2014-03-14 19:14:08
τοῦ Νέστορα Νικηφορίδη
Κανονικά, στήν Δημοκρατία ἐπικρατεῖ α) ἡ ἀρχή τῆς λαϊκῆς κυριαρχίας, β) ἡ ἀνάδειξη τῶν ἀρχόντων δι' ἐλευθέρων ἐκλογῶν, και γ) ἡ ἀρχή τῆς λήψεως τῶν πολιτικῶν ἀποφάσεων διά τῆς πλειοψηφίας, καί ὄχι ἁπλῶς "ὑπό" τῆς πλειοψηφίας.
Δηλαδή δέν ἐπικρατεῖ α) ἡ ἀρχή τῆς πλουτοκρατίας ἤ τῆς στρατοκρατίας, ἤ τῆς ὀλιγαρχίας, οὔτε β) ὁ νόμος τοῦ ἰσχυροτέρου, οὔτε γ) οἱ νόμοι τῶν ἐκλεγέντων.
Ὁ "νόμος τῆς πλειοψηφίας" πού πολλοί ἐπικαλοῦνται, δέν ὑπάρχει στήν Δημοκρατία, ὑπάρχει στήν ὀχλοκρατία. Ὅταν δηλαδή α) χειραγωγεῖται ὁ λαός καί κυριαρχεῖται ἀπό προπαγάνδες καί ψεύδη, β) οἱ ἄρχοντες δέν ἐπιλέγονται δι' ἐλευθέρων ἐκλογῶν ἀλλά, εἴτε ἐπικρατοῦν διά μή ἐλευθέρων ἐκλογῶν, εἴτε δέν ἐκλέγονται ἀλλά ἐπιλέγονται ἀπό κάποιους καί ἀναδεινύονται ὡς "ἡγέτες", γ) οἱ ἀποφάσεις δέν λαμβάνονται ἐλεύθερα ὑπό τῆς πλειοψηφίας, ἤ λαμβάνονται μέν ἐλεύθερα ὑπό αὐτῆς, ἀλλά χάριν τῆς ἴδιας τῆς πλειοψηφίας ἤ ξένων..., καί καθόλου, ἤ εἰκονικά μόνον, χάριν τοῦ λαοῦ.
Γιά νά ὑπάρχῃ ἐξ ἄλλου ἡ Δημοκρατία, ὁ λαός πρέπει νά εἶναι ἕνας καί ὄχι περισσότεροι. Ἀλλοιῶς δέν μπορεῖ νά λειτουργήσῃ ἡ ἀρχή τῆς πλειοψηφίας σέ ὁλόκληρη τήν ἐπικράτεια. Μπορεῖ νά εἶναι περισσότερα ἔθνη, ἀλλά ὁ λαός πρέπει νά εἶναι ἕνας. Ἕνας κατά τήν φύση του: α) μέ σαρκική καί φυλετική συγγένεια, ἤ β) μέ σαρκική συγγένεια προωθούμενη μέ διαδικασίες τύπου τύπου melting pot, ἤ γ) ἐάν καί ἐφ' ὅσον ὑπάρχῃ πίστη στόν ἴδιο Θεό, μέ φυσική καί μακρόχρονη διαδικασία ἐλεύθερης ἀφομοιώσεως, ὄχι τύπου melting pot, σέ ἕνα ἔθνος.
Στήν Οὐκρανία λοιπόν, δέν ὑπάρχουν οἱ παραπάνω προϋποθέσεις γιά νά ὑπάρχῃ δημοκρατία, οὔτε καί οἱ προϋποθέσεις γιά νά ὑπάρξῃ, ἄμεσα τοὐλάχιστον, ἕνα ἔθνος.
Τό δράμα εἶναι ὅτι οἱ ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ τῆς σημερινῆς Οὐκρανίας ὁρῶντες καί δρῶντες, διαλέγουν κάποια ἀπό αὐτά τά χαρακτηριστικά τῆς Δημοκρατίας τά ὁποῖα οἱ ἴδιοι προωθοῦν στήν Οὐκρανία διότι τούς συμφέρει, γιά νά κατηγορήσουν τήν ἄλλη πλευρά ὅτι δέν τά σέβεται. Ἄν γινόταν ὅμως αὐτό, τότε ὅλοι μαζί θά προωθοῦσαν στήν Οὐκρανία ἐν τέλει τήν Δημοκρατία σέ ὅλλες τίς ἐκφάνσεις της. Αὐτό ὅμως δέν συμβαίνει, διότι συγχρόνως, ὑποβαθμίζουν τήν σημασία ἐκείνων τῶν στοιχείων τῆς δημοκρατίας, τά ὁποῖα προωθοῦν οἱ "ἀντίπαλοί τους".
