2014-03-11 16:59:07
Συνέντευξη στο Γιώργο Παπανικολάου
Όσο βροντερή φωνή έχει και επιβλητική παρουσία, τόσο γλυκός και ευγενής είναι. "Στόφα" καλού κωμικού, με σεμνότητα και ειλικρίνεια που σε σοκάρει. Ο Γιάννης Μποσταντζόγλου στο Thesout, αφοπλιστικά ξεκάθαρος...
Ο Γιάννης Μποσταντζόγλου στο Thesout: «Είμαστε πιο δήθεν ως νεότεροι κωμικοί ηθοποιοί»
- Μέχρι τη Κυριακή 16 Μάρτη συνεχίζεται τις παραστάσεις με το "Φίλο μου το Λευτεράκη" στο θέατρο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ. Είναι εύκολο στις μέρες μας, να κάνεις το κόσμο να γελάσει;
Όπως ήταν πάντα. Εμείς είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων. Δεν είμαστε "χυμώδεις" και αυθόρμητοι ηθοποιοί, όπως ήταν παλιοί ηθοποιοί.
- Να παίζεις σε ένα έργο του Σακελλάριου, που ο κόσμος γνωρίζει από το παλιό ελληνικό κινηματογράφο, δεν καθιστά πιο δύσκολο το εγχείρημα του ηθοποιού πάνω στη σκηνή;
Δεν είναι πιο δύσκολο. Προσπαθούμε να ανταποκριθούμε και συναγωνιζόμαστε τους παλαιότερους. Πιστεύω όμως, πως οι παλιοί ηθοποιοί ήταν υποκριτικά "τέρατα" πάνω στη σκηνή. Με τη καλή έννοια!
- Παρά το γεγονός ότι οι νεότεροι ηθοποιοί έχουν μεγαλύτερη μόρφωση και καλλιέργεια στο αντικείμενό τους;
Δε ξέρω, αν είμαστε καλύτερα "προπαρασκευασμένοι" από τους παλαιότερους. Εμείς είμαστε πιο "δήθεν" ως νεότεροι κωμικοί ηθοποιοί. Πάντα το λέω και με κοντράρουν σε αυτό. Αλλά, θεωρώ, ότι οι παλιοί κωμικοί ήταν πιο γενναιόδωροι υποκριτικά. Πιο λίγο "δήθεν" από ότι είμαστε εμείς, οι τωρινοί.
- Πως το εννοείται; Έδιναν το καλύτερο τους επάνω στη σκηνή;
Όχι, και εμείς δίνουμε το "είναι" μας. Το θέμα είναι τί μέγεθος έχει αυτό το "είναι". Όταν το έχεις στο νου σου, ένα έργο με τόσο σπουδαίους ηθοποιούς είναι δύσκολο να τους ξεπεράσεις.
- Στη κωμωδία κάθε βράδυ, δεν μαθαίνεις και κάτι παραπάνω, παίζοντάς την;
Ναι, αλλά είναι θέμα εμπειρίας. Η εμπειρία μεγαλώνει και μαθαίνεις να ανταποκρίνεσαι σε κάποια πράγματα. Αν είσαι ατάλαντος, δεν πρόκειται να μάθεις που να παίζεις χίλια χρόνια! Αν αντιλαμβάνεσαι πράγματα, σαφώς και διορθώνεις και βελτιώνεσαι.
- Τελευταία, σε ποιο στοιχείο της κωμωδίας, θεωρείτε ότι γίνατε καλύτερος;
Άφησα τον αυθορμητισμό μου να ανθίσει. Δε βάζω τεχνικά τερτίπια στο παίξιμο μου. Στην αρχή μαθαίνουμε να συμπεριφερόμαστε με θεατρικούς κώδικες, από τη σχολή ακόμα. Αν αφεθείς ελεύθερος, αλλά και κατανοητός στο κοινό, μπορείς να γίνεις πιο εύκολα αποδεκτός, παίζοντας κωμωδία. Απλότητα στην υποκριτική. Αυτός είναι τρόπος βελτίωσης.
- Είναι δύσκολο το κοινό της Θεσσαλονίκης;
Είναι πιο επιλεκτικοί και πιο δύσκολοι, με την έννοια ότι πρέπει πρώτα να το δουν κάποιοι άνθρωποι, να κυκλοφορήσει ότι είναι καλό. Αυτό βέβαια, γίνεται και στην Αθήνα. Μη το αποδίδουμε μόνο στη Θεσσαλονίκη.
