2014-03-12 15:02:39
Σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, που η ανεργία φτάνει σχεδόν το 30%, όπου έχουν κατεδαφιστεί οι εργασιακές σχέσεις, έχουν ανασταλεί ή ακυρωθεί οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, είναι τουλάχιστον περίεργη η εμμονή της τρόικας στο θέμα των ομαδικών απολύσεων.
Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι υπάρχουν δυσλειτουργίες στο σημερινό καθεστώς,είναι παράλογο να αναδεικνύεται σε κεντρικό θέμα της διαπραγμάτευσης, η κατάργηση κάθε προστασίας των εργαζομένων.
Το πρόβλημα στις εργασιακές σχέσεις σήμερα, δεν είναι τα υπερβολικά δικαιώματα και η προστασία των εργαζόμενων, αλλά ουσιαστικά η κατάργηση ακόμα και στοιχειωδών δικαιωμάτων, που καθιερώνονται από διεθνείς συμβάσεις και από τους κανονισμούς της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Όταν με την ήδη υπάρχουσα νομοθεσία μια επιχείρηση που απασχολεί περισσότερους από 159 εργαζομένους - και δεν έχουμε πολλές τέτοιου μεγέθους - μπορεί μέσα σε 6 μήνες να απολύσει το 30 ή το 40% του προσωπικού της, είναι παράλογο να μιλάμε για μια τόσο αναγκαία μεταρρύθμιση.
Εκτός κι αν αληθεύουν οι πληροφορίες ότι κάποιες, ελάχιστες, επιχειρήσεις ξένων συμφερόντων, σε κλάδους που πράγματι πλήττονται από την κρίση, έχουν βρει τον τρόπο, πιέζοντας τα στελέχη της τρόικας, να εκσυγχρονιστούν και να αναδιαρθρωθούν με το ελάχιστο δυνατό κόστος.
Το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, δεν είναι οι απολύσεις ή ο κατώτατος μισθός αφού έχει γίνει πλέον καθεστώς η αμοιβή των 500 ή 600 ευρώ,όταν δίνεται και αυτή, αλλά η ανασύνταξη της και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.Η εμμονή της τρόικας λοιπόν στα εγχειρίδια που προβλέπουν την πλήρη αποδιοργάνωση των εργασιακών σχέσεων, ως τη λυδία λίθο για την επιστροφή στην ανάπτυξη και ανεδαφική και επικίνδυνη είναι.
Ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας και οι εργαζόμενοι σε αυτόν, που έχουν πληρώσει το μεγαλύτερο βάρος της κρίσης δεν αντέχουν άλλα πειράματα και άλλες κατεδαφίσεις. Σε τελευταία ανάλυση η οικοδόμηση της ενιαίας Ευρώπης, σε μεγάλο βαθμό στηρίχθηκε στην καθιέρωση και προστασία των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων.
Άν τα γκρεμίσουμε όλα όπως απαιτεί σήμερα η τρόικα για πια Ευρώπη θα κληθούν αύριο να ψηφίσουν οι πολίτες;
πηγή: tovima.gr
Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι υπάρχουν δυσλειτουργίες στο σημερινό καθεστώς,είναι παράλογο να αναδεικνύεται σε κεντρικό θέμα της διαπραγμάτευσης, η κατάργηση κάθε προστασίας των εργαζομένων.
Το πρόβλημα στις εργασιακές σχέσεις σήμερα, δεν είναι τα υπερβολικά δικαιώματα και η προστασία των εργαζόμενων, αλλά ουσιαστικά η κατάργηση ακόμα και στοιχειωδών δικαιωμάτων, που καθιερώνονται από διεθνείς συμβάσεις και από τους κανονισμούς της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Όταν με την ήδη υπάρχουσα νομοθεσία μια επιχείρηση που απασχολεί περισσότερους από 159 εργαζομένους - και δεν έχουμε πολλές τέτοιου μεγέθους - μπορεί μέσα σε 6 μήνες να απολύσει το 30 ή το 40% του προσωπικού της, είναι παράλογο να μιλάμε για μια τόσο αναγκαία μεταρρύθμιση.
Εκτός κι αν αληθεύουν οι πληροφορίες ότι κάποιες, ελάχιστες, επιχειρήσεις ξένων συμφερόντων, σε κλάδους που πράγματι πλήττονται από την κρίση, έχουν βρει τον τρόπο, πιέζοντας τα στελέχη της τρόικας, να εκσυγχρονιστούν και να αναδιαρθρωθούν με το ελάχιστο δυνατό κόστος.
Το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, δεν είναι οι απολύσεις ή ο κατώτατος μισθός αφού έχει γίνει πλέον καθεστώς η αμοιβή των 500 ή 600 ευρώ,όταν δίνεται και αυτή, αλλά η ανασύνταξη της και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.Η εμμονή της τρόικας λοιπόν στα εγχειρίδια που προβλέπουν την πλήρη αποδιοργάνωση των εργασιακών σχέσεων, ως τη λυδία λίθο για την επιστροφή στην ανάπτυξη και ανεδαφική και επικίνδυνη είναι.
Ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας και οι εργαζόμενοι σε αυτόν, που έχουν πληρώσει το μεγαλύτερο βάρος της κρίσης δεν αντέχουν άλλα πειράματα και άλλες κατεδαφίσεις. Σε τελευταία ανάλυση η οικοδόμηση της ενιαίας Ευρώπης, σε μεγάλο βαθμό στηρίχθηκε στην καθιέρωση και προστασία των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων.
Άν τα γκρεμίσουμε όλα όπως απαιτεί σήμερα η τρόικα για πια Ευρώπη θα κληθούν αύριο να ψηφίσουν οι πολίτες;
πηγή: tovima.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η κρίση στην Ουκρανία ευνόησε τη Μέρκελ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