Ἡ μία πλευρά σέβεται τήν ἐλευθερία τῶν διαδηλώσεων τοῦ λαοῦ ἀλλά ... γιά τήν ἀνάδειξη νέας Κυβερνήσεως ἀπό τά πρόσωπα τῆς πλατείας καί παρά τήν ἀντίθετη βούληση, ἐκπεφρασμένη σέ ἐκλογές, τοῦ ἡμίσεος σχεδόν τοῦ ἴδιου λαοῦ ! Ἡ ἄλλη πλευρά, σέβεται τήν ἐλεύθερη βούληση τῆς πλειοψηφίας τοῦ λαοῦ (στήν Κριμαία καί στήν σημερινή Ἀνατολική Οὐκρανία), ἡ ὁποία πλειοψηφία δέν σέβεται τή βούληση τῆς μειοψηφίας. Δύο ὄψεις τῆς λαϊκῆς κυριαρχίας, ἡ ἐλεύθερη διαδήλωση καί οἱ ἐλεύθερες ἐκλογές, ἡ πρώτη ὅμως χρησιμοποιούμενη γιά τήν ἀνατροπή τοῦ πολιτκού καθεστῶτος καί τήν ἐγκαθίδρυση νέου, καί ἡ δεύτερη γιά τήν ἀπόσχιση ἀπό τό κράτος.
Πρόκειται για δυό σκαλοπάτια: α) τό πρῶτο, μετέτρεψε ἕνα ἐσωτερικό τοῦ κράτους πρόβλημα διαφθορᾶς καί λειτουργίας τῆς δημοκρατίας, σέ πρόβλημα ριζικῆς ἀλλαγῆς πολιτικοῦ καθεστῶτος, ἀπό διεφθαρμένο καί αὐταρχικό, σέ "λιγώτερο" (;) διεφθαρμένο καί περισσότερο αὐταρχικό (-ναζιστικό καί ρατσιστικό κατά των Ρώσων) καί β) τό δεύτερο, μετέτρεψε τό πρόβλημα ἑνός νέου καί αὐταρχικοῦ πολιτικοῦ καθεστῶτος σέ διεθνές πρόβλημα ἀποσχίσεως ἤ καί ἀποσχίσεων ἀπό τό κράτος. Ὅλα στό ὄνομα τῆς Δημοκρατίας, ἤ τῶν δημοκρατικῶν ἀρχῶν ἀποσχίσεως ἤ γενέσεως κρατῶν!
Συνεπῶς, εἶναι φανερό, ὅτι κοινό σημεῖο ἀναφορᾶς, εἶναι ἡ Δημοκρατία, ἀλλά αὐτό τό κοινό σημεῖο ἀναφορᾶς, πρέπει νά λειτουργήσῃ ὡς βάση διαλόγου, ἤ γιά τήν ὑποβοήθησή του, χωρίς δύο μέτρα καί δύο σταθμά, ἀπό κανέναν. Ὅ,τι εἶναι πλήρως καί σέ ἱκανό βάθος δημοκρατικό, μέ τήν διατυπωθεῖσα ἔννοια στήν ἀρχή τοῦ παρόντος, μπορεῖ να δώσῃ λύσεις σέ ἀδιέξοδα. Ὄχι ὅμως τά δύο μέτρα καί δύο σταθμά τόσο στό πεδίο τῶν ἐσωτερικῶν συνταγματικῶν τάξεων, ὅσο καί στίς διεθνεῖς σχέσεις.
Τοῦτο, εἶναι καί δίκαιο ἀλλά καί ρεαλιστικό: Δέν ὑπάρχει κανείς πλέον πού να εἶναι τόσο πανίσχυρος. Ἀλλά καί νά ὑπῆρχε, δέν θά μποροῦσε νά δώσῃ λύσεις διαρκείας σέ τόσο περίπλοκα προβλήματα μέ μεγάλο ἱστορικό βάθος καί τόσα ἰσχυρά ἀλληλο-συγκρουόμενα συμφέροντα.
