2014-02-13 06:54:05
Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος υποδύεται τον Συρανό ντε Μπερζεράκ.
«Ηταν ένα τόσο μεγάλο μου όνειρο να υποδυθώ τον Συρανό, που δεν τολμούσα ούτε να το πω», λέει ο ηθοποιός, σε συνέντευξη που δημοσιεύει το ethnos.gr.
Ιδανικός, ρομαντικός ήρωας ο Συρανό ντε Μπερζεράκ πώς συναντιέται με μας, με το σήμερα, με αυτό που φέρουμε και βιώνουμε;
Ο Συρανό είναι ιδανικός και σχεδόν είδος προς εξαφάνιση στην εποχή μας. Συλλεκτικός.
Αγγίζει κάποιες χορδές που έχουν πολύ καιρό να ταραχτούν μέσα μας.
Εχουμε απολέσει, στην πλειονότητά τους, τα χαρακτηριστικά του. Ας ελπίσουμε ότι απλώς τα έχουμε βάλει στην άκρη, γιατί οι καταστάσεις μάς έχουν κάνει έτσι:
Να ασχολούμαστε καθαρά με το θέμα της επιβίωσης...
Αλλωστε, την εποχή που έγραψε ο Ροστάν αυτό το «κύκνειο άσμα του ρομαντισμού» (έκανε πρεμιέρα το 1897), ο νατουραλισμός ήταν στα φόρτε του και η βιομηχανική επανάσταση είχε ξεκινήσει.
Σαν να θύμισε στον κόσμο ότι υπάρχει έρωτας. Δεν έχει σημασία εάν τον ζούμε. Αρκεί να μπορούμε να τον ονειρευόμαστε.
Τώρα έχουμε ξεχάσει να ονειρευόμαστε ακόμα και τον έρωτα.
Ο έρωτας αποτελεί καθοριστικό παράγοντα στη ζωή σας;
Τον πιο καθοριστικό. Κάνει τη ζωή πιο όμορφη... Είναι κινητήριος δύναμη. Πώς μπορείς να τον βάλεις στην άκρη; Είναι σαν την πείνα ο έρωτας. Χρειάζεται τροφή!
Είστε ερωτευμένος;
Ναι... Πάντα!
Ποιο στοιχείο του Συρανό σας συγκινεί περισσότερο;
Η αυτοθυσία του. Και το όνειρό του να ταξιδέψει στο φεγγάρι. Θεωρεί ότι μπορεί να το καταφέρει. Γιατί ταξιδεύει με τον νου του.
Πότε πέφτει ο «τοίχος» μεταξύ κοινού και ηθοποιού;
Οταν τελειώσει η παράσταση. Είναι σημαντικό ο θεατής να αισθάνεται ότι βλέπει μια κατάσταση, μια ζωή, μέσα από την κλειδαρότρυπα.
Η μόνη επαφή του κοινού με τον ηθοποιό πρέπει να είναι σε αυτήν τη μαγευτική διάσταση, που δεν μπορεί να την αναλύσει λογικά κάποιος.
Αυτό το ωραίο πάντρεμα στην ατμόσφαιρα, αυτή η μαγεία, κάνει το θέατρο μαγευτικό.
Επιδιώκετε να είστε αρεστός στο κοινό;
Δεν υπάρχει καλλιτέχνης που δεν θέλει να είναι αρεστός. Εχει σημασία αυτό που κάνεις να αρέσει στον κόσμο για την πραγματική του αξία. Το να χαχανίσει εύκολα ο θεατής δε με ενδιαφέρει.
Ονειρεύεστε πάνω στη σκηνή;
Είναι ωραίο να ξεχνιέσαι! Αγωνίζομαι για τη σημαντικότητά μου πάνω στη σκηνή.
Κι εκτός σκηνής;
Μόνο στις καρδιές των δικών μου ανθρώπων. Εκεί με νοιάζει... η σημαντικότητά μου. Η ζωή του καθενός είναι ένα ταξίδι. Τον προορισμό όλοι τον ξέρουμε.
Και δεν ξεφεύγει κανείς. Αυτό που προσπαθούμε να καταφέρουμε είναι οι σταθμοί του ταξιδιού να είναι όμορφοι και με καλή παρέα.
Πώς βλέπετε το τηλεοπτικό τοπίο;
Δεν είναι αναγκαστικά αρνητικό όλο αυτό που συμβαίνει –εκτός από την ανεργία γιατί πολύς κόσμος της τηλεόρασης δεν έχει πώς να ζήσει.
Απεναντίας, μπορεί να βοηθήσει στην ανακατάταξη δυνάμεων. Και να γίνει μια καινούργια εκκίνηση.
Οποιοι αποφασίζουν για την τύχη της τηλεόρασης να επιλέγουν εφεξής πράγματα που αξίζουν.
Οχι αυτό που συνέβαινε παλαιότερα, να κοιτάνε μόνο το ταμείο και από τα 100 τα 90 με 95 να είναι «σκουπίδια».
