2012-04-19 20:07:09
Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
«Είναι φρικτή και επικίνδυνη αλαζονεία να πιστεύεις, ότι μόνο εσύ έχεις δίκιο, ότι έχεις ένα μαγικό μάτι, που βλέπει την αλήθεια»
I. Berlin
Πριν δώδεκα χρόνια, ένας εκ τωνθεωρητικών του εκσυγχρονισμού της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας, ο Λ. Τσούκαλης,σύμβουλος και φίλος του Σημίτη έγραφε σε άρθρο του στην καθημερινή (βλέπεΚαθημερινή 19.3.2000):« Οι ανοιχτές οικονομίες χρειάζονται και ανοιχτά μυαλάγια να λειτουργήσουν…. Αν πράγματι υπάρχουν δύο Ελλάδες, πιστεύω ότι η βασικήδιαφορά βρίσκεται….Στην Ελλάδα που μοχθεί, που πιστεύει στην αξιοκρατία και τονυγιή ανταγωνισμό, στην Ελλάδα που θέλειτα παράθυρά της ανοικτά στον έξω κόσμο. Και στην απέναντι πλευρά, υπάρχει ηΕλλάδα των κλειστών συνόρων, η Ελλάδα του πελατειακού συστήματος και τωνπρονομίων, η Ελλάδα εκείνη που φοβάται το καινούργιο, το ξένο και τοδιαφορετικό, η Ελλάδα που παράγει συνωμοτικές θεωρίες και κατέχεται μονίμως απότο σύνδρομο του πολιορκημένου….στην πρώτη Ελλάδα ανήκουν εκείνοι πουαγωνίζονται και μοχθούν
. Στην άλλη Ελλάδα βρίσκονται οι μάγκες, οι πονηροί καιοι καπάτσοι, αυτοί που εξαγοράζουν και εξαγοράζονται καθώς και εκείνοι που μέσωτης πολιτικής και κομματικής αφοσίωσης αναζητούν το όχημα για τη δική τουςκοινωνική και οικονομική ανέλιξη.»
Στην πολιτική υπάρχει ο όρος «ΑποτελεσματικήΑλήθεια» και η σημερινή πραγματικότητα απέδειξε ποιοι είναι πράγματι εκείνοιπου μόχθησαν, αγωνίστηκαν και βρέθηκαν στο περιθώριο και ποιοι είναι οι αληθινοί μάγκες και καπάτσοι που δίχωςκόπο ξαναβρέθηκαν σε ακόμα καλύτερη θέση. Στη χώρα μας ισχύει αυτό που είχε διαπιστώσει ο ΜέλβιλΝτάλτον, (διευθυντικό στέλεχος σε δύο μεγάλες εταιρείες στις ΗΠΑ) την δεκαετίατου 50, πως, « ο μεγαλύτερος αριθμός των ανώτερων διευθυντικών στελεχών(στοδημόσιο ακόμα περισσότερο), ήταν μέλη λεσχών συγκεκριμένων εκπαιδευτικώνιδρυμάτων και ομίλων και αυτό ήταν που μέτρησε στην πρόσληψή τους. Το γεγονός ότιήταν οι δικοί μας άνθρωποι και τα δικά μας παιδιά». ( βλέπε Melvill Dalton: Men Whi Manage-Fusions ofFeeling and Theory in Administration, London,John Wiley & Sons, 1959).
