2014-03-07 10:27:34
Από τον Θανάση Μαυρίδη
Πόσα χρήματα θα χρειαστούν τελικά οι ελληνικές τράπεζες στα επόμενα τρία χρόνια; Ποιόν να πιστέψουμε;
Την Τράπεζα της Ελλάδας, τις διαρροές της τρόικας ή το περίφημο δημοσίευμα των FT για τα είκοσι δισεκατομμύρια ευρώ; Με δεδομένο ότι τον τελευταίο καλόπιστο κουτσομπόλη τον έφαγε ο δράκος που κρύβεται στην κουρτίνα 3 με το δημοσίευμα των FT, θα ξεκίναγα την οδύσσεια με μία παραδοχή!
Μπορεί να χρειαστούν πέντε, μπορεί δέκα, μπορεί και σαράντα ακόμη δισεκατομμύρια ευρώ. Σημασία έχει ο... "πολλαπλασιαστής". Τι αριθμό θα διαλέξει κανείς να βάλει απέναντι στα ευρήματα της Blackrock.
Τα νούμερα του διεθνούς αυτού Οργανισμού είναι δεδομένα και αναμφισβήτητα. Όποιος τολμήσει να πει κάτι διαφορετικό παίζει με το ψωμί του διεθνούς οίκου κι αν επιμένει θα μάθει και πάλι την βασική αρχή της προπαίδειας: Είναι λάθος να πηγαίνεις πρώτη φορά σε ένα σχολείο και να τα βάζεις με τον αρχηγό της τάξης. Κινδυνεύεις να περάσεις έτσι μία άσχημη χρονιά...
Κι αφού δεν μπορούν να πουν ότι τα νούμερα της Blackrock είναι λάθος (δικαιώνοντας έτσι και τον Γιώργο Προβόπουλο για την επιλογή του να φωνάξει τον διεθνή Οίκο και όχι το Σώμα Ελλήνων Ελεγκτών), αρχίζουν και παίζουν με τα άλλα νούμερα. Αλλάζουν τις άλλες παραμέτρους. Προσέξτε ένα παράδειγμα: Αν υποθέσω ότι η κρίση θα συνεχιστεί κι ότι θα βγει κόκκινο ένα ακόμη 20% των δανείων, τότε αυτόματα οι τράπεζες θα χρειαστούν άλλα σαράντα δισεκατομμύρια. Άρα, πειράζοντας τους άλλους αριθμούς βγάζουν κι ό,τι νούμερο επιθυμούν. Αλλά τι λογική έχει αυτό; Μπορεί κανείς να ρωτήσει τον κ. Τόμσεν, ο οποίος τον περασμένο Νοέμβριο έβρισκε αρκετά τα χρήματα του ΤΧΣ για τις ανάγκες των τραπεζών. Τι άλλαξε στο μεταξύ;
Καλό είναι να μην προσπερνάμε τόσο εύκολα αυτές τις "λεπτομέρειες". Είναι προφανές ότι κάτι συνέβη και το ΔΝΤ άλλαξε στάση. Όπως κι ότι κάποιος έδωσε στους FT το νούμερο των 20 δισεκατομμυρίων ευρώ. Με άλλα λόγια, ένα παρασκηνιακό παιγνίδι βρίσκεται σε εξέλιξη κι οι πρωταγωνιστές του αδιαφορούν παγερά αν πίσω από τα νούμερα κρύβονται άνθρωποι...
Είσαι σαφές ότι η απόφαση για τις τράπεζες είναι πολιτική. Πάντα ήταν πολιτική! Χρειάζονται τα χρήματα που λέει η Τράπεζα της Ελλάδας, εφόσον κρίνουμε ότι θα πετύχει η πολιτική της τρόικας. Αν δεχτούμε ότι δεν θα πετύχει η συνταγή και ο ασθενής πεθάνει, τότε θα χρειαστούν πολλά περισσότερα χρήματα. Και ποιός αμφισβητεί την πιθανότητα επιτυχίας του προγράμματος; Η ίδια η τρόικα, εκείνος που δίνει το φάρμακο. Είναι σαν να ανακοινώνει ο γιατρός σε έναν ασθενή που μόλις έχει συνέλθει από το κώμα ότι έχει προσβληθεί από καρκίνο και ότι του μένουν λίγες εβδομάδες ζωής. Πως να μην πέσει ύστερα ο ασθενής στα "σκληρά";
Και πάμε στο θέμα της διαρροής! Από την πρώτη στιγμή ήταν φανερό ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τα είκοσι δισεκατομμύρια ευρώ. Κάποιος ήθελε να τρομάξει αρκετά το σύστημα και να φύγει έτσι η προσοχή του από την ουσία. Κι η ουσία βρίσκεται στην αποτυχία της κυβερνητικής πολιτικής στο μέτωπο των μεταρρυθμίσεων. Η τρόικα πιέζει μέσω των τραπεζών την κυβέρνηση να ξυπνήσει από τον λήθαργο και να ξεχάσει τα σενάρια για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού από τα λεφτά του ΤΧΣ, επειδή ακριβώς δεν μπορεί να περισσεύσουν λεφτά από αυτόν τον λογαριασμό. Με άλλα λόγια λένε το εξής: "Χάρη σας κάνουμε και δεχόμαστε την κατάσταση των τραπεζών. Μην σκέφτεστε να αγγίξετε τα λεφτά του ΤΧΣ, διότι τότε μπορεί να ανακαλύψουμε ότι τα χρήματα αυτά όχι μόνο δεν περισσεύουν, αλλά λείπουν κιόλας! Αν θέλετε να καλύψετε το χρηματοδοτικό κενό, μπορείτε να περάσετε από το γραφείο και να υπογράψετε την νέα σύμβαση που σας περιμένει".