- Η καλύτερη διαφήμιση στο θέατρο εξακολουθεί να είναι το "από στόμα σε στόμα"; Ή έχει χαλάσει με τις διαφημιστικές καμπάνιες;
Πάντα, το "από στόμα σε στόμα" είναι η καλύτερη διαφήμιση. Αλλά, υπάρχουν διαφημιστικά συγκροτήματα, με άτομα που έχουν εύνοια στα κανάλια, ή έχουν από πίσω τους επιχειρήσεις. Είναι πιο δύσκολο πια...
- Ο κόσμος αποπροσανατολίζεται;
Όταν έρχονται παραστάσεις με δυνατή διαφήμιση και προώθηση, έχουν άμεση επιτυχία. Και ας μην είναι και τόσο καλά, κάποια από αυτά. Ο κόσμος πάει σε ότι διαφημίζεται. Είναι δύσκολο στη δουλειά μας, να επιβάλλουμε την αναγνώρισή μας, όταν δεν έχουμε από πίσω μας, μεγάλη διαφημιστική καμπάνια....τα βρίσκουμε λίγο "μπαστούνια" είναι η αλήθεια!
- Όσο περνάνε τα χρόνια στο θέατρο, τα πράγματα γίνονται καλύτερα;
Δουλειές γίνονται, αλλά όχι ουσιαστικές. Ο Κάρολος Κουν έκανε με το τίποτα, παραστάσεις. Τώρα, πέφτουν πολλά λεφτά, πουλάνε φύκια για μεταξωτή κορδέλα, σε κάποιες περιπτώσεις-όχι παντού. Τώρα, υπερδιαφημισμένοι σταρ θα κάνουν τις επιτυχίες. Φέρνουν από πίσω, λεφτά και υποστήριξη. Συνεντεύξεις, prime time ώρες!
- Αυτά δεν υπήρχαν πάντα;
Οι σταρ, εκείνοι της εποχής ήταν ουσιαστικοί. Ας μη κάνουμε συγκρίσεις. Άλλο ήταν ο Χορν, άλλο ένας σημερινός δημοφιλής πρωταγωνιστής. Άλλο η Λαμπέτη και άλλο σημερινές κυρίες της υποκριτικής. Ζούμε στην εποχή του "φαίνεσθαι". Τότε υπήρχε ένα ρεπερτόριο, τώρα είναι ένα "λίγο από όλα"! Τσαπατσούλικες καταστάσεις, από τους αντίστοιχους των καιρών μας!
- Σκηνοθετείτε στο θέατρο ΑΘΗΝΑΙΟΝ το έργο του Ατάιντε "Δεσποινίς Μαργαρίτα" με τη σύζυγό σας, τη Δήμητρα Παπαδήμα. Ξεκινάτε από αυτή τη Πέμπτη, και για δύο τριήμερα.
Η ροπή μου, η τάση μου είναι να ανεβάζω τέτοια έργα. Είχα κάνει και με τη Δήμητρα "Τα συζυγικά προβλήματα". Το επέλεξα αυτό το έργο, τη "Δεσποινίδα Μαργαρίτα" γιατί άπτεται σημερινών προβληματισμών που έχουμε. Το είχε ανεβάσει η Λαμπέτη-δεν κάνουμε συγκρίσεις, προς Θεού-και θέλω να το μάθουν και νεότερες γενιές.
- Πως είναι να ξανασυνεργάζεστε, με τη σύζυγο Δήμητρα Παπαδήμα;
Έχουμε συνεργαστεί 4-5 φορές. Στην αρχή, είχα αντιρρήσεις για την επιλογή της, μα ειλικρινά σας λέω, τελικά, την εκτιμώ για τη δουλειά που έριξε σε αυτή τη παράσταση.
- Οι συγκρούσεις που έχετε με τη σύζυγο κάθε φορά που συνεργάζεστε, δεν είναι τόσο αισθητές πια, σωστά;
Όχι, είναι πιο μικρές οι συγκρούσεις με τη Δήμητρα. Έχουμε αναπτύξει καλό κώδικα επικοινωνίας και έχουμε δει το αποτέλεσμα πάνω στη σκηνή, οπότε είναι πιο βατά τα πράγματα ανάμεσά μας.
