2014-02-17 11:13:27
Ο καθηγητής Οικονομικών της
Υγείας κ. Ιωάννης Κυριόπουλος
Η Ελλάδα στα όρια του μέσου όρου του ΟΟΣΑ προ του 2009 και το 2011
Πλησίον του μέσου όρου του ΟΟΣΑ βρισκόταν προ Μνημονίου η Ελλάδα σε ό,τι αφορά τις δαπάνες Υγείας. Μολονότι το «λίπος» στον εν λόγω τομέα δεν ήταν μεγάλο, όπως διαπιστώνεται από τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, εν τούτοις η πτώση της αντίστοιχης δαπάνης που άρχισε να καταγράφεται πριν από πέντε χρόνια ήταν κατακόρυφη και η μεγαλύτερη ανάμεσα σε 32 χώρες του κόσμου. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η χώρα μας από το 2009 και έπειτα είχε διπλάσιο ρυθμό πτώσης των κατά κεφαλήν δαπανών Υγείας σε σχέση με τον αναπτυξιακό ρυθμό των ετών 2000-2009, ό,τι δηλαδή συνέβη και στην Ισλανδία, η οποία όμως δεν μπήκε στο Μνημόνιο. Η πτώση των δαπανών Υγείας στην Ελλάδα την τελευταία πενταετία ήταν μεγαλύτερη ακόμη και από τις πολύπαθες χώρες του Νότου, δηλαδή την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Ισπανία, αλλά και από την Ιρλανδία.
Αυξήσεις και «ενοχές»
Τα στοιχεία του ΟΟΣΑ δείχνουν ότι από το 2000 ως το 2009 ο μέσος ετήσιος αναπτυξιακός ρυθμός των δαπανών Υγείας στην Ελλάδα ανά κάτοικο ήταν 5,3% όταν ο αντίστοιχος του ΟΟΣΑ ήταν 4,1%. Ο καθηγητής Οικονομικών της Υγείας κ. Ιωάννης Κυριόπουλος αποδίδει τη μικρή αυτή αύξηση στην εισαγωγή καινοτόμων φαρμάκων για την αντιμετώπιση σοβαρών ασθενειών και στην επίδραση των μηχανημάτων της υψηλής βιοϊατρικής τεχνολογίας με κύριο εκφραστή τους τις απεικονίσεις και τις μοριακές και γενετικές τεχνικές. «Η διερεύνηση των μεγεθών στέλνει μηνύματα τα οποία δείχνουν ότι η αύξηση της δαπάνης δεν οφείλεται στην αύξηση των τιμών ή του όγκου κατανάλωσης των υπηρεσιών αλλά στην καινοτομική έκρηξη της βιοϊατρικής και φαρμακευτικής τεχνολογίας και συνακόλουθα στην "αυτόματη" ασφαλιστική κάλυψη, φαινόμενα τα οποία εκδηλώθηκαν - σε άλλον χρόνο - σε πολλές βιομηχανικές χώρες» τονίζει.
Από το 2009 και έπειτα, οπότε η ζωή των Ελλήνων άρχισε να λειτουργεί με ρυθμούς κρίσης και Μνημονίου, οι δαπάνες Υγείας άρχισαν να έχουν αρνητική τροχιά. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο μέσος ετήσιος αναπτυξιακός ρυθμός δαπανών Υγείας ανά κάτοικο από 5,3% που ήταν την περίοδο 2000-2009 έφθασε στο -11,1% τα έτη 2009-2011. Αντίστοιχα η Ιρλανδία από 7% την περίοδο 2000-2009 (όταν ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ ήταν 4,1%) κατρακύλησε στο -6,6% τα έτη 2009-2011, η Πορτογαλία από 1,8% πήγε στο -2,2%, η Ισπανία από 4,1% στο -0,5% και η Ιταλία από 1,6% στο -0,4%.
Με βάση τα παραπάνω δεδομένα ο κ. Κυριόπουλος τονίζει ότι η τρέχουσα ρητορική «ενοχοποίησης» της υγειονομικής δαπάνης ως υπαίτιας της δημοσιονομικής κρίσης πάσχει - επιστημονικά και πολιτικά - βαρέως. Οπως συμπεραίνει, «είναι προφανές ότι δι' αυτού του τρόπου επιχειρείται αφενός η "νομιμοποίηση" των εκτεταμένων περικοπών, αφετέρου η μετακύλιση του κόστους στα νοικοκυριά».
Σύμφωνα με τον καθηγητή, η αύξηση της δαπάνης Υγείας στη χώρα μας και διεθνώς οφείλεται στις μείζονες δημογραφικές (γήρανση του πληθυσμού) και επιδημιολογικές (χρόνια και εκφυλιστικά νοσήματα), καθώς και στις διαρκώς διευρυνόμενες ανάγκες και απαιτήσεις του κοινού. Τα σχετικά μεγέθη καταδεικνύουν ότι η δαπάνη κατά την τελευταία εικοσαετία αυξάνεται με ρυθμό μεγαλύτερο του αντίστοιχου του ΑΕΠ και κυμαίνεται περί τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ.