Ποιός είχε λόγο να αρχίσει τις διαρροές και το τσάμικο μέσω FT; Όποιος είχε καλές σχέσεις με τους ανταποκριτές και στο μεταξύ ήθελε να φύγει η προσοχή της κοινής γνώμης από ένα απλό ερώτημα: Ποιός έπεισε την κυβέρνηση ότι θα ήταν αρκετό ένα πρωτογενές πλεόνασμα για να είμαστε στην συνέχεια σε θέση να απαιτήσουμε νέα χρηματοδότηση, δίχως να υποχρεωθούμε παρέχουμε την παραμικρή εγγύηση και να υπογράψουμε ένα νέο μνημόνιο; Όποιος κι αν το έκανε είναι εξαιρετικά επικίνδυνος. Για τον ίδιο, αλλά πάνω απ΄ όλα για την χώρα...
Αν παίχτηκε ένα σκληρό επικοινωνιακό παιγνίδι, την αφετηρία του θα πρέπει να την αναζητήσουμε στις άκαιρες διαρροές που είχαν γίνει από ελληνικής πλευράς για το τι θα κάναμε με τα χρήματα που θα περίσσευαν από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Ίσως κάποιοι πριν αρχίσουν να μιλάνε θα έπρεπε να βουτάνε πρώτα την γλώσσα τους στην δεξαμενή της λογικής. Αν το είχαν κάνει θα ήξεραν ότι εκείνη η διαρροή θα είχε αυτό το αποτέλεσμα. Όχι όμως δεν το έκαναν μόνο. Αλλά έσπευσαν με ένα δεύτερο και μεγαλύτερο λάθος να καλύψουν το πρώτο. Διότι η συζήτηση για τις τράπεζες και μάλιστα όπως γίνεται μόνο ως αυτοκτονική μπορεί να εκληφθεί.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
Πηγή:www.capital.gr
Πηγή
Πόσα χρήματα θα χρειαστούν τελικά οι ελληνικές τράπεζες στα επόμενα τρία χρόνια; Ποιόν να πιστέψουμε;
Την Τράπεζα της Ελλάδας, τις διαρροές της τρόικας ή το περίφημο δημοσίευμα των FT για τα είκοσι δισεκατομμύρια ευρώ; Με δεδομένο ότι τον τελευταίο καλόπιστο κουτσομπόλη τον έφαγε ο δράκος που κρύβεται στην κουρτίνα 3 με το δημοσίευμα των FT, θα ξεκίναγα την οδύσσεια με μία παραδοχή!
Μπορεί να χρειαστούν πέντε, μπορεί δέκα, μπορεί και σαράντα ακόμη δισεκατομμύρια ευρώ. Σημασία έχει ο... "πολλαπλασιαστής". Τι αριθμό θα διαλέξει κανείς να βάλει απέναντι στα ευρήματα της Blackrock.
Τα νούμερα του διεθνούς αυτού Οργανισμού είναι δεδομένα και αναμφισβήτητα. Όποιος τολμήσει να πει κάτι διαφορετικό παίζει με το ψωμί του διεθνούς οίκου κι αν επιμένει θα μάθει και πάλι την βασική αρχή της προπαίδειας: Είναι λάθος να πηγαίνεις πρώτη φορά σε ένα σχολείο και να τα βάζεις με τον αρχηγό της τάξης. Κινδυνεύεις να περάσεις έτσι μία άσχημη χρονιά...
Κι αφού δεν μπορούν να πουν ότι τα νούμερα της Blackrock είναι λάθος (δικαιώνοντας έτσι και τον Γιώργο Προβόπουλο για την επιλογή του να φωνάξει τον διεθνή Οίκο και όχι το Σώμα Ελλήνων Ελεγκτών), αρχίζουν και παίζουν με τα άλλα νούμερα. Αλλάζουν τις άλλες παραμέτρους. Προσέξτε ένα παράδειγμα: Αν υποθέσω ότι η κρίση θα συνεχιστεί κι ότι θα βγει κόκκινο ένα ακόμη 20% των δανείων, τότε αυτόματα οι τράπεζες θα χρειαστούν άλλα σαράντα δισεκατομμύρια. Άρα, πειράζοντας τους άλλους αριθμούς βγάζουν κι ό,τι νούμερο επιθυμούν. Αλλά τι λογική έχει αυτό; Μπορεί κανείς να ρωτήσει τον κ. Τόμσεν, ο οποίος τον περασμένο Νοέμβριο έβρισκε αρκετά τα χρήματα του ΤΧΣ για τις ανάγκες των τραπεζών. Τι άλλαξε στο μεταξύ;
Καλό είναι να μην προσπερνάμε τόσο εύκολα αυτές τις "λεπτομέρειες". Είναι προφανές ότι κάτι συνέβη και το ΔΝΤ άλλαξε στάση. Όπως κι ότι κάποιος έδωσε στους FT το νούμερο των 20 δισεκατομμυρίων ευρώ. Με άλλα λόγια, ένα παρασκηνιακό παιγνίδι βρίσκεται σε εξέλιξη κι οι πρωταγωνιστές του αδιαφορούν παγερά αν πίσω από τα νούμερα κρύβονται άνθρωποι...
