2014-02-20 15:12:38
Μαρίνος Σιζόπουλος
Είναι πράγματι λυπηρό 60 χρόνια μετά τη γένεση του σύγχρονου κυπριακού προβλήματος να υπάρχουν πολιτικοί ηγέτες και πολιτικά πρόσωπα τα οποία δεν έχουν ακόμα αντιληφθεί ποιοι είναι οι πραγματικοί στόχοι της Τουρκίας. Να εξακολουθούν να έχουν ψευδαισθήσεις ότι τάχατες με τις συνεχείς υποχωρήσεις και τις προσαρμογές προς τις απαιτήσεις του επιδρομέα κατακτητή, θα επιτύχουν κάμψη της αδιαλλαξίας του και εξεύρεσης δίκαιης λύσης στο πλαίσιο ενός διακοινοτικού διαλόγου.
Το τραγικότερο είναι ότι οι ψευδαισθήσεις και η μοιρολατρική ηττοπάθεια επιχειρείται να επενδυθεί με δήθεν ρεαλισμό και σωφροσύνη.
Εάν αυτό το ρεαλισμό και σωφροσύνη επεδείκνυαν και οι πρόγονοί μας ο ελληνισμός θα ήταν ακόμα υπόδουλος στην Οθωμανική αυτοκρατορία, ή η Ελλάδα στην καλύτερη περίπτωση θα περιοριζόταν στην Πελοπόννησο και τη Στερεά και δεν θα υπήρχε ουσιαστικά κυπριακό πρόβλημα γιατί η Κύπρος θα ήταν ακόμα Βρετανική αποικία.
Οι συνθήκες σήμερα είναι αναμφίβολα διαφορετικές, όπως διαφορετικές ήταν σε κάθε χρονική στιγμή. Ο παράγοντας άνθρωπος είναι όμως σταθερά και διαχρονικά ο μηχανισμός προσδιορισμού, ανάλυσης και αξιοποίησης των νέων δεδομένων και καθορισμού της τελικής επιλογής.
Οι συνθήκες και κύρια το στρατιωτικό ισοζύγιο δεν επιτρέπουν δυναμική στρατιωτική αναμέτρηση. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι στο πολιτικό και διπλωματικό πεδίο δεν υπάρχουν επιλογές πέραν της μιας και μοναδικής.
Τα 21 από τα 26 τελευταία χρόνια είχαν την ευθύνη διαχείρισης του κυπριακού πολιτικοί ηγέτες με σχεδόν ίδια εάν όχι ταυτόσημη πολιτική σκέψη. Αυτή που επιχειρεί να ακολουθήσει και ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Οι προκάτοχοί του δεν είχαν την πολιτική βούληση να λύσουν το Κυπριακό; Την είχαν. Δεν έκαναν υποχωρήσεις; Έκαναν και μάλιστα πέραν των ορίων ασφαλείας.
Γιατί δεν πέτυχαν τη λύση;
Γιατί δεν κατόρθωσαν να κάμψουν την τουρκική αδιαλλαξία;
Γιατί δεν κατόρθωσαν να εκμαιεύσουν έστω και μια παραχώρηση από την Τουρκία, ακόμα και την πλέον αυτονόητη την άμεση και χωρίς όρους επιστροφή της Αμμοχώστου όπως προνοεί το ψήφισμα του Σ.Α. του ΟΗΕ;
Γιατί δεν πέτυχαν έστω και μια κύρωση σε βάρος της Τουρκίας για τη συνεχιζόμενη παραβίαση υποχρεώσεων και δεσμεύσεών της;
Αντίθετα
• Εγκαταλείφθηκε η ουσία του κυπριακού ως προβλήματος εισβολής, συνεχιζόμενης κατοχής και εθνοκάθαρσης.
• Μετατράπηκε σε διακοινοτικό πρόβλημα με την Τουρκία επιδιαιτητή η οποία μάλιστα εμφανίζεται να επείγεται και για λύση.
• Κληροδότησαν στην τουρκική πλευρά σημαντικά πολιτικά πλεονεκτήματα, όπως η κυριαρχία να προέρχεται εξίσου από τους Ε/Κύπριους και τους Τ/Κύπριους, η απόδοση του κατάλοιπου εξουσίας στα «συνιστώντα κρατίδια ή πολιτείες» η ιθαγένεια να διακρίνεται σε εξωτερική και εσωτερική, να παραχωρούνται οι 4 βασικές ελευθερίες της Ε.Ε. σε Τούρκους υπηκόους πριν από την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., να θεωρείται κεκτημένο δικαίωμα της τουρκικής πλευράς η παραμονή εποίκων κ.ά.
• Προτείναμε την κατασκευή αγωγού για τη μεταφορά του φυσικού αερίου στην Ε.Ε. διά μέσω της Τουρκίας, μετατρέποντάς την ουσιαστικά σε κλειδοκράτορα των ενεργειακών μας πόρων.
