2014-03-19 10:00:13
Γράφει η Δέσποινα Δημότση
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι σχέση μπορεί να έχει το λιμάνι του Πειραιά με τους εμφύλιους πολέμους ή τα σχέδια που διαδραματίζονται στην παγκόσμια σκακιέρα; Μπορεί να σκεφτείτε ότι δεν υπάρχει καμία σχέση αλλά η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική!
Η Ευρώπη βρίσκεται στην «μέση» της σφαίρας και αυτό σημαίνει πως στη μία πλευρά βρίσκεται η αγορά της Ασίας και της ανερχόμενης Κίνας και στην άλλη πλευρά ο Νέος Κόσμος δηλαδή η Αμερική. Η Κίνα έχει συγκεκριμένες γεωγραφικές συντεταγμένες. Βρίσκεται ανατολικά της Ευρώπης. Βρίσκεται ανατολικά της μεγαλύτερης αγοράς του κόσμου.
Μονίμως ανατολικά της Ευρώπης σε έναν σφαιρικό Πλανήτη, γιατί η απόστασή της από τη δυτική της πλευρά είναι απείρως μεγαλύτερη. Η προσέγγισή της, δηλαδή, με την ευρωπαϊκή αγορά γίνεται από συγκεκριμένη πλευρά, εφόσον ο παράγων "κόστος" είναι απολύτως καθοριστικός στην επιλογή της "προσέγγισης" αυτής. Πώς είναι δυνατόν τα μεγαλύτερα λιμάνια της Ευρώπης να βρίσκονται στη Βόρεια Ευρώπη;
Να βρίσκονται κατά "σύμπτωση" στις Προτεσταντικές ακτές της, παρ' όλο που αυτές δεν βρίσκονται στη σωστή "πλευρά" των μεταφορών; Να βρίσκονται από την πλευρά εκείνη, που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει μετακίνηση εμπορευμάτων και άρα εμπόριο; Τα λιμάνια εκείνα είχαν αναπτυχθεί στον βαθμό που είχαν αναπτυχθεί, όταν το εμπόριο της Ευρώπης με τον Νέο Κόσμο ήταν το κυρίαρχο. Τώρα πλέον αυτό δεν υφίσταται. Άρα κάτι άλλο συμβαίνει στην πραγματικότητα αν αναλογιστούμε όλα τα παραπάνω.
Το Ρότερνταμ συνεχίζει να κατέχει τα ηνία όσων αφορά την κορυφή του λιμανιού στην Ευρώπη αλλά στην ουσία η Κίνα βρίσκεται πολύ μακριά από αυτό και συνάμα δεν την συμφέρει οικονομικά να διακινεί από εκεί τα προϊόντα της. Ανάλογο πλεονέκτημα είχε στην νέα εποχή και ο Πειραιάς. Υπερείχε σε βαθμό τέτοιο, που να μιλάμε πραγματικά για δυνατότητα μονοπώλησης των μεγαλύτερων μεταφορών της ανθρώπινης ιστορίας.
Είδε κανένας τον Πειραιά να γίνεται το "Ρότερνταμ" της Νέας Εποχής; Γιατί δεν έγινε; Δεν υπάρχει άλλο ευρωπαϊκό λιμάνι, που να παραλαμβάνει το κινέζικο εμπόρευμα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα από την έξοδο του πλοίου από τη διώρυγα του Σουέζ όσο το λιμάνι του Πειραιά. Όλα τα υπόλοιπα λιμάνια μετράνε μέρες ή και εβδομάδες διαφοράς και αυτό στις μεταφορές είναι απαγορευτικό.
Αυτός ο Πειραιάς, όμως, ο οποίος θα μπορούσε να γίνει το ισχυρότερο και το πιο πολυσύχναστο λιμάνι της Ευρώπης, βρίσκεται σε μια κατάσταση υπολειτουργίας. Ιδιωτικοποιείται για ψίχουλα, εφόσον το ελληνικό κράτος φαίνεται αδύναμο να το αναπτύξει. Επί τριάντα χρόνια η Ευρώπη καταναλώνει κινέζικα προϊόντα και η Ελλάδα "βλέπει" τα προϊόντα αυτά να "περνάνε" κάτω από τα "πόδια" της και δεν διεκδικεί μερίδιο από τη μεταφορά τους.
