2014-02-14 08:00:01
Χαρά μεγάλη! Καλωσόρισε τις εξελίξεις και ο Μπαράκ Ομπάμα για να έχει να λέει ο Χρήστος Στυλιανίδης και ο Πρόδρομος Προδρόμου (μαζί και χώρια), να ανοίξουμε τα μάτια μας για να δούμε το διεθνές ενδιαφέρον. Ο Ομπάμα μάλιστα δεν έκανε μια τυπική ανακοίνωση πέντε-έξι αράδων, έκανε ολόκληρη ανάλυση για να δώσει το στίγμα.
Χαιρέτισε τον «εποικοδομητικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια από την Τουρκία και την Ελλάδα» (μπράβο Τουρκία!), μίλησε για τη διευθέτηση, που θα φέρει «την αυξημένη σταθερότητα και την οικονομική ευημερία», μίλησε και για τη «μελλοντική αναζωογόνηση της περιοχής Αμμοχώστου, όταν συμφωνηθεί από τις δύο κοινότητες» (και όχι ως μέτρο καλής θέλησης, πριν από τις συνομιλίες, όπως ζητούν οι Ελληνοκύπριοι) και κατέληξε με το ουσιώδες: Ότι οι ΗΠΑ υποστηρίζουν «τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας να προχωρεί σε έρευνες αλλά και σε εκμετάλλευση των φυσικών της πόρων εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής της Ζώνης». Πριν βγούμε όμως να χτυπούμε τις καμπάνες, πρέπει να διαβάσουμε και την πρόταση που ακολουθεί: «Ταυτόχρονα οι ΗΠΑ συνεχίζουν να πιστεύουν ότι οι πόροι πετρελαίου και φυσικού αερίου του νησιού, όπως και όλοι οι πόροι της Κύπρου, θα πρέπει να κατανεμηθούν δίκαια μεταξύ των δύο κοινοτήτων στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης».
Μετά από αυτό δεν νομίζω να χρειάζεται οτιδήποτε άλλο για να αντιληφθεί κανείς, προς τα πού οδηγεί το αμερικανικό ενδιαφέρον. Ούτε γιατί η Άγκυρα πανηγυρίζει για τα συνιστώντα κρατίδια. Αν εξασφάλισε την υποστήριξη των ΗΠΑ ότι οι πόροι θα «κατανεμηθούν δίκαια μεταξύ των δύο κοινοτήτων στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης» και όχι βεβαίως πριν από τη διευθέτηση, είναι η κορύφωση της επιτυχίας για την τουρκική πολιτική. Εκτός όλων των άλλων. Εκτός, κυρίως, από την αναγνώριση της ελληνοκυπριακής ηγεσίας ότι οι Τουρκοκύπριοι είναι ένας χωριστός λαός με κρατική οντότητα και κυριαρχία, που υπερβαίνει την κοινοτική στο πλαίσιο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τι μένει δηλαδή για να πιεστεί η Άγκυρα να κάνει υποχωρήσεις αν πέτυχε πριν καν ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις, τις δύο επιδιώξεις της: Πρώτο, την αναγνώριση της κρατικής οντότητας των κατεχομένων και ταυτόχρονα τη μετατροπή της Κυπριακής Δημοκρατίας σε κρατίδιο «ίσου καθεστώτος» και, δεύτερο, την αμερικανική παρέμβαση ώστε το φυσικό αέριο να κατανεμηθεί δίκαια στο πλαίσιο της συνολικής διευθέτησης.
Κατά τα άλλα, το επιχείρημα του Προέδρου Αναστασιάδη, όπως το αναφέρει σε μακροσκελή επιστολή - απάντηση προς τον Νικόλα Παπαδόπουλο, ότι πρέπει να πανηγυρίζουμε γιατί στο κοινό ανακοινωθέν αναφέρεται πως «η υπάρχουσα κατάσταση (status quo) είναι απαράδεκτη» και με αυτό εννοούνται, όπως λέει ο Πρόεδρος, όλα τα άλλα (κατοχικός στρατός, βασικές ελευθερίες, εποικισμός κ.λπ.). Και άρα είναι επιτυχία που δέχθηκαν οι Τούρκοι να περιληφθεί αυτή η φράση. Να θυμίσουμε μόνο ότι και στη συμφωνία της 8ης Ιουλίου 2006, στη δεύτερη παράγραφο έγραφε: «Αναγνώριση του γεγονότος ότι το στάτους κβο είναι απαράδεκτο». Κι από τότε πέρασαν σχεδόν οκτώ χρόνια. Αυτά είναι κουβέντες χωρίς νόημα. Το ζητούμενο σήμερα είναι να μην εκμεταλλευτεί το φυσικό αέριο η Κυπριακή Δημοκρατία (και βεβαίως να μην βρουν τα πόδια τους οι Ελληνοκύπριοι με τα δισεκατομμύρια δανείων που τους γονάτισαν), αλλά να το μοιράσουν τα δύο κρατίδια μετά τη συνολική διευθέτηση. Το λέει και ο Ομπάμα! Που με μια απλή δήλωση, τοποθέτησε το φυσικό αέριο στο τραπέζι των συνομιλιών. Αν η ηγεσία μας δεν το κατανοεί έχουμε πρόβλημα. Αν το κατανοεί και συμπορεύεται συνειδητά, τότε το πρόβλημα μας είναι πολύ μεγαλύτερο.