Αυτή η τακτική όχι μόνο δεν επισπεύδει τη λύση, αλλά αντίθετα την απομακρύνει. Όσο η Τουρκία αντιλαμβάνεται ότι η πάροδος του χρόνου δεν παγιώνει μόνο τα κατοχικά τετελεσμένα αλλά επιπρόσθετα με τις υποχωρήσεις μας πλησιάζουμε ολοένα και περισσότερο τις τελικές της επιδιώξεις, δεν έχει κανένα λόγο να επείγεται.
Ο στόχος της Τουρκίας δεν είναι ούτε η διασφάλιση των δικαιωμάτων των Τ/Κυπρίων, ούτε η προστασία τους, αλλά ούτε και η διχοτόμηση την οποία προέβαλαν και προβάλλουν ως κινδυνολογία.
Τελικός της στόχος είναι η επανάκτηση της Κύπρου, δηλ. ο πολιτικο-στρατιωτικός έλεγχος ολόκληρης της Κύπρου και κατ' επέκταση η ισχυρή της παρουσία στον ευαίσθητο χώρο της Αν. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής. Η επιτυχία διέρχεται δια μέσου ενδιάμεσης λύσης συνομοσπονδιακής υφής, όπως ήταν το σχέδιο Ανάν.
Η Τουρκία θα συναινέσει σε λύση μόνο όταν αντιληφθεί ότι το κέρδος από τη λύση θα είναι μεγαλύτερο από το κόστος της κατοχής και της μη λύσης.
Γι' αυτό και άμεσα απαιτείται αλλαγή πορείας. Να ακολουθηθεί μια νέα διαδικασία όπου θα επαναφέρει το Κυπριακό στη σωστή του βάση και την Τουρκία ως αντίπαλο μέρος. Η ΕΔΕΚ έχει καταθέσει πολλές φορές τις απόψεις της στο Εθνικό Συμβούλιο τόσο προφορικά όσο και γραπτώς. Φαίνεται όμως ότι απευθύνεται σε ώτα μη ακουόντων.
Η πορεία είναι δύσκολη, αλλά η σημερινή αποδείχθηκε ατελέσφορη και επικίνδυνη. Με τη νέα πορεία ακόμα και αν δεν καμφθεί η τουρκική αδιαλλαξία, δεν θα υπάρξει περαιτέρω διολίσθηση και κληροδότηση πρόσθετων πολιτικών πλεονεκτημάτων στον αντίπαλο.
Φιλελεύθερος
InfoGnomon
Είναι πράγματι λυπηρό 60 χρόνια μετά τη γένεση του σύγχρονου κυπριακού προβλήματος να υπάρχουν πολιτικοί ηγέτες και πολιτικά πρόσωπα τα οποία δεν έχουν ακόμα αντιληφθεί ποιοι είναι οι πραγματικοί στόχοι της Τουρκίας. Να εξακολουθούν να έχουν ψευδαισθήσεις ότι τάχατες με τις συνεχείς υποχωρήσεις και τις προσαρμογές προς τις απαιτήσεις του επιδρομέα κατακτητή, θα επιτύχουν κάμψη της αδιαλλαξίας του και εξεύρεσης δίκαιης λύσης στο πλαίσιο ενός διακοινοτικού διαλόγου.
Το τραγικότερο είναι ότι οι ψευδαισθήσεις και η μοιρολατρική ηττοπάθεια επιχειρείται να επενδυθεί με δήθεν ρεαλισμό και σωφροσύνη.
Εάν αυτό το ρεαλισμό και σωφροσύνη επεδείκνυαν και οι πρόγονοί μας ο ελληνισμός θα ήταν ακόμα υπόδουλος στην Οθωμανική αυτοκρατορία, ή η Ελλάδα στην καλύτερη περίπτωση θα περιοριζόταν στην Πελοπόννησο και τη Στερεά και δεν θα υπήρχε ουσιαστικά κυπριακό πρόβλημα γιατί η Κύπρος θα ήταν ακόμα Βρετανική αποικία.
Οι συνθήκες σήμερα είναι αναμφίβολα διαφορετικές, όπως διαφορετικές ήταν σε κάθε χρονική στιγμή. Ο παράγοντας άνθρωπος είναι όμως σταθερά και διαχρονικά ο μηχανισμός προσδιορισμού, ανάλυσης και αξιοποίησης των νέων δεδομένων και καθορισμού της τελικής επιλογής.
Οι συνθήκες και κύρια το στρατιωτικό ισοζύγιο δεν επιτρέπουν δυναμική στρατιωτική αναμέτρηση. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι στο πολιτικό και διπλωματικό πεδίο δεν υπάρχουν επιλογές πέραν της μιας και μοναδικής.
Τα 21 από τα 26 τελευταία χρόνια είχαν την ευθύνη διαχείρισης του κυπριακού πολιτικοί ηγέτες με σχεδόν ίδια εάν όχι ταυτόσημη πολιτική σκέψη. Αυτή που επιχειρεί να ακολουθήσει και ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Οι προκάτοχοί του δεν είχαν την πολιτική βούληση να λύσουν το Κυπριακό; Την είχαν. Δεν έκαναν υποχωρήσεις; Έκαναν και μάλιστα πέραν των ορίων ασφαλείας.
