2014-03-12 10:40:00
Σιγά-σιγά αλλά σταθερά, εμφανίζονται στον Τύπο διάφορα άρθρα και ρεπορτάζ για τις νέες κατευθύνσεις του συνταξιοδοτικού συστήματος. Πολλά αναφέρονται στα ισχύοντα σε άλλες χώρες όπου δεν εφαρμόζεται αναδιανεμητικό σύστημα και ο σχηματισμός του κεφαλαίου της σύνταξης έχει αφεθεί στη βούληση ή τις δυνατότητες του εργαζόμενου. Άλλα προβάλλουν τα συστήματα, που για τον προσδιορισμό του ύψους της σύνταξης συνυπολογίζεται και κάθε περιουσιακό στοιχείο που διαθέτει ο δικαιούχος από οποιαδήποτε πηγή.
Με όλα αυτά καταβάλλεται προσπάθεια να εθιστεί η κοινή γνώμη στην αποδοχή ενός ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού συστήματος χαμηλών προσδοκιών, που θα στηρίζεται στις ατομικές δυνατότητες κάθε εργαζόμενου-ανέργου και όχι στη μέριμνα του Κοινωνικού Κράτους και την ασφάλεια της Πολιτικής Κοινωνίας.
Ο νεοφιλελευθερισμός, καίτοι έχει φανερώσει το αποκρουστικό, αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο πρόσωπό του, διεκδικεί την απόλυτη κυριαρχία και τη μετατροπή της Κοινωνίας σε μεμονωμένα και ανταγωνιζόμενα άτομα που το καθένα παλεύει για την επιβίωσή του. Αυτό άλλωστε είναι και το πνεύμα του Μνημονίου. Κεντρικός του στόχος είναι να κατακερματίσει την Κοινωνία, να διαλύσει το Κοινωνικό Κράτος και να θέσει υπό τον έλεγχο των δανειστών όλες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας.
Είναι γνωστό ότι με το πρώτο Μνημόνιο η σύνταξη ορίστηκε ως «ελάχιστη εγγυημένη σύνταξη για όλους πάνω από 65 ετών, υπολογισμένη με βάση τα ελάχιστα απαιτούμενα μέσα διαβίωσης». Με τον ν. 3863/2010 (άρθρο 37 παρ.1) ορίστηκε ότι «από 1-1-2015 το κράτος θα εγγυάται μόνο τη βασική σύνταξη», που σήμερα ανέρχεται στα 360 € για τους έχοντες 35 πλήρη χρόνια ασφάλισης και σε κλάσμα αυτής για όσους ασφαλίστηκαν λιγότερα χρόνια. Ο μελλοντικός προσδιορισμός της σύνταξης συμπληρώνεται με τον προκαθορισμό τής «συνταξιοδοτικής δαπάνης». Κάθε έτος και μέχρι το 2060 θα είναι μικρότερη του 2,5% του ΑΕΠ (από 12% που είχε σχεδιαστεί για να λειτουργήσει κανονικά το σύστημα)!
Μετά τη λεηλασία, διαχρονική και πρόσφατη με το PSI, των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων, το Μνημόνιο αποστέρησε πολύτιμους μόνιμους πόρους από το σύστημα λόγω διόγκωσης της ανεργίας, μείωσης των μισθών, αύξησης των μορφών ευέλικτης και μερικής απασχόλησης και καταφυγής πολλών εργοδοτών στην αδήλωτη εργασία.
Έτσι, οι προτάσεις που «πέφτουν» τροχιοδεικτικά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είναι εξοργιστικές αλλά προμελετημένες. Για μεν τις κύριες συντάξεις προτείνεται η χορήγησή τους με ρήτρα …περιουσίας(!), οι δε επικουρικές θα καταβάλλονται μέχρι πλήρους κατάργησής τους με «ρήτρα θανάτου» ή «ευθανασίας» (άρθρο 42 ν.4052/2012).
Προτού φτάσουμε σ’αυτές τις νεοφιλελεύθερες ακρότητες, θα περάσουμε από διάφορα στάδια που απομειώνουν ακόμη περισσότερο τις δυνατότητες των Ταμείων. Τώρα επέρχεται η μείωση των εισφορών κατά 3,9%, πέραν αυτής του 1,1% που έγινε με το τρίτο Μνημόνιο (ν.4093/2012). Η ρητή αυτή μνημονιακή δέσμευση αποκρύπτεται τεχνηέντως με τις «διαρκείς διαπραγματεύσεις» ωσάν η δικομματική συγκυβέρνηση να μην έχει δεσμευτεί να την υλοποιήσει!
