2014-02-25 22:50:35
Κάπου στην αρχή της δεκαετίας του ’80 ένας νεαρός Ελληνας βρίσκεται για σπουδές στο Λονδίνο. Οι έντονες ανησυχίες του όμως δεν είναι μόνο ακαδημαϊκές και δεν εξαντλούνται στην κοινωνιολογία, στις πολιτικές επιστήμες και τις διεθνείς σχέσεις.
Εκτός από τη γνώση, θέλει να γευτεί την ίδια τη ζωή, ποθεί να ξεφύγει από τον επαρχιωτισμό του μικροαστού Ελληνα και τις προκαταλήψεις του, να δοκιμάσει τις άγριες, «απαγορευμένες» ηδονές. Αν και σπουδάζει με υποτροφία, χρειάζεται επιπλέον χρήματα. Αυτή η ανάγκη όμως λειτουργεί κυρίως ως πρόφαση για να γίνει συνοδός κυρίων. Οπως, μάλιστα, εξομολογείται χωρίς περιστροφές ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος, «αυτό ήταν κάτι που δεν το έκανα μόνο για τα χρήματα, αλλά και από καύλα. Υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσει το σώμα τους, τους αρέσει το σεξ και καμιά φορά θέλουν να βγάζουν λεφτά. Αυτό για εμένα δεν ήταν μια ανάγκη, αλλά ένα ενδιαφέρον πείραμα, αντίθετο στις αστικές αρχές μου, αυτές που ήθελα να ξεπεράσω. Τις ξεπέρασα, μου άρεσε, το συνέχισα». Και, τονίζοντας τη διέγερση που προκαλούσε στον ίδιο η φροντίδα που χάριζε σε άγνωστους κυρίους, ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος λέει με ένα ανεξιχνίαστο χαμόγελο, αλλά χωρίς ίχνος συστολής, για την επί πληρωμή προσφορά των υπηρεσιών του στον πελάτη: «Χώσ’ τα κιόλας, να μη χώνει μόνο ο άλλος».
Την εποχή στην οποία αναφέρεται ο νυν υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων ήταν ένας εμφανίσιμος νέος περίπου 25 ετών. Πηγαίνοντας στο Λονδίνο αναζήτησε την τύχη του στη νύχτα και βρέθηκε να εργάζεται ως σερβιτόρος στο «Embassy Club» της Bond Street, ένα εστιατόριο-κλαμπ, αγαπημένο σημείο συνάθροισης της τοπικής ομοφυλοφιλικής κοινότητας, αλλά και της λονδρέζικης ελίτ γενικώς. Η παρουσία του Βαλλιανάτου δεν είχε διαφύγει την προσοχή των τακτικών πελατών, οι οποίοι γρήγορα έμαθαν το «μυστικό» του: ο γοητευτικός Ελληνας με το καλογυμνασμένο κορμί -σμιλεμένο από την ενασχόλησή του με την ενόργανη και την κολύμβηση- και το τατουάζ με τα τριαντάφυλλα στον δεξιό του ώμο που συμβολίζουν πάθος και δύναμη δεν ήταν απλώς σερβιτόρος ή μπάρμαν. Μετά τη λήξη του ωραρίου του και το σερβίρισμα των κοκτέιλ, είναι πρόθυμος να προσφέρει «πιο προσωπικές» υπηρεσίες, ανάλογα με το πορτοφόλι του εκάστοτε ενδιαφερόμενου. Τη μύησή του στον κρυφό κόσμο του escort service είχε αναλάβει κάποιος φίλος, ο οποίος είχε προηγηθεί στη διερεύνηση των δυνατοτήτων που υποσχόταν η συγκεκριμένη δραστηριότητα.