Μία Κριμαία, εἴτε μέ τήν Ρωσία εἴτε ὡς ἀποσχισθεῖσα ἀπό τήν Οὐκρανία, δέν ἀποτελεῖ τό πραγματικό διεθνές πρόβλημα, Α) ΕΑΝ εἶναι δημοκρατική μέ τήν παραπάνω ἔννοια τόσο αὐτή ὅσο και ὅλες οἱ ἄλλες περιοχές τῆς σημερινῆς Οὐκρανίας, εἴτε ἑνωμένες εἴτε χωρισμένες, και Β) ΕΑΝ παύσουν τα σχέδια γιά οἰκονομική ἤ για πολιτική ἤ για στρατιωτική ἐκμηδένιση ἤ ἀπορρόφηση τῶν περιοχῶν καί τῶν λαῶν πού κατοικοῦν στήν σημερινή Οὐκρανία.
Ἑπομένως, Α) ἡ πραγματική δημοκρατία μέ σεβασμό τῶν μειονοτήτων καί μέ ἐγγυήσεις ἀμερόληπτης ἀστυνομεύσεως, εἶναι νομικῶς καί πολιτικῶς ἐπιδιωκτέα γιά ὅλα τά τμήματα τῆς Οὐκρανίας, καί δή μέ διεθνῆ συνενόηση καί συμφωνία καί ἐπικύρωση μέ ἐλεύθερο δημοψήφισμα μέ αὐξημένη πλειοψηφία τῶν ψήφων, ὄχι ὡς ὑπόθεση τοῦ καθεστῶτος τοῦ Κιέβου, καί Β) τό νά παύσουν τά σχέδια γιά οἰκονομική ἤ για πολιτική ἤ για στρατιωτική ἐκμηδένιση ἤ ἀπορρόφηση τῶν περιοχῶν καί τῶν λαῶν πού κατοικοῦν στήν σημερινή Οὐκρανία, τόσο ἀπό τήν Δύση, ὅσο καί ἀπό τήν Ρωσία, εἶναι τό πραγματικό διεθνές πρόβλημα, στήν ἐπίλυση τοῦ ὁποίου ὅμως, οἱ ὡς ἄνω δημοκρατικές ἀρχές, βοηθοῦν οὐσιαστικῶς.
Μένει νά ὑπάρξῃ ἡ ἑκατέρωθεν πολιτική βούληση ἤ τοὐλάχιστον διάθεση συνενοήσεως καί ἄμεσης περαιτέρω συνεργασίας.
InfoGnomon
Κανονικά, στήν Δημοκρατία ἐπικρατεῖ α) ἡ ἀρχή τῆς λαϊκῆς κυριαρχίας, β) ἡ ἀνάδειξη τῶν ἀρχόντων δι' ἐλευθέρων ἐκλογῶν, και γ) ἡ ἀρχή τῆς λήψεως τῶν πολιτικῶν ἀποφάσεων διά τῆς πλειοψηφίας, καί ὄχι ἁπλῶς "ὑπό" τῆς πλειοψηφίας.
Δηλαδή δέν ἐπικρατεῖ α) ἡ ἀρχή τῆς πλουτοκρατίας ἤ τῆς στρατοκρατίας, ἤ τῆς ὀλιγαρχίας, οὔτε β) ὁ νόμος τοῦ ἰσχυροτέρου, οὔτε γ) οἱ νόμοι τῶν ἐκλεγέντων.
Ὁ "νόμος τῆς πλειοψηφίας" πού πολλοί ἐπικαλοῦνται, δέν ὑπάρχει στήν Δημοκρατία, ὑπάρχει στήν ὀχλοκρατία. Ὅταν δηλαδή α) χειραγωγεῖται ὁ λαός καί κυριαρχεῖται ἀπό προπαγάνδες καί ψεύδη, β) οἱ ἄρχοντες δέν ἐπιλέγονται δι' ἐλευθέρων ἐκλογῶν ἀλλά, εἴτε ἐπικρατοῦν διά μή ἐλευθέρων ἐκλογῶν, εἴτε δέν ἐκλέγονται ἀλλά ἐπιλέγονται ἀπό κάποιους καί ἀναδεινύονται ὡς "ἡγέτες", γ) οἱ ἀποφάσεις δέν λαμβάνονται ἐλεύθερα ὑπό τῆς πλειοψηφίας, ἤ λαμβάνονται μέν ἐλεύθερα ὑπό αὐτῆς, ἀλλά χάριν τῆς ἴδιας τῆς πλειοψηφίας ἤ ξένων..., καί καθόλου, ἤ εἰκονικά μόνον, χάριν τοῦ λαοῦ.
