2014-02-13 20:31:27
Φωτογραφία για Ποια η αμερικανική στρατηγική στη Μέση Ανατολή;
Τιερί Μεϊσάν, στο περιοδικό Однако (Odnako, Ρωσία)            (μτφ. Κριστιάν)

Κατά την εναρκτήρια σύνοδο της διάσκεψης της Γενεύης 2, ο Τζον Κέρι υπερασπίστηκε τη Σαουδική θέση: αποκλεισμός του Ιράν, σύνθεση της αντιπροσωπείας της αντιπολίτευσης μόνο από τα σημερινά μέλη του Εθνικού Συνασπισμού, παραίτηση και δίκη του Μπασάρ αλ-Άσαντ.Η ξαφνική αντιστροφή της θέσης των Ηνωμένων Εθνών τη παραμονή της Διάσκεψης της Γενεύης 2 προκάλεσε κατάπληξη.Η Ουάσιγκτον δεν διεκδικεί πια μια μετάβαση μεταξύ πόλεμου και την ειρήνης, αλλά και μεταξύ της Συρίας του Μπασάρ αλ-Άσαντ και της επόμενης που θα κυριαρχηθεί από τη Σαουδική Αραβία. Για τον Τιερί Μεϊσάν (Thierry Meyssan), αυτή η μεταστροφή σκόπευε να εστιάσει την προσοχή των μέσων ενημέρωσης σχετικά προς τη Συρία, ενώ διαπραγματεύεται μυστικά το κυριότερο διακύβευμα των ΗΠΑ: η Παλαιστίνη.

Ο καθένας αναρωτήθηκε για τους λόγους που εμπόδισαν τις Ηνωμένες Πολιτείες για την εφαρμογή, από τον Ιούνιο του 2012, της συμφωνίας με τη Ρωσία στη Γενεύη. Ο καθένας μπόρεσε και είδε την αναβλητικότητα της Ουάσιγκτον και τις αντιφάσεις στις δηλώσεις του Τζον Κέρι. Ο καθένας θυμάται την διαλλακτική εξέλιξη του λόγου του μετά την κρίση των Χημικών Όπλων και τη σύγκληση της Γενεύης 2, ακολουθούμενη με καθολική έκπληξη της δήλωσης των «Φίλων της Συρίας» [ 3 ]. Σχετικά με τη Συρία, έδωσε αυθαίρετα στοιχεία σχετικά με τη σύνθεση των ενόπλων "ανταρτικών" στρατών, παρουσιάζοντας τους ως το 80% να είναι μέτριοι, και ως εκ τούτου  κατάλληλοι για να λαμβάνουν στρατιωτική βοήθεια όπως ψηφίστηκε από το Κογκρέσο κατά τη διάρκεια της μυστικής συνεδρίασης του [ 12 ]. Με την ευκαιρία αυτή, διευκρίνισε τη θέση του βασιλείου [ 13 ].

Έτσι, ο Αμπντουλάχ Ενσούρ, πρώην στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ, σκόπευε να διασφαλίσει τα συμφέροντα της χώρας του, που αρχικά ιδρύθηκε από τους Βρετανούς για την επίλυση του παλαιστινιακού προβλήματος. Η Ιορδανία είναι έτοιμη να απορροφήσει τους Παλαιστίνιους της Δυτικής Όχθης και της Γάζας σε μια ομοσπονδία, αλλά όχι με οποιοδήποτε τίμημα. Ο βασιλιάς Abdullah II φέρεται να έχει συμφωνήσει να δώσει άνευ όρων την ιορδανική υπηκοότητα στα τρία εκατομμύρια Παλαιστίνιων που ζουν στη χώρα και στα τέσσερα εκατομμύρια των Παλαιστινιακών Εδαφών. 

Θα γυρίζαμε έτσι στην κατάσταση πριν από το Πόλεμο των Έξι Ημερών (1967), όταν η Ιορδανία   -και όχι η ΟΑΠ-  εκπροσωπούσε τους Παλαιστίνιους και διεύρυνε τη κυριαρχία της στη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ. 

Σε αντάλλαγμα, ο βασιλιάς φέρεται να απαιτεί διεθνή στήριξη για την χρηματοδότηση των κοινωνικών δικαιωμάτων των πιθανών επτά εκατομμυρίων νέων υπηκόων του. Ο Αμπντουλάχ Ενσούρ  την υπολογίζει μεταξύ 16 και 20 δις
. δολάρια.

Γνωρίζουμε εξάλλου ότι, με βάση ένα αυτόγραφο έγγραφο του προέδρου Χάρι Τρούμαν, οι Άραβες διαπραγματευτές απέρριψαν την ιδέα της αναγνώρισης του Ισραήλ ως «εβραϊκού κράτους» και της Παλαιστίνης ως «ισλαμικού κράτους».

Συμφώνησαν ότι στην περίπτωση της αμοιβαίας αναγνώρισης των δύο κρατών, τα 1,6 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι που ζουν στο Ισραήλ και τους 500.000 Ισραηλινούς που ζουν στο παλαιστινιακό κράτος θα μπορούν να μείνουν υπό τον όρο ότι θα πάρουν (ή να κρατήσουν) την ιθαγένεια [ 14 ]. 

