2014-03-16 01:53:05
Σε μια εποχή που κυριαρχεί η γενικότερη σήψη, παρακμή και πλήρης απαξίωση των πάντων, ο μέσος 'Ελληνας δεν έχει αποκρυσταλλωμένη εικόνα στο μυαλό του για το τι είναι ή ακόμα περισσότερο για το τι θα έπρεπε να είναι ένας πολιτικός.
Τα κόμματα, πασχίζοντας να ικανοποιήσουν τα συμφέροντα που μας έφτασαν μέχρι εδώ, μοιάζουν ανήμπορα να παρουσιάσουν ένα μοντέλο σύγχρονου και δυναμικού πολιτικού. Βασίζονται μονάχα σε πρακτικές τρομοκράτησης και εξαπάτησης του εκλογικού σώματος, προκαλώντας έτσι ακόμα μεγαλύτερη αβεβαιότητα και επιτρέποντας σε ακραία στοιχεία να έχουν φωνή και απήχηση στα μάτια πολλών απογοητευμένων συμπολιτών.
Μέχρι πριν λίγα χρόνια, θα σου αρκούσαν ένα καλό ντύσιμο, επιχειρηματολογία κενή περιεχομένου, ωραιοποιημένη δημόσια εικόνα και σε συνδυασμό με την προβολή από τα ΜΜΕ και την εκμετάλλευση των ''πόρων'' του κόμματος που θα σε στήριζε, ήταν πολύ πιθανό ακόμα και να εκλεγείς. Αρκεί βεβαίως να ικανοποιούσες τις προεκλογικές σου ''δεσμεύσεις'' προς τους ψηφοφόρους για να διασφαλιστεί η επανεκλογή σου.
Ο Βασίλης Λεβέντης είναι ένας άνθρωπος που ποτέ δεν θεωρήθηκε ''κανονικός'' πολιτικός, πολύ απλά διότι δεν ταίριαζε στο παραπάνω μοτίβο. Στη δεκαετία του 90', την εποχή που μεσουρανούσε ο δικομματισμός, η κοινωνία τον θεώρησε γραφικό και εκτός πραγματικότητας και τον χλεύαζε καθημερινά για τον τρόπο που μιλούσε, τον τρόπο που ντυνόταν και για τη γενικότερη εικόνα του. Οι πολιτικές του απόψεις ποτέ δεν αναλύθηκαν ουσιαστικά και απλά ακούγονταν σαν φωνή βωόντος εν τη ερήμω και σχεδόν λησμονήθηκαν. Το 'Ιντερνετ τότε δεν είχε την διάδοση που έχει σήμερα αλλά ακόμα και αν την είχε, η ''μεθυσμένη'' από το χρήμα Ελλάδα του διογκωμένου δημόσιου τομέα και των κάθε είδους αρπακτικών δεν θα ήταν δυνατόν να πιστέψει ότι θα φτάναμε κάποτε στο σήμερα.
Το σήμερα όμως είναι εδώ, ζούμε καθημερινά τη ζοφερή κατάσταση έλλειψης ελπίδας και προοπτικής και προσπαθούμε εναγωνίως να βρούμε τον ένα άνθρωπο στα πολιτικά πράγματα της χώρας, που έχει λογικές και εφαρμόσιμες προτάσεις, αλλά κυρίως προσφέρει ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, μια οργανωμένη Ελλάδα που σέβεται τους πολίτες και οι πολίτες σέβονται τους θεσμούς της.
Ο Βασίλης Λεβέντης είναι ο μοναδικός πολιτικός που μίλησε ανοικτά εδώ και δεκαετίες για το πού θα οδηγηθούμε. Είναι ο μόνος που δεν δέχτηκε να παίξει το παιχνίδι με τους όρους των υπολοίπων και για αυτό και περιθωριοποιήθηκε. Είναι ίσως ο μόνος αρχηγός κόμματος που αν συμμετείχε σε πάνελ μεγάλων καναλιών θα είχε ξεκάθαρο λόγο, ξεκάθαρες θέσεις χωρίς αερολογίες αλλά κυρίως ξεκάθαρη ερμηνεία των γεγονότων και αξιολόγησης της πραγματικής θέσης της χώρας.