Οπως διηγείται στο «ΘΕΜΑ» ο ίδιος, «στην αρχή έρχεσαι σε επαφή με κάτι σαν πρακτορείο μοντέλων, τα “μοντέλα” του οποίου όμως κάνουν κι άλλα πράγματα εκτός από το να ποζάρουν. Μπαίνεις λοιπόν σε έναν κατάλογο και παρουσιάζονται διάφοροι πελάτες, μόνιμοι κάτοικοι ή περαστικοί από την πόλη. Είχαμε και ταξίδια ή διακοπές στην Ιμπιζα, στο Ντουμπάι, στα Αραβικά Εμιράτα ή σε άλλες πόλεις της Ευρώπης εκτός Λονδίνου. Ηταν μια κανονική υπηρεσία escort service».
Το «μενού» και η «ταρίφα»
Οι πελάτες του «πρακτορείου» στο οποίο εργαζόταν επί τρία χρόνια ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος, όπως υποστηρίζει ο ίδιος, ήταν επιχειρηματίες, καλοστεκούμενοι και ευκατάστατοι κύριοι, ακόμη και επώνυμοι, τα ονόματα των οποίων όμως δεν πρόκειται να αποκαλύψει ποτέ. «Η εχεμύθεια είναι μία», τονίζει με έμφαση και περιγράφει πως, μέσα σε κλίμα απόλυτης εχεμύθειας, η εκλεκτή πελατεία επέλεγε τα «μοντέλα» από τα book με τις σέξι, ημίγυμνες φωτογραφίες τους. Παρά το γεγονός ότι ο Βαλλιανάτος δεν είχε ασχοληθεί επαγγελματικά με το μόντελινγκ ή οτιδήποτε παρεμφερές ώστε να ανεβάσει το κασέ του, είχε καταφέρει να είναι ένας από τους καλύτερα αμειβόμενους συνοδούς κυρίων.
Οσο για το τι είδους επιθυμίες καλούνταν να ικανοποιήσει, εξηγεί: «Κάποιοι δεν με άγγιζαν, ήθελαν απλώς έναν άνθρωπο δίπλα τους για να πάνε στο θέατρο, σε ένα εστιατόριο κ.λπ. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να σε επιδείξουν στους φίλους τους, όπως υπάρχουν και εκείνοι που θέλουν να σε πηδήξουν ή να τους πηδήξεις. Τα “πακέτα” escort service κόστιζαν, σε σημερινά λεφτά, 100 ευρώ για το θέατρο, 200 ευρώ για δύο ώρες στο ρεστοράν και 500 ευρώ για όλο το βράδυ, συμπεριλαμβανομένου του σεξ. Υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν πολύ περισσότερα επειδή κάνουν καριέρα, ασχολούνται με το μόντελινγκ, κάνουν εξώφυλλα κ.λπ. - ο καθένας ό,τι έχει το επιδεικνύει. Αν έχεις να δείξεις φωτογραφήσεις, μόδα κ.ο.κ., τότε ανεβαίνει το κασέ. Εμείς που είμαστε κοινοί συνοδοί, που δεν είχαμε άλλου είδους εμφανίσεις και φωτογραφήσεις, κινούμασταν στη συνηθισμένη κατηγορία τιμής».
Η δεύτερη ταυτότητα του φοιτητή Βαλλιανάτου αποκαλύφθηκε όταν κάποιο περιοδικό φιλοξένησε φωτογραφία του, στην οποία εικονιζόταν με τη «στολή εργασίας» στο «Embassy Club», δηλαδή με λευκό κολλητό φανελάκι και κόκκινο σορτσάκι, να σερβίρει τους πελάτες του. Εξαιτίας αυτού του δημοσιεύματος, λίγο έλειψε να χάσει την υποτροφία του στο πανεπιστήμιο. «Με κάλεσε ο πρύτανης στο γραφείο του έχοντας ανοιχτό το περιοδικό μπροστά του. Κατάλαβα ότι εκεί παιζόταν η υποτροφία μου. Του είπα ότι έκανα μια κοινωνιολογική έρευνα ως φοιτητής. Η απάντησή του ήταν “το θράσος σας είναι τόσο μεγάλο ώστε σας ευχαριστώ. Γεια σας”».
