2014-02-14 15:24:42
Του Ν.Γ.Δρόσου
Σαν να μην πέρασε μια μέρα κρίσης, οι αγρότες συνεχίζουν να διεκδικούν την παραμονή τους στο απυρόβλητο. Εμμένουν σε μαξιμαλιστικές απαιτήσεις και ζητούν την πλήρη απόσυρση του φορολογικού νομοσχεδίου. Όμως, έτσι τους έμαθαν…
Η αλήθεια είναι ότι καλώς ή κακώς οι αγρότες φορολογούνταν, ή μάλλον δεν φορολογούνταν, βάσει ενός «ειδικού καθεστώτος» που ίσχυε στην πατρίδα μας, το οποίο προφανώς διέφερε από όλα όσα ίσχυαν για τις άλλες κατηγορίες φορολογουμένων.
Αυτός ο «ειδικός τρόπος» κάποτε, λοιπόν, έπρεπε να αλλάξει και να έρθει, αν μη τι άλλο, πλησιέστερα στα δεδομένα όλων ημών των υπολοίπων, απλών πληβείων.
Κατά πόσον οι αλλαγές αυτές θα έπρεπε να έχουν μια σταδιακότητα ώστε να καταστούν περισσότερο εύπεπτες από ανθρώπους οι οποίοι ήσαν συνηθισμένοι στις ελάχιστες των υποχρεώσεων είναι ασφαλώς κάτι συζητήσιμο.
Όμως, ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση το νέο φορολογικό νομοσχέδιο επιβαρύνει τους κατ' επάγγελμα αγρότες με σαφώς μικρότερες φορολογικές υποχρεώσεις από ό,τι τον υπόλοιπο πληθυσμό της χώρας.
Έτσι, λοιπόν, όταν οι φίλτατοι αγροτοσυνδικαλιστές αρνούνται ακόμη και να συζητήσουν επί των προβλέψεων του φορολογικού νομοσχεδίου με τον επίσης φίλτατο κ. Ι. Στουρνάρα και ζητούν την άμεση απόσυρση ολοκλήρου του νομοσχεδίου, εμφανίζονται ως αδιάλλακτοι, ως μαξιμαλιστές και ως υπέρμαχοι του θρυλικού σλόγκαν «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά», μιας άλλης εποχής.
Μιας εποχής όπου το κράτος και οι νόμιμοι εκπρόσωποί του είχαν την πολυτέλεια, την οποία σήμερα πληρώνουμε όλοι εμείς, να τάζουν και συνάμα να προσφέρουν αφειδώς στον αγροτικό πληθυσμό, από χαριστικές διατάξεις στη φορολογική του αντιμετώπιση, έως δάνεια που σπανίως αποπληρώνονταν μέσω της Αγροτικής και άλλων ιδρυμάτων, αλλά και επιδοτήσεις, η ορθότητα των οποίων εξίσου σπάνια ελεγχόταν.
Στο μεταξύ, όμως, φαλίραμε.
Αυτό το φαλίρισμα, λοιπόν, και η κρίση που το συνόδευσε μας οδήγησε στη σημερινή Ελλάδα.
Σε μια χώρα όπου όλοι οι άλλοι, πλην των αγροτών, βλέπουν άφωνοι τις βαριές φορολογικές επιβαρύνσεις που βρίσκονται στους ώμους τους και διερωτώνται σε τι έφταιξαν και ανήκουν στην κατηγορία των παιδιών ενός κατώτερου Θεού.
Ωσάν να μην έφτανε η χαριστική αντιμετώπιση που είχε ο αγροτικός πληθυσμός σε ό,τι αφορά τον νόμο περί φορολογίας ακινήτων (ΕΝΦΙΑ), ο οποίος μεταφέρει το κύριο βάρος στους αστικούς πληθυσμούς.
Ωσάν να μην έφταναν οι ελάχιστες φορολογικές υποχρεώσεις τήρησης βιβλίων και υποβολής άπαξ ετησίως συγκεντρωτικών καταστάσεων ΦΠΑ που θεσπίζονται για ένα τμήμα του αγροτικού πληθυσμού.
