2014-03-10 13:36:10
Οι ασθενείς που διαγνώσκονται με HIV+/AIDS περνούν από πέντε κύρια συναισθηματικά στάδια. Η ένταση,η διάρκεια και το εύρος των συναισθημάτων που βιώνουν καθώς περνούν από αυτά τα στάδια ποικίλουν Σχετικές πληροφορίες δίνει στο www.life2day.gr o Παναγιώτης Σ. Καλαλές -Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας.
Η σειρά με την οποία τα στάδια βιώνονται δεν είναι σταθερή και κάποιος μπορεί να βιώσει κύκλους μεταξύ σταδίων. Είναι σημαντικό να ζητηθεί η συνδρομή ενός επαγγελματία τη ψυχικής υγείας για την ευκολότερη και γρηγορότερη μετάβαση στο τελικό στάδιο, ειδικά αν παρατηρηθεί δυσκολία μετάβασης ή επανάληψη σταδίων.
Συνήθως το πρώτο στάδιο είναι η άρνηση. Η άρνηση είναι το στάδιο όπου το μυαλό υπερφορτώνεται από την ανακοίνωση της διάγνωσης και δυσκολεύεται να επεξεργαστεί όλες της προεκτάσεις της σε παρελθόν, παρόν και μέλλον. Για να προστατευτεί, το μυαλό αρνείται να δεχτεί την είδηση και ψάχνει για εναλλακτικές εξηγήσεις. Σε αυτό το στάδιο, συνήθως αναφέρεται αίσθηση μουδιάσματος ή σοκ. Είναι σημαντικό να θυμάται κανείς ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό να νιώθει έτσι και να κοιτάξει μπροστά.
Το επόμενο στάδιο είναι συνήθως η οργή. Σε αυτό το στάδιο, ο διαγεγνωσμένος με HIV+/AIDS νιώθει θυμό για τη διάγνωση, για τις πράξεις που οδήγησαν στην ασθένεια και για τους ανθρώπους που σχετίζονται με αυτές τις πράξεις. Ο θυμός αυτός είναι φυσιολογικός και πολλές φορές δικαιολογημένος. Είναι σημαντικό να εκφραστεί αυτό το συναίσθημα είτε με λέξεις, προφορικά ή γραπτά, ή με όποια μορφή έκφρασης ταιριάζει στον καθένα (π.χ. ζωγραφική). Η γυμναστική, η πεζοπορία, ο χορός και οποιαδήποτε άλλη σωματική δραστηριότητα μπορούν να βοηθήσουν στην υγιή αποβολή του θυμού.
Το επόμενο στάδιο είναι συνήθως οι ενοχές. Ο διαγεγνωσμένος με HIV+/AIDS μπορεί να νιώθει τύψεις για τις πράξεις του ή τις παραλείψεις του και να κατηγορεί τον εαυτό του. Σε άλλες περιπτώσεις, μπορεί να νιώσει αδικία γιατί δεν φέρει προσωπική ευθύνη. Πολλοί προσπαθούν να διαπραγματευθούν με το Θεό ή τον εαυτό τους, να αλλάξουν στάσεις ή συνήθειες προκειμένου να φύγει ο ιός μακριά. Και πάλι, αυτό το στάδιο είναι απόλυτα φυσιολογικό. Είναι η τελευταία άμυνα πριν την αποδοχή.
Ανάμεσα στις ενοχές και την αποδοχή βρίσκεται συνήθως η μεγάλη τάφρος της κατάθλιψης. Στο στάδιο αυτό, ο διαγεγνωσμένος με HIV+/AIDS δεν μπορεί πλέον να αρνηθεί την αλήθεια της διάγνωσης ούτε να ελπίζει σε μαγικές ή θρησκευτικές λύσεις. Η θλίψη, η απόγνωση και το βάρος της διάγνωσης μπορούν να οδηγήσουν σε απελπισία. Σε αυτό το στάδιο, είναι έως και απαραίτητη η συνδρομή ενός επαγγελματία της ψυχικής υγείας αφού η κατάθλιψη μπορεί να αλλάξει ριζικά την χημεία του σώματος και να οδηγήσει σε χρόνιες διαταραχές. Είναι επίσης πιθανό να παρατηρήσει κανείς αλλαγές στην όρεξη, διαταραγμένο ή παρατεταμένο ύπνο, ραγδαία αύξηση ή μείωση βάρους, συνεχή αίσθηση θλίψης και, πιθανά, σκέψεις αυτοπρόκλητου θανάτου. Και αυτό το στάδιο είναι απόλυτα φυσιολογικό και, όσο δύσκολο και αν μπορεί να φαίνεται, είναι το τελευταίο εμπόδιο πριν την φυσιολογικότητα.
Η αποδοχή είναι το τελευταίο, απελευθερωτικό στάδιο του κύκλου. Είναι το στάδιο όπου ο διαγεγνωσμένος με HIV+/AIDS έχει αποδεχτεί τη διάγνωσή του και έχει αντιληφθεί ότι υπάρχει χρόνος. Η ιατρική συνεχίζει να κάνει βήματα εμπρός στην αντιμετώπιση του ιού αλλά και στην διατήρηση της υγείας των πασχόντων. Με προσαρμογή του τρόπου ζωής, ο ασθενής μπορεί να συνεχίσει να εξερευνά τη ζωή του, να επιστρέψει στους ρυθμούς του, να κάνει καινούρια πράγματα. Με ειλικρίνεια και σεβασμό προς τους άλλους, μπορεί να κοιτάξει μπροστά. Η ζωή δεν τελειώνει με μια διάγνωση.
life2day.gr
Η σειρά με την οποία τα στάδια βιώνονται δεν είναι σταθερή και κάποιος μπορεί να βιώσει κύκλους μεταξύ σταδίων. Είναι σημαντικό να ζητηθεί η συνδρομή ενός επαγγελματία τη ψυχικής υγείας για την ευκολότερη και γρηγορότερη μετάβαση στο τελικό στάδιο, ειδικά αν παρατηρηθεί δυσκολία μετάβασης ή επανάληψη σταδίων.