Αυτή η χιλιοπαιγμένη παράσταση εγκλωβίζει ακόμη αρκετούς συμπολίτες μας που δεν είναι ενημερωμένοι για τις δεσμεύσεις του Μνημονίου, οι οποίες σε ορισμένα θέματα θα ισχύουν για αόριστο χρόνο, σε άλλα όμως (όπως η «συνταξιοδοτική δαπάνη») δεσμεύουν ρητά τη χώρα για 50 τουλάχιστον χρόνια! Με αυτές τις ρυθμίσεις το μέλλον των συντάξεων είναι ζοφερό.
Η «επιδοματοποίηση» της σύνταξης στο όριο της φτώχειας, ακόμη και γι’αυτόν που διήνυσε πλήρη ασφαλιστικό βίο, είναι με τις μνημονιακές ρυθμίσεις προκαθορισμένη. Αν για τον υπολογισμό του γλίσχρου ποσού της λαμβάνονται υπόψη και πρόσθετα στοιχεία, όπως π.χ. κληρονομικά περιουσιακά στοιχεία ή εισοδήματα συνοικούντων μελών οικογενείας, τότε η σύνταξη που θα καταβάλλεται θα ελαχιστοποιείται μέχρι του κατώτατου ορίου!
Και τα άλλοτε «περήφανα γηρατειά» με ελλιπή και στοιχειώδη περίθαλψη, ανίκανα να ικανοποιήσουν τις βασικές κοινωνικές τους ανάγκες προς τα παιδιά και τα εγγόνια τους, θα περιφέρονται μελαγχολικά και μοιραία, δίνοντας την εικόνα μιας εργασίας δίχως μέλλον, δίχως προοπτική, δίχως θετικές προσδοκίες.
Γιατί η εικόνα των συνταξιούχων είναι η προβολή των σημερινών εργαζομένων στο μέλλον. Και αν δεν υπάρχουν προσδοκίες από την εργασία, η οικονομία και η Κοινωνία μαραίνονται και παρακμάζουν. Αυτή η πολιτική καταστροφής των όρων αξιοπρεπούς διαβίωσης πρέπει να σταματήσει άμεσα.
''The New Daily Mail''
TheNewDailyMail
Με όλα αυτά καταβάλλεται προσπάθεια να εθιστεί η κοινή γνώμη στην αποδοχή ενός ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού συστήματος χαμηλών προσδοκιών, που θα στηρίζεται στις ατομικές δυνατότητες κάθε εργαζόμενου-ανέργου και όχι στη μέριμνα του Κοινωνικού Κράτους και την ασφάλεια της Πολιτικής Κοινωνίας.
Ο νεοφιλελευθερισμός, καίτοι έχει φανερώσει το αποκρουστικό, αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο πρόσωπό του, διεκδικεί την απόλυτη κυριαρχία και τη μετατροπή της Κοινωνίας σε μεμονωμένα και ανταγωνιζόμενα άτομα που το καθένα παλεύει για την επιβίωσή του. Αυτό άλλωστε είναι και το πνεύμα του Μνημονίου. Κεντρικός του στόχος είναι να κατακερματίσει την Κοινωνία, να διαλύσει το Κοινωνικό Κράτος και να θέσει υπό τον έλεγχο των δανειστών όλες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας.
Είναι γνωστό ότι με το πρώτο Μνημόνιο η σύνταξη ορίστηκε ως «ελάχιστη εγγυημένη σύνταξη για όλους πάνω από 65 ετών, υπολογισμένη με βάση τα ελάχιστα απαιτούμενα μέσα διαβίωσης». Με τον ν. 3863/2010 (άρθρο 37 παρ.1) ορίστηκε ότι «από 1-1-2015 το κράτος θα εγγυάται μόνο τη βασική σύνταξη», που σήμερα ανέρχεται στα 360 € για τους έχοντες 35 πλήρη χρόνια ασφάλισης και σε κλάσμα αυτής για όσους ασφαλίστηκαν λιγότερα χρόνια. Ο μελλοντικός προσδιορισμός της σύνταξης συμπληρώνεται με τον προκαθορισμό τής «συνταξιοδοτικής δαπάνης». Κάθε έτος και μέχρι το 2060 θα είναι μικρότερη του 2,5% του ΑΕΠ (από 12% που είχε σχεδιαστεί για να λειτουργήσει κανονικά το σύστημα)!