Ζώντας με τον ιό
Η αποκάλυψη του Γρηγόρη Βαλλιανάτου πριν από λίγες ημέρες ότι είναι οροθετικός, όπως ήταν φυσικό, προκάλεσε σάλο. Μιλώντας στο «ΘΕΜΑ», ο ίδιος δηλώνει πως δεν γνωρίζει πότε και ποιος του μετέδωσε τον επάρατο ιό. «Δεν γνωρίζω πώς κόλλησα, ούτε με ενδιαφέρει. Δεν θεωρώ ότι, όποιος και εάν ήταν, έκανε κάτι κακό, διότι εκείνη την εποχή σίγουρα δεν ήξερε ότι είναι φορέας. Μέχρι το ’85 δεν υπήρχε θέμα προφυλακτικών. Αν ήταν δέκα χρόνια αργότερα ή τώρα, θα μπορούσα να τον κατηγορήσω ως ανεύθυνο. Οι ρυθμοί με τους οποίους κάναμε σεξ εκείνη την εποχή με διαφορετικούς συντρόφους ήταν τρία, τέσσερα άτομα την εβδομάδα. Είναι σαφές ότι το κόλλησα από κάποιον φίλο σε κάποιο μπαρ». Γιατί όμως αποκάλυψε το πρόβλημα της υγείας του έπειτα από 30 χρόνια;
Κάποιοι υποστήριξαν ότι επρόκειτο για επικοινωνιακή κίνηση - εξάλλου ο ίδιος είναι ένας επιτυχημένος επικοινωνιολόγος. Σε αυτή τη μομφή, ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος απαντά πως είχε «εσωτερική πληροφόρηση» από αντίπαλο πολιτικό στρατόπεδο -το οποίο δεν κατονομάζει- ότι θα χρησιμοποιούσε προεκλογικά το AIDS εναντίον του, οπότε ο ίδιος θέλησε να προλάβει τις εξελίξεις. «Ηξερα ότι κάποιοι θα το πουν και μετά θα με κατηγορούσαν ότι το κρύβω. Καταστροφή. Είναι όμως κάτι που είχα πει και πριν από 12 χρόνια στην τηλεόραση και το ψιλο-λέω όποτε βγαίνω στην TV, ότι δηλαδή πρέπει να προσέχει κανείς το AIDS».
Δεν είναι όμως μόνο ο θανάσιμα επικίνδυνος ιός για τον οποίον μιλά χωρίς ενδοιασμούς και υπεκφυγές. Με την ίδια κυνική και ψύχραιμη ευθύτητα παραδέχεται τη σχέση του με τα drags. «Τα ναρκωτικά τα ξέρω, τα έχω πάρει όλα - αλλά χωρίς σύριγγες. Δεν συνιστώ σε κανέναν να πάρει ναρκωτικά, αλλά εγώ τα έχω πάρει. Αρκετές φορές, όχι όμως στο σημείο να εθιστώ. Τώρα κάνω κάνα “μπάφο” στη χάση και στη φέξη, μια-δυο “μυτιές” τον χρόνο, αλλά μέχρις εκεί».
Τι θα κάνει αν εκλεγεί
Για την οικονομική κρίση: «Με ενδιαφέρει ο έλεγχος της ανθρωπιστικής κρίσης. Θεωρώ αδιανόητο να πεθαίνουν σήμερα άνθρωποι από πείνα, από έλλειψη ηλεκτρικού, νερού, φαρμάκων, δεν το ανέχομαι ως άνθρωπος και ως δήμαρχος. Στη συνέχεια θα δούμε τα υπόλοιπα που έχουν να κάνουν με την καθαριότητα, την τάξη, τα πάρκα, τις άδειες κ.λπ., αλλά αυτό το θέμα προέχει. Θα καλέσω τα διαμερίσματα και μαζί με τις ανθρωπιστικές οργανώσεις, τις μη κυβερνητικές και τους εθελοντές που ήδη έχουν δραστηριοποιηθεί, θα δούμε πώς από αύριο δεν θα πεθαίνουν άνθρωποι από αυτές τις αιτίες. Ολες αυτές οι οικογένειες, τα παιδιά, πρέπει να βρεθούν, να καταγραφούν και μετά να δούμε τι θα κάνουμε».