Σε αντίθεση με τον θεωρητικό της ελληνικήςσοσιαλδημοκρατίας, ο αντίστοιχος θεωρητικός της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας (SPD) P.Glotz, εν όψει της επερχόμενης κρίσης, της λεγόμενης Νέας Οικονομίας, έγραφε τηνίδια περίοδοι: «στο μέλλον, και ανεξάρτητα από τη θέλησή τους, κάποιοι έτσικι αλλιώς θα παραμείνουν απ έξω και είναι φυσιολογικό, νόμιμο και μάλιστααπαραίτητο, αυτή η μειονότητα να δημιουργήσει ένα νέο δικό της κόσμο με άλλεςαξίες και άλλους κανόνες, κόντρα στο αναδυόμενο “κοινωνικό ψύχος” της ψηφιακήςκοινωνίας, όπου το Laudatio temporis acti(υμνολογία του παρελθόντος) είναι η φυσιολογική αντίδραση.Είναι λάθος, στη μειονότητα αυτή, να αποδοθούν μόνο αρνητικά χαρακτηριστικάτροχοπέδης στην εξέλιξη και αν κάποια στιγμή κάτι δεν πάει και τόσο καλά με τηνψηφιακή κοινωνία, όπως αυτή σχεδιάσθηκε,να καταλογισθεί στην ομάδα αυτή και η ευθύνη της αποτυχίας.» Δυστυχώς, στη χώρα μας, άρχισεήδη να συμβαίνει αυτό που φοβόταν ο κος Glotz . Οσοι είναι αποκλεισμένοι από το «πανηγύρι της μοιρασιάς της πίτας» καιδεν υπομένουν με καρτερικότητα το «πεπρωμένο τους», με αρκετά μεγάλη ευκολίακαι επιπολαιότητα, χαρακτηρίζονται από τους βολεμένους αντιδραστικοί καιαναχρονιστές. Οι βολεμένοι, συνήθως έχουν «κοντή μνήμη». Εχω δει πρώηναπέλπιδες αποκλεισμένους, που τώρα είναι βολεμένοι, να μιλούν με αισιοδοξία γιατο μέλλον και με περιφρόνηση για τους «μίζερους» και αντιδραστικούςαποκλεισμένους.
Η πιθανότητα, στο άμεσο μέλλον, να προστρέξουν προς αυτή τημειονότητα του ενός τρίτου, όλοι αυτοί που θα νιώσουν ότι εξαπατήθηκαν από τιςυποσχέσεις και επένδυσαν σε λανθασμένες προσδοκίες είναι μεγάλη. Ολοι εκείνοιπου με ευκολία θεωρούν, ότι αυτή η μειονότητα αποτελείται από ανίκανους,τεμπέληδες, ηλίθιους και αντιδραστικούς, θα εκπλαγούν μετά τα αποτελέσματα τωνεκλογών και το χειρότερο, θα επιρρίψουν πάλι την ευθύνη στα πραγματικά θύματατης κρίσης γιατί η αλαζονεία τους και η ελιτίστικη αντίληψή τους δεν τους επιτρέπεινα δουν την αλήθεια κατάματα. Εδώ, όπως έλεγε Ρ. Bourdieu σε μια συνέντευξή τουστα Νέα, ισχύει
«ορατσισμός της Ευφυϊας & της μαγκιάς. Αυτοί που κυριαρχούνείναι οι κοσμοπολίτες, οι πολύγλωσσοι και πολυπολιτισμικοί (σε αντίθεση με τουςτοπικούς, εθνικούς, ή επαρχιακούς). Εδώ, η κοινωνιοδικία παίρνει τη μορφή ενόςρατσισμού της ευφυϊας. Οι φτωχοί δεν είναι φτωχοί όπως τον 19οαιώνα, επειδή δεν αποταμίευαν, δεν ήταν εγκρατείς ή ήταν σπάταλοι, κ.λ.π., σεαντίθεση με τους φτωχούς που το αξίζουν, αλλά επειδή είναι ηλίθιοι, διανοητικάανίκανοι, βλάκες. Με λίγα λόγια, δεν έχουν παρά αυτό που τους αξίζει ως προς τημόρφωσή τους.»
Σ’ αυτήν την ελιτίστικη ομάδα των σύγχρονων «πεφωτισμένωνειδημόνων», που επικαλούνται το αλάθητο της σκέψης τους, έχει προσχωρήσει ησυντριπτική πλειονότητα της λεγόμενης ελληνικής διανόησης και των μοδάτωνστελεχών των ΜΜΕ της αποπολιτικοποίησης και της προπαγάνδας. Προσπαθούν να μαςπείσουν πως η κοινωνία μας είναι μια παραδεισένια κοινωνία ίσων ευκαιριών δίχωςομάδες συμφερόντων και πως το συμφέρον μας είναι ταυτόσημο με το δικό τους.
Δεσμώτες τηςυπερειδίκευσης και της άγνοιας της ημιμάθειάς τους, αδύναμοι να συλλάβουν ήέστω να ψηλαφίσουν αυτά που βιώνει η μέση ελληνική οικογένεια, προσπαθούνματαίως να μας πείσουν πως το μνημόνιο είναι η μοναδική λύση για το καλό όλωνμας.. Επιμένουν σε αποτυχημένα μοντέλα, παρότι βλέπουν πως όλες οιπροσπάθειες κατά το παρελθόν, να διακρίνουμε κυκλικές πορείες, εξελίξεις καικατανοητά πρότυπα και μοντέλα αλλαγών ,κατέληξαν σε αποτυχία.