Συνήθως το πρώτο στάδιο είναι η άρνηση. Η άρνηση είναι το στάδιο όπου το μυαλό υπερφορτώνεται από την ανακοίνωση της διάγνωσης και δυσκολεύεται να επεξεργαστεί όλες της προεκτάσεις της σε παρελθόν, παρόν και μέλλον. Για να προστατευτεί, το μυαλό αρνείται να δεχτεί την είδηση και ψάχνει για εναλλακτικές εξηγήσεις. Σε αυτό το στάδιο, συνήθως αναφέρεται αίσθηση μουδιάσματος ή σοκ. Είναι σημαντικό να θυμάται κανείς ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό να νιώθει έτσι και να κοιτάξει μπροστά.
Το επόμενο στάδιο είναι συνήθως η οργή. Σε αυτό το στάδιο, ο διαγεγνωσμένος με HIV+/AIDS νιώθει θυμό για τη διάγνωση, για τις πράξεις που οδήγησαν στην ασθένεια και για τους ανθρώπους που σχετίζονται με αυτές τις πράξεις. Ο θυμός αυτός είναι φυσιολογικός και πολλές φορές δικαιολογημένος. Είναι σημαντικό να εκφραστεί αυτό το συναίσθημα είτε με λέξεις, προφορικά ή γραπτά, ή με όποια μορφή έκφρασης ταιριάζει στον καθένα (π.χ. ζωγραφική). Η γυμναστική, η πεζοπορία, ο χορός και οποιαδήποτε άλλη σωματική δραστηριότητα μπορούν να βοηθήσουν στην υγιή αποβολή του θυμού.
Το επόμενο στάδιο είναι συνήθως οι ενοχές. Ο διαγεγνωσμένος με HIV+/AIDS μπορεί να νιώθει τύψεις για τις πράξεις του ή τις παραλείψεις του και να κατηγορεί τον εαυτό του. Σε άλλες περιπτώσεις, μπορεί να νιώσει αδικία γιατί δεν φέρει προσωπική ευθύνη. Πολλοί προσπαθούν να διαπραγματευθούν με το Θεό ή τον εαυτό τους, να αλλάξουν στάσεις ή συνήθειες προκειμένου να φύγει ο ιός μακριά. Και πάλι, αυτό το στάδιο είναι απόλυτα φυσιολογικό. Είναι η τελευταία άμυνα πριν την αποδοχή.
Ανάμεσα στις ενοχές και την αποδοχή βρίσκεται συνήθως η μεγάλη τάφρος της κατάθλιψης. Στο στάδιο αυτό, ο διαγεγνωσμένος με HIV+/AIDS δεν μπορεί πλέον να αρνηθεί την αλήθεια της διάγνωσης ούτε να ελπίζει σε μαγικές ή θρησκευτικές λύσεις. Η θλίψη, η απόγνωση και το βάρος της διάγνωσης μπορούν να οδηγήσουν σε απελπισία. Σε αυτό το στάδιο, είναι έως και απαραίτητη η συνδρομή ενός επαγγελματία της ψυχικής υγείας αφού η κατάθλιψη μπορεί να αλλάξει ριζικά την χημεία του σώματος και να οδηγήσει σε χρόνιες διαταραχές. Είναι επίσης πιθανό να παρατηρήσει κανείς αλλαγές στην όρεξη, διαταραγμένο ή παρατεταμένο ύπνο, ραγδαία αύξηση ή μείωση βάρους, συνεχή αίσθηση θλίψης και, πιθανά, σκέψεις αυτοπρόκλητου θανάτου. Και αυτό το στάδιο είναι απόλυτα φυσιολογικό και, όσο δύσκολο και αν μπορεί να φαίνεται, είναι το τελευταίο εμπόδιο πριν την φυσιολογικότητα.
Η αποδοχή είναι το τελευταίο, απελευθερωτικό στάδιο του κύκλου. Είναι το στάδιο όπου ο διαγεγνωσμένος με HIV+/AIDS έχει αποδεχτεί τη διάγνωσή του και έχει αντιληφθεί ότι υπάρχει χρόνος. Η ιατρική συνεχίζει να κάνει βήματα εμπρός στην αντιμετώπιση του ιού αλλά και στην διατήρηση της υγείας των πασχόντων. Με προσαρμογή του τρόπου ζωής, ο ασθενής μπορεί να συνεχίσει να εξερευνά τη ζωή του, να επιστρέψει στους ρυθμούς του, να κάνει καινούρια πράγματα. Με ειλικρίνεια και σεβασμό προς τους άλλους, μπορεί να κοιτάξει μπροστά. Η ζωή δεν τελειώνει με μια διάγνωση.
life2day.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΑΠΟ ΤΟ 2010... ΔΥΟ ΣΕΡΙ ΗΤΤΕΣ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
