2014-03-06 17:41:11
Γράφει ο Γιώργος Παπανικολάου
Aπό χθες βράδυ, στη Θεσσαλονίκη, πνέει άλλος αέρας. Η Μαρινέλλα συναντά τη Σοφία Βέμπο, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Μετά την επιτυχία της Αθήνας, ο παραγωγός Μιχάλης Αδάμ φρόντισε να φέρει και αυτή του, τη παράσταση στη Θεσσαλονίκη. Και ορθά έπραξε.
Πρόκειται για παράσταση-θεατρική εμπειρία, που όμοια της δεν συναντάς. Ο Πέτρος Ζούλιας ανέλαβε τη σκηνοθεσία και το κείμενο, και το αποτέλεσμα, είναι ένα απολαυστικότατο θεατρικό ταξίδι. Με μέτρο, με ουσία, με αισθητική. Καθόλου ρετρό. Τίποτα παλιακό. Καμία, μα καμία "αράχνη", σε ένα έργο που σε πάει βόλτα στην Ελλάδα, στο καλό τραγούδι, στη ζωή της Βέμπο, στην ολότητα της Μαρινέλλας.
Τρεις ώρες, δίχως να κουραστείς στάλα, παρακολουθείς τη Μαρινέλλα, στη καλύτερη "θεατράλε" της στιγμή, να δίνει φως στη πορεία ζωής της Σοφίας Βέμπο.
Δίπλα της, ο "Παυλάρας", ρόλος που γράφτηκε για τον Αντώνη Λουδάρο, με εκείνον μετά τη μεγάλη του προσωπική επιτυχία ως "κυρία Επιθεώρηση" στο "Θα σε πάρω να φύγουμε", εδώ να καταχειροκροτείται και πάλι, σε κάτι εντελώς διαφορετικό, από όσα έχει κάνει έως τώρα. Η δε σκηνική του χημεία με τη Μαρινέλλα, άψογη.
Ο Χρήστος Στέργιογλου, σε μια σπουδαία του στιγμή, ως Μίμης Τραιφόρος. Αυτός ο ρόλος, αυτή η ερμηνεία σου μένει. Κομμένος και ραμμένος, Μίμης ο Χρήστος Στέργιογλου, ευφυής η επιλογή του κ.Ζούλια.
Ο Μιχάλης Μαρίνος (πάντα εξαιρετικός), η Χριστίνα Αλεξανιάν, ο Χρήστος Πλαίνης, η Τζένη Μπότση, και ο μονίμα καίριος Πρόδρομος Τοσουνίδης, βάζουν τη δική τους πινελιά και απογειώνουν το αποτέλεσμα της παράστασης. "Παλιές καραβάνες" του ελληνικού θεάτρου, η Νεφέλη Ορφανού και ο Τάσος Κωστής συμμετέχουν σε μικρής έκτασης ρόλους. Η Ελένη Καρακάση πάντα εύστοχη.
Ο Γιάννης Αθιτάκης, ο Μανώλης Θεοδωράκης, ο Δημήτρης Γαλάνης, ο Αδάμ Τσαρούχης είναι νέα ταλαντούχα πλάσματα του θιάσου, που θα μας απασχολήσουν στο μέλλον.
Τα σκηνικά του Γιώργου Γαβαλά και του Γιάννη Μουρίκη, εντυπωσιάζουν.
Τα κοστούμια δια χειρός Εύας Νάθενα, τα ωραιότερα τέτοιου είδους παραστάσεων.
Οι φωτισμοί της Ελευθερίας Ντεκώ, απλά "σε ταξιδεύουν".
Για το Φωκά Ευαγγελινό, που ανέλαβε τις χορογραφίες, θεωρώ ότι είναι μια στιγμή του, στο θέατρο, που θα μείνει. Πολύ σημαντική!
Ο Γιώργος Ζαχαρίου επιμελήθηκε τις ενορχηστρώσεις, εύστροφα, μη αναμενόμενα και δίχως "φιοριτούρες".
Ο Λάμπρος Λιάβας στη πιο άρτια παρακαταθήκη μουσικής έρευνας, με πολλές μουσικές εκπλήξεις.
Το μεγάλο μπράβο ανήκει στο Μιχάλη Αδάμ, που έβαλε βαθιά το χέρι στη τσέπη, γι αυτή τη θεατρική παραγωγή.
