2014-02-21 08:30:33
Photo: Sergey Ponomarev, The New York Times
Mέσα σε αυτό το χαοτικό σκηνικό, τέσσερα είναι τα πιθανά σενάρια:
1. Η Ουκρανία γίνεται ένα ακόμη αυταρχικό μετασοβιετικό κράτος. Αυτή η πρώτη εναλλακτική είναι και η πιθανότερη έκβαση της κρίσης. Αν και ο πρόεδρος Γιανουκόβιτς είναι βαθιά αντιδημοφιλής, είναι αποφασισμένος να παραμείνει στην εξουσία. Οι ακραίοι διαδηλωτές έχουν προκαλέσει φόβους σε ένα ευρύ κομμάτι του πληθυσμού. Θα μπορούσε, λοιπόν, η απειλή επικράτησης των ριζοσπαστικών αυτών στοιχείων να γίνει πρόσχημα για την εδραίωση του ελέγχου του.
2. Η άνοδος της αντιπολίτευσης στην εξουσία. Στην παρούσα φάση, το σενάριο αυτό μοιάζει μάλλον ανέφικτο. Η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση είναι αδύναμη και με δεδομένη την παραμονή της Γιούλια Τιμοσένκο στη φυλακή, η απουσία ενός χαρισματικού ηγέτη καθίσταται επιβαρυντικός παράγοντας. Ακόμη και μετά τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών, θεωρείται απίθανο το ότι η αντιπολίτευση θα βελτίωνε τη σημερινή της θέση.
3. H χώρα αποσυντίθεται σε δύο κομμάτια. Σε όλες τις ουκρανικές εκλογές μετά την ανεξαρτησία, υπάρχει μια σαφής περιφερειακή διαίρεση μεταξύ των φιλορωσικών νοτιοανατολικών και των πιο δυτικόστροφων εθνικιστικών βορειοδυτικών περιοχών. Παρά την αποσχιστική ρητορική ορισμένων περιθωριακών παικτών στην κρίση, το δραματικό αυτό σενάριο είναι ακόμη πιο απίθανο από τα άλλα δύο, εξαιτίας του τεράστιου οικονομικού κόστους που θα επέφερε η εξέλιξη αυτή στις υπάρχουσες ελίτ σε αμφότερα κομμάτια της Ουκρανίας. Το μεγάλο ερώτημα, άλλωστε, σε αυτήν την περίπτωση είναι ποια πλευρά θα ελέγχει το Κίεβο, το οποίο έχει μεικτό πληθυσμό. Η ουκρανική πρωτεύουσα θεωρείται το λίκνο του ρωσικού κράτους και έθνους, επειδή εκεί σχηματίστηκε το πρώτο πραγματικά ρωσικό κράτος κι εκεί εμφανίστηκε το εθνωνύμιο «Ρως», το οποίο επεκτάθηκε σταδιακά σε όλους τους ανατολικούς σλαβικούς λαούς, οι οποίοι ενώθηκαν τελικά στο ρωσικό έθνος. Από εκεί ξεκίνησε ο εκχριστιανισμός των Ρώσων το 988 μ.Χ., όταν ο πρίγκιπας Βλαδίμηρος ασπάστηκε τον χριστιανισμό στα νερά του Δνείπερου.
4. Το προαναφερθέν σενάριο θα συνιστούσε μία βαριά διπλωματική ήττα τόσο για τη Ρωσία όσο και για τη Δύση. Η πλέον ρεαλιστική εναλλακτική λύση θα ήταν ένας συμβιβασμός μεταξύ των δύο πλευρών στην Ουκρανία, μια συγκυβέρνηση, που θα εξυπηρετούσε ταυτόχρονα και τα συμφέροντα των δύο ευρύτερων πόλων, οι οποίοι έχουν καταστήσει την Ουκρανία πεδίο των γεωπολιτικών τους συγκρούσεων. Σε αυτό το τέταρτο σενάριο το Κίεβο θα μπορούσε να αναδειχθεί σε μια γέφυρα συνεννόησης μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, σύμφωνα με το σχέδιο που προτείνει ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν και πρωθυπουργός της Ιταλίας, Ρομάνο Πρόντι. Ακούγεται υπερβολικά καλό για να είναι αληθινό, αλλά δεν αποκλείεται να πρυτανεύσουν τελικά η λογική και οι αμοιβαίοι συμβιβασμοί, προκειμένου να μη βυθιστεί η χώρα σε έναν οδυνηρό εμφύλιο με απρόβλεπτες συνέπειες.
