονται απέναντί τους ένα είδος αλληλεγγύης. Ο κ. Van Dams επισημάνει ότι ένας πόλεμος ενάντια στη Συρία θα μπορούσε να προκαλέσει περαιτέρω πόλωση των κοινοτήτων των Σουνιτών και των Αλεβιτών στο εσωτερικό της Τουρκίας».
Το τι επιδεινώνει τα πράγματα για τον Ερντογάν, συνεχίζει το Economist, είναι ότι «η συριακή κρίση ανέδειξε ακόμη ένα άλλο αντικείμενο πολύχρονης ανησυχίας των Τούρκων: η κουρδική μειονότητα. Ο Σαλαχαντίν Ντεμιρτάς, αρχηγός του κύριου κουρδικού κόμματος, του Κουρδικού Κόμματος για τη Δημοκρατία και την Ειρήνη (BDP), υποστηρίζει ότι η Τουρκία ελπίζει σε αλλαγή καθεστώτος στη Συρία για να διασφαλιστεί ότι οι Κούρδοι δεν θα απολάβουν πια περισσότερα δικαιώματα στη Συρία από ό,τι η Τουρκία είναι έτοιμη να χορηγήσει στους δικούς της Κούρδους του, δηλαδή ουσιαστικά κανένα ».
Με φόντο, τα πολλά εσωτερικά προβλήματα με περίπου 25 έως 30 εκατομμύρια Κούρδους και 15 με 20 εκατομμύρια Αλεβίτες, με προβλήματα με τους γείτονες όπως τη Συρία και το Ιράκ, τα μακροχρόνια προβλήματα με την Ελλάδα και Κύπρο, την πρόοδο των Αρμενίων στη διεθνή σκηνή, η Τουρκία προσπαθεί απεγνωσμένα να παρηγορηθεί με τους «μέτριους» Αρμενίους της Διασποράς.
Με πεσμένο το ηθικό της από την αποτυχία των ιδίων των προσπαθειών της για να εμποδίσει το αίτημα για δικαιοσύνη των Αρμενίων, και με τις ανεπιτυχείς προσπάθειες της να γίνει η Γενοκτονία των Αρμενίων επίμαχο θέμα στην παγκόσμια κοινή γνώμη, η Τουρκία είναι όλο και περισσότερο πεινασμένη για μια πολιτική νίκη κατά των Αρμενίων, με την υποστήριξη των «μέτριων» Αρμενίων.
Ο Harut Sassounian, εκδότης του California Courrier, χαρακτηρίζει το βάθος της τρέχουσας κατάστασης στο τελευταίο άρθρο του: «η Τουρκία, έχοντας συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να λογαριάσει με τη Διασπορά και όχι μόνο με την Αρμενία, για να βρει μια λύση στα προβλήματα που ανακύπτουν από τη Γενοκτονία, ο Νταβούτογλου στρέφεται, για άλλη μια φορά, προς την παγκόσμια αρμενική κοινότητα. Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης στο CNN-Turk 24 το Μάρτιο 2010, είχε ανακοινώσει ότι οι τουρκικές αρχές ετοιμάζονταν να ξεκινήσουν διάλογο με τους «λογικούς» Αρμενίους της Διασποράς. Η τουρκική εφημερίδα ’ToDay’s Zaman’ είχε αναφέρει ότι σχετικά με αυτό το στρατήγημα, τον Απρίλιο 2010, ο Νταβούτογλου συναντήθηκε στην Ουάσιγκτον με τους πρέσβεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον Καναδά, καθώς και με τους Γενικούς Πρόξενους στο Χιούστον, το Λος Άντζελες, και το Τορόντο. Τους δόθηκε η οδηγία να επικοινωνήσουν με τους Αρμένιους που είναι ανοικτοί στον διάλογο, και να αποφύγουν τις ομάδες που υποστηρίζουν μια σκληρή γραμμή».
«Απογοητευμένος από τα αποτελέσματα που κατάφεραν οι διπλωμάτες του, ο Νταβούτογλου είχε αποφασίσει τότε να πάρει την κατάσταση στα ίδια τα χέρια του. Τον περασμένο μήνα, πέρασε αρκετές ώρες στην Ουάσιγκτον, σε ιδιωτικές συναντήσεις με διάφορους Αρμένιους και μη-Αρμένιους στην περιοχή του Λος Άντζελες για να συζητήσουν τη «συμφιλίωση μεταξύ Τούρκων και Αρμενίων». Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών κάλεσε επίσης τους συμμετέχοντες να πάνε στην Άγκυρα και να πάρουν μαζί τους άλλους «επιφανούς» Αρμενίους. Από τότε, ο Νταβούτογλου προέβη επίσης άλλου σε παρόμοιες συναντήσεις», αναφέρει ο Sassounian.