Για τους μετανάστες: «Σε συνεργασία με τις κοινότητές τους και τις οργανώσεις που ασχολούνται με τα ανθρώπινα δικαιώματα, θα μπορούμε να τους καταγράψουμε, να ξέρουμε πού μένουν, να τους διευκολύνουμε να μένουν κάπου. Για ένα διάστημα θα χρειαστεί να εξεταστούν τα αιτήματά τους και θα πρέπει είτε να μείνουν, είτε να φύγουν. Υπάρχουν νόμιμοι τρόποι να φύγουν οι μετανάστες, δεν χρειάζεται να τους χτυπά κάποιος ή να τους κάνει τη ζωή δύσκολη. Οπως υπάρχουν και νόμιμοι τρόποι για να μείνουν. Δεν είμαι υπέρ του χάους και όποιος ήρθε έμεινε, αυτές είναι μαλακίες των αντιπάλων μας. Δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν μπει στην Ελλάδα όχι από τις πύλες της εισόδου, αλλά η Συνθήκη της Γενεύης δεν προβλέπει για έναν πρόσφυγα το πώς θα μπει σε μια χώρα. Με εμένα δήμαρχο οι μετανάστες θα προωθηθούν, θα μείνουν ή θα επιστρέψουν. Δεν θα στοιβάζονται».
Για τις υπηρεσίες του δήμου: «Με μεθόδους που χρησιμοποιούνται σε άλλες χώρες θέλω οι δημότες να αξιολογήσουν τις υπηρεσίες που έχουν προκειμένου να τις αλλάξουμε ή να τις καταργήσουμε. Μπορούν να κάνουν και οι ιδιώτες με εξωτερικές εταιρείες τις δουλειές που κάνει ο δήμος, -και καλύτερα ενδεχομένως. Θέλω να ξέρουν αυτοί που θα με ψηφίσουν ότι εγώ θα ήθελα, με τα ίδια λεφτά, να παρέχονται καλύτερες υπηρεσίες για περισσότερο κόσμο. Αν αυτό γίνει με ιδιώτες, έχει καλώς. Βελτίωση, βέβαια, σημαίνει και απολύσεις».
Πηγή:
xespao
Εκτός από τη γνώση, θέλει να γευτεί την ίδια τη ζωή, ποθεί να ξεφύγει από τον επαρχιωτισμό του μικροαστού Ελληνα και τις προκαταλήψεις του, να δοκιμάσει τις άγριες, «απαγορευμένες» ηδονές. Αν και σπουδάζει με υποτροφία, χρειάζεται επιπλέον χρήματα. Αυτή η ανάγκη όμως λειτουργεί κυρίως ως πρόφαση για να γίνει συνοδός κυρίων. Οπως, μάλιστα, εξομολογείται χωρίς περιστροφές ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος, «αυτό ήταν κάτι που δεν το έκανα μόνο για τα χρήματα, αλλά και από καύλα. Υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσει το σώμα τους, τους αρέσει το σεξ και καμιά φορά θέλουν να βγάζουν λεφτά. Αυτό για εμένα δεν ήταν μια ανάγκη, αλλά ένα ενδιαφέρον πείραμα, αντίθετο στις αστικές αρχές μου, αυτές που ήθελα να ξεπεράσω. Τις ξεπέρασα, μου άρεσε, το συνέχισα». Και, τονίζοντας τη διέγερση που προκαλούσε στον ίδιο η φροντίδα που χάριζε σε άγνωστους κυρίους, ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος λέει με ένα ανεξιχνίαστο χαμόγελο, αλλά χωρίς ίχνος συστολής, για την επί πληρωμή προσφορά των υπηρεσιών του στον πελάτη: «Χώσ’ τα κιόλας, να μη χώνει μόνο ο άλλος».