- Τα χρόνια συνεργασίας, στο ΤΕΧΝΟΧΩΡΟ με το Γιάννη Κακλέα, λειτουργούσατε ομαδικά;
Βέβαια! Με μεγάλη αλληλεγγύη ο ένας προς τον άλλον. Ο Γιάννης έχει πάρει υψηλή θέση στο θέατρο και χαίρομαι πάρα-πάρα πολύ γι αυτό! Είναι ένας συνεργάτης που ήταν καλός, διορατικός, δουλευταράς! Ο Κακλέας είναι πολύ ταλαντούχος! Ο ένας βοηθούσε τον άλλον, εκείνα τα χρόνια. Υπήρχε υποστήριξη για να συνεχίσεις.
- Στις μέρες μας, με συναδέλφους σας, δεν υπάρχουν ανάλογες καταστάσεις...
Όχι....τώρα πια, όχι! Δε νομίζω...Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Εμείς ζούσαμε σε άλλες εποχές, που είμασταν δεμένοι. Τώρα είναι ο θάνατός σου, η ζωή μου. Ο ένας σπρώχνει τον άλλον, για να κάτσει στη καρέκλα. Εμείς, παλιά, δεν είμασταν έτσι... Είμασταν πιο ρομαντικοί, καλοπροαίρετοι. Ο τρόπος που λειτουργούν τα πράγματα, φταίει. Είναι πιο παγκοσμοιοποιημένος, πιο κυνικός, πιο "Πούτιν-Ομπάμα"... πιο "ουκρανέζικα" τα πράγματα.
- Φοιτήσατε ένα χρόνο στη σχολή του Κουν και τελειώσατε μετά τη σχολή του Πέλου Κατσέλη. Τί έχετε να θυμάστε, από εκείνα τα χρόνια;
Τόσο ο Κουν, όσο και ο Κατσέλης ήταν ταγμένοι να μοχθούν για το θέατρο. Όχι τώρα, που τρέχουμε στη τηλεόραση, όπως έχω κάνει και εγώ άλλωστε...Έριχναν ψάξιμο, κόπο στο θέατρο και μεγάλη προσπάθεια. Μάθαμε να μην κάνουμε εκπτώσεις, ασχέτου του τί παίζουμε.
thesout.gr
Όσο βροντερή φωνή έχει και επιβλητική παρουσία, τόσο γλυκός και ευγενής είναι. "Στόφα" καλού κωμικού, με σεμνότητα και ειλικρίνεια που σε σοκάρει. Ο Γιάννης Μποσταντζόγλου στο Thesout, αφοπλιστικά ξεκάθαρος...
Ο Γιάννης Μποσταντζόγλου στο Thesout: «Είμαστε πιο δήθεν ως νεότεροι κωμικοί ηθοποιοί»
- Μέχρι τη Κυριακή 16 Μάρτη συνεχίζεται τις παραστάσεις με το "Φίλο μου το Λευτεράκη" στο θέατρο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ. Είναι εύκολο στις μέρες μας, να κάνεις το κόσμο να γελάσει;
Όπως ήταν πάντα. Εμείς είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων. Δεν είμαστε "χυμώδεις" και αυθόρμητοι ηθοποιοί, όπως ήταν παλιοί ηθοποιοί.
- Να παίζεις σε ένα έργο του Σακελλάριου, που ο κόσμος γνωρίζει από το παλιό ελληνικό κινηματογράφο, δεν καθιστά πιο δύσκολο το εγχείρημα του ηθοποιού πάνω στη σκηνή;
Δεν είναι πιο δύσκολο. Προσπαθούμε να ανταποκριθούμε και συναγωνιζόμαστε τους παλαιότερους. Πιστεύω όμως, πως οι παλιοί ηθοποιοί ήταν υποκριτικά "τέρατα" πάνω στη σκηνή. Με τη καλή έννοια!
- Παρά το γεγονός ότι οι νεότεροι ηθοποιοί έχουν μεγαλύτερη μόρφωση και καλλιέργεια στο αντικείμενό τους;
Δε ξέρω, αν είμαστε καλύτερα "προπαρασκευασμένοι" από τους παλαιότερους. Εμείς είμαστε πιο "δήθεν" ως νεότεροι κωμικοί ηθοποιοί. Πάντα το λέω και με κοντράρουν σε αυτό. Αλλά, θεωρώ, ότι οι παλιοί κωμικοί ήταν πιο γενναιόδωροι υποκριτικά. Πιο λίγο "δήθεν" από ότι είμαστε εμείς, οι τωρινοί.