Αμα ξαναπέσουμε σε αυτή την κατάσταση τι να πω; Κακό του κεφαλιού μας. Tromaktiko
«Ηταν ένα τόσο μεγάλο μου όνειρο να υποδυθώ τον Συρανό, που δεν τολμούσα ούτε να το πω», λέει ο ηθοποιός, σε συνέντευξη που δημοσιεύει το ethnos.gr.
Ιδανικός, ρομαντικός ήρωας ο Συρανό ντε Μπερζεράκ πώς συναντιέται με μας, με το σήμερα, με αυτό που φέρουμε και βιώνουμε;
Ο Συρανό είναι ιδανικός και σχεδόν είδος προς εξαφάνιση στην εποχή μας. Συλλεκτικός.
Αγγίζει κάποιες χορδές που έχουν πολύ καιρό να ταραχτούν μέσα μας.
Εχουμε απολέσει, στην πλειονότητά τους, τα χαρακτηριστικά του. Ας ελπίσουμε ότι απλώς τα έχουμε βάλει στην άκρη, γιατί οι καταστάσεις μάς έχουν κάνει έτσι:
Να ασχολούμαστε καθαρά με το θέμα της επιβίωσης...
Αλλωστε, την εποχή που έγραψε ο Ροστάν αυτό το «κύκνειο άσμα του ρομαντισμού» (έκανε πρεμιέρα το 1897), ο νατουραλισμός ήταν στα φόρτε του και η βιομηχανική επανάσταση είχε ξεκινήσει.
Σαν να θύμισε στον κόσμο ότι υπάρχει έρωτας. Δεν έχει σημασία εάν τον ζούμε. Αρκεί να μπορούμε να τον ονειρευόμαστε.
Τώρα έχουμε ξεχάσει να ονειρευόμαστε ακόμα και τον έρωτα.
Ο έρωτας αποτελεί καθοριστικό παράγοντα στη ζωή σας;
Τον πιο καθοριστικό. Κάνει τη ζωή πιο όμορφη... Είναι κινητήριος δύναμη. Πώς μπορείς να τον βάλεις στην άκρη; Είναι σαν την πείνα ο έρωτας. Χρειάζεται τροφή!
Είστε ερωτευμένος;
Ναι... Πάντα!
Ποιο στοιχείο του Συρανό σας συγκινεί περισσότερο;
Η αυτοθυσία του. Και το όνειρό του να ταξιδέψει στο φεγγάρι. Θεωρεί ότι μπορεί να το καταφέρει. Γιατί ταξιδεύει με τον νου του.
Πότε πέφτει ο «τοίχος» μεταξύ κοινού και ηθοποιού;
Οταν τελειώσει η παράσταση. Είναι σημαντικό ο θεατής να αισθάνεται ότι βλέπει μια κατάσταση, μια ζωή, μέσα από την κλειδαρότρυπα.
Η μόνη επαφή του κοινού με τον ηθοποιό πρέπει να είναι σε αυτήν τη μαγευτική διάσταση, που δεν μπορεί να την αναλύσει λογικά κάποιος.
Αυτό το ωραίο πάντρεμα στην ατμόσφαιρα, αυτή η μαγεία, κάνει το θέατρο μαγευτικό.
Επιδιώκετε να είστε αρεστός στο κοινό;
Δεν υπάρχει καλλιτέχνης που δεν θέλει να είναι αρεστός. Εχει σημασία αυτό που κάνεις να αρέσει στον κόσμο για την πραγματική του αξία. Το να χαχανίσει εύκολα ο θεατής δε με ενδιαφέρει.
Ονειρεύεστε πάνω στη σκηνή;
Είναι ωραίο να ξεχνιέσαι! Αγωνίζομαι για τη σημαντικότητά μου πάνω στη σκηνή.
Κι εκτός σκηνής;
Μόνο στις καρδιές των δικών μου ανθρώπων. Εκεί με νοιάζει... η σημαντικότητά μου. Η ζωή του καθενός είναι ένα ταξίδι. Τον προορισμό όλοι τον ξέρουμε.
Και δεν ξεφεύγει κανείς. Αυτό που προσπαθούμε να καταφέρουμε είναι οι σταθμοί του ταξιδιού να είναι όμορφοι και με καλή παρέα.
Πώς βλέπετε το τηλεοπτικό τοπίο;
Δεν είναι αναγκαστικά αρνητικό όλο αυτό που συμβαίνει –εκτός από την ανεργία γιατί πολύς κόσμος της τηλεόρασης δεν έχει πώς να ζήσει.
Απεναντίας, μπορεί να βοηθήσει στην ανακατάταξη δυνάμεων. Και να γίνει μια καινούργια εκκίνηση.
Οποιοι αποφασίζουν για την τύχη της τηλεόρασης να επιλέγουν εφεξής πράγματα που αξίζουν.
Οχι αυτό που συνέβαινε παλαιότερα, να κοιτάνε μόνο το ταμείο και από τα 100 τα 90 με 95 να είναι «σκουπίδια».
Αμα ξαναπέσουμε σε αυτή την κατάσταση τι να πω; Κακό του κεφαλιού μας. Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μ΄ ένα τηλεφώνημα η στρατολογία ...σπίτι σας!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