Την εποχή στην οποία αναφέρεται ο νυν υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων ήταν ένας εμφανίσιμος νέος περίπου 25 ετών. Πηγαίνοντας στο Λονδίνο αναζήτησε την τύχη του στη νύχτα και βρέθηκε να εργάζεται ως σερβιτόρος στο «Embassy Club» της Bond Street, ένα εστιατόριο-κλαμπ, αγαπημένο σημείο συνάθροισης της τοπικής ομοφυλοφιλικής κοινότητας, αλλά και της λονδρέζικης ελίτ γενικώς. Η παρουσία του Βαλλιανάτου δεν είχε διαφύγει την προσοχή των τακτικών πελατών, οι οποίοι γρήγορα έμαθαν το «μυστικό» του: ο γοητευτικός Ελληνας με το καλογυμνασμένο κορμί -σμιλεμένο από την ενασχόλησή του με την ενόργανη και την κολύμβηση- και το τατουάζ με τα τριαντάφυλλα στον δεξιό του ώμο που συμβολίζουν πάθος και δύναμη δεν ήταν απλώς σερβιτόρος ή μπάρμαν. Μετά τη λήξη του ωραρίου του και το σερβίρισμα των κοκτέιλ, είναι πρόθυμος να προσφέρει «πιο προσωπικές» υπηρεσίες, ανάλογα με το πορτοφόλι του εκάστοτε ενδιαφερόμενου. Τη μύησή του στον κρυφό κόσμο του escort service είχε αναλάβει κάποιος φίλος, ο οποίος είχε προηγηθεί στη διερεύνηση των δυνατοτήτων που υποσχόταν η συγκεκριμένη δραστηριότητα.
Οπως διηγείται στο «ΘΕΜΑ» ο ίδιος, «στην αρχή έρχεσαι σε επαφή με κάτι σαν πρακτορείο μοντέλων, τα “μοντέλα” του οποίου όμως κάνουν κι άλλα πράγματα εκτός από το να ποζάρουν. Μπαίνεις λοιπόν σε έναν κατάλογο και παρουσιάζονται διάφοροι πελάτες, μόνιμοι κάτοικοι ή περαστικοί από την πόλη. Είχαμε και ταξίδια ή διακοπές στην Ιμπιζα, στο Ντουμπάι, στα Αραβικά Εμιράτα ή σε άλλες πόλεις της Ευρώπης εκτός Λονδίνου. Ηταν μια κανονική υπηρεσία escort service».
Το «μενού» και η «ταρίφα»
Οι πελάτες του «πρακτορείου» στο οποίο εργαζόταν επί τρία χρόνια ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος, όπως υποστηρίζει ο ίδιος, ήταν επιχειρηματίες, καλοστεκούμενοι και ευκατάστατοι κύριοι, ακόμη και επώνυμοι, τα ονόματα των οποίων όμως δεν πρόκειται να αποκαλύψει ποτέ. «Η εχεμύθεια είναι μία», τονίζει με έμφαση και περιγράφει πως, μέσα σε κλίμα απόλυτης εχεμύθειας, η εκλεκτή πελατεία επέλεγε τα «μοντέλα» από τα book με τις σέξι, ημίγυμνες φωτογραφίες τους. Παρά το γεγονός ότι ο Βαλλιανάτος δεν είχε ασχοληθεί επαγγελματικά με το μόντελινγκ ή οτιδήποτε παρεμφερές ώστε να ανεβάσει το κασέ του, είχε καταφέρει να είναι ένας από τους καλύτερα αμειβόμενους συνοδούς κυρίων.
Οσο για το τι είδους επιθυμίες καλούνταν να ικανοποιήσει, εξηγεί: «Κάποιοι δεν με άγγιζαν, ήθελαν απλώς έναν άνθρωπο δίπλα τους για να πάνε στο θέατρο, σε ένα εστιατόριο κ.λπ. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να σε επιδείξουν στους φίλους τους, όπως υπάρχουν και εκείνοι που θέλουν να σε πηδήξουν ή να τους πηδήξεις. Τα “πακέτα” escort service κόστιζαν, σε σημερινά λεφτά, 100 ευρώ για το θέατρο, 200 ευρώ για δύο ώρες στο ρεστοράν και 500 ευρώ για όλο το βράδυ, συμπεριλαμβανομένου του σεξ. Υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν πολύ περισσότερα επειδή κάνουν καριέρα, ασχολούνται με το μόντελινγκ, κάνουν εξώφυλλα κ.λπ. - ο καθένας ό,τι έχει το επιδεικνύει. Αν έχεις να δείξεις φωτογραφήσεις, μόδα κ.ο.κ., τότε ανεβαίνει το κασέ. Εμείς που είμαστε κοινοί συνοδοί, που δεν είχαμε άλλου είδους εμφανίσεις και φωτογραφήσεις, κινούμασταν στη συνηθισμένη κατηγορία τιμής».