Ο Μαχμούντ Αμπάς πρότεινε η Παλαιστίνη να αφοπλιστεί  και ότι η ασφάλεια της να διασφαλίζεται από μια «ουδέτερη» δύναμη, το ΝΑΤΟ. Ο ισραηλινός στρατός θα επιτραπεί να παραμένει στην κοιλάδα του Ιορδάνη κατά τη διάρκεια των πρώτων πέντε ετών [ 16 ].

Όταν θα γίνει δεκτή η αρχή της ειρήνης στην Παλαιστίνη, η Ουάσιγκτον θα δεχτεί  -επιτέλους! – να αφήσει τη Συρία ήσυχη υπό την προϋπόθεση ότι εγκρίνει και εγγυάται την επιλεγείσα λύση. 

Από κει και πέρα, ο πόλεμος συνεχίζεται. 

Παρά το γεγονός ότι η αντιπροσωπεία της αντιπολίτευσης στη Γενεύη δεν διεκδικεί παρά να κυβερνήσει σε «απελευθερωμένες περιοχές» που κατοικούνται από μόνο 250.000 άτομα, το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών, σε μυστική συνεδρίαση της χορηγεί επιδοτήσεις και επιθετικά όπλα μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου 2014.

Thierry Meyssan

Πηγή Однако, Εβδομαδιαίο Ρωσικό περιοδικό γενικής ενημέρωσης

Αρχισυντάκτης: Μιχαήλ Leontieff. 

[1] « Communiqué des "Amis de la Syrie" réunis à Paris », Réseau Voltaire, 12 janvier 2014.

[2] “John Kerry’s opening speech at the Geneva 2 Conference”, par John F. Kerry, Voltaire Network, 22 January 2014.

[3] “Open Hearing : Current and Projected National Security Threats Against the United States”, U.S. Senate Select Committee on Intelligence, 29 janvier 2014.

[4] « Les États-Unis, premiers financiers mondiaux du terrorisme », par Thierry Meyssan, Al-Watan (Syrie), Réseau Voltaire, 3 février 2014.

[5] “Senators say John Kerry admitted U.S. failure in Syria” par Fred Hiatt, directeur des éditorialistes du Washington Post, 3 février 2014.

[6] “Kerry Tells Senators That Obama Syria Policy Is Collapsing”, par Jeffrey Goldberg, Bloomsberg View, 3 février 2014.

[7] “Senators : Kerry Admits Obama’s Syria Policy Is Failing”, par Josh Rogin, The Daily Beast, 3 février 2014.

[8] “The U.S. must reconsider its failed Syrian policy”, par le Comité éditorial, The Washington Post, 4 février 2014.

[9] « Сферы влияния », par Thierry Meyssan, Однако, 26 janvier 2013. Version française : « Obama et Poutine vont-ils se partager le Proche-Orient ? », Réseau Voltaire, 22 février 2013.

[10] We all have a powerful, powerful interest in resolving this conflict. Everywhere I go in the world, wherever I go – I promise you, no exaggeration, the Far East, Africa, Latin America – one of the first questions out of the mouths of a foreign minister or a prime minister or a president is, “Can’t you guys do something to help bring an end to this conflict between Palestinians and Israelis ?”

[11] « وزير الخارجية يضع مجلس النواب بمسار المفاوضات بين الفلسطينيين والإسرائيليين », وكالة الأنباء الأردنية 2 février 2014.

[12] Sur l’équipe et la méthode de négociations de Kerry, lire “John Kerry in final push to disprove cynics on Middle East peace deal”, par Paul Lewis et Harriet Sherwood, The Guardian, 30 janvier 2014.

[13] Les sept exigences jordaniennes sont :

 1. Reconnaissance de deux États justes et durables sur les frontières de 1967.

 2. Respect du droit international et de l’Initiative arabe.

 3. Prise en compte des intérêts vitaux de la Jordanie.

 4. Proclamation de Jérusalem-Est comme capitale.

 5. Indemnisation.

 6. Protection des lieux saints.

 7. Égalité des droits quelque soit la religion des citoyens dans chacun des deux États.

[14] “Hundreds of thousands of settlers may stay put under leaked framework for Middle East peace deal”, par Inna Lazareva, The Daily Telegraph, 31 janvier 2014.

[15] “Palestinian Leader Seeks NATO Force in Future State”, par Jodi Rudoren, et “Abbas’s NATO Proposal”, par Thomas Friedman, The New York Times, 2 février 2014.

[16] "Iranian FM denies reports hinting at recognition of Israel if conflict with Palestinians settled", par Ariel Ben Solomon, Jerusalem Post, 4 février 2014.

Thierry Meyssan

Intellectuel français, président-fondateur du Réseau Voltaire et de la conférence Axis for Peace. Dernier ouvrage en français : L’Effroyable imposture : Tome 2, Manipulations et désinformations (éd. JP Bertand, 2007).

http://www.voltairenet.org/article182037.html
InfoGnomon
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ NEWSNOWGR.COM
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