Το μεγαλύτερο παράσημο ωστόσο του Βασίλη Λεβέντη είναι η σταθερότητα στις απόψεις του όλα αυτά τα χρόνια, πάντα σχηματισμένες πάνω στις αρχές της ηθικής και της λογικής. Μόνη του επιδίωξη το νοικοκύρεμα της Ελλάδας και η πλήρης απαλλαγή της από λογικές ρουσφετιού, εξυπηρέτησης συμφερόντων και πλουτοκρατίας, πάντα με γνώμονα τη συνέχιση της Ευρωπαικής πορείας της χώρας δίχως ακρότητες και δίχως τον πανικό του ευρω-σκεπτικισμού.
Ο Βασίλης Λεβέντης, ως ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, ονειρευόταν μια μεταπολιτευτική Ελλάδα της απλής αναλογικής, με πολλαπλή εκπροσώπηση κομμάτων και σχεδόν αποκλειστικά κυβερνήσεις συνασπισμού και θεωρεί ότι έτσι δε θα υπηρχε πρόσφορο έδαφος ούτε για διόγκωση του δημόσιου τομέα, ούτε για κακοδιαχείριση δανείων και πολύ περισσότερο η ελληνική πολιτική σκηνή δε θα ήταν δέσμια των συμφερόντων των μεγαλοεπιχειρηματιών. Με λίγα λόγια, δε θα οδηγούμασταν ποτέ στη σημερινή κατάσταση. Αντίθετα, καλλιεργήθηκε ένα κλίμα ποδοσφαιρικής έχθρας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και ένας φαύλος κύκλος που κουβάλησε στις πλάτες του ο ελληνικός λαός για τα επόμενα 30 χρόνια.
Ακόμα και σήμερα, που οι κάθε λογίς πολιτικοί έχουν δεδομένα αποτύχει, ο Βασίλης Λεβέντης είναι ο μόνος που επιμένει σε κυβέρνηση τεχνοκρατών και μόνο, που θα διασφαλίσει την Ευρωπαική προοπτική της χώρας και σταδιακά θα απαγκιστρώσει την Ελλάδα από τα βάρη του μνημονίου, κυνηγώντας προτίστως το κεφάλαιο, ξεκινώντας και τελειώνοντας με εκείνους που μπορούν πραγματικά να σηκώσουν αυτό το βάρος.
Για όλους όσοι αναρωτιούνται ποιος είναι ο ιδανικός πολιτικός που πολεμάει για τους σωστούς λόγους, με τα σωστά κίνητρα και παρουσιάζει τις πιο λογικές και πατριωτικές ιδέες σε μια ρευστή και απρόβλεπτη κατάσταση, ο Βασίλης Λεβέντης είναι αναμφίβολα το πρόσωπο που βρίσκεται πιο κοντά σε αυτές τις προδιαγραφές. Τα αποσπάσματα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο είναι άπειρα και ικανά να πείσουν και τον πιο δύσπιστο, για το τι είναι αυτό που κάνει αυτόν τον άνθρωπο να αγωνίζεται ανιδιοτελώς όλα αυτά τα χρόνια, απέναντι σε όλους και σε όλα. Η ελπίδα ότι μπορεί μια μέρα να δούμε τη χώρα να μπαίνει στο σωστό δρόμο, να αποκτά πυγμή στα διεθνή δρώμενα και να αφήνει για πάντα πίσω της τη μιζέρια και τη σαπίλα του παρελθόντος, μια ελπίδα που θα μας έκανε όλους να ξανανιώσουμε Ελληνες.
Από την Βουλή έχει παρελάσει κατά καιρούς κάθε καρυδιάς καρύδι και ο μοναδικός άνθρωπος που έλεγε πάντα την αλήθεια, δεν κορόιδεψε ποτέ κανέναν και δεν υποσχέθηκε ποτέ τίποτα, δεν περνάει ούτε απέξω. Ο Βασίλης Λεβέντης αξίζει την προσοχή μας αν μη τι άλλο ως απόδειξη αναγνώρισης του αγνού του αγώνα, ενός αγώνα δεκαετιών που ποτέ δεν είχε το αντίκρισμα που ενδεχομένως να έπρεπε να έχει. Πώς να το κάνουμε; Μόνο και μόνο για να συγχωρήσουμε το ίδιο μας το είναι για τον τρόπο που του φερθήκαμε...