- Πως το εννοείται; Έδιναν το καλύτερο τους επάνω στη σκηνή;
Όχι, και εμείς δίνουμε το "είναι" μας. Το θέμα είναι τί μέγεθος έχει αυτό το "είναι". Όταν το έχεις στο νου σου, ένα έργο με τόσο σπουδαίους ηθοποιούς είναι δύσκολο να τους ξεπεράσεις.
- Στη κωμωδία κάθε βράδυ, δεν μαθαίνεις και κάτι παραπάνω, παίζοντάς την;
Ναι, αλλά είναι θέμα εμπειρίας. Η εμπειρία μεγαλώνει και μαθαίνεις να ανταποκρίνεσαι σε κάποια πράγματα. Αν είσαι ατάλαντος, δεν πρόκειται να μάθεις που να παίζεις χίλια χρόνια! Αν αντιλαμβάνεσαι πράγματα, σαφώς και διορθώνεις και βελτιώνεσαι.
- Τελευταία, σε ποιο στοιχείο της κωμωδίας, θεωρείτε ότι γίνατε καλύτερος;
Άφησα τον αυθορμητισμό μου να ανθίσει. Δε βάζω τεχνικά τερτίπια στο παίξιμο μου. Στην αρχή μαθαίνουμε να συμπεριφερόμαστε με θεατρικούς κώδικες, από τη σχολή ακόμα. Αν αφεθείς ελεύθερος, αλλά και κατανοητός στο κοινό, μπορείς να γίνεις πιο εύκολα αποδεκτός, παίζοντας κωμωδία. Απλότητα στην υποκριτική. Αυτός είναι τρόπος βελτίωσης.
- Είναι δύσκολο το κοινό της Θεσσαλονίκης;
Είναι πιο επιλεκτικοί και πιο δύσκολοι, με την έννοια ότι πρέπει πρώτα να το δουν κάποιοι άνθρωποι, να κυκλοφορήσει ότι είναι καλό. Αυτό βέβαια, γίνεται και στην Αθήνα. Μη το αποδίδουμε μόνο στη Θεσσαλονίκη.
- Η καλύτερη διαφήμιση στο θέατρο εξακολουθεί να είναι το "από στόμα σε στόμα"; Ή έχει χαλάσει με τις διαφημιστικές καμπάνιες;
Πάντα, το "από στόμα σε στόμα" είναι η καλύτερη διαφήμιση. Αλλά, υπάρχουν διαφημιστικά συγκροτήματα, με άτομα που έχουν εύνοια στα κανάλια, ή έχουν από πίσω τους επιχειρήσεις. Είναι πιο δύσκολο πια...
- Ο κόσμος αποπροσανατολίζεται;
Όταν έρχονται παραστάσεις με δυνατή διαφήμιση και προώθηση, έχουν άμεση επιτυχία. Και ας μην είναι και τόσο καλά, κάποια από αυτά. Ο κόσμος πάει σε ότι διαφημίζεται. Είναι δύσκολο στη δουλειά μας, να επιβάλλουμε την αναγνώρισή μας, όταν δεν έχουμε από πίσω μας, μεγάλη διαφημιστική καμπάνια....τα βρίσκουμε λίγο "μπαστούνια" είναι η αλήθεια!
- Όσο περνάνε τα χρόνια στο θέατρο, τα πράγματα γίνονται καλύτερα;
Δουλειές γίνονται, αλλά όχι ουσιαστικές. Ο Κάρολος Κουν έκανε με το τίποτα, παραστάσεις. Τώρα, πέφτουν πολλά λεφτά, πουλάνε φύκια για μεταξωτή κορδέλα, σε κάποιες περιπτώσεις-όχι παντού. Τώρα, υπερδιαφημισμένοι σταρ θα κάνουν τις επιτυχίες. Φέρνουν από πίσω, λεφτά και υποστήριξη. Συνεντεύξεις, prime time ώρες!
- Αυτά δεν υπήρχαν πάντα;
Οι σταρ, εκείνοι της εποχής ήταν ουσιαστικοί. Ας μη κάνουμε συγκρίσεις. Άλλο ήταν ο Χορν, άλλο ένας σημερινός δημοφιλής πρωταγωνιστής. Άλλο η Λαμπέτη και άλλο σημερινές κυρίες της υποκριτικής. Ζούμε στην εποχή του "φαίνεσθαι". Τότε υπήρχε ένα ρεπερτόριο, τώρα είναι ένα "λίγο από όλα"! Τσαπατσούλικες καταστάσεις, από τους αντίστοιχους των καιρών μας!