Γιατί δεν πέτυχαν τη λύση;
Γιατί δεν κατόρθωσαν να κάμψουν την τουρκική αδιαλλαξία;
Γιατί δεν κατόρθωσαν να εκμαιεύσουν έστω και μια παραχώρηση από την Τουρκία, ακόμα και την πλέον αυτονόητη την άμεση και χωρίς όρους επιστροφή της Αμμοχώστου όπως προνοεί το ψήφισμα του Σ.Α. του ΟΗΕ;
Γιατί δεν πέτυχαν έστω και μια κύρωση σε βάρος της Τουρκίας για τη συνεχιζόμενη παραβίαση υποχρεώσεων και δεσμεύσεών της;
Αντίθετα
• Εγκαταλείφθηκε η ουσία του κυπριακού ως προβλήματος εισβολής, συνεχιζόμενης κατοχής και εθνοκάθαρσης.
• Μετατράπηκε σε διακοινοτικό πρόβλημα με την Τουρκία επιδιαιτητή η οποία μάλιστα εμφανίζεται να επείγεται και για λύση.
• Κληροδότησαν στην τουρκική πλευρά σημαντικά πολιτικά πλεονεκτήματα, όπως η κυριαρχία να προέρχεται εξίσου από τους Ε/Κύπριους και τους Τ/Κύπριους, η απόδοση του κατάλοιπου εξουσίας στα «συνιστώντα κρατίδια ή πολιτείες» η ιθαγένεια να διακρίνεται σε εξωτερική και εσωτερική, να παραχωρούνται οι 4 βασικές ελευθερίες της Ε.Ε. σε Τούρκους υπηκόους πριν από την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., να θεωρείται κεκτημένο δικαίωμα της τουρκικής πλευράς η παραμονή εποίκων κ.ά.
• Προτείναμε την κατασκευή αγωγού για τη μεταφορά του φυσικού αερίου στην Ε.Ε. διά μέσω της Τουρκίας, μετατρέποντάς την ουσιαστικά σε κλειδοκράτορα των ενεργειακών μας πόρων.
Αυτή η τακτική όχι μόνο δεν επισπεύδει τη λύση, αλλά αντίθετα την απομακρύνει. Όσο η Τουρκία αντιλαμβάνεται ότι η πάροδος του χρόνου δεν παγιώνει μόνο τα κατοχικά τετελεσμένα αλλά επιπρόσθετα με τις υποχωρήσεις μας πλησιάζουμε ολοένα και περισσότερο τις τελικές της επιδιώξεις, δεν έχει κανένα λόγο να επείγεται.
Ο στόχος της Τουρκίας δεν είναι ούτε η διασφάλιση των δικαιωμάτων των Τ/Κυπρίων, ούτε η προστασία τους, αλλά ούτε και η διχοτόμηση την οποία προέβαλαν και προβάλλουν ως κινδυνολογία.
Τελικός της στόχος είναι η επανάκτηση της Κύπρου, δηλ. ο πολιτικο-στρατιωτικός έλεγχος ολόκληρης της Κύπρου και κατ' επέκταση η ισχυρή της παρουσία στον ευαίσθητο χώρο της Αν. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής. Η επιτυχία διέρχεται δια μέσου ενδιάμεσης λύσης συνομοσπονδιακής υφής, όπως ήταν το σχέδιο Ανάν.
Η Τουρκία θα συναινέσει σε λύση μόνο όταν αντιληφθεί ότι το κέρδος από τη λύση θα είναι μεγαλύτερο από το κόστος της κατοχής και της μη λύσης.
Γι' αυτό και άμεσα απαιτείται αλλαγή πορείας. Να ακολουθηθεί μια νέα διαδικασία όπου θα επαναφέρει το Κυπριακό στη σωστή του βάση και την Τουρκία ως αντίπαλο μέρος. Η ΕΔΕΚ έχει καταθέσει πολλές φορές τις απόψεις της στο Εθνικό Συμβούλιο τόσο προφορικά όσο και γραπτώς. Φαίνεται όμως ότι απευθύνεται σε ώτα μη ακουόντων.
Η πορεία είναι δύσκολη, αλλά η σημερινή αποδείχθηκε ατελέσφορη και επικίνδυνη. Με τη νέα πορεία ακόμα και αν δεν καμφθεί η τουρκική αδιαλλαξία, δεν θα υπάρξει περαιτέρω διολίσθηση και κληροδότηση πρόσθετων πολιτικών πλεονεκτημάτων στον αντίπαλο.
Φιλελεύθερος
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΥΒΡΕΙΣ ΚΑΤΑ ΜΙΧΕΛΑΚΗ ΚΑΙ ΣΗΦΟΥΝΑΚΗ ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πώς να φτάσεις στην Θεσαλλονίκη με 9 ευρώ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