Γιά νά ὑπάρχῃ ἐξ ἄλλου ἡ Δημοκρατία, ὁ λαός πρέπει νά εἶναι ἕνας καί ὄχι περισσότεροι. Ἀλλοιῶς δέν μπορεῖ νά λειτουργήσῃ ἡ ἀρχή τῆς πλειοψηφίας σέ ὁλόκληρη τήν ἐπικράτεια. Μπορεῖ νά εἶναι περισσότερα ἔθνη, ἀλλά ὁ λαός πρέπει νά εἶναι ἕνας. Ἕνας κατά τήν φύση του: α) μέ σαρκική καί φυλετική συγγένεια, ἤ β) μέ σαρκική συγγένεια προωθούμενη μέ διαδικασίες τύπου τύπου melting pot, ἤ γ) ἐάν καί ἐφ' ὅσον ὑπάρχῃ πίστη στόν ἴδιο Θεό, μέ φυσική καί μακρόχρονη διαδικασία ἐλεύθερης ἀφομοιώσεως, ὄχι τύπου melting pot, σέ ἕνα ἔθνος.
Στήν Οὐκρανία λοιπόν, δέν ὑπάρχουν οἱ παραπάνω προϋποθέσεις γιά νά ὑπάρχῃ δημοκρατία, οὔτε καί οἱ προϋποθέσεις γιά νά ὑπάρξῃ, ἄμεσα τοὐλάχιστον, ἕνα ἔθνος.
Τό δράμα εἶναι ὅτι οἱ ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ τῆς σημερινῆς Οὐκρανίας ὁρῶντες καί δρῶντες, διαλέγουν κάποια ἀπό αὐτά τά χαρακτηριστικά τῆς Δημοκρατίας τά ὁποῖα οἱ ἴδιοι προωθοῦν στήν Οὐκρανία διότι τούς συμφέρει, γιά νά κατηγορήσουν τήν ἄλλη πλευρά ὅτι δέν τά σέβεται. Ἄν γινόταν ὅμως αὐτό, τότε ὅλοι μαζί θά προωθοῦσαν στήν Οὐκρανία ἐν τέλει τήν Δημοκρατία σέ ὅλλες τίς ἐκφάνσεις της. Αὐτό ὅμως δέν συμβαίνει, διότι συγχρόνως, ὑποβαθμίζουν τήν σημασία ἐκείνων τῶν στοιχείων τῆς δημοκρατίας, τά ὁποῖα προωθοῦν οἱ "ἀντίπαλοί τους".
Ἡ μία πλευρά σέβεται τήν ἐλευθερία τῶν διαδηλώσεων τοῦ λαοῦ ἀλλά ... γιά τήν ἀνάδειξη νέας Κυβερνήσεως ἀπό τά πρόσωπα τῆς πλατείας καί παρά τήν ἀντίθετη βούληση, ἐκπεφρασμένη σέ ἐκλογές, τοῦ ἡμίσεος σχεδόν τοῦ ἴδιου λαοῦ ! Ἡ ἄλλη πλευρά, σέβεται τήν ἐλεύθερη βούληση τῆς πλειοψηφίας τοῦ λαοῦ (στήν Κριμαία καί στήν σημερινή Ἀνατολική Οὐκρανία), ἡ ὁποία πλειοψηφία δέν σέβεται τή βούληση τῆς μειοψηφίας. Δύο ὄψεις τῆς λαϊκῆς κυριαρχίας, ἡ ἐλεύθερη διαδήλωση καί οἱ ἐλεύθερες ἐκλογές, ἡ πρώτη ὅμως χρησιμοποιούμενη γιά τήν ἀνατροπή τοῦ πολιτκού καθεστῶτος καί τήν ἐγκαθίδρυση νέου, καί ἡ δεύτερη γιά τήν ἀπόσχιση ἀπό τό κράτος.
Πρόκειται για δυό σκαλοπάτια: α) τό πρῶτο, μετέτρεψε ἕνα ἐσωτερικό τοῦ κράτους πρόβλημα διαφθορᾶς καί λειτουργίας τῆς δημοκρατίας, σέ πρόβλημα ριζικῆς ἀλλαγῆς πολιτικοῦ καθεστῶτος, ἀπό διεφθαρμένο καί αὐταρχικό, σέ "λιγώτερο" (;) διεφθαρμένο καί περισσότερο αὐταρχικό (-ναζιστικό καί ρατσιστικό κατά των Ρώσων) καί β) τό δεύτερο, μετέτρεψε τό πρόβλημα ἑνός νέου καί αὐταρχικοῦ πολιτικοῦ καθεστῶτος σέ διεθνές πρόβλημα ἀποσχίσεως ἤ καί ἀποσχίσεων ἀπό τό κράτος. Ὅλα στό ὄνομα τῆς Δημοκρατίας, ἤ τῶν δημοκρατικῶν ἀρχῶν ἀποσχίσεως ἤ γενέσεως κρατῶν!