- Σκηνοθετείτε στο θέατρο ΑΘΗΝΑΙΟΝ το έργο του Ατάιντε "Δεσποινίς Μαργαρίτα" με τη σύζυγό σας, τη Δήμητρα Παπαδήμα. Ξεκινάτε από αυτή τη Πέμπτη, και για δύο τριήμερα.
Η ροπή μου, η τάση μου είναι να ανεβάζω τέτοια έργα. Είχα κάνει και με τη Δήμητρα "Τα συζυγικά προβλήματα". Το επέλεξα αυτό το έργο, τη "Δεσποινίδα Μαργαρίτα" γιατί άπτεται σημερινών προβληματισμών που έχουμε. Το είχε ανεβάσει η Λαμπέτη-δεν κάνουμε συγκρίσεις, προς Θεού-και θέλω να το μάθουν και νεότερες γενιές.
- Πως είναι να ξανασυνεργάζεστε, με τη σύζυγο Δήμητρα Παπαδήμα;
Έχουμε συνεργαστεί 4-5 φορές. Στην αρχή, είχα αντιρρήσεις για την επιλογή της, μα ειλικρινά σας λέω, τελικά, την εκτιμώ για τη δουλειά που έριξε σε αυτή τη παράσταση.
- Οι συγκρούσεις που έχετε με τη σύζυγο κάθε φορά που συνεργάζεστε, δεν είναι τόσο αισθητές πια, σωστά;
Όχι, είναι πιο μικρές οι συγκρούσεις με τη Δήμητρα. Έχουμε αναπτύξει καλό κώδικα επικοινωνίας και έχουμε δει το αποτέλεσμα πάνω στη σκηνή, οπότε είναι πιο βατά τα πράγματα ανάμεσά μας.
- Τα χρόνια συνεργασίας, στο ΤΕΧΝΟΧΩΡΟ με το Γιάννη Κακλέα, λειτουργούσατε ομαδικά;
Βέβαια! Με μεγάλη αλληλεγγύη ο ένας προς τον άλλον. Ο Γιάννης έχει πάρει υψηλή θέση στο θέατρο και χαίρομαι πάρα-πάρα πολύ γι αυτό! Είναι ένας συνεργάτης που ήταν καλός, διορατικός, δουλευταράς! Ο Κακλέας είναι πολύ ταλαντούχος! Ο ένας βοηθούσε τον άλλον, εκείνα τα χρόνια. Υπήρχε υποστήριξη για να συνεχίσεις.
- Στις μέρες μας, με συναδέλφους σας, δεν υπάρχουν ανάλογες καταστάσεις...
Όχι....τώρα πια, όχι! Δε νομίζω...Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Εμείς ζούσαμε σε άλλες εποχές, που είμασταν δεμένοι. Τώρα είναι ο θάνατός σου, η ζωή μου. Ο ένας σπρώχνει τον άλλον, για να κάτσει στη καρέκλα. Εμείς, παλιά, δεν είμασταν έτσι... Είμασταν πιο ρομαντικοί, καλοπροαίρετοι. Ο τρόπος που λειτουργούν τα πράγματα, φταίει. Είναι πιο παγκοσμοιοποιημένος, πιο κυνικός, πιο "Πούτιν-Ομπάμα"... πιο "ουκρανέζικα" τα πράγματα.
- Φοιτήσατε ένα χρόνο στη σχολή του Κουν και τελειώσατε μετά τη σχολή του Πέλου Κατσέλη. Τί έχετε να θυμάστε, από εκείνα τα χρόνια;
Τόσο ο Κουν, όσο και ο Κατσέλης ήταν ταγμένοι να μοχθούν για το θέατρο. Όχι τώρα, που τρέχουμε στη τηλεόραση, όπως έχω κάνει και εγώ άλλωστε...Έριχναν ψάξιμο, κόπο στο θέατρο και μεγάλη προσπάθεια. Μάθαμε να μην κάνουμε εκπτώσεις, ασχέτου του τί παίζουμε.
thesout.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ξέχασαν στον Άρη πως σώθηκαν πέρυσι;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Η Όλγα Φαρμάκη βάζει «αόρατο» σορτσάκι και μας κάνει να παραμιλάμε! [photo]](https://images.newsnowgreece.com/63/631346/i-olga-farmaki-vazei-aorato-sortsaki-kai-mas-kanei-na-paramilame-photo-1-124x78.jpg)