Η δεύτερη ταυτότητα του φοιτητή Βαλλιανάτου αποκαλύφθηκε όταν κάποιο περιοδικό φιλοξένησε φωτογραφία του, στην οποία εικονιζόταν με τη «στολή εργασίας» στο «Embassy Club», δηλαδή με λευκό κολλητό φανελάκι και κόκκινο σορτσάκι, να σερβίρει τους πελάτες του. Εξαιτίας αυτού του δημοσιεύματος, λίγο έλειψε να χάσει την υποτροφία του στο πανεπιστήμιο. «Με κάλεσε ο πρύτανης στο γραφείο του έχοντας ανοιχτό το περιοδικό μπροστά του. Κατάλαβα ότι εκεί παιζόταν η υποτροφία μου. Του είπα ότι έκανα μια κοινωνιολογική έρευνα ως φοιτητής. Η απάντησή του ήταν “το θράσος σας είναι τόσο μεγάλο ώστε σας ευχαριστώ. Γεια σας”».
Ζώντας με τον ιό
Η αποκάλυψη του Γρηγόρη Βαλλιανάτου πριν από λίγες ημέρες ότι είναι οροθετικός, όπως ήταν φυσικό, προκάλεσε σάλο. Μιλώντας στο «ΘΕΜΑ», ο ίδιος δηλώνει πως δεν γνωρίζει πότε και ποιος του μετέδωσε τον επάρατο ιό. «Δεν γνωρίζω πώς κόλλησα, ούτε με ενδιαφέρει. Δεν θεωρώ ότι, όποιος και εάν ήταν, έκανε κάτι κακό, διότι εκείνη την εποχή σίγουρα δεν ήξερε ότι είναι φορέας. Μέχρι το ’85 δεν υπήρχε θέμα προφυλακτικών. Αν ήταν δέκα χρόνια αργότερα ή τώρα, θα μπορούσα να τον κατηγορήσω ως ανεύθυνο. Οι ρυθμοί με τους οποίους κάναμε σεξ εκείνη την εποχή με διαφορετικούς συντρόφους ήταν τρία, τέσσερα άτομα την εβδομάδα. Είναι σαφές ότι το κόλλησα από κάποιον φίλο σε κάποιο μπαρ». Γιατί όμως αποκάλυψε το πρόβλημα της υγείας του έπειτα από 30 χρόνια;
Κάποιοι υποστήριξαν ότι επρόκειτο για επικοινωνιακή κίνηση - εξάλλου ο ίδιος είναι ένας επιτυχημένος επικοινωνιολόγος. Σε αυτή τη μομφή, ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος απαντά πως είχε «εσωτερική πληροφόρηση» από αντίπαλο πολιτικό στρατόπεδο -το οποίο δεν κατονομάζει- ότι θα χρησιμοποιούσε προεκλογικά το AIDS εναντίον του, οπότε ο ίδιος θέλησε να προλάβει τις εξελίξεις. «Ηξερα ότι κάποιοι θα το πουν και μετά θα με κατηγορούσαν ότι το κρύβω. Καταστροφή. Είναι όμως κάτι που είχα πει και πριν από 12 χρόνια στην τηλεόραση και το ψιλο-λέω όποτε βγαίνω στην TV, ότι δηλαδή πρέπει να προσέχει κανείς το AIDS».