Ο Jirair Tutunjian, γνωστός Αρμένιος ακτιβιστής, ειρωνεύτηκε τις τουρκικές προσπάθειες να φλερτάρουν τους «μετριοπαθείς» Αρμενίους: «Από σήμερα το πρωί θα περιμένω με κομμένη την ανάσα, τον ταχυδρόμο να μου παραδώσει το φάκελο με το μισοφέγγαρο και το αστέρι στην πάνω αριστερή γωνία από την τουρκική πρεσβεία. Μέσα σε αυτό το φάκελο, ελπίζω να βρω μια πρόσκληση για ένα εκπαιδευτικό ταξίδι δύο εβδομάδων στην Τουρκία, που περιλαμβάνει μια επίσκεψη-αστραπή στα αρχεία της τουρκικής κυβέρνησης όπου βρίσκονται οι αποδείξεις ότι δεν υπήρξε γενοκτονία, ακολουθούμενη από μια επίσκεψη στο μαυσωλείο του Μεγάλου Μουσταφά για να καταθέσω στεφάνι... Για επίλογο αυτού του ταξιδιού, ελπίζω να με τραπεζώσουν. Θα γυρίσω από αυτό το τσάμπα ταξίδι με πολλά κιλά τουρκικών χαρτικών με αντικείμενο «Η Τουρκία, μια γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης», «Η Τουρκία, ένα Μοντέλο Μουσουλμανικής Δημοκρατίας», «Οι Τούρκοι: η καταγωγή του ανθρώπινου είδους», «Αυτοί οι Αρμένιοι Τρομοκράτες Σύμμαχοι της Αλ Κάιντα», «Οι Χίλιοι Τούρκοι που άλλαξαν τον κόσμο». Ελπίζω μόνο ότι ο υπάλληλος του Τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών θα επιμένει να πληρώσει το επιπλέον βάρος στην αεροπορική εταιρεία... Με την επιστροφή μου, εγώ θα πω σε όλους ότι ξέρω ότι οι Τούρκοι είναι ξαδέρφια μας στην καρδιά, ότι μερικοί Αρμένιοι σκοτώθηκαν από Κούρδους και Καυκάσιους ληστές το 1915, ότι λίγοι Αρμένιοι επαναστάτες προδότες ήθελαν να τεμαχίσουν την Τουρκία και, τελικά, να την ελέγχουν με τη βοήθεια των Ρώσων, και θα διαφημίσω τα οφέλη μιας Αρμενίας ως κράτος υποτελή της Τουρκίας ... κονσέρβες σε έκπτωση από το Iman-Bayildi... Μου φαίνεται ότι ο ταχυδρόμος μόλις χτύπησε το κουδούνι».
Απηχώντας τις ανησυχίες που εκφράστηκαν από τον Sassounian, ο Ιωσήφ έγραψε αυτό το σχόλιο στο armenianweekly.com: «η ‘συμφιλίωση’ δεν έχει να κάνει τίποτα με τη προσέγγιση προς τους Αρμένιους. Όπως η ΕΤΑΣ [TARC, Επιτροπή της Τούρκο-αρμένικης Συμφιλίωσης], το τουρκικό κράτος επιδιώκει να χρησιμοποιήσει αυτή τη «συμφιλίωση» για να αποτρέψει την αναγνώριση της γενοκτονίας, και αυτό είναι όλο. Αυτός είναι ο μοναδικός στόχος τους. Είναι αηδιαστικό, αλλά και πάλι, τι μπορούμε να περιμένουμε περισσότερο από αυτούς;»."