Άριστος Μιχαηλίδης
Φιλελεύθερος
InfoGnomon
Χαιρέτισε τον «εποικοδομητικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια από την Τουρκία και την Ελλάδα» (μπράβο Τουρκία!), μίλησε για τη διευθέτηση, που θα φέρει «την αυξημένη σταθερότητα και την οικονομική ευημερία», μίλησε και για τη «μελλοντική αναζωογόνηση της περιοχής Αμμοχώστου, όταν συμφωνηθεί από τις δύο κοινότητες» (και όχι ως μέτρο καλής θέλησης, πριν από τις συνομιλίες, όπως ζητούν οι Ελληνοκύπριοι) και κατέληξε με το ουσιώδες: Ότι οι ΗΠΑ υποστηρίζουν «τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας να προχωρεί σε έρευνες αλλά και σε εκμετάλλευση των φυσικών της πόρων εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής της Ζώνης». Πριν βγούμε όμως να χτυπούμε τις καμπάνες, πρέπει να διαβάσουμε και την πρόταση που ακολουθεί: «Ταυτόχρονα οι ΗΠΑ συνεχίζουν να πιστεύουν ότι οι πόροι πετρελαίου και φυσικού αερίου του νησιού, όπως και όλοι οι πόροι της Κύπρου, θα πρέπει να κατανεμηθούν δίκαια μεταξύ των δύο κοινοτήτων στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης».
Μετά από αυτό δεν νομίζω να χρειάζεται οτιδήποτε άλλο για να αντιληφθεί κανείς, προς τα πού οδηγεί το αμερικανικό ενδιαφέρον. Ούτε γιατί η Άγκυρα πανηγυρίζει για τα συνιστώντα κρατίδια. Αν εξασφάλισε την υποστήριξη των ΗΠΑ ότι οι πόροι θα «κατανεμηθούν δίκαια μεταξύ των δύο κοινοτήτων στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης» και όχι βεβαίως πριν από τη διευθέτηση, είναι η κορύφωση της επιτυχίας για την τουρκική πολιτική. Εκτός όλων των άλλων. Εκτός, κυρίως, από την αναγνώριση της ελληνοκυπριακής ηγεσίας ότι οι Τουρκοκύπριοι είναι ένας χωριστός λαός με κρατική οντότητα και κυριαρχία, που υπερβαίνει την κοινοτική στο πλαίσιο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τι μένει δηλαδή για να πιεστεί η Άγκυρα να κάνει υποχωρήσεις αν πέτυχε πριν καν ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις, τις δύο επιδιώξεις της: Πρώτο, την αναγνώριση της κρατικής οντότητας των κατεχομένων και ταυτόχρονα τη μετατροπή της Κυπριακής Δημοκρατίας σε κρατίδιο «ίσου καθεστώτος» και, δεύτερο, την αμερικανική παρέμβαση ώστε το φυσικό αέριο να κατανεμηθεί δίκαια στο πλαίσιο της συνολικής διευθέτησης.
Κατά τα άλλα, το επιχείρημα του Προέδρου Αναστασιάδη, όπως το αναφέρει σε μακροσκελή επιστολή - απάντηση προς τον Νικόλα Παπαδόπουλο, ότι πρέπει να πανηγυρίζουμε γιατί στο κοινό ανακοινωθέν αναφέρεται πως «η υπάρχουσα κατάσταση (status quo) είναι απαράδεκτη» και με αυτό εννοούνται, όπως λέει ο Πρόεδρος, όλα τα άλλα (κατοχικός στρατός, βασικές ελευθερίες, εποικισμός κ.λπ.). Και άρα είναι επιτυχία που δέχθηκαν οι Τούρκοι να περιληφθεί αυτή η φράση. Να θυμίσουμε μόνο ότι και στη συμφωνία της 8ης Ιουλίου 2006, στη δεύτερη παράγραφο έγραφε: «Αναγνώριση του γεγονότος ότι το στάτους κβο είναι απαράδεκτο». Κι από τότε πέρασαν σχεδόν οκτώ χρόνια. Αυτά είναι κουβέντες χωρίς νόημα. Το ζητούμενο σήμερα είναι να μην εκμεταλλευτεί το φυσικό αέριο η Κυπριακή Δημοκρατία (και βεβαίως να μην βρουν τα πόδια τους οι Ελληνοκύπριοι με τα δισεκατομμύρια δανείων που τους γονάτισαν), αλλά να το μοιράσουν τα δύο κρατίδια μετά τη συνολική διευθέτηση. Το λέει και ο Ομπάμα! Που με μια απλή δήλωση, τοποθέτησε το φυσικό αέριο στο τραπέζι των συνομιλιών. Αν η ηγεσία μας δεν το κατανοεί έχουμε πρόβλημα. Αν το κατανοεί και συμπορεύεται συνειδητά, τότε το πρόβλημα μας είναι πολύ μεγαλύτερο.
Άριστος Μιχαηλίδης
Φιλελεύθερος
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πρόταση για νέα κυβέρνηση έκανε ο Ματέο Ρέντσι
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σαν σήμερα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
