2014-03-13 09:30:23
Δέκα χιλιάδες και πλέον ληξιαρχικές πράξεις γέννησης. Δέκα χιλιάδες και πλέον ονόματα εβραιόπουλων της Θεσσαλονίκης που είχαν την ατυχία να γεννηθούν με...
«λάθος» θρήσκευμα -κατά τον Χίτλερ και τους επιτελείς του. Παιδιά, το νήμα της ζωής των οποίων κόπηκε πρόωρα και βάναυσα στα στρατόπεδα που είχε στήσει η ναζιστική μηχανή θανάτου, ανά την Ευρώπη.
Είναι τα «άγνωστα» θύματα του Ολοκαυτώματος που βίωσε στο πετσί της η άλλοτε ακμάζουσα Ισραηλιτική Κοινότητα της Θεσσαλονίκης. Παιδιά, στα οποία η Λέλα Σαλέμ αποφάσισε να δώσει «ταυτότητα» και «φωνή», αφού δεν συμπεριελήφθησαν ποτέ στους μαύρους καταλόγους, με τα ονόματα αυτών που οδηγήθηκαν στα στρατόπεδα θανάτου.
Επί 21 χρόνια, η 63χρονη σήμερα, συνταξιούχος δικηγόρος Λέλα Σαλέμ «ξεσκονίζει» τους φοριαμούς του ληξιαρχείου στον Δήμο Θεσσαλονίκης, προσπαθώντας να ανασυνθέσει ένα κομμάτι της ιστορίας της Ισραηλιτικής Κοινότητας της πόλης. Μέχρι σήμερα έχει καταγράψει πάνω από 10.000 ονόματα παιδιών (έως 15 ετών) που γεννήθηκαν μεταξύ του 1936 και του 1943 και κατέληξαν στα στρατόπεδα-κολαστήρια των ναζί.
Εκεί, τα ανήλικα, μαζί με τις μητέρες τους οδηγούνταν στους θαλάμους αερίων, μην μπορώντας να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος της αγριότητας την οποία βίωναν.
«Έχω καταγράψει παιδιά που γεννήθηκαν ακόμη και το 1943, ενώ υπήρξαν και κάποια που γεννήθηκαν μέσα στα τρένα του θανάτου. Αυτά τα παιδιά, μόλις έφτασαν στο Άουσβιτς, ούτε νούμερο δεν πήραν. Ούτε όνομα δεν είχαν. Αυτά τα παιδιά τα πήγαν κατευθείαν στους φούρνους, μαζί με τις μανάδες τους» εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Σαλέμ.
«Σκοπός μου είναι να καταγράψω τα ονόματα όλων αυτών των παιδιών που πήγαν στους θαλάμους αερίων. Για να μην είναι πλέον η πόλη μας στοιχειωμένη, όπως έγραψε ο Μαζάουερ. Αυτά τα παιδιά είχαν όνομα, επώνυμο, είχαν διεύθυνση εδώ στην πόλη μας. Ήταν μέλη οικογενειών που όχι μόνο δεν έκαναν κανένα κακό, αλλά συνεισέφεραν στην ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης» τονίζει.
Ο πατέρας της κ. Σαλέμ ήταν ο μόνος από τα 22 μέλη της οικογένειάς του που κατάφερε να βγει ζωντανός από την κόλαση του Άουσβιτς και του Νταχάου. «Ήταν ο αριθμός 124503. Όταν έφτανε κάποιος στο Άουσβιτς ήταν πλέον νούμερο, δεν ήταν άνθρωπος...» θα πει.
Για τη Λέλα Σαλέμ, η καταγραφή των ονομάτων αυτών των παιδιών είναι πολύ βασική, είναι ένα «χρέος» στη μνήμη τους, γι' αυτό και έχει εντείνει την έρευνά της προκειμένου να την ολοκληρώσει το συντομότερο δυνατό (βρίσκεται ήδη στην τελική ευθεία).
Η έρευνα είναι το πρώτο «βήμα», όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, καθώς οι κατάλογοι που συντάσσονται θα χρειαστούν πολλή επεξεργασία και ταυτοποιήσεις. «Θα πρέπει να ανασυντάξουμε και τις οικογένειες. Με τα ονόματα διατηρείς τη μνήμη, αλλά εξίσου σημαντική είναι η ανασύσταση των οικογενειών» υπογραμμίζει.
