ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Στο Νησάκι των Ιωαννίνων βρίσκεται το αρχοντικό του Λάππα

Γράφει ο Αλέκος Ράπτης

Κυριακή της Αποκριάς και τα Γιάννενα μούσκευαν μέσα στην πρωινή βροχή, που δεν είχε σταματημό.Δεν ξέραμε τι να κάνουμε μ΄αυτή τη βροχή, που μας είχε χαλάσει, όλα τα σχέδια για τις Απόκριες.

Ο Κώστα Γκέκας, που ήταν στην παρέα μας, μας έβαλε τα τζίνια και είπε: «Τι λέτε, δε πάμε στο Νησί,να πιούμε κανα τσίπουρο και να τα πούμε για λίγο;»Κοιταχτήκαμε όλοι μεταξύ μας, κι΄αμέσως χωρίς δεύτερη κουβέντα, συμφωνήσαμε.Η ώρα ήταν 12 το πρωί και η βροχή συνέχιζε ακόμη, να πέφτει ασταμάτητα, όταν φτάσαμε στην Ντραμπάτοβα, για να πάμε απέναντι στο Νησί, με τη βεντζινάκατο του Γκέκα.Καθίσαμε και περιμέναμε.Στα μισά της λίμνης φάνηκε η βάρκα, που ερχόταν προς τα΄δω, κόβοντας ήσυχα τα νερά, με απόλυτη ηρεμία, μέσα στο βροχόνερο.Το μικρό εξωλέμβιο της βάρκας, μαρσάρισε για λίγο και έδεσε στην αυτοσχέδια ξύλινη ράμπα, που χοροπήδαγε, στο μικρό κυματισμό της λίμνης.Οι γυναίκες, πέρασαν πρώτες και μπήκαν στη βάρκα, που κουνιόταν πέρα δώθε, καθώς πάσχιζε να ισορροπήσει, στην απόλυτη ηρεμία της βροχής,που έπεφτε ακόμη.Η βάρκα έστρεψε την πλώρη της, προς το νησί,αφήνοντας πίσω μας, την ξύλινη ράμπα, που έσβηνε σιγά – σιγά, ζωσμένη μέσα στα καλάμια της λίμνης.Ήμασταν τώρα ένα μικρό μοτίβο, στην απεραντοσύνη της λίμνης, με τις ομπρέλες ανοιγμένες, στην ασταμάτητη βροχή, που τσίμπαγε επιδέξια τα πρόσωπά μας.Κοίταξα προς τα Γιάννενα, που φάνταζαν απόμακρα και μελαγχολικά, μέσα στην καταχνιά του τοπίου, λες κι΄ήταν ένα κομμάτι, από κάποια ξεχασμένη κόπια του Αγγελόπουλου, που δεν πρόλαβε να

γίνει ταινία.Ο Κώστα Γκέκας διέκοψε τις σκέψεις μου, καθώς τον άκουσα, να μας λέει «Θα πάμε τώρα με τη βάρκα, όπως είμαστε, για να δείτε και το αρχοντικό του Λάππα, να αυτό είναι, που έχει το δικό του, το λιμανάκι, εκεί πίσω, από το μεγάλο δέντρο».Η βάρκα έδεσε κάπου εκεί, και πηδήξαμε, στην αποβάθρα. Μπροστά μας πρόβαλλε το αρχοντικό της οικογένειας Λάππα, τεράστιο και επιβλητικό,ανάμεσα στα χαμηλά γειτονικά σπίτια.«Ξέρεις, εδώ σ΄αυτό το σπίτι, στην κατοχή ήταν το αρχηγείο της γερμανικής στρατιωτικής αστυνομίας» είπε ο Κώστα Γκέκας, δείχνοντας τα σιδερόφραχτα παράθυρα, στο κάτω μέρος του αρχοντικού και συμπλήρωσε «Να εδώ, είχαν φυλακίσει οι Γερμανοί τον Φλεβάρη του 44, το Συμβούλιο της Εβραϊκής Κοινότητας των Ιωαννίνων και μετά τους πήραν όλους μαζί, απ΄τα Γιάννενα στις 25 Μαρτίου 1944 και τους θανάτωσαν, στο Άουσβιτς στην Πολωνία».Κοίταξα το αρχοντικό και είδα τις κλειστές και πανύψηλες γαλλικές γρίλιες των παραθύρων, και η ματιά μου καρφώθηκε, στα όμορφα ακροκέραμα,με τις γυναικείες μορφές , στο χρώμα της πορφύρας καθώς ήταν βαλμένα ένα- ένα με τάξη και επιμέλεια,πάνω από κάθε παράθυρο.Έγδυσα με τα μάτια μου, αχόρταγα, όλο αυτόν τον αρχιτεκτονικό διάκοσμο του αρχοντικού, και απότομα σταμάτησα.Κοίταξα στο κάτω μέρος, στο ισόγειο, στα σιδερόφρακτα παραθύρια του υπογείου και ανατρίχιασα, με τη σκέψη, πως εδώ μέσα, εδώ κάτω, οι Γερμανοί έκαναν τις ανακρίσεις και βασάνιζαν τον κοσμάκη, πριν τους πάνε για εκτέλεση στα Γιάννενα.Αυτοί οι Γερμανοί…κι΄αν πέρασαν τόσα χρόνια,κανένας δεν τους έχει ξεχάσει, λές κι΄ακόμα στοιχειώνουν, το ερημωμένο και εγκατειλημένο αυτό αρχοντικό του Λάππα, στο Νησί.Ξεχάστηκα για λίγο.«Άντε ας πάμε σιγά-σιγά», είπε ο Κώστα Γκέκας και ξεκινήσαμε.Η βροχή είχε σταματήσει, και οι τελευταίες σταλαγματιές στράγγιζαν στις κάνουλες, έξω απ΄τα σπίτια.Η παρέα μας χώθηκε βιαστικά, μέσα στα βρεγμένα σοκάκια στο Νησί, για να βρούμε το καφενείο, να πάρουμε κανα μεζέ και να πιούμε κανα τσίπουρο, στις μικρές χαρές αυτής της ζωής.

epirusgate.blogspot.gr