Καθημερινή
InfoGnomon
Mέσα σε αυτό το χαοτικό σκηνικό, τέσσερα είναι τα πιθανά σενάρια:
1. Η Ουκρανία γίνεται ένα ακόμη αυταρχικό μετασοβιετικό κράτος. Αυτή η πρώτη εναλλακτική είναι και η πιθανότερη έκβαση της κρίσης. Αν και ο πρόεδρος Γιανουκόβιτς είναι βαθιά αντιδημοφιλής, είναι αποφασισμένος να παραμείνει στην εξουσία. Οι ακραίοι διαδηλωτές έχουν προκαλέσει φόβους σε ένα ευρύ κομμάτι του πληθυσμού. Θα μπορούσε, λοιπόν, η απειλή επικράτησης των ριζοσπαστικών αυτών στοιχείων να γίνει πρόσχημα για την εδραίωση του ελέγχου του.
2. Η άνοδος της αντιπολίτευσης στην εξουσία. Στην παρούσα φάση, το σενάριο αυτό μοιάζει μάλλον ανέφικτο. Η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση είναι αδύναμη και με δεδομένη την παραμονή της Γιούλια Τιμοσένκο στη φυλακή, η απουσία ενός χαρισματικού ηγέτη καθίσταται επιβαρυντικός παράγοντας. Ακόμη και μετά τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών, θεωρείται απίθανο το ότι η αντιπολίτευση θα βελτίωνε τη σημερινή της θέση.
3. H χώρα αποσυντίθεται σε δύο κομμάτια. Σε όλες τις ουκρανικές εκλογές μετά την ανεξαρτησία, υπάρχει μια σαφής περιφερειακή διαίρεση μεταξύ των φιλορωσικών νοτιοανατολικών και των πιο δυτικόστροφων εθνικιστικών βορειοδυτικών περιοχών. Παρά την αποσχιστική ρητορική ορισμένων περιθωριακών παικτών στην κρίση, το δραματικό αυτό σενάριο είναι ακόμη πιο απίθανο από τα άλλα δύο, εξαιτίας του τεράστιου οικονομικού κόστους που θα επέφερε η εξέλιξη αυτή στις υπάρχουσες ελίτ σε αμφότερα κομμάτια της Ουκρανίας. Το μεγάλο ερώτημα, άλλωστε, σε αυτήν την περίπτωση είναι ποια πλευρά θα ελέγχει το Κίεβο, το οποίο έχει μεικτό πληθυσμό. Η ουκρανική πρωτεύουσα θεωρείται το λίκνο του ρωσικού κράτους και έθνους, επειδή εκεί σχηματίστηκε το πρώτο πραγματικά ρωσικό κράτος κι εκεί εμφανίστηκε το εθνωνύμιο «Ρως», το οποίο επεκτάθηκε σταδιακά σε όλους τους ανατολικούς σλαβικούς λαούς, οι οποίοι ενώθηκαν τελικά στο ρωσικό έθνος. Από εκεί ξεκίνησε ο εκχριστιανισμός των Ρώσων το 988 μ.Χ., όταν ο πρίγκιπας Βλαδίμηρος ασπάστηκε τον χριστιανισμό στα νερά του Δνείπερου.
4. Το προαναφερθέν σενάριο θα συνιστούσε μία βαριά διπλωματική ήττα τόσο για τη Ρωσία όσο και για τη Δύση. Η πλέον ρεαλιστική εναλλακτική λύση θα ήταν ένας συμβιβασμός μεταξύ των δύο πλευρών στην Ουκρανία, μια συγκυβέρνηση, που θα εξυπηρετούσε ταυτόχρονα και τα συμφέροντα των δύο ευρύτερων πόλων, οι οποίοι έχουν καταστήσει την Ουκρανία πεδίο των γεωπολιτικών τους συγκρούσεων. Σε αυτό το τέταρτο σενάριο το Κίεβο θα μπορούσε να αναδειχθεί σε μια γέφυρα συνεννόησης μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, σύμφωνα με το σχέδιο που προτείνει ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν και πρωθυπουργός της Ιταλίας, Ρομάνο Πρόντι. Ακούγεται υπερβολικά καλό για να είναι αληθινό, αλλά δεν αποκλείεται να πρυτανεύσουν τελικά η λογική και οι αμοιβαίοι συμβιβασμοί, προκειμένου να μη βυθιστεί η χώρα σε έναν οδυνηρό εμφύλιο με απρόβλεπτες συνέπειες.
Καθημερινή
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πόλεμος επιρροής με επίκεντρο την Ουκρανία
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«ΕΦΥΓΕ» ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ Ο ΣΑΚΗΣ ΜΠΟΥΛΑΣ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
