2012-03-09 14:46:05
Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι
Μέσα σε αυτό το δύσκολο διάστημα των 19 μηνών που βιώσαμε και βιώνουμε, από την ημέρα που ο πρώτος από εμάς ΑΔΙΚΑ εκδιώχθηκε από την ΑΜΕΛ, ελάχιστοι, ίσως... μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, ήταν αυτοί που μας συμπαραστάθηκαν ειλικρινά και ανιδιοτελώς.
Ένας από αυτούς ήταν και ο Αποστόλης ο Κασιμέρης. Ίσως το όνομα να μην λέει σε πολλούς κάτι, αλλά ΟΣΟΙ κατεβήκαμε έστω και μία φορά σε μια κινητοποίηση, σε μια απεργία, σε μια κατάληψη, αποκλείεται να μην τον είδαμε. Ο Αποστόλης ήταν πάντα εκεί. Από την πρώτη μέρα, που ο πρώτος από εμάς δέχθηκε εκείνο το τηλεφώνημα που μαύρισε 280 καρδιές, ανταποκρίθηκε στην συνείδηση του και βρέθηκε δίπλα μας. Πάντα ερχόταν πρώτος και έφευγε από τους τελευταίους.
Χωρίς προσωπικό συμφέρον, μιάς και ανήκει στο σωματείο της ΕΘΕΛ, ήταν αυτός που σε όποια ομιλία του κι’ αν βρισκόσασταν, σε όποιο σωματειακό πάνελ ή ακροατήριο κι’ αν απευθυνόταν, θα έκανε πάντα μία δυνατή αναφορά για τις απολύσεις-διώξεις στην ΑΜΕΛ. Ήταν ο πρώτος που μπήκε στον θάλαμο που βρισκόταν ο Συνάδελφος Κατσαφάδος κ’ ο Αντώνης ο Σταματόπουλος, μετά τον άνανδρο ξυλοδαρμό τους από «γνωστούς / αγνώστους».
Ήταν ένας λόγος και μάλιστα σοβαρός, μαζί βέβαια με τις δικές μας φωνές, που το θέμα μας έμεινε τόσο μεγάλο διάστημα ζωντανό, μια φωτιά που δεν έσβησε ούτε στιγμή.
Και τώρα, που σιγά σιγά θα πρέπει να κάνουμε έναν απολογισμό, ξεχωρίζοντας την ήρα από το στάρι, ο Αποστόλης ο Κασιμέρης θα πρέπει να είναι από τους λίγους εκείνους ανθρώπους, που θα τους οφείλουμε ένα μεγάλο και ειλικρινές “ Ευχαριστώ”. Και να τον διαβεβαιώσουμε πως σε ό,τι χρειαστεί στους τίμιους αγώνες του, θα έχει δίπλα του όλους εμάς, που αυτός μας είδε όπως δεν το έκαναν εκείνοι που έπρεπε. Δηλαδή σαν Εργαζόμενους και σαν Συνάδελφους.
Με τις ευχαριστίες των 280
Απολυμένων της ΑΜΕΛ Tromaktiko
Μέσα σε αυτό το δύσκολο διάστημα των 19 μηνών που βιώσαμε και βιώνουμε, από την ημέρα που ο πρώτος από εμάς ΑΔΙΚΑ εκδιώχθηκε από την ΑΜΕΛ, ελάχιστοι, ίσως... μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, ήταν αυτοί που μας συμπαραστάθηκαν ειλικρινά και ανιδιοτελώς.
Ένας από αυτούς ήταν και ο Αποστόλης ο Κασιμέρης. Ίσως το όνομα να μην λέει σε πολλούς κάτι, αλλά ΟΣΟΙ κατεβήκαμε έστω και μία φορά σε μια κινητοποίηση, σε μια απεργία, σε μια κατάληψη, αποκλείεται να μην τον είδαμε. Ο Αποστόλης ήταν πάντα εκεί. Από την πρώτη μέρα, που ο πρώτος από εμάς δέχθηκε εκείνο το τηλεφώνημα που μαύρισε 280 καρδιές, ανταποκρίθηκε στην συνείδηση του και βρέθηκε δίπλα μας. Πάντα ερχόταν πρώτος και έφευγε από τους τελευταίους.
Χωρίς προσωπικό συμφέρον, μιάς και ανήκει στο σωματείο της ΕΘΕΛ, ήταν αυτός που σε όποια ομιλία του κι’ αν βρισκόσασταν, σε όποιο σωματειακό πάνελ ή ακροατήριο κι’ αν απευθυνόταν, θα έκανε πάντα μία δυνατή αναφορά για τις απολύσεις-διώξεις στην ΑΜΕΛ. Ήταν ο πρώτος που μπήκε στον θάλαμο που βρισκόταν ο Συνάδελφος Κατσαφάδος κ’ ο Αντώνης ο Σταματόπουλος, μετά τον άνανδρο ξυλοδαρμό τους από «γνωστούς / αγνώστους».
Ήταν ένας λόγος και μάλιστα σοβαρός, μαζί βέβαια με τις δικές μας φωνές, που το θέμα μας έμεινε τόσο μεγάλο διάστημα ζωντανό, μια φωτιά που δεν έσβησε ούτε στιγμή.
Και τώρα, που σιγά σιγά θα πρέπει να κάνουμε έναν απολογισμό, ξεχωρίζοντας την ήρα από το στάρι, ο Αποστόλης ο Κασιμέρης θα πρέπει να είναι από τους λίγους εκείνους ανθρώπους, που θα τους οφείλουμε ένα μεγάλο και ειλικρινές “ Ευχαριστώ”. Και να τον διαβεβαιώσουμε πως σε ό,τι χρειαστεί στους τίμιους αγώνες του, θα έχει δίπλα του όλους εμάς, που αυτός μας είδε όπως δεν το έκαναν εκείνοι που έπρεπε. Δηλαδή σαν Εργαζόμενους και σαν Συνάδελφους.
Με τις ευχαριστίες των 280
Απολυμένων της ΑΜΕΛ Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
(Ν)τροπολογία για τα χρέη των κομμάτων
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