Συνεπῶς, εἶναι φανερό, ὅτι κοινό σημεῖο ἀναφορᾶς, εἶναι ἡ Δημοκρατία, ἀλλά αὐτό τό κοινό σημεῖο ἀναφορᾶς, πρέπει νά λειτουργήσῃ ὡς βάση διαλόγου, ἤ γιά τήν ὑποβοήθησή του, χωρίς δύο μέτρα καί δύο σταθμά, ἀπό κανέναν. Ὅ,τι εἶναι πλήρως καί σέ ἱκανό βάθος δημοκρατικό, μέ τήν διατυπωθεῖσα ἔννοια στήν ἀρχή τοῦ παρόντος, μπορεῖ να δώσῃ λύσεις σέ ἀδιέξοδα. Ὄχι ὅμως τά δύο μέτρα καί δύο σταθμά τόσο στό πεδίο τῶν ἐσωτερικῶν συνταγματικῶν τάξεων, ὅσο καί στίς διεθνεῖς σχέσεις.
Τοῦτο, εἶναι καί δίκαιο ἀλλά καί ρεαλιστικό: Δέν ὑπάρχει κανείς πλέον πού να εἶναι τόσο πανίσχυρος. Ἀλλά καί νά ὑπῆρχε, δέν θά μποροῦσε νά δώσῃ λύσεις διαρκείας σέ τόσο περίπλοκα προβλήματα μέ μεγάλο ἱστορικό βάθος καί τόσα ἰσχυρά ἀλληλο-συγκρουόμενα συμφέροντα.
Μία Κριμαία, εἴτε μέ τήν Ρωσία εἴτε ὡς ἀποσχισθεῖσα ἀπό τήν Οὐκρανία, δέν ἀποτελεῖ τό πραγματικό διεθνές πρόβλημα, Α) ΕΑΝ εἶναι δημοκρατική μέ τήν παραπάνω ἔννοια τόσο αὐτή ὅσο και ὅλες οἱ ἄλλες περιοχές τῆς σημερινῆς Οὐκρανίας, εἴτε ἑνωμένες εἴτε χωρισμένες, και Β) ΕΑΝ παύσουν τα σχέδια γιά οἰκονομική ἤ για πολιτική ἤ για στρατιωτική ἐκμηδένιση ἤ ἀπορρόφηση τῶν περιοχῶν καί τῶν λαῶν πού κατοικοῦν στήν σημερινή Οὐκρανία.
Ἑπομένως, Α) ἡ πραγματική δημοκρατία μέ σεβασμό τῶν μειονοτήτων καί μέ ἐγγυήσεις ἀμερόληπτης ἀστυνομεύσεως, εἶναι νομικῶς καί πολιτικῶς ἐπιδιωκτέα γιά ὅλα τά τμήματα τῆς Οὐκρανίας, καί δή μέ διεθνῆ συνενόηση καί συμφωνία καί ἐπικύρωση μέ ἐλεύθερο δημοψήφισμα μέ αὐξημένη πλειοψηφία τῶν ψήφων, ὄχι ὡς ὑπόθεση τοῦ καθεστῶτος τοῦ Κιέβου, καί Β) τό νά παύσουν τά σχέδια γιά οἰκονομική ἤ για πολιτική ἤ για στρατιωτική ἐκμηδένιση ἤ ἀπορρόφηση τῶν περιοχῶν καί τῶν λαῶν πού κατοικοῦν στήν σημερινή Οὐκρανία, τόσο ἀπό τήν Δύση, ὅσο καί ἀπό τήν Ρωσία, εἶναι τό πραγματικό διεθνές πρόβλημα, στήν ἐπίλυση τοῦ ὁποίου ὅμως, οἱ ὡς ἄνω δημοκρατικές ἀρχές, βοηθοῦν οὐσιαστικῶς.
Μένει νά ὑπάρξῃ ἡ ἑκατέρωθεν πολιτική βούληση ἤ τοὐλάχιστον διάθεση συνενοήσεως καί ἄμεσης περαιτέρω συνεργασίας.
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Θλίψη για τον "αμαξά" του βόλου!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