Kafeneio
«Είναι φρικτή και επικίνδυνη αλαζονεία να πιστεύεις, ότι μόνο εσύ έχεις δίκιο, ότι έχεις ένα μαγικό μάτι, που βλέπει την αλήθεια»
I. Berlin
Πριν δώδεκα χρόνια, ένας εκ τωνθεωρητικών του εκσυγχρονισμού της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας, ο Λ. Τσούκαλης,σύμβουλος και φίλος του Σημίτη έγραφε σε άρθρο του στην καθημερινή (βλέπεΚαθημερινή 19.3.2000):« Οι ανοιχτές οικονομίες χρειάζονται και ανοιχτά μυαλάγια να λειτουργήσουν…. Αν πράγματι υπάρχουν δύο Ελλάδες, πιστεύω ότι η βασικήδιαφορά βρίσκεται….Στην Ελλάδα που μοχθεί, που πιστεύει στην αξιοκρατία και τονυγιή ανταγωνισμό, στην Ελλάδα που θέλειτα παράθυρά της ανοικτά στον έξω κόσμο. Και στην απέναντι πλευρά, υπάρχει ηΕλλάδα των κλειστών συνόρων, η Ελλάδα του πελατειακού συστήματος και τωνπρονομίων, η Ελλάδα εκείνη που φοβάται το καινούργιο, το ξένο και τοδιαφορετικό, η Ελλάδα που παράγει συνωμοτικές θεωρίες και κατέχεται μονίμως απότο σύνδρομο του πολιορκημένου….στην πρώτη Ελλάδα ανήκουν εκείνοι πουαγωνίζονται και μοχθούν
Στην πολιτική υπάρχει ο όρος «ΑποτελεσματικήΑλήθεια» και η σημερινή πραγματικότητα απέδειξε ποιοι είναι πράγματι εκείνοιπου μόχθησαν, αγωνίστηκαν και βρέθηκαν στο περιθώριο και ποιοι είναι οι αληθινοί μάγκες και καπάτσοι που δίχωςκόπο ξαναβρέθηκαν σε ακόμα καλύτερη θέση. Στη χώρα μας ισχύει αυτό που είχε διαπιστώσει ο ΜέλβιλΝτάλτον, (διευθυντικό στέλεχος σε δύο μεγάλες εταιρείες στις ΗΠΑ) την δεκαετίατου 50, πως, « ο μεγαλύτερος αριθμός των ανώτερων διευθυντικών στελεχών(στοδημόσιο ακόμα περισσότερο), ήταν μέλη λεσχών συγκεκριμένων εκπαιδευτικώνιδρυμάτων και ομίλων και αυτό ήταν που μέτρησε στην πρόσληψή τους. Το γεγονός ότιήταν οι δικοί μας άνθρωποι και τα δικά μας παιδιά». ( βλέπε Melvill Dalton: Men Whi Manage-Fusions ofFeeling and Theory in Administration, London,John Wiley & Sons, 1959).
Σε αντίθεση με τον θεωρητικό της ελληνικήςσοσιαλδημοκρατίας, ο αντίστοιχος θεωρητικός της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας (SPD) P.Glotz, εν όψει της επερχόμενης κρίσης, της λεγόμενης Νέας Οικονομίας, έγραφε τηνίδια περίοδοι: «στο μέλλον, και ανεξάρτητα από τη θέλησή τους, κάποιοι έτσικι αλλιώς θα παραμείνουν απ έξω και είναι φυσιολογικό, νόμιμο και μάλιστααπαραίτητο, αυτή η μειονότητα να δημιουργήσει ένα νέο δικό της κόσμο με άλλεςαξίες και άλλους κανόνες, κόντρα στο αναδυόμενο “κοινωνικό ψύχος” της ψηφιακήςκοινωνίας, όπου το Laudatio temporis acti(υμνολογία του παρελθόντος) είναι η φυσιολογική αντίδραση.Είναι λάθος, στη μειονότητα αυτή, να αποδοθούν μόνο αρνητικά χαρακτηριστικάτροχοπέδης στην εξέλιξη και αν κάποια στιγμή κάτι δεν πάει και τόσο καλά με τηνψηφιακή κοινωνία, όπως αυτή σχεδιάσθηκε,να καταλογισθεί στην ομάδα αυτή και η ευθύνη της αποτυχίας.» Δυστυχώς, στη χώρα μας, άρχισεήδη να συμβαίνει αυτό που φοβόταν ο κος Glotz . Οσοι είναι αποκλεισμένοι από το «πανηγύρι της μοιρασιάς της πίτας» καιδεν υπομένουν με καρτερικότητα το «πεπρωμένο τους», με αρκετά μεγάλη ευκολίακαι επιπολαιότητα, χαρακτηρίζονται από τους βολεμένους αντιδραστικοί καιαναχρονιστές. Οι βολεμένοι, συνήθως έχουν «κοντή μνήμη». Εχω δει πρώηναπέλπιδες αποκλεισμένους, που τώρα είναι βολεμένοι, να μιλούν με αισιοδοξία γιατο μέλλον και με περιφρόνηση για τους «μίζερους» και αντιδραστικούςαποκλεισμένους.