Δεν είναι όμως μόνο ο θανάσιμα επικίνδυνος ιός για τον οποίον μιλά χωρίς ενδοιασμούς και υπεκφυγές. Με την ίδια κυνική και ψύχραιμη ευθύτητα παραδέχεται τη σχέση του με τα drags. «Τα ναρκωτικά τα ξέρω, τα έχω πάρει όλα - αλλά χωρίς σύριγγες. Δεν συνιστώ σε κανέναν να πάρει ναρκωτικά, αλλά εγώ τα έχω πάρει. Αρκετές φορές, όχι όμως στο σημείο να εθιστώ. Τώρα κάνω κάνα “μπάφο” στη χάση και στη φέξη, μια-δυο “μυτιές” τον χρόνο, αλλά μέχρις εκεί».
Τι θα κάνει αν εκλεγεί
Για την οικονομική κρίση: «Με ενδιαφέρει ο έλεγχος της ανθρωπιστικής κρίσης. Θεωρώ αδιανόητο να πεθαίνουν σήμερα άνθρωποι από πείνα, από έλλειψη ηλεκτρικού, νερού, φαρμάκων, δεν το ανέχομαι ως άνθρωπος και ως δήμαρχος. Στη συνέχεια θα δούμε τα υπόλοιπα που έχουν να κάνουν με την καθαριότητα, την τάξη, τα πάρκα, τις άδειες κ.λπ., αλλά αυτό το θέμα προέχει. Θα καλέσω τα διαμερίσματα και μαζί με τις ανθρωπιστικές οργανώσεις, τις μη κυβερνητικές και τους εθελοντές που ήδη έχουν δραστηριοποιηθεί, θα δούμε πώς από αύριο δεν θα πεθαίνουν άνθρωποι από αυτές τις αιτίες. Ολες αυτές οι οικογένειες, τα παιδιά, πρέπει να βρεθούν, να καταγραφούν και μετά να δούμε τι θα κάνουμε».
Για τους μετανάστες: «Σε συνεργασία με τις κοινότητές τους και τις οργανώσεις που ασχολούνται με τα ανθρώπινα δικαιώματα, θα μπορούμε να τους καταγράψουμε, να ξέρουμε πού μένουν, να τους διευκολύνουμε να μένουν κάπου. Για ένα διάστημα θα χρειαστεί να εξεταστούν τα αιτήματά τους και θα πρέπει είτε να μείνουν, είτε να φύγουν. Υπάρχουν νόμιμοι τρόποι να φύγουν οι μετανάστες, δεν χρειάζεται να τους χτυπά κάποιος ή να τους κάνει τη ζωή δύσκολη. Οπως υπάρχουν και νόμιμοι τρόποι για να μείνουν. Δεν είμαι υπέρ του χάους και όποιος ήρθε έμεινε, αυτές είναι μαλακίες των αντιπάλων μας. Δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν μπει στην Ελλάδα όχι από τις πύλες της εισόδου, αλλά η Συνθήκη της Γενεύης δεν προβλέπει για έναν πρόσφυγα το πώς θα μπει σε μια χώρα. Με εμένα δήμαρχο οι μετανάστες θα προωθηθούν, θα μείνουν ή θα επιστρέψουν. Δεν θα στοιβάζονται».
Για τις υπηρεσίες του δήμου: «Με μεθόδους που χρησιμοποιούνται σε άλλες χώρες θέλω οι δημότες να αξιολογήσουν τις υπηρεσίες που έχουν προκειμένου να τις αλλάξουμε ή να τις καταργήσουμε. Μπορούν να κάνουν και οι ιδιώτες με εξωτερικές εταιρείες τις δουλειές που κάνει ο δήμος, -και καλύτερα ενδεχομένως. Θέλω να ξέρουν αυτοί που θα με ψηφίσουν ότι εγώ θα ήθελα, με τα ίδια λεφτά, να παρέχονται καλύτερες υπηρεσίες για περισσότερο κόσμο. Αν αυτό γίνει με ιδιώτες, έχει καλώς. Βελτίωση, βέβαια, σημαίνει και απολύσεις».
Πηγή:
xespao
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΝΕΡΙΤ: Πρόσκληση για τέσσερις θέσεις γενικών διευθυντών
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