Μετά τη λεηλασία, διαχρονική και πρόσφατη με το PSI, των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων, το Μνημόνιο αποστέρησε πολύτιμους μόνιμους πόρους από το σύστημα λόγω διόγκωσης της ανεργίας, μείωσης των μισθών, αύξησης των μορφών ευέλικτης και μερικής απασχόλησης και καταφυγής πολλών εργοδοτών στην αδήλωτη εργασία.
Έτσι, οι προτάσεις που «πέφτουν» τροχιοδεικτικά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είναι εξοργιστικές αλλά προμελετημένες. Για μεν τις κύριες συντάξεις προτείνεται η χορήγησή τους με ρήτρα …περιουσίας(!), οι δε επικουρικές θα καταβάλλονται μέχρι πλήρους κατάργησής τους με «ρήτρα θανάτου» ή «ευθανασίας» (άρθρο 42 ν.4052/2012).
Προτού φτάσουμε σ’αυτές τις νεοφιλελεύθερες ακρότητες, θα περάσουμε από διάφορα στάδια που απομειώνουν ακόμη περισσότερο τις δυνατότητες των Ταμείων. Τώρα επέρχεται η μείωση των εισφορών κατά 3,9%, πέραν αυτής του 1,1% που έγινε με το τρίτο Μνημόνιο (ν.4093/2012). Η ρητή αυτή μνημονιακή δέσμευση αποκρύπτεται τεχνηέντως με τις «διαρκείς διαπραγματεύσεις» ωσάν η δικομματική συγκυβέρνηση να μην έχει δεσμευτεί να την υλοποιήσει!
Αυτή η χιλιοπαιγμένη παράσταση εγκλωβίζει ακόμη αρκετούς συμπολίτες μας που δεν είναι ενημερωμένοι για τις δεσμεύσεις του Μνημονίου, οι οποίες σε ορισμένα θέματα θα ισχύουν για αόριστο χρόνο, σε άλλα όμως (όπως η «συνταξιοδοτική δαπάνη») δεσμεύουν ρητά τη χώρα για 50 τουλάχιστον χρόνια! Με αυτές τις ρυθμίσεις το μέλλον των συντάξεων είναι ζοφερό.
Η «επιδοματοποίηση» της σύνταξης στο όριο της φτώχειας, ακόμη και γι’αυτόν που διήνυσε πλήρη ασφαλιστικό βίο, είναι με τις μνημονιακές ρυθμίσεις προκαθορισμένη. Αν για τον υπολογισμό του γλίσχρου ποσού της λαμβάνονται υπόψη και πρόσθετα στοιχεία, όπως π.χ. κληρονομικά περιουσιακά στοιχεία ή εισοδήματα συνοικούντων μελών οικογενείας, τότε η σύνταξη που θα καταβάλλεται θα ελαχιστοποιείται μέχρι του κατώτατου ορίου!
Και τα άλλοτε «περήφανα γηρατειά» με ελλιπή και στοιχειώδη περίθαλψη, ανίκανα να ικανοποιήσουν τις βασικές κοινωνικές τους ανάγκες προς τα παιδιά και τα εγγόνια τους, θα περιφέρονται μελαγχολικά και μοιραία, δίνοντας την εικόνα μιας εργασίας δίχως μέλλον, δίχως προοπτική, δίχως θετικές προσδοκίες.
Γιατί η εικόνα των συνταξιούχων είναι η προβολή των σημερινών εργαζομένων στο μέλλον. Και αν δεν υπάρχουν προσδοκίες από την εργασία, η οικονομία και η Κοινωνία μαραίνονται και παρακμάζουν. Αυτή η πολιτική καταστροφής των όρων αξιοπρεπούς διαβίωσης πρέπει να σταματήσει άμεσα.
''The New Daily Mail''
TheNewDailyMail
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πάτρα: Οι μαθητές σε ρόλο Δημοτικού Συμβούλου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