Η ρητορική της «σπατάλης» δεν είναι «a la mode»
Ο καθηγητής κ. Ι. Κυριόπουλος επισημαίνει ότι η ρητορική περί «σπατάλης» μπορεί να υπηρετεί τις ανάγκες του συνήθους πολιτικού ανταγωνισμού αλλά δεν τεκμηριώνεται επιστημονικά και δεν εδράζεται στην αλήθεια. Ομοίως η προσπάθεια «περιορισμού» αυτών των φαινομένων σε συγκεκριμένα ημερολογιακά δεδομένα που συμπίπτουν με την πολιτική συγκυρία δεν συμβάλλει στη θεμελίωση μιας εποικοδομητικής ανάλυσης για την εθνική υγειονομική πολιτική.
«Η ρητορική της "σπατάλης" στην Υγεία τα τελευταία χρόνια δεν είναι "a la mode" επειδή αντιστρατεύεται αφενός την ανάπτυξη, την καινοτομία και την πρόοδο, αφετέρου παρεμποδίζει την προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της εθνικής βιομηχανίας ιατρικής περίθαλψης. Επιπροσθέτως και υπό το πολιτικό πρίσμα η ρητορική αυτή εκτρέπει από την πραγματική βάση του προβλήματος, το οποίο έγκειται στην ανασυγκρότηση του υγειονομικού τομέα μέσω ευρέων διαρθρωτικών αλλαγών με επίκεντρο την καθολική κάλυψη του πληθυσμού» τονίζει ο καθηγητής.
«Οι Αμερικανοί λένε ότι πρέπει να σταματήσουμε να μιλάμε για υψηλές δαπάνες στην Υγεία. Αυτό, αναφέρουν, είναι θετικό ως γεγονός διότι αυξάνει το ΑΕΠ, την απασχόληση και δίνει διέξοδο στην καινοτομία. Εκεί που πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας είναι ο καταμερισμός του κόστους ανάμεσα στο κράτος, στην ασφάλιση και στους καταναλωτές με κριτήριο την κατανομή του οφέλους» καταλήγει.
medispin
Υγείας κ. Ιωάννης Κυριόπουλος
Η Ελλάδα στα όρια του μέσου όρου του ΟΟΣΑ προ του 2009 και το 2011
Πλησίον του μέσου όρου του ΟΟΣΑ βρισκόταν προ Μνημονίου η Ελλάδα σε ό,τι αφορά τις δαπάνες Υγείας. Μολονότι το «λίπος» στον εν λόγω τομέα δεν ήταν μεγάλο, όπως διαπιστώνεται από τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, εν τούτοις η πτώση της αντίστοιχης δαπάνης που άρχισε να καταγράφεται πριν από πέντε χρόνια ήταν κατακόρυφη και η μεγαλύτερη ανάμεσα σε 32 χώρες του κόσμου. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η χώρα μας από το 2009 και έπειτα είχε διπλάσιο ρυθμό πτώσης των κατά κεφαλήν δαπανών Υγείας σε σχέση με τον αναπτυξιακό ρυθμό των ετών 2000-2009, ό,τι δηλαδή συνέβη και στην Ισλανδία, η οποία όμως δεν μπήκε στο Μνημόνιο. Η πτώση των δαπανών Υγείας στην Ελλάδα την τελευταία πενταετία ήταν μεγαλύτερη ακόμη και από τις πολύπαθες χώρες του Νότου, δηλαδή την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Ισπανία, αλλά και από την Ιρλανδία.
Αυξήσεις και «ενοχές»
Τα στοιχεία του ΟΟΣΑ δείχνουν ότι από το 2000 ως το 2009 ο μέσος ετήσιος αναπτυξιακός ρυθμός των δαπανών Υγείας στην Ελλάδα ανά κάτοικο ήταν 5,3% όταν ο αντίστοιχος του ΟΟΣΑ ήταν 4,1%. Ο καθηγητής Οικονομικών της Υγείας κ. Ιωάννης Κυριόπουλος αποδίδει τη μικρή αυτή αύξηση στην εισαγωγή καινοτόμων φαρμάκων για την αντιμετώπιση σοβαρών ασθενειών και στην επίδραση των μηχανημάτων της υψηλής βιοϊατρικής τεχνολογίας με κύριο εκφραστή τους τις απεικονίσεις και τις μοριακές και γενετικές τεχνικές. «Η διερεύνηση των μεγεθών στέλνει μηνύματα τα οποία δείχνουν ότι η αύξηση της δαπάνης δεν οφείλεται στην αύξηση των τιμών ή του όγκου κατανάλωσης των υπηρεσιών αλλά στην καινοτομική έκρηξη της βιοϊατρικής και φαρμακευτικής τεχνολογίας και συνακόλουθα στην "αυτόματη" ασφαλιστική κάλυψη, φαινόμενα τα οποία εκδηλώθηκαν - σε άλλον χρόνο - σε πολλές βιομηχανικές χώρες» τονίζει.