Αναγνώστης Tromaktiko
Τα κόμματα, πασχίζοντας να ικανοποιήσουν τα συμφέροντα που μας έφτασαν μέχρι εδώ, μοιάζουν ανήμπορα να παρουσιάσουν ένα μοντέλο σύγχρονου και δυναμικού πολιτικού. Βασίζονται μονάχα σε πρακτικές τρομοκράτησης και εξαπάτησης του εκλογικού σώματος, προκαλώντας έτσι ακόμα μεγαλύτερη αβεβαιότητα και επιτρέποντας σε ακραία στοιχεία να έχουν φωνή και απήχηση στα μάτια πολλών απογοητευμένων συμπολιτών.
Μέχρι πριν λίγα χρόνια, θα σου αρκούσαν ένα καλό ντύσιμο, επιχειρηματολογία κενή περιεχομένου, ωραιοποιημένη δημόσια εικόνα και σε συνδυασμό με την προβολή από τα ΜΜΕ και την εκμετάλλευση των ''πόρων'' του κόμματος που θα σε στήριζε, ήταν πολύ πιθανό ακόμα και να εκλεγείς. Αρκεί βεβαίως να ικανοποιούσες τις προεκλογικές σου ''δεσμεύσεις'' προς τους ψηφοφόρους για να διασφαλιστεί η επανεκλογή σου.
Ο Βασίλης Λεβέντης είναι ένας άνθρωπος που ποτέ δεν θεωρήθηκε ''κανονικός'' πολιτικός, πολύ απλά διότι δεν ταίριαζε στο παραπάνω μοτίβο. Στη δεκαετία του 90', την εποχή που μεσουρανούσε ο δικομματισμός, η κοινωνία τον θεώρησε γραφικό και εκτός πραγματικότητας και τον χλεύαζε καθημερινά για τον τρόπο που μιλούσε, τον τρόπο που ντυνόταν και για τη γενικότερη εικόνα του. Οι πολιτικές του απόψεις ποτέ δεν αναλύθηκαν ουσιαστικά και απλά ακούγονταν σαν φωνή βωόντος εν τη ερήμω και σχεδόν λησμονήθηκαν. Το 'Ιντερνετ τότε δεν είχε την διάδοση που έχει σήμερα αλλά ακόμα και αν την είχε, η ''μεθυσμένη'' από το χρήμα Ελλάδα του διογκωμένου δημόσιου τομέα και των κάθε είδους αρπακτικών δεν θα ήταν δυνατόν να πιστέψει ότι θα φτάναμε κάποτε στο σήμερα.
Το σήμερα όμως είναι εδώ, ζούμε καθημερινά τη ζοφερή κατάσταση έλλειψης ελπίδας και προοπτικής και προσπαθούμε εναγωνίως να βρούμε τον ένα άνθρωπο στα πολιτικά πράγματα της χώρας, που έχει λογικές και εφαρμόσιμες προτάσεις, αλλά κυρίως προσφέρει ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, μια οργανωμένη Ελλάδα που σέβεται τους πολίτες και οι πολίτες σέβονται τους θεσμούς της.
Ο Βασίλης Λεβέντης είναι ο μοναδικός πολιτικός που μίλησε ανοικτά εδώ και δεκαετίες για το πού θα οδηγηθούμε. Είναι ο μόνος που δεν δέχτηκε να παίξει το παιχνίδι με τους όρους των υπολοίπων και για αυτό και περιθωριοποιήθηκε. Είναι ίσως ο μόνος αρχηγός κόμματος που αν συμμετείχε σε πάνελ μεγάλων καναλιών θα είχε ξεκάθαρο λόγο, ξεκάθαρες θέσεις χωρίς αερολογίες αλλά κυρίως ξεκάθαρη ερμηνεία των γεγονότων και αξιολόγησης της πραγματικής θέσης της χώρας.
