2014-03-14 23:11:48
Αυτό που με ανησυχεί στις δημοτικές εκλογές δεν είναι το ποσοστό του Κασιδιάρη και του Παναγιώταρου και αυτό που τελικά θα καρπωθεί επίσημα η Χρυσή Αβγή.
Σε μία χώρα που η... παιδεία και ο πολιτισμός χτυπιούνται πανταχόθεν για δεκαετίες δεν είναι περίεργο να βρίσκουν πεδίο αναφοράς οι αμόρφωτοι -με την ουσιαστική και όχι τυπική έννοια του όρου-, αυτοί που αρέσκονται στο ξύλο και τη βία ως μέσο επίλυσης ζητημάτων, αυτοί που δεν έχουν ιδέα ποιοι είναι και τι θέλουν να γίνουν, αλλά προσδιορίζονται από το τι ΔΕΝ είναι (μαύροι, φτωχοί, άθεοι, γκέι, αριστεροί, ξένοι). Τουλάχιστον έτσι τους ξέρουμε, μπορούμε να βάλουμε σε διάλογο θέσεις, προτάσεις και πρακτικές (ναι, το ξέρω ότι δεν έχουν) να πάρουμε κι εμείς την ευθύνη για την ψήφο μας.
Στους υπόλοιπους Δήμους όμως; Στην υπόλοιπη Ελλάδα; Αυτοί που γοητεύονται από την εικόνα μίας Ελλάδας απλωμένης παλάμης, μίας Ελλάδας με πνιγμένους ή σφαγμένους μετανάστες, μιας Ελλάδας πειθαρχημένης στη δύναμη του "ιδεολογικού" (sic) ηγέτη που με σιδηρά πυγμή θα κατατροπώσει τους εχθρούς (και οι εχθροί είναι πάντα εντός συνόρων) νομίζετε ότι θα μείνουν εκτός ψηφοδελτίων; Ότι οι υποψήφιοι Δήμαρχοι ακόμα και αν δεν πρόσκεινται στη Χρυσή Αβγή θα αγνοήσουν τις ψήφους που θα φέρουν μαζικά τα παιδιά με τα μαύρα μπλουζάκια στο συνδυασμό; Ότι κρυμμένοι κάτω από την ακομμάτιστη ή υπερκομματική ταμπέλα του συνδυασμού δε θα προσπαθήσουν να πιάσουν θέσεις για το μέλλον; Ότι δε θα χρησιμοποιήσουν την άγνοια και την (υπό το βάρος της επικαιρότητας) τακτική της πάπιας για να μπει η Χρυσή Αβγή στους Δήμους από την πίσω πόρτα;
Όπως σε κάθε άλλη περίπτωση, δε φοβάμαι τους δηλωμένους
. Τους "κρυφούς" φοβάμαι, τους "αδήλωτους". Αυτούς που σήμερα τους ψηφίζεις γιατί είναι καλά παιδιά και αύριο θα σου πουν ότι καλά παιδιά είναι μόνο όσοι είναι μαζί τους και εναντίον των άλλων. Και αύριο θα είναι αργά να τους πάρεις τη θέση εξουσίας από τα χέρια. Γιατί αυτοί που την πήραν χωρίς ποτέ να εκδηλωθούν, θα την κρατήσουν με νύχια και με δόντια περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον.
Τα κρυμμένα αβγά σπάνε δυσκολότερα και επωάζουν γρηγορότερα Δημήτρης Αλεξίου
Από τη στήλη "Μικροπράγματα" του Άρη Δημοκίδη
communenews
Σε μία χώρα που η... παιδεία και ο πολιτισμός χτυπιούνται πανταχόθεν για δεκαετίες δεν είναι περίεργο να βρίσκουν πεδίο αναφοράς οι αμόρφωτοι -με την ουσιαστική και όχι τυπική έννοια του όρου-, αυτοί που αρέσκονται στο ξύλο και τη βία ως μέσο επίλυσης ζητημάτων, αυτοί που δεν έχουν ιδέα ποιοι είναι και τι θέλουν να γίνουν, αλλά προσδιορίζονται από το τι ΔΕΝ είναι (μαύροι, φτωχοί, άθεοι, γκέι, αριστεροί, ξένοι). Τουλάχιστον έτσι τους ξέρουμε, μπορούμε να βάλουμε σε διάλογο θέσεις, προτάσεις και πρακτικές (ναι, το ξέρω ότι δεν έχουν) να πάρουμε κι εμείς την ευθύνη για την ψήφο μας.
Στους υπόλοιπους Δήμους όμως; Στην υπόλοιπη Ελλάδα; Αυτοί που γοητεύονται από την εικόνα μίας Ελλάδας απλωμένης παλάμης, μίας Ελλάδας με πνιγμένους ή σφαγμένους μετανάστες, μιας Ελλάδας πειθαρχημένης στη δύναμη του "ιδεολογικού" (sic) ηγέτη που με σιδηρά πυγμή θα κατατροπώσει τους εχθρούς (και οι εχθροί είναι πάντα εντός συνόρων) νομίζετε ότι θα μείνουν εκτός ψηφοδελτίων; Ότι οι υποψήφιοι Δήμαρχοι ακόμα και αν δεν πρόσκεινται στη Χρυσή Αβγή θα αγνοήσουν τις ψήφους που θα φέρουν μαζικά τα παιδιά με τα μαύρα μπλουζάκια στο συνδυασμό; Ότι κρυμμένοι κάτω από την ακομμάτιστη ή υπερκομματική ταμπέλα του συνδυασμού δε θα προσπαθήσουν να πιάσουν θέσεις για το μέλλον; Ότι δε θα χρησιμοποιήσουν την άγνοια και την (υπό το βάρος της επικαιρότητας) τακτική της πάπιας για να μπει η Χρυσή Αβγή στους Δήμους από την πίσω πόρτα;
Όπως σε κάθε άλλη περίπτωση, δε φοβάμαι τους δηλωμένους
Τα κρυμμένα αβγά σπάνε δυσκολότερα και επωάζουν γρηγορότερα Δημήτρης Αλεξίου
Από τη στήλη "Μικροπράγματα" του Άρη Δημοκίδη
communenews
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Ο γιος σου είναι γιος μου»
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Θέλει να είναι υποψήφιος στις ευρωεκλογές
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
