2014-02-16 23:45:05
Του Δημήτρη Ασπιώτη
Τις μιλημένες διαδρομές
που περπατάς αναστενάζουν
τα υπόλοιπα που αφήνεις.
Είναι κομμάτια των ψυχών
άκρες βαλμένα σε κενά
με δηλωμένα περιθώρια
ειναι ο κλοιος που κλείνεις.
Σικέ η ταυτότητα
που εσύ την έχεις φτιάξει
ένα πεδίο με δίχτυα προστασίας
που κεντηταδες διαλεχτοί
έχουν κεντήσει
οι ορκωτοί υπηρεσίας
μιας κοινωνίας οι διχαλωτοί
σαν μια σφεντόνα
που χτυπά στο πορφυρό
μη δράσει η νέα κοινωνία
κρύβουν τον φόβο τους
μην ζητηθεί απολογία.
Λυκοφερμενοι,
και με το θράσος του δειλού
στην αναμμένη τους φωτιά
έχουν καθίσει
κλείνουν τα μάτια
και στον φερμενο τους καπνό
μες το σκοτάδι του
τον δόλου, που έχουν φτιάξει
οι απροσπελαστοι του τάχα
γλυκός ο ύπνος που τους έχει πάρει.
Σαν έρθει η ώρα,
το θηρίο θα αντικρίσουν,
και οι προδότες σωτηρίας
που ακολουθούν,
παιδιά απορίας θα γεννούν
μέσα στο αίμα που σκόρπισαν θα πνιγούν
από την μούχλα του μυαλού τους
που θα βγάλουν.
Υποτιμούν τον ρου της ιστορίας
μες τις καλένδες
που τους σφίγγουν να χαθούν
αποτελέσματα διχάζουν
μιας πορείας,
φτιάχνουν τα τάρταρα
μονάχοι να καούν,
υπνωτισμένοι,
στου βασιλείου τους την μαγεία
με θρόνους από άχυρα,
και περιμένουν να σταθούν.
Δαρμένη γνωση
την φυλακίζουν να ξεχάσεις
κυνηγημένοι μες τα κάλπικα φανάρια
που οι σοφοί της ιστορίας
μιας άλλης εποχής
σου έχουν δώσει
να αποκλειστεις
απ τον τυφλό τον νου
μην οδηγείς στην απορία
πως ειναι μαλαματένια
να περάσουν την εικόνα τους
να μην μπορείς,
μες το σκοτάδι σου να δεις.
Χρόνο κερδίζουν
μην γνωρίσουν την οργή
την κερασμένη
στο δικό σου το ποτήρι
το ραγισμένο,
μονάχος σου να την πιεις και να κοπεις.
Κι εμείς οι πεινασμένοι
και με κομμένα χέρια,
μήπως και πάλι γελασμένοι
που χτίσαμε τα όνειρα,
χαμένα σε ελπίδες
την ζητημένη στήριξη
μας δίνουν του χαμού,
να γονατίσουμε αφέντη
αίμα της πέννας χρωμα ποιητή
σου δίνουν να το πιεις
στο ραγισμένο τους ποτήρι
σκόπιμα, μόνος να κοπεις... Tromaktiko
Τις μιλημένες διαδρομές
που περπατάς αναστενάζουν
τα υπόλοιπα που αφήνεις.
Είναι κομμάτια των ψυχών
άκρες βαλμένα σε κενά
με δηλωμένα περιθώρια
ειναι ο κλοιος που κλείνεις.
Σικέ η ταυτότητα
που εσύ την έχεις φτιάξει
ένα πεδίο με δίχτυα προστασίας
που κεντηταδες διαλεχτοί
έχουν κεντήσει
οι ορκωτοί υπηρεσίας
μιας κοινωνίας οι διχαλωτοί
σαν μια σφεντόνα
που χτυπά στο πορφυρό
μη δράσει η νέα κοινωνία
κρύβουν τον φόβο τους
μην ζητηθεί απολογία.
Λυκοφερμενοι,
και με το θράσος του δειλού
στην αναμμένη τους φωτιά
έχουν καθίσει
κλείνουν τα μάτια
και στον φερμενο τους καπνό
μες το σκοτάδι του
τον δόλου, που έχουν φτιάξει
οι απροσπελαστοι του τάχα
γλυκός ο ύπνος που τους έχει πάρει.
Σαν έρθει η ώρα,
το θηρίο θα αντικρίσουν,
και οι προδότες σωτηρίας
που ακολουθούν,
παιδιά απορίας θα γεννούν
μέσα στο αίμα που σκόρπισαν θα πνιγούν
από την μούχλα του μυαλού τους
που θα βγάλουν.
Υποτιμούν τον ρου της ιστορίας
μες τις καλένδες
που τους σφίγγουν να χαθούν
αποτελέσματα διχάζουν
μιας πορείας,
φτιάχνουν τα τάρταρα
μονάχοι να καούν,
υπνωτισμένοι,
στου βασιλείου τους την μαγεία
με θρόνους από άχυρα,
και περιμένουν να σταθούν.
Δαρμένη γνωση
την φυλακίζουν να ξεχάσεις
κυνηγημένοι μες τα κάλπικα φανάρια
που οι σοφοί της ιστορίας
μιας άλλης εποχής
σου έχουν δώσει
να αποκλειστεις
απ τον τυφλό τον νου
μην οδηγείς στην απορία
πως ειναι μαλαματένια
να περάσουν την εικόνα τους
να μην μπορείς,
μες το σκοτάδι σου να δεις.
Χρόνο κερδίζουν
μην γνωρίσουν την οργή
την κερασμένη
στο δικό σου το ποτήρι
το ραγισμένο,
μονάχος σου να την πιεις και να κοπεις.
Κι εμείς οι πεινασμένοι
και με κομμένα χέρια,
μήπως και πάλι γελασμένοι
που χτίσαμε τα όνειρα,
χαμένα σε ελπίδες
την ζητημένη στήριξη
μας δίνουν του χαμού,
να γονατίσουμε αφέντη
αίμα της πέννας χρωμα ποιητή
σου δίνουν να το πιεις
στο ραγισμένο τους ποτήρι
σκόπιμα, μόνος να κοπεις... Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο... ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ ΜΙΤΣΕΛ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