Κάπως έτσι το πολυσύχναστο και σημαντικότατο λιμάνι του Πειραιά δίνεται για ψίχουλα, όπως και όλη η χώρα μας για να μπορούν κάποιοι να θησαυρίζουν στην υγειά των κορόιδων. Ίδια σχεδόν περίπτωση είναι η αξιοποίηση του «Ελληνικού» όπου «χαρίζεται» στην ουσία για να το εκμεταλλευτούν ιδιώτες Έλληνες μαζί με Ασιατικές χώρες. Όλες οι περιπτώσεις που μοιάζουν με το λιμάνι του Πειραιά και την περιοχή του Ελληνικού έχουν ως κοινό παρονομαστή την πώληση της πατρίδας μας χωρίς να την «εκμεταλλευτούν» για όφελος μας αναβαθμίζοντας μας όπως και το αξίζουμε λόγω της γεωπολιτικής μας θέσης.
Πρέπει να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε σοβαρά για τα όσα συμβαίνουν στις μέρες μας διότι συνδυάζονται μεταξύ τους. Τα θηρία δεν χρειάζεται να έχουν δίκιο, για να σε κατασπαράξουν ...Και άδικο να έχουν, πάλι θα σε αρπάξουν, αν απειλείς τα συμφέροντά τους. Ακόμα κι αν η Ελλάδα επιχειρούσε να "στηθεί" ιδανικά στο θέμα των υποδομών, δεν θα κατάφερνε και πολλά πράγματα, γιατί οι απειλές και η βία του Βορρά ήταν πραγματικές και όχι εικονική πραγματικότητα.
gorga.gr
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι σχέση μπορεί να έχει το λιμάνι του Πειραιά με τους εμφύλιους πολέμους ή τα σχέδια που διαδραματίζονται στην παγκόσμια σκακιέρα; Μπορεί να σκεφτείτε ότι δεν υπάρχει καμία σχέση αλλά η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική!
Η Ευρώπη βρίσκεται στην «μέση» της σφαίρας και αυτό σημαίνει πως στη μία πλευρά βρίσκεται η αγορά της Ασίας και της ανερχόμενης Κίνας και στην άλλη πλευρά ο Νέος Κόσμος δηλαδή η Αμερική. Η Κίνα έχει συγκεκριμένες γεωγραφικές συντεταγμένες. Βρίσκεται ανατολικά της Ευρώπης. Βρίσκεται ανατολικά της μεγαλύτερης αγοράς του κόσμου.
Μονίμως ανατολικά της Ευρώπης σε έναν σφαιρικό Πλανήτη, γιατί η απόστασή της από τη δυτική της πλευρά είναι απείρως μεγαλύτερη. Η προσέγγισή της, δηλαδή, με την ευρωπαϊκή αγορά γίνεται από συγκεκριμένη πλευρά, εφόσον ο παράγων "κόστος" είναι απολύτως καθοριστικός στην επιλογή της "προσέγγισης" αυτής. Πώς είναι δυνατόν τα μεγαλύτερα λιμάνια της Ευρώπης να βρίσκονται στη Βόρεια Ευρώπη;
Να βρίσκονται κατά "σύμπτωση" στις Προτεσταντικές ακτές της, παρ' όλο που αυτές δεν βρίσκονται στη σωστή "πλευρά" των μεταφορών; Να βρίσκονται από την πλευρά εκείνη, που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει μετακίνηση εμπορευμάτων και άρα εμπόριο; Τα λιμάνια εκείνα είχαν αναπτυχθεί στον βαθμό που είχαν αναπτυχθεί, όταν το εμπόριο της Ευρώπης με τον Νέο Κόσμο ήταν το κυρίαρχο. Τώρα πλέον αυτό δεν υφίσταται. Άρα κάτι άλλο συμβαίνει στην πραγματικότητα αν αναλογιστούμε όλα τα παραπάνω.