Το μεγαλύτερο παράσημο ωστόσο του Βασίλη Λεβέντη είναι η σταθερότητα στις απόψεις του όλα αυτά τα χρόνια, πάντα σχηματισμένες πάνω στις αρχές της ηθικής και της λογικής. Μόνη του επιδίωξη το νοικοκύρεμα της Ελλάδας και η πλήρης απαλλαγή της από λογικές ρουσφετιού, εξυπηρέτησης συμφερόντων και πλουτοκρατίας, πάντα με γνώμονα τη συνέχιση της Ευρωπαικής πορείας της χώρας δίχως ακρότητες και δίχως τον πανικό του ευρω-σκεπτικισμού.
Ο Βασίλης Λεβέντης, ως ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, ονειρευόταν μια μεταπολιτευτική Ελλάδα της απλής αναλογικής, με πολλαπλή εκπροσώπηση κομμάτων και σχεδόν αποκλειστικά κυβερνήσεις συνασπισμού και θεωρεί ότι έτσι δε θα υπηρχε πρόσφορο έδαφος ούτε για διόγκωση του δημόσιου τομέα, ούτε για κακοδιαχείριση δανείων και πολύ περισσότερο η ελληνική πολιτική σκηνή δε θα ήταν δέσμια των συμφερόντων των μεγαλοεπιχειρηματιών. Με λίγα λόγια, δε θα οδηγούμασταν ποτέ στη σημερινή κατάσταση. Αντίθετα, καλλιεργήθηκε ένα κλίμα ποδοσφαιρικής έχθρας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και ένας φαύλος κύκλος που κουβάλησε στις πλάτες του ο ελληνικός λαός για τα επόμενα 30 χρόνια.
Ακόμα και σήμερα, που οι κάθε λογίς πολιτικοί έχουν δεδομένα αποτύχει, ο Βασίλης Λεβέντης είναι ο μόνος που επιμένει σε κυβέρνηση τεχνοκρατών και μόνο, που θα διασφαλίσει την Ευρωπαική προοπτική της χώρας και σταδιακά θα απαγκιστρώσει την Ελλάδα από τα βάρη του μνημονίου, κυνηγώντας προτίστως το κεφάλαιο, ξεκινώντας και τελειώνοντας με εκείνους που μπορούν πραγματικά να σηκώσουν αυτό το βάρος.
Για όλους όσοι αναρωτιούνται ποιος είναι ο ιδανικός πολιτικός που πολεμάει για τους σωστούς λόγους, με τα σωστά κίνητρα και παρουσιάζει τις πιο λογικές και πατριωτικές ιδέες σε μια ρευστή και απρόβλεπτη κατάσταση, ο Βασίλης Λεβέντης είναι αναμφίβολα το πρόσωπο που βρίσκεται πιο κοντά σε αυτές τις προδιαγραφές. Τα αποσπάσματα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο είναι άπειρα και ικανά να πείσουν και τον πιο δύσπιστο, για το τι είναι αυτό που κάνει αυτόν τον άνθρωπο να αγωνίζεται ανιδιοτελώς όλα αυτά τα χρόνια, απέναντι σε όλους και σε όλα. Η ελπίδα ότι μπορεί μια μέρα να δούμε τη χώρα να μπαίνει στο σωστό δρόμο, να αποκτά πυγμή στα διεθνή δρώμενα και να αφήνει για πάντα πίσω της τη μιζέρια και τη σαπίλα του παρελθόντος, μια ελπίδα που θα μας έκανε όλους να ξανανιώσουμε Ελληνες.
Από την Βουλή έχει παρελάσει κατά καιρούς κάθε καρυδιάς καρύδι και ο μοναδικός άνθρωπος που έλεγε πάντα την αλήθεια, δεν κορόιδεψε ποτέ κανέναν και δεν υποσχέθηκε ποτέ τίποτα, δεν περνάει ούτε απέξω. Ο Βασίλης Λεβέντης αξίζει την προσοχή μας αν μη τι άλλο ως απόδειξη αναγνώρισης του αγνού του αγώνα, ενός αγώνα δεκαετιών που ποτέ δεν είχε το αντίκρισμα που ενδεχομένως να έπρεπε να έχει. Πώς να το κάνουμε; Μόνο και μόνο για να συγχωρήσουμε το ίδιο μας το είναι για τον τρόπο που του φερθήκαμε...
Αναγνώστης Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γιατί χασμουριόμαστε και πόσο αντέχεις στο παρακάτω τεστ;
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μαζική διαδήλωση κατά της εισβολής στην Κριμαία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