Μια πανάκριβη παραγωγή, ένα πλούσιο θέαμα με τόση ουσία και μέτρο στο όλον του, που σε κάνει ευτυχή να το έχεις ζήσει. Για λίγες παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη. Και για όποιον δεν κατάλαβε; Η Μαρινέλλα συναντά τη Βέμπο, και η φινέτσα το καλό θέατρο.
thesout.gr
Aπό χθες βράδυ, στη Θεσσαλονίκη, πνέει άλλος αέρας. Η Μαρινέλλα συναντά τη Σοφία Βέμπο, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Μετά την επιτυχία της Αθήνας, ο παραγωγός Μιχάλης Αδάμ φρόντισε να φέρει και αυτή του, τη παράσταση στη Θεσσαλονίκη. Και ορθά έπραξε.
Πρόκειται για παράσταση-θεατρική εμπειρία, που όμοια της δεν συναντάς. Ο Πέτρος Ζούλιας ανέλαβε τη σκηνοθεσία και το κείμενο, και το αποτέλεσμα, είναι ένα απολαυστικότατο θεατρικό ταξίδι. Με μέτρο, με ουσία, με αισθητική. Καθόλου ρετρό. Τίποτα παλιακό. Καμία, μα καμία "αράχνη", σε ένα έργο που σε πάει βόλτα στην Ελλάδα, στο καλό τραγούδι, στη ζωή της Βέμπο, στην ολότητα της Μαρινέλλας.
Τρεις ώρες, δίχως να κουραστείς στάλα, παρακολουθείς τη Μαρινέλλα, στη καλύτερη "θεατράλε" της στιγμή, να δίνει φως στη πορεία ζωής της Σοφίας Βέμπο.
Δίπλα της, ο "Παυλάρας", ρόλος που γράφτηκε για τον Αντώνη Λουδάρο, με εκείνον μετά τη μεγάλη του προσωπική επιτυχία ως "κυρία Επιθεώρηση" στο "Θα σε πάρω να φύγουμε", εδώ να καταχειροκροτείται και πάλι, σε κάτι εντελώς διαφορετικό, από όσα έχει κάνει έως τώρα. Η δε σκηνική του χημεία με τη Μαρινέλλα, άψογη.
Ο Χρήστος Στέργιογλου, σε μια σπουδαία του στιγμή, ως Μίμης Τραιφόρος. Αυτός ο ρόλος, αυτή η ερμηνεία σου μένει. Κομμένος και ραμμένος, Μίμης ο Χρήστος Στέργιογλου, ευφυής η επιλογή του κ.Ζούλια.
Ο Μιχάλης Μαρίνος (πάντα εξαιρετικός), η Χριστίνα Αλεξανιάν, ο Χρήστος Πλαίνης, η Τζένη Μπότση, και ο μονίμα καίριος Πρόδρομος Τοσουνίδης, βάζουν τη δική τους πινελιά και απογειώνουν το αποτέλεσμα της παράστασης. "Παλιές καραβάνες" του ελληνικού θεάτρου, η Νεφέλη Ορφανού και ο Τάσος Κωστής συμμετέχουν σε μικρής έκτασης ρόλους. Η Ελένη Καρακάση πάντα εύστοχη.
Ο Γιάννης Αθιτάκης, ο Μανώλης Θεοδωράκης, ο Δημήτρης Γαλάνης, ο Αδάμ Τσαρούχης είναι νέα ταλαντούχα πλάσματα του θιάσου, που θα μας απασχολήσουν στο μέλλον.
Τα σκηνικά του Γιώργου Γαβαλά και του Γιάννη Μουρίκη, εντυπωσιάζουν.
Τα κοστούμια δια χειρός Εύας Νάθενα, τα ωραιότερα τέτοιου είδους παραστάσεων.
Οι φωτισμοί της Ελευθερίας Ντεκώ, απλά "σε ταξιδεύουν".
Για το Φωκά Ευαγγελινό, που ανέλαβε τις χορογραφίες, θεωρώ ότι είναι μια στιγμή του, στο θέατρο, που θα μείνει. Πολύ σημαντική!
Ο Γιώργος Ζαχαρίου επιμελήθηκε τις ενορχηστρώσεις, εύστροφα, μη αναμενόμενα και δίχως "φιοριτούρες".
Ο Λάμπρος Λιάβας στη πιο άρτια παρακαταθήκη μουσικής έρευνας, με πολλές μουσικές εκπλήξεις.
Το μεγάλο μπράβο ανήκει στο Μιχάλη Αδάμ, που έβαλε βαθιά το χέρι στη τσέπη, γι αυτή τη θεατρική παραγωγή.
Μια πανάκριβη παραγωγή, ένα πλούσιο θέαμα με τόση ουσία και μέτρο στο όλον του, που σε κάνει ευτυχή να το έχεις ζήσει. Για λίγες παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη. Και για όποιον δεν κατάλαβε; Η Μαρινέλλα συναντά τη Βέμπο, και η φινέτσα το καλό θέατρο.
thesout.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Άσχημα τα νέα για τον Μέσι!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