Από το 2009 και έπειτα, οπότε η ζωή των Ελλήνων άρχισε να λειτουργεί με ρυθμούς κρίσης και Μνημονίου, οι δαπάνες Υγείας άρχισαν να έχουν αρνητική τροχιά. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο μέσος ετήσιος αναπτυξιακός ρυθμός δαπανών Υγείας ανά κάτοικο από 5,3% που ήταν την περίοδο 2000-2009 έφθασε στο -11,1% τα έτη 2009-2011. Αντίστοιχα η Ιρλανδία από 7% την περίοδο 2000-2009 (όταν ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ ήταν 4,1%) κατρακύλησε στο -6,6% τα έτη 2009-2011, η Πορτογαλία από 1,8% πήγε στο -2,2%, η Ισπανία από 4,1% στο -0,5% και η Ιταλία από 1,6% στο -0,4%.
Με βάση τα παραπάνω δεδομένα ο κ. Κυριόπουλος τονίζει ότι η τρέχουσα ρητορική «ενοχοποίησης» της υγειονομικής δαπάνης ως υπαίτιας της δημοσιονομικής κρίσης πάσχει - επιστημονικά και πολιτικά - βαρέως. Οπως συμπεραίνει, «είναι προφανές ότι δι' αυτού του τρόπου επιχειρείται αφενός η "νομιμοποίηση" των εκτεταμένων περικοπών, αφετέρου η μετακύλιση του κόστους στα νοικοκυριά».
Σύμφωνα με τον καθηγητή, η αύξηση της δαπάνης Υγείας στη χώρα μας και διεθνώς οφείλεται στις μείζονες δημογραφικές (γήρανση του πληθυσμού) και επιδημιολογικές (χρόνια και εκφυλιστικά νοσήματα), καθώς και στις διαρκώς διευρυνόμενες ανάγκες και απαιτήσεις του κοινού. Τα σχετικά μεγέθη καταδεικνύουν ότι η δαπάνη κατά την τελευταία εικοσαετία αυξάνεται με ρυθμό μεγαλύτερο του αντίστοιχου του ΑΕΠ και κυμαίνεται περί τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ.
Η ρητορική της «σπατάλης» δεν είναι «a la mode»
Ο καθηγητής κ. Ι. Κυριόπουλος επισημαίνει ότι η ρητορική περί «σπατάλης» μπορεί να υπηρετεί τις ανάγκες του συνήθους πολιτικού ανταγωνισμού αλλά δεν τεκμηριώνεται επιστημονικά και δεν εδράζεται στην αλήθεια. Ομοίως η προσπάθεια «περιορισμού» αυτών των φαινομένων σε συγκεκριμένα ημερολογιακά δεδομένα που συμπίπτουν με την πολιτική συγκυρία δεν συμβάλλει στη θεμελίωση μιας εποικοδομητικής ανάλυσης για την εθνική υγειονομική πολιτική.
«Η ρητορική της "σπατάλης" στην Υγεία τα τελευταία χρόνια δεν είναι "a la mode" επειδή αντιστρατεύεται αφενός την ανάπτυξη, την καινοτομία και την πρόοδο, αφετέρου παρεμποδίζει την προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της εθνικής βιομηχανίας ιατρικής περίθαλψης. Επιπροσθέτως και υπό το πολιτικό πρίσμα η ρητορική αυτή εκτρέπει από την πραγματική βάση του προβλήματος, το οποίο έγκειται στην ανασυγκρότηση του υγειονομικού τομέα μέσω ευρέων διαρθρωτικών αλλαγών με επίκεντρο την καθολική κάλυψη του πληθυσμού» τονίζει ο καθηγητής.
«Οι Αμερικανοί λένε ότι πρέπει να σταματήσουμε να μιλάμε για υψηλές δαπάνες στην Υγεία. Αυτό, αναφέρουν, είναι θετικό ως γεγονός διότι αυξάνει το ΑΕΠ, την απασχόληση και δίνει διέξοδο στην καινοτομία. Εκεί που πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας είναι ο καταμερισμός του κόστους ανάμεσα στο κράτος, στην ασφάλιση και στους καταναλωτές με κριτήριο την κατανομή του οφέλους» καταλήγει.
medispin
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τρώνε με χρυσά μαχαιροπίρουνα
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το 1ο Καρναβάλι της Θήβας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
