2014-03-01 00:38:09
Ο Σταύρος Θεοδωράκης λέει μεταξύ άλλων ότι δεν περίμενε να συμβούν τα πράγματα έτσι και ότι είχε σχεδιάσει και δυο εκπομπές. Μια για το Αιγαίο και άλλη μια για τους έλληνες της Αλβανίας. Είχε κάνει όλη την προετοιμασία και όπως λέει μαύρισε η ψυχή του.
Γράφει: «Κάπως έτσι βρέθηκα ένα βράδυ να σκέφτομαι «δεν παρατάς τις εκπομπές μήπως και κάνει κάτι σημαντικότερο». Αμαρτία είναι να το συγκρίνω και ίσως και να κάνω λάθος αλλά είναι σημαντικότερο. Έτσι τουλάχιστον επέμεναν όλους τους μήνες οι φίλοι μου. «Μπες μπροστά ρε Σταύρο. Εσένα σε ξέρει ο κόσμος. Μήπως καταφέρουμε να αλλάξουμε κάτι».
Εδώ είμαστε λοιπόν. Το Ποτάμι.
Τριάντα χρόνια στην δημοσιογραφία έχω γνωρίσει τους περισσότερους πολιτικούς. Όλοι μπορούσαν μόνοι τους και κανείς δεν ήθελε να βοηθήσει τον άλλο. Η μεγάλη ευκαιρία χάθηκε με τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου. Ήταν και οι δυο νέοι, είχαν ονόματα σύμβολα και κανείς δεν θα τους έλεγε προδότες αν συνεργαζόντουσαν. Θα έσωζαν την Ελλάδα και θα έμεναν στην ιστορία. Αλλά τι θα έκαναν οι κομματικοί στρατοί αν υπήρχε συμφωνία. Κάπως έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Η χώρα να είναι σχεδόν σε έκτακτη ανάγκη – όχι σήμερα, τα τελευταία τρία χρόνια.
Πολλοί αυτές τις ώρες πάνε να με φοβίσουν. «Που πήγες και έμπλεξες». «Και πες ότι βγαίνεις, τι νομίζεις ότι θα καταφέρεις;»
Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ έτσι. Πάντα οι δρόμοι ήταν για μένα μια ευκαιρία. Έτσι έφτασα στην δημοσιογραφία. Πέρασα το ποτάμι – εννοώ τώρα τον Κηφισό που χώριζε τα δυτικά προάστια από την Αθήνα – και τα κατάφερα (μάλλον).
Βέβαια τότε ήμουν 22 και τώρα είμαι 50. Είμαι πιο μυαλωμένος δηλαδή.
reportazpress.gr
Γράφει: «Κάπως έτσι βρέθηκα ένα βράδυ να σκέφτομαι «δεν παρατάς τις εκπομπές μήπως και κάνει κάτι σημαντικότερο». Αμαρτία είναι να το συγκρίνω και ίσως και να κάνω λάθος αλλά είναι σημαντικότερο. Έτσι τουλάχιστον επέμεναν όλους τους μήνες οι φίλοι μου. «Μπες μπροστά ρε Σταύρο. Εσένα σε ξέρει ο κόσμος. Μήπως καταφέρουμε να αλλάξουμε κάτι».
Εδώ είμαστε λοιπόν. Το Ποτάμι.
Τριάντα χρόνια στην δημοσιογραφία έχω γνωρίσει τους περισσότερους πολιτικούς. Όλοι μπορούσαν μόνοι τους και κανείς δεν ήθελε να βοηθήσει τον άλλο. Η μεγάλη ευκαιρία χάθηκε με τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου. Ήταν και οι δυο νέοι, είχαν ονόματα σύμβολα και κανείς δεν θα τους έλεγε προδότες αν συνεργαζόντουσαν. Θα έσωζαν την Ελλάδα και θα έμεναν στην ιστορία. Αλλά τι θα έκαναν οι κομματικοί στρατοί αν υπήρχε συμφωνία. Κάπως έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Η χώρα να είναι σχεδόν σε έκτακτη ανάγκη – όχι σήμερα, τα τελευταία τρία χρόνια.
Πολλοί αυτές τις ώρες πάνε να με φοβίσουν. «Που πήγες και έμπλεξες». «Και πες ότι βγαίνεις, τι νομίζεις ότι θα καταφέρεις;»
Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ έτσι. Πάντα οι δρόμοι ήταν για μένα μια ευκαιρία. Έτσι έφτασα στην δημοσιογραφία. Πέρασα το ποτάμι – εννοώ τώρα τον Κηφισό που χώριζε τα δυτικά προάστια από την Αθήνα – και τα κατάφερα (μάλλον).
Βέβαια τότε ήμουν 22 και τώρα είμαι 50. Είμαι πιο μυαλωμένος δηλαδή.
reportazpress.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι εικόνες ισοδυναμούν με χίλιες λέξεις!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