Η πιθανότητα, στο άμεσο μέλλον, να προστρέξουν προς αυτή τημειονότητα του ενός τρίτου, όλοι αυτοί που θα νιώσουν ότι εξαπατήθηκαν από τιςυποσχέσεις και επένδυσαν σε λανθασμένες προσδοκίες είναι μεγάλη. Ολοι εκείνοιπου με ευκολία θεωρούν, ότι αυτή η μειονότητα αποτελείται από ανίκανους,τεμπέληδες, ηλίθιους και αντιδραστικούς, θα εκπλαγούν μετά τα αποτελέσματα τωνεκλογών και το χειρότερο, θα επιρρίψουν πάλι την ευθύνη στα πραγματικά θύματατης κρίσης γιατί η αλαζονεία τους και η ελιτίστικη αντίληψή τους δεν τους επιτρέπεινα δουν την αλήθεια κατάματα. Εδώ, όπως έλεγε Ρ. Bourdieu σε μια συνέντευξή τουστα Νέα, ισχύει
«ορατσισμός της Ευφυϊας & της μαγκιάς. Αυτοί που κυριαρχούνείναι οι κοσμοπολίτες, οι πολύγλωσσοι και πολυπολιτισμικοί (σε αντίθεση με τουςτοπικούς, εθνικούς, ή επαρχιακούς). Εδώ, η κοινωνιοδικία παίρνει τη μορφή ενόςρατσισμού της ευφυϊας. Οι φτωχοί δεν είναι φτωχοί όπως τον 19οαιώνα, επειδή δεν αποταμίευαν, δεν ήταν εγκρατείς ή ήταν σπάταλοι, κ.λ.π., σεαντίθεση με τους φτωχούς που το αξίζουν, αλλά επειδή είναι ηλίθιοι, διανοητικάανίκανοι, βλάκες. Με λίγα λόγια, δεν έχουν παρά αυτό που τους αξίζει ως προς τημόρφωσή τους.»
Σ’ αυτήν την ελιτίστικη ομάδα των σύγχρονων «πεφωτισμένωνειδημόνων», που επικαλούνται το αλάθητο της σκέψης τους, έχει προσχωρήσει ησυντριπτική πλειονότητα της λεγόμενης ελληνικής διανόησης και των μοδάτωνστελεχών των ΜΜΕ της αποπολιτικοποίησης και της προπαγάνδας. Προσπαθούν να μαςπείσουν πως η κοινωνία μας είναι μια παραδεισένια κοινωνία ίσων ευκαιριών δίχωςομάδες συμφερόντων και πως το συμφέρον μας είναι ταυτόσημο με το δικό τους.
Δεσμώτες τηςυπερειδίκευσης και της άγνοιας της ημιμάθειάς τους, αδύναμοι να συλλάβουν ήέστω να ψηλαφίσουν αυτά που βιώνει η μέση ελληνική οικογένεια, προσπαθούνματαίως να μας πείσουν πως το μνημόνιο είναι η μοναδική λύση για το καλό όλωνμας.. Επιμένουν σε αποτυχημένα μοντέλα, παρότι βλέπουν πως όλες οιπροσπάθειες κατά το παρελθόν, να διακρίνουμε κυκλικές πορείες, εξελίξεις καικατανοητά πρότυπα και μοντέλα αλλαγών ,κατέληξαν σε αποτυχία.
Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ζωντανά κουνέλια ως στολίδια σε εμπορικό κέντρο στο Μαρούσι!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μυστηριώδεις σχηματισμός σε καλλιέργεια στην Αγγλία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
