2014-03-10 09:47:31
Η αποδοχή τής επιβολής των κανόνων των δανειστών, ισοδυναμεί με παράδοση άνευ όρων όχι μόνον τού καθε ανθρώπινου δικαιώματος που πηγαζει από το αυτονόητο, αλλά και της αξοπρέπειας τού κάθε ενός εξ' ημών Γράφει ο Γιώργος Σ. Πολίτης
Ποτέ δεν υπήρξαν συμβαλλόμενα μέρη σε όλα τα μήκη και τα πλάτη τής γης όπου το συμφέρον δεν ήταν αντιδιαστελλόμενο. Ακόμα και σε εκείνους τους συνεταιρισμούς όπου ο ένας παρήγε είδος και ο άλλος διέθετε στην αγορά εμπόρευμα που και, κατά γενική ομολογία ήταν και οι δύο ...από την ίδια πλευρά του ποταμού, ακόμα και τότε υπήρχε, ελλόχευε, η σχέση ‘’τιμή αγοράς’’- τιμή πώλησης και άρα, ναι μεν κοινό όφελος αλλά και συμφέρον ξεχωριστό.
Η παροιμία λέει, πως όταν μία παρανομία γίνεται από όλους καταντά νομιμότητα και βεβαίως δεν είναι ώρα να μιλήσουμε για ηθική στους συνδαιτυμόνες ενός οίκου ανοχής την ώρα της μεγάλης ...‘’αιχμής’’. Αναφέρω το παράδειγμα αυτό διότι όλοι μοιάζουμε προϊδεασμένοι τόσο στην αναγκαιότητα της μάχης, όσο και στην ύπαρξή της. Εθισμένοι στο ψεύδος το οποίο και αποδεχθήκαμε ως θεμιτό στα πλαίσια μιας γενικευμένης αναμέτρησης, βολικοί στην κοροϊδία που βαφτίσαμε εξυπνάδα, ώριμοι στην απάτη και τέλος δεκτικοί στο ‘’νόμιμο’’ τής επιβολής του ισχυρού, που είναι και το χειρότερο όλων.
Αποδεχθήκαμε το μεγάλο σχέδιο, αρνούμενοι της σθεναρής παρουσίας μας στον δρόμο. Το αποδεχθήκαμε κυρίως μέσα από τις κυβερνήσεις που συνεχώς επιλέγουμε. Τι στην ευχή πόσες φορές μπορεί κάποιος να κοροϊδέψει κάποιον με τα ίδια κόλπα, μετα ίδια επιχειρήματα. Πόσες; Πολλές μάλλον, αν αυτός ο κάποιος ...είναι Έλληνας!
Και το ξέρουν. Με κάποιον τρόπο τα υπόλοιπα συμβαλλόμενα μέλη της παρέας το γνωρίζουν. Τους ''φίλους'' και ευρωπαϊκούς συμμάχους μας εννοώ όπως ήδη θα έχετε καταλάβει και το γνωρίζουν τόσο καλά που δεν φροντίζουν πλέον να κρατάνε, ούτε και τα προσχήματα. Σε αυτό φταίνε ασφαλώς και οι διαμεσολαβητές που έχουμε ορίσει ως διαπραγματευτές. Την κυβέρνηση εννοώ.
Μήπως θεωρεί κανείς εξ’ ημών και υμών, πως είμαστε ανεξάρτητοι;
Ωραία. Γιατί προς στιγμήν βλέποντας τις δημοσκοπήσεις ανησύχησα, αλλά μετά σκέφθηκα πως και αυτές είναι ένα μέρος του όλου σχεδίου ησύχασα (έντρομος) Η μεγάλη φασαρία, για το γάλα λοιπόν, η άλλη η κόντρα για τα φαρμακεία, οι πτώσεις των μισθών, οι ελαφρύνσεις των επιχειρήσεων και δη των μεγάλων από τις ασφαλιστικές εισφορές, ο αφανισμός τής μικρομεσαίας τάξης και χιλιάδες άλλα μικρά και μεγάλα απαιτούμενα, προετοιμάζουν το έδαφος!
Ποιο έδαφος; Μα του ερχομού των επιχειρήσεων των δανειστών παράλληλα με τον αφανισμό των εγχώριων συνεταιρισμών, εταιριών, προσπαθειών εν γένει και το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι αυτή η κίνηση των ‘’φίλων’’, αλλά η κατάφαση που γνέφουμε όλοι εμείς στο ορατό μέλλον αποδεχόμενοι την ντρίμπλα, το κόλπο, την κεκαλυμμένη ψευτιά, ως τον υπέρτατο κανόνα του παιχνιδιού που καλώς ή κακώς υποχρεωνόμεθα να λαμβάνουμε μέρος…
Οι ξένες επιχειρήσεις λοιπόν θα έρθουν πατώντας σε κόκκινο χαλί. Εμείς θα το στρώσουμε. Στους μεσσίες!