Το Ρότερνταμ συνεχίζει να κατέχει τα ηνία όσων αφορά την κορυφή του λιμανιού στην Ευρώπη αλλά στην ουσία η Κίνα βρίσκεται πολύ μακριά από αυτό και συνάμα δεν την συμφέρει οικονομικά να διακινεί από εκεί τα προϊόντα της. Ανάλογο πλεονέκτημα είχε στην νέα εποχή και ο Πειραιάς. Υπερείχε σε βαθμό τέτοιο, που να μιλάμε πραγματικά για δυνατότητα μονοπώλησης των μεγαλύτερων μεταφορών της ανθρώπινης ιστορίας.
Είδε κανένας τον Πειραιά να γίνεται το "Ρότερνταμ" της Νέας Εποχής; Γιατί δεν έγινε; Δεν υπάρχει άλλο ευρωπαϊκό λιμάνι, που να παραλαμβάνει το κινέζικο εμπόρευμα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα από την έξοδο του πλοίου από τη διώρυγα του Σουέζ όσο το λιμάνι του Πειραιά. Όλα τα υπόλοιπα λιμάνια μετράνε μέρες ή και εβδομάδες διαφοράς και αυτό στις μεταφορές είναι απαγορευτικό.
Αυτός ο Πειραιάς, όμως, ο οποίος θα μπορούσε να γίνει το ισχυρότερο και το πιο πολυσύχναστο λιμάνι της Ευρώπης, βρίσκεται σε μια κατάσταση υπολειτουργίας. Ιδιωτικοποιείται για ψίχουλα, εφόσον το ελληνικό κράτος φαίνεται αδύναμο να το αναπτύξει. Επί τριάντα χρόνια η Ευρώπη καταναλώνει κινέζικα προϊόντα και η Ελλάδα "βλέπει" τα προϊόντα αυτά να "περνάνε" κάτω από τα "πόδια" της και δεν διεκδικεί μερίδιο από τη μεταφορά τους.
Κάπως έτσι το πολυσύχναστο και σημαντικότατο λιμάνι του Πειραιά δίνεται για ψίχουλα, όπως και όλη η χώρα μας για να μπορούν κάποιοι να θησαυρίζουν στην υγειά των κορόιδων. Ίδια σχεδόν περίπτωση είναι η αξιοποίηση του «Ελληνικού» όπου «χαρίζεται» στην ουσία για να το εκμεταλλευτούν ιδιώτες Έλληνες μαζί με Ασιατικές χώρες. Όλες οι περιπτώσεις που μοιάζουν με το λιμάνι του Πειραιά και την περιοχή του Ελληνικού έχουν ως κοινό παρονομαστή την πώληση της πατρίδας μας χωρίς να την «εκμεταλλευτούν» για όφελος μας αναβαθμίζοντας μας όπως και το αξίζουμε λόγω της γεωπολιτικής μας θέσης.
Πρέπει να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε σοβαρά για τα όσα συμβαίνουν στις μέρες μας διότι συνδυάζονται μεταξύ τους. Τα θηρία δεν χρειάζεται να έχουν δίκιο, για να σε κατασπαράξουν ...Και άδικο να έχουν, πάλι θα σε αρπάξουν, αν απειλείς τα συμφέροντά τους. Ακόμα κι αν η Ελλάδα επιχειρούσε να "στηθεί" ιδανικά στο θέμα των υποδομών, δεν θα κατάφερνε και πολλά πράγματα, γιατί οι απειλές και η βία του Βορρά ήταν πραγματικές και όχι εικονική πραγματικότητα.
gorga.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η Ρόμα ετοιμάζεται να "χτυπήσει" τον Νάτχο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