Ωσάν να μην έφταναν τα κάθε λογής αφορολόγητα τα οποία απολαμβάνουν σήμερα οι αγρότες, όπως αυτό του πετρελαίου ή οι ενισχύσεις που λαμβάνουν.
Τώρα, οι αγρότες ζητούν την πλήρη ανάκληση του φορολογικού νομοσχεδίου και βγαίνουν στους εθνικούς δρόμους διεκδικώντας όσα νομίζουν ότι η λοιπή κοινωνία τους χρωστάει.
Η αλήθεια είναι ότι είχαν καλομάθει. Η αλήθεια είναι ότι καταπιάνονται, πράγματι, με μια σκληρή και συχνά αχάριστη δουλειά.
Όμως αυτό που συμβαίνει σήμερα με τις αγροτικές κινητοποιήσεις ξεπερνά τη λογική και κάθε έννοια ευνομίας σε αυτόν τον τόπο.
Σου λένε οι άνθρωποι, πλεόνασμα υπάρχει, σε εκλογές πάει ο τόπος και την ψήφο μας έχουν ανάγκη, δεν θα μας δώσουν αυτά που ζητάμε;
Μπορεί και να τους τα δώσουν, μπορεί και όχι!
Αυτό που είναι βέβαιο, όμως, είναι ότι όλοι οι υπόλοιποι, εκείνοι που δεν φέρουν στο πέτο την ταμπέλα «αγρότης», βλέπουν και αντλούν τα συμπεράσματά τους.
Εάν ο αγροτικός πληθυσμός της χώρας κατορθώσει να μείνει στο απυρόβλητο για μία ακόμη φορά, γιατί να πιστέψει ο οποιοσδήποτε ότι υπάρχει ακόμη και η πιθανότητα να αλλάξει κάτι σε αυτόν τον τόπο;
πηγή: euro2day.gr
Σαν να μην πέρασε μια μέρα κρίσης, οι αγρότες συνεχίζουν να διεκδικούν την παραμονή τους στο απυρόβλητο. Εμμένουν σε μαξιμαλιστικές απαιτήσεις και ζητούν την πλήρη απόσυρση του φορολογικού νομοσχεδίου. Όμως, έτσι τους έμαθαν…
Η αλήθεια είναι ότι καλώς ή κακώς οι αγρότες φορολογούνταν, ή μάλλον δεν φορολογούνταν, βάσει ενός «ειδικού καθεστώτος» που ίσχυε στην πατρίδα μας, το οποίο προφανώς διέφερε από όλα όσα ίσχυαν για τις άλλες κατηγορίες φορολογουμένων.
Αυτός ο «ειδικός τρόπος» κάποτε, λοιπόν, έπρεπε να αλλάξει και να έρθει, αν μη τι άλλο, πλησιέστερα στα δεδομένα όλων ημών των υπολοίπων, απλών πληβείων.
Κατά πόσον οι αλλαγές αυτές θα έπρεπε να έχουν μια σταδιακότητα ώστε να καταστούν περισσότερο εύπεπτες από ανθρώπους οι οποίοι ήσαν συνηθισμένοι στις ελάχιστες των υποχρεώσεων είναι ασφαλώς κάτι συζητήσιμο.
Όμως, ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση το νέο φορολογικό νομοσχέδιο επιβαρύνει τους κατ' επάγγελμα αγρότες με σαφώς μικρότερες φορολογικές υποχρεώσεις από ό,τι τον υπόλοιπο πληθυσμό της χώρας.
Έτσι, λοιπόν, όταν οι φίλτατοι αγροτοσυνδικαλιστές αρνούνται ακόμη και να συζητήσουν επί των προβλέψεων του φορολογικού νομοσχεδίου με τον επίσης φίλτατο κ. Ι. Στουρνάρα και ζητούν την άμεση απόσυρση ολοκλήρου του νομοσχεδίου, εμφανίζονται ως αδιάλλακτοι, ως μαξιμαλιστές και ως υπέρμαχοι του θρυλικού σλόγκαν «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά», μιας άλλης εποχής.