Θα μας εύρουν με πλάτες σκυμμένες και τους πισινούς σε στάσεις όλο βολές. Θα προσφέρουν στις ορδές των πεινασμένων ανέργων την εργασία εκείνη που ονειρευόταν. Οι πάροχοι, μην μπεδρευόμαστε... Βασικός 586 ευρώ, (σε μία καλή περίπτωση), Οι νέοι με άμισθη εργασία ενός έτους μπορεί και παραπάνω αν το θελήσουν –ποιος θα τους πει όχι;-, χωρίς ωριμάνσεις τριετιών, με υψηλές ασφαλιστικές εισφορές για τους εργαζόμενους και χαμηλές για τις επιχειρήσεις. Με αναφαίρετο το δικαίωμα των μαζικών απολύσεων, με κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας και χιλιάδες άλλα μικρά μέτρα που σε συνδυασμό με τα άλλα τα μεγαλύτερα σκοτεινιάζουν εντελώς την όποια ελπίδα ζωής. Από τη χαραμάδα της ‘’κούτας’’ στο απάγκιο του πάρκου περνάει μόνο η χαρά τής απλής επιβίωσης…
Και οι εκλεγμένοι διαπραγματευτές μας αποδέχονται… Να υποθέσουμε δόλια χειραψία κάτωθεν της τραπέζης; Να φαντασθούμε αντιμισθία μετά την αποχώρησή τους; Βλέπε Γ. Παπανδρέου που περιζήτητος ων, κομπάζει των επιτυχιών, ανά τον κόσμο, που μόνο αυτός και εργοδότες του βλέπουν;
Να υποθέσουμε στους διεκπαιρωτές μας κουταμάρα, κοντοφθαλμία; Ειλικρινά δεν γνωρίζω και ως εκ τούτου αδυνατώ να αποφασίσω…
Για ένα όμως είμαι βέβαιος: Όταν εκείνος που έχει τα λεφτά χαίρεται, ο άλλος που δεν τα έχει, θα πρέπει πρωτίστως να κουμπώνεται. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται και οι δυο να βγουν κερδισμένοι όχι γιατί δεν είναι το γεγονός εφικτό, αλλά γιατί ποτέ κανείς ισχυρός δεν το έχει θελήσει στα χιλιάδες χρόνια ιστορίας που η ανθρωπότητα έχει ζήσει…
politisg.blogspot.gr
Ποτέ δεν υπήρξαν συμβαλλόμενα μέρη σε όλα τα μήκη και τα πλάτη τής γης όπου το συμφέρον δεν ήταν αντιδιαστελλόμενο. Ακόμα και σε εκείνους τους συνεταιρισμούς όπου ο ένας παρήγε είδος και ο άλλος διέθετε στην αγορά εμπόρευμα που και, κατά γενική ομολογία ήταν και οι δύο ...από την ίδια πλευρά του ποταμού, ακόμα και τότε υπήρχε, ελλόχευε, η σχέση ‘’τιμή αγοράς’’- τιμή πώλησης και άρα, ναι μεν κοινό όφελος αλλά και συμφέρον ξεχωριστό.
Η παροιμία λέει, πως όταν μία παρανομία γίνεται από όλους καταντά νομιμότητα και βεβαίως δεν είναι ώρα να μιλήσουμε για ηθική στους συνδαιτυμόνες ενός οίκου ανοχής την ώρα της μεγάλης ...‘’αιχμής’’. Αναφέρω το παράδειγμα αυτό διότι όλοι μοιάζουμε προϊδεασμένοι τόσο στην αναγκαιότητα της μάχης, όσο και στην ύπαρξή της. Εθισμένοι στο ψεύδος το οποίο και αποδεχθήκαμε ως θεμιτό στα πλαίσια μιας γενικευμένης αναμέτρησης, βολικοί στην κοροϊδία που βαφτίσαμε εξυπνάδα, ώριμοι στην απάτη και τέλος δεκτικοί στο ‘’νόμιμο’’ τής επιβολής του ισχυρού, που είναι και το χειρότερο όλων.
Αποδεχθήκαμε το μεγάλο σχέδιο, αρνούμενοι της σθεναρής παρουσίας μας στον δρόμο. Το αποδεχθήκαμε κυρίως μέσα από τις κυβερνήσεις που συνεχώς επιλέγουμε. Τι στην ευχή πόσες φορές μπορεί κάποιος να κοροϊδέψει κάποιον με τα ίδια κόλπα, μετα ίδια επιχειρήματα. Πόσες; Πολλές μάλλον, αν αυτός ο κάποιος ...είναι Έλληνας!