Στην έρευνα της κυρίας Σαλέμ στο ληξιαρχείο του Δήμου Θεσσαλονίκης αναφέρθηκε, κατά την προχθεσινή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, ο αντιδήμαρχος Οικονομικών και Επιχειρηματικότητας Χασδάι Καπόν, με αφορμή τις εκδηλώσεις που διοργανώνονται το Σαββατοκύριακο στη μνήμη των θυμάτων του Ολοκαυτώματος.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
«λάθος» θρήσκευμα -κατά τον Χίτλερ και τους επιτελείς του. Παιδιά, το νήμα της ζωής των οποίων κόπηκε πρόωρα και βάναυσα στα στρατόπεδα που είχε στήσει η ναζιστική μηχανή θανάτου, ανά την Ευρώπη.
Είναι τα «άγνωστα» θύματα του Ολοκαυτώματος που βίωσε στο πετσί της η άλλοτε ακμάζουσα Ισραηλιτική Κοινότητα της Θεσσαλονίκης. Παιδιά, στα οποία η Λέλα Σαλέμ αποφάσισε να δώσει «ταυτότητα» και «φωνή», αφού δεν συμπεριελήφθησαν ποτέ στους μαύρους καταλόγους, με τα ονόματα αυτών που οδηγήθηκαν στα στρατόπεδα θανάτου.
Επί 21 χρόνια, η 63χρονη σήμερα, συνταξιούχος δικηγόρος Λέλα Σαλέμ «ξεσκονίζει» τους φοριαμούς του ληξιαρχείου στον Δήμο Θεσσαλονίκης, προσπαθώντας να ανασυνθέσει ένα κομμάτι της ιστορίας της Ισραηλιτικής Κοινότητας της πόλης. Μέχρι σήμερα έχει καταγράψει πάνω από 10.000 ονόματα παιδιών (έως 15 ετών) που γεννήθηκαν μεταξύ του 1936 και του 1943 και κατέληξαν στα στρατόπεδα-κολαστήρια των ναζί.
Εκεί, τα ανήλικα, μαζί με τις μητέρες τους οδηγούνταν στους θαλάμους αερίων, μην μπορώντας να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος της αγριότητας την οποία βίωναν.
«Έχω καταγράψει παιδιά που γεννήθηκαν ακόμη και το 1943, ενώ υπήρξαν και κάποια που γεννήθηκαν μέσα στα τρένα του θανάτου. Αυτά τα παιδιά, μόλις έφτασαν στο Άουσβιτς, ούτε νούμερο δεν πήραν. Ούτε όνομα δεν είχαν. Αυτά τα παιδιά τα πήγαν κατευθείαν στους φούρνους, μαζί με τις μανάδες τους» εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Σαλέμ.
«Σκοπός μου είναι να καταγράψω τα ονόματα όλων αυτών των παιδιών που πήγαν στους θαλάμους αερίων. Για να μην είναι πλέον η πόλη μας στοιχειωμένη, όπως έγραψε ο Μαζάουερ. Αυτά τα παιδιά είχαν όνομα, επώνυμο, είχαν διεύθυνση εδώ στην πόλη μας. Ήταν μέλη οικογενειών που όχι μόνο δεν έκαναν κανένα κακό, αλλά συνεισέφεραν στην ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης» τονίζει.
Ο πατέρας της κ. Σαλέμ ήταν ο μόνος από τα 22 μέλη της οικογένειάς του που κατάφερε να βγει ζωντανός από την κόλαση του Άουσβιτς και του Νταχάου. «Ήταν ο αριθμός 124503. Όταν έφτανε κάποιος στο Άουσβιτς ήταν πλέον νούμερο, δεν ήταν άνθρωπος...» θα πει.
Για τη Λέλα Σαλέμ, η καταγραφή των ονομάτων αυτών των παιδιών είναι πολύ βασική, είναι ένα «χρέος» στη μνήμη τους, γι' αυτό και έχει εντείνει την έρευνά της προκειμένου να την ολοκληρώσει το συντομότερο δυνατό (βρίσκεται ήδη στην τελική ευθεία).
Η έρευνα είναι το πρώτο «βήμα», όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, καθώς οι κατάλογοι που συντάσσονται θα χρειαστούν πολλή επεξεργασία και ταυτοποιήσεις. «Θα πρέπει να ανασυντάξουμε και τις οικογένειες. Με τα ονόματα διατηρείς τη μνήμη, αλλά εξίσου σημαντική είναι η ανασύσταση των οικογενειών» υπογραμμίζει.
Στην έρευνα της κυρίας Σαλέμ στο ληξιαρχείο του Δήμου Θεσσαλονίκης αναφέρθηκε, κατά την προχθεσινή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, ο αντιδήμαρχος Οικονομικών και Επιχειρηματικότητας Χασδάι Καπόν, με αφορμή τις εκδηλώσεις που διοργανώνονται το Σαββατοκύριακο στη μνήμη των θυμάτων του Ολοκαυτώματος.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΕΠΑΦΕΣ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ-ΤΡΟΪΚΑΣ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