Μιας εποχής όπου το κράτος και οι νόμιμοι εκπρόσωποί του είχαν την πολυτέλεια, την οποία σήμερα πληρώνουμε όλοι εμείς, να τάζουν και συνάμα να προσφέρουν αφειδώς στον αγροτικό πληθυσμό, από χαριστικές διατάξεις στη φορολογική του αντιμετώπιση, έως δάνεια που σπανίως αποπληρώνονταν μέσω της Αγροτικής και άλλων ιδρυμάτων, αλλά και επιδοτήσεις, η ορθότητα των οποίων εξίσου σπάνια ελεγχόταν.
Στο μεταξύ, όμως, φαλίραμε.
Αυτό το φαλίρισμα, λοιπόν, και η κρίση που το συνόδευσε μας οδήγησε στη σημερινή Ελλάδα.
Σε μια χώρα όπου όλοι οι άλλοι, πλην των αγροτών, βλέπουν άφωνοι τις βαριές φορολογικές επιβαρύνσεις που βρίσκονται στους ώμους τους και διερωτώνται σε τι έφταιξαν και ανήκουν στην κατηγορία των παιδιών ενός κατώτερου Θεού.
Ωσάν να μην έφτανε η χαριστική αντιμετώπιση που είχε ο αγροτικός πληθυσμός σε ό,τι αφορά τον νόμο περί φορολογίας ακινήτων (ΕΝΦΙΑ), ο οποίος μεταφέρει το κύριο βάρος στους αστικούς πληθυσμούς.
Ωσάν να μην έφταναν οι ελάχιστες φορολογικές υποχρεώσεις τήρησης βιβλίων και υποβολής άπαξ ετησίως συγκεντρωτικών καταστάσεων ΦΠΑ που θεσπίζονται για ένα τμήμα του αγροτικού πληθυσμού.
Ωσάν να μην έφταναν τα κάθε λογής αφορολόγητα τα οποία απολαμβάνουν σήμερα οι αγρότες, όπως αυτό του πετρελαίου ή οι ενισχύσεις που λαμβάνουν.
Τώρα, οι αγρότες ζητούν την πλήρη ανάκληση του φορολογικού νομοσχεδίου και βγαίνουν στους εθνικούς δρόμους διεκδικώντας όσα νομίζουν ότι η λοιπή κοινωνία τους χρωστάει.
Η αλήθεια είναι ότι είχαν καλομάθει. Η αλήθεια είναι ότι καταπιάνονται, πράγματι, με μια σκληρή και συχνά αχάριστη δουλειά.
Όμως αυτό που συμβαίνει σήμερα με τις αγροτικές κινητοποιήσεις ξεπερνά τη λογική και κάθε έννοια ευνομίας σε αυτόν τον τόπο.
Σου λένε οι άνθρωποι, πλεόνασμα υπάρχει, σε εκλογές πάει ο τόπος και την ψήφο μας έχουν ανάγκη, δεν θα μας δώσουν αυτά που ζητάμε;
Μπορεί και να τους τα δώσουν, μπορεί και όχι!
Αυτό που είναι βέβαιο, όμως, είναι ότι όλοι οι υπόλοιποι, εκείνοι που δεν φέρουν στο πέτο την ταμπέλα «αγρότης», βλέπουν και αντλούν τα συμπεράσματά τους.
Εάν ο αγροτικός πληθυσμός της χώρας κατορθώσει να μείνει στο απυρόβλητο για μία ακόμη φορά, γιατί να πιστέψει ο οποιοσδήποτε ότι υπάρχει ακόμη και η πιθανότητα να αλλάξει κάτι σε αυτόν τον τόπο;
πηγή: euro2day.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στη Θεσσαλονίκη τρώνε όλοι μπουγατσάν - Τί είναι
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Συνάντηση Ν. Νικολόπουλου με εκπροσώπους stagiers
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