Και το ξέρουν. Με κάποιον τρόπο τα υπόλοιπα συμβαλλόμενα μέλη της παρέας το γνωρίζουν. Τους ''φίλους'' και ευρωπαϊκούς συμμάχους μας εννοώ όπως ήδη θα έχετε καταλάβει και το γνωρίζουν τόσο καλά που δεν φροντίζουν πλέον να κρατάνε, ούτε και τα προσχήματα. Σε αυτό φταίνε ασφαλώς και οι διαμεσολαβητές που έχουμε ορίσει ως διαπραγματευτές. Την κυβέρνηση εννοώ.
Μήπως θεωρεί κανείς εξ’ ημών και υμών, πως είμαστε ανεξάρτητοι;
Ωραία. Γιατί προς στιγμήν βλέποντας τις δημοσκοπήσεις ανησύχησα, αλλά μετά σκέφθηκα πως και αυτές είναι ένα μέρος του όλου σχεδίου ησύχασα (έντρομος) Η μεγάλη φασαρία, για το γάλα λοιπόν, η άλλη η κόντρα για τα φαρμακεία, οι πτώσεις των μισθών, οι ελαφρύνσεις των επιχειρήσεων και δη των μεγάλων από τις ασφαλιστικές εισφορές, ο αφανισμός τής μικρομεσαίας τάξης και χιλιάδες άλλα μικρά και μεγάλα απαιτούμενα, προετοιμάζουν το έδαφος!
Ποιο έδαφος; Μα του ερχομού των επιχειρήσεων των δανειστών παράλληλα με τον αφανισμό των εγχώριων συνεταιρισμών, εταιριών, προσπαθειών εν γένει και το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι αυτή η κίνηση των ‘’φίλων’’, αλλά η κατάφαση που γνέφουμε όλοι εμείς στο ορατό μέλλον αποδεχόμενοι την ντρίμπλα, το κόλπο, την κεκαλυμμένη ψευτιά, ως τον υπέρτατο κανόνα του παιχνιδιού που καλώς ή κακώς υποχρεωνόμεθα να λαμβάνουμε μέρος…
Οι ξένες επιχειρήσεις λοιπόν θα έρθουν πατώντας σε κόκκινο χαλί. Εμείς θα το στρώσουμε. Στους μεσσίες!
Θα μας εύρουν με πλάτες σκυμμένες και τους πισινούς σε στάσεις όλο βολές. Θα προσφέρουν στις ορδές των πεινασμένων ανέργων την εργασία εκείνη που ονειρευόταν. Οι πάροχοι, μην μπεδρευόμαστε... Βασικός 586 ευρώ, (σε μία καλή περίπτωση), Οι νέοι με άμισθη εργασία ενός έτους μπορεί και παραπάνω αν το θελήσουν –ποιος θα τους πει όχι;-, χωρίς ωριμάνσεις τριετιών, με υψηλές ασφαλιστικές εισφορές για τους εργαζόμενους και χαμηλές για τις επιχειρήσεις. Με αναφαίρετο το δικαίωμα των μαζικών απολύσεων, με κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας και χιλιάδες άλλα μικρά μέτρα που σε συνδυασμό με τα άλλα τα μεγαλύτερα σκοτεινιάζουν εντελώς την όποια ελπίδα ζωής. Από τη χαραμάδα της ‘’κούτας’’ στο απάγκιο του πάρκου περνάει μόνο η χαρά τής απλής επιβίωσης…
Και οι εκλεγμένοι διαπραγματευτές μας αποδέχονται… Να υποθέσουμε δόλια χειραψία κάτωθεν της τραπέζης; Να φαντασθούμε αντιμισθία μετά την αποχώρησή τους; Βλέπε Γ. Παπανδρέου που περιζήτητος ων, κομπάζει των επιτυχιών, ανά τον κόσμο, που μόνο αυτός και εργοδότες του βλέπουν;
Να υποθέσουμε στους διεκπαιρωτές μας κουταμάρα, κοντοφθαλμία; Ειλικρινά δεν γνωρίζω και ως εκ τούτου αδυνατώ να αποφασίσω…
Για ένα όμως είμαι βέβαιος: Όταν εκείνος που έχει τα λεφτά χαίρεται, ο άλλος που δεν τα έχει, θα πρέπει πρωτίστως να κουμπώνεται. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται και οι δυο να βγουν κερδισμένοι όχι γιατί δεν είναι το γεγονός εφικτό, αλλά γιατί ποτέ κανείς ισχυρός δεν το έχει θελήσει στα χιλιάδες χρόνια ιστορίας που η ανθρωπότητα έχει ζήσει…
politisg.blogspot.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΔΗΜΑΡ κατά ΠΑΣΟΚ για την Κεντροαριστερά...!!!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σε λειτουργία το κινητό επιβάτη του Boeing!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