Ο Αβερί σχολίασε: «Γιατί να ανησυχείτε; Ποίο ‘διάλογο;’ Δεν υπάρχει τίποτα με το οποίο να ξεκινήσουμε έναν ‘διάλογο’. Μόνο όταν η Τουρκία θα αναγνωρίσει ανεπιφύλακτα τη Γενοκτονία των Αρμενίων, τότε μόνο θα μπορέσουμε να ‘μιλήσουμε’ για την έκταση και το βάθος των αποζημιώσεων. Εκτός από αυτό, δεν υπάρχει τίποτα που μπορούμε να μιλήσουμε με εκπροσώπους του τουρκικού κράτους, είτε ιδιώτες είτε επισήμους. Απλά κρατήστε την πόρτα σας κλειστή όταν θα την χτυπήσει ο Νταβούτογλου. Αγνοήστε τους και θα φύγουν». Η Σελλά, πρόσθεσε: «Συμφωνώ με τον κ. Αβερί: πρέπει να αφήσουμε την πόρτα κλειστή όταν ο κ. Νταβούτογκλου και οι ‘φίλοι’ του θα την χτυπήσουν, αλλά το πρόβλημα είναι ότι ακόμη και αν κλείνουμε τις πόρτες μας, αυτοί θα μπουν από το παράθυρο. Ως εκ τούτου, Αρμένιοι, κρατήστε τις πόρτες και τα παράθυρά σας κλειστά. Ποτέ μην ξεχνάτε ότι το 75% από εμάς, αν όχι περισσότερο, δολοφονήθηκαν από τους Τούρκους. Και ότι αυτή η διασπορά των 7 εκατομμυρίων ψυχών είναι μια δημιουργία των Τούρκων... Ο διάβολος δεν μας έκανε τόσο κακό όσο οι Τούρκοι μας έκαναν».
Να προσθέσουμε σε αυτά την θετική πολιτική εξέλιξη στη Γαλλία.
Το να ψηφιστεί του χρόνου η τα επόμενα χρόνια ένας αλλαγμένος γαλλικός νόμος που ποινικοποιεί την άρνηση της Αρμενικής Γενοκτονίας είναι δευτερεύον. Αυτό που είναι σημαντικό είναι η de facto δημιουργία ενός πολιτικού τείχους προστασίας γύρω από την πραγματικότητα της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Η ευγενής προσπάθεια του λαού της Γαλλίας, των κυβερνώντων κόμματων και της αντιπολίτευσης, ή με άλλα λόγια, της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας του γαλλικού κράτους από κοινού, έχει ενισχύσει περαιτέρω το αρμενικό κίνημα. Λίγη σημασία έχει το πώς αυτές οι πολιτικές πράξεις λαμβάνονται!
Το γεγονός ότι ο Γάλλος υποψήφιος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, αναζητά ψήφους για να επανεκλεγεί, ή αναλαμβάνει επικεφαλής ενός πανευρωπαϊκού κινήματος κατά της εισόδου του «Ασθενή της Ευρώπης» στην ΕΕ, ήτοι της Τουρκίας, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: η διεθνής κοινότητα δεν αμφισβητεί την πραγματικότητα της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Και αυτό γεννά αναταραχή στην Τουρκία για τα χρόνια που έρχονται και τις επόμενες δεκαετίες.
Η απελευθέρωση, στις 10 Απριλίου, του θαρραλέου εκδότη και αποφασισμένου κριτικού της πολιτικής της άρνησης της Τουρκίας, του Ραγκίπ Ζαρακολού, θα ενισχύσει χωρίς αμφιβολία πολλούς περισσότερους Τούρκους ακτιβιστές, στην πορεία τους προς τα εμπρός για τη δημόσια αναγνώριση της Γενοκτονίας.
Η «Αραβική Άνοιξη» έχει γεννήσει την «Τουρκική Άνοιξη». Λίγες είναι οι μέρες που τα μέλη του τουρκικού βαθέως κράτους δεν βλέπουν τον κόσμο να καταρρεύσει γύρω τους. Ένας αυξανόμενος αριθμός νεαρών Τούρκων αρνούνται να εξαπατηθούν από τους αρνητές ηγέτες και να πιστέψουν την ψεύτικη προπαγάνδα του τουρκικού κράτους που αρνείται τη Γενοκτονία των Αρμενίων και στρέφεται κατά των Αρμενίων.
Ενώ οι ακτιβιστές αντι-γενοκτονίας οργανώνονται όλο και περισσότερο και ενώνονται από έναν αυξανόμενο αριθμό ειλικρινών Τούρκων, ο κόμπος σφίγγει γύρω από τον τουρκικό αρνητισμό. Το τουρκικό στρατόπεδο των αρνητών θα εγκαταλειφτεί όλο και περισσότερο ενώ αυτού των ακτιβιστών θα δυναμώσει.
Και γιατί η Τουρκία χάνει αυτόν τον πολιτικό πόλεμο εναντίον των Αρμενίων; Αναμφισβήτητα, οι τελευταίοι είναι καλύτερα οπλισμένοι έχοντας την αλήθεια με το μέρος τους, και κανένας ενδοιασμός δεν πρέπει να τους σταματήσει να χρησιμοποιήσουν τα πολιτικά πυρομαχικά τους ανά πάσα στιγμή.
Jean Eckian armenews.comTraduction Gilbert Béguian pour ArmenewsΠηγή
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γαλάζια ψηφοδέλτια με «παρελθόν»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