Είσαι σαφές ότι η απόφαση για τις τράπεζες είναι πολιτική. Πάντα ήταν πολιτική! Χρειάζονται τα χρήματα που λέει η Τράπεζα της Ελλάδας, εφόσον κρίνουμε ότι θα πετύχει η πολιτική της τρόικας. Αν δεχτούμε ότι δεν θα πετύχει η συνταγή και ο ασθενής πεθάνει, τότε θα χρειαστούν πολλά περισσότερα χρήματα. Και ποιός αμφισβητεί την πιθανότητα επιτυχίας του προγράμματος; Η ίδια η τρόικα, εκείνος που δίνει το φάρμακο. Είναι σαν να ανακοινώνει ο γιατρός σε έναν ασθενή που μόλις έχει συνέλθει από το κώμα ότι έχει προσβληθεί από καρκίνο και ότι του μένουν λίγες εβδομάδες ζωής. Πως να μην πέσει ύστερα ο ασθενής στα "σκληρά";
Και πάμε στο θέμα της διαρροής! Από την πρώτη στιγμή ήταν φανερό ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τα είκοσι δισεκατομμύρια ευρώ. Κάποιος ήθελε να τρομάξει αρκετά το σύστημα και να φύγει έτσι η προσοχή του από την ουσία. Κι η ουσία βρίσκεται στην αποτυχία της κυβερνητικής πολιτικής στο μέτωπο των μεταρρυθμίσεων. Η τρόικα πιέζει μέσω των τραπεζών την κυβέρνηση να ξυπνήσει από τον λήθαργο και να ξεχάσει τα σενάρια για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού από τα λεφτά του ΤΧΣ, επειδή ακριβώς δεν μπορεί να περισσεύσουν λεφτά από αυτόν τον λογαριασμό. Με άλλα λόγια λένε το εξής: "Χάρη σας κάνουμε και δεχόμαστε την κατάσταση των τραπεζών. Μην σκέφτεστε να αγγίξετε τα λεφτά του ΤΧΣ, διότι τότε μπορεί να ανακαλύψουμε ότι τα χρήματα αυτά όχι μόνο δεν περισσεύουν, αλλά λείπουν κιόλας! Αν θέλετε να καλύψετε το χρηματοδοτικό κενό, μπορείτε να περάσετε από το γραφείο και να υπογράψετε την νέα σύμβαση που σας περιμένει".
Ποιός είχε λόγο να αρχίσει τις διαρροές και το τσάμικο μέσω FT; Όποιος είχε καλές σχέσεις με τους ανταποκριτές και στο μεταξύ ήθελε να φύγει η προσοχή της κοινής γνώμης από ένα απλό ερώτημα: Ποιός έπεισε την κυβέρνηση ότι θα ήταν αρκετό ένα πρωτογενές πλεόνασμα για να είμαστε στην συνέχεια σε θέση να απαιτήσουμε νέα χρηματοδότηση, δίχως να υποχρεωθούμε παρέχουμε την παραμικρή εγγύηση και να υπογράψουμε ένα νέο μνημόνιο; Όποιος κι αν το έκανε είναι εξαιρετικά επικίνδυνος. Για τον ίδιο, αλλά πάνω απ΄ όλα για την χώρα...
Αν παίχτηκε ένα σκληρό επικοινωνιακό παιγνίδι, την αφετηρία του θα πρέπει να την αναζητήσουμε στις άκαιρες διαρροές που είχαν γίνει από ελληνικής πλευράς για το τι θα κάναμε με τα χρήματα που θα περίσσευαν από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Ίσως κάποιοι πριν αρχίσουν να μιλάνε θα έπρεπε να βουτάνε πρώτα την γλώσσα τους στην δεξαμενή της λογικής. Αν το είχαν κάνει θα ήξεραν ότι εκείνη η διαρροή θα είχε αυτό το αποτέλεσμα. Όχι όμως δεν το έκαναν μόνο. Αλλά έσπευσαν με ένα δεύτερο και μεγαλύτερο λάθος να καλύψουν το πρώτο. Διότι η συζήτηση για τις τράπεζες και μάλιστα όπως γίνεται μόνο ως αυτοκτονική μπορεί να εκληφθεί.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
Πηγή:www.capital.gr
Πηγή
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Για ποιό οικονομικό θαύμα μιλάμε; Λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει...
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΚΑΜΠΕΛ ΓΙΑ... ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
