2012-04-20 07:19:04
O Dave Akhurst είναι ένας σύγχρονος βρετανός Κύρος Γρανάζης, εφευρέτης και κατασκευαστής. Το πιο εντυπωσιακό επίτευγμά του είναι μια μοτοσυκλέτα... που αντί για βενζίνη καίει υγραέριο.
Ο λόγος που τον ώθησε να κάνει τη μετατροπή είναι απλός και προφανής: ο περιορισμός του κόστους μετακίνησης. Πήρε λοιπόν μια παροπλισμένη εδώ και χρόνια Yamaha XT500 και την έβαλε στο εργαστήριό του. Η μετατροπή ώστε να καίει υγραέριο ήταν μόνο η αρχή της συνολικής μεταποίησης της μοτοσυκλέτας.
Το LPG (υγραέριο) κοστίζει περίπου 50% λιγότερο από τη βενζίνη αν και την ακολουθεί στις όποιες ανατιμήσεις. Μολύνει λιγότερο το περιβάλλον καθώς τα καυσαέρια είναι λιγότερο επιβαρυντικά ενώ η απόδοση είναι εφάμιλλη της βενζίνης.
Το μεγαλύτερο και δυσκολότερο στην μετατροπή είναι το ρεζερβουάρ του «καυσίμου» που πρέπει να αποθηκεύεται υπό πίεση. Τα τοιχώματα ενός κοινού ρεζερβουάρ δεν αντέχουν ούτε προστατεύουν σε ενδεχόμενο πτώσης και κρούσης.
To πρόβλημα λύθηκε με την τοποθέτηση, κάτω από τη σέλα του οδηγού, ενός ειδικού δοχείου. Με πιο παχύ τοίχωμα και τις απαραίτητες βαλβίδες για την διαχείριση του καυσίμου και τον ανεφοδιασμό του, προσφέρει αυτονομία που ξεπερνά τα 200 χιλιόμετρα.
Το ΧΤ 500 του Akhurst ονομάζεται πλέον Greenfly, αποδίδει περίπου 30 ίππους και χρειάζεται περίπου 3,3 λίτρα στα 100 km. Πιο εντυπωσιακές στην κατασκευή πάντως είναι οι υπόλοιπες μετατροπές που είναι και πιο ορατές.
Το ψαλίδι έγινε μονόμπρατσο, όμως αυτό είναι κάτι που το βλέπουμε σχετικά συχνά σε κάποιες εταιρείες. Αυτό που σπανίζει ιδιαίτερα είναι το επίσης μονόπλευρο μπροστινό σύστημα που αποτελεί δική του έμπνευση.
Η μετάδοση που πλέον γίνεται με ιμάντα θεωρείται light μετατροπή μπροστά στις υπόλοιπες, όπως οι χειροποίητες διαιρούμενες ζάντες, η εξάτμιση και το μονοκόματο κάλυμα της μοτοσυκλέτας.
Για το ενδεχόμενο κλαταρίσματος του ελαστικού, ο Akhurst βρήκε θέση και τοποθέτησε έναν τρίτο τροχό, έτοιμο με το λάστιχό του, κάτι που έχει να εμφανιστεί από την εποχή της Vespa.
Το ενδιαφέρον και μοναδικό όμως εδώ, είναι ότι οι αυτοσχέδιοι τροχοί είναι διαιρούμενοι. Το στεφάνι συγκρατείται με βίδες στο κέντρο της ζάντας και με αυτό τον τρόπο για τη μεταφορά ρεζέρβας αρκεί μόνο το εξωτερικό στεφάνι.
Για τις ταξιδιωτικές του εξορμήσεις, αντικαθιστά τη θέση του συνεπιβάτη με έναν θηριώδη αποθηκευτικό χώρο. Σχετικά αντιαισθητικό μεν, σε σωστότερο σημείο τοποθετημένο όμως από τις συνήθεις βαλίτσες και top case.
Η Greenfly κινείται και κυκλοφορεί καθημερινά, δικαιώνοντας τον δημιουργό της που εξακολουθεί να επεξεργάζεται με το δικό του τρόπο τα «προβλήματα» που εντοπίζει στις μοτοσυκλέτες.
Tromaktiko
Ο λόγος που τον ώθησε να κάνει τη μετατροπή είναι απλός και προφανής: ο περιορισμός του κόστους μετακίνησης. Πήρε λοιπόν μια παροπλισμένη εδώ και χρόνια Yamaha XT500 και την έβαλε στο εργαστήριό του. Η μετατροπή ώστε να καίει υγραέριο ήταν μόνο η αρχή της συνολικής μεταποίησης της μοτοσυκλέτας.
Το LPG (υγραέριο) κοστίζει περίπου 50% λιγότερο από τη βενζίνη αν και την ακολουθεί στις όποιες ανατιμήσεις. Μολύνει λιγότερο το περιβάλλον καθώς τα καυσαέρια είναι λιγότερο επιβαρυντικά ενώ η απόδοση είναι εφάμιλλη της βενζίνης.
Το μεγαλύτερο και δυσκολότερο στην μετατροπή είναι το ρεζερβουάρ του «καυσίμου» που πρέπει να αποθηκεύεται υπό πίεση. Τα τοιχώματα ενός κοινού ρεζερβουάρ δεν αντέχουν ούτε προστατεύουν σε ενδεχόμενο πτώσης και κρούσης.
To πρόβλημα λύθηκε με την τοποθέτηση, κάτω από τη σέλα του οδηγού, ενός ειδικού δοχείου. Με πιο παχύ τοίχωμα και τις απαραίτητες βαλβίδες για την διαχείριση του καυσίμου και τον ανεφοδιασμό του, προσφέρει αυτονομία που ξεπερνά τα 200 χιλιόμετρα.
Το ΧΤ 500 του Akhurst ονομάζεται πλέον Greenfly, αποδίδει περίπου 30 ίππους και χρειάζεται περίπου 3,3 λίτρα στα 100 km. Πιο εντυπωσιακές στην κατασκευή πάντως είναι οι υπόλοιπες μετατροπές που είναι και πιο ορατές.
Το ψαλίδι έγινε μονόμπρατσο, όμως αυτό είναι κάτι που το βλέπουμε σχετικά συχνά σε κάποιες εταιρείες. Αυτό που σπανίζει ιδιαίτερα είναι το επίσης μονόπλευρο μπροστινό σύστημα που αποτελεί δική του έμπνευση.
Η μετάδοση που πλέον γίνεται με ιμάντα θεωρείται light μετατροπή μπροστά στις υπόλοιπες, όπως οι χειροποίητες διαιρούμενες ζάντες, η εξάτμιση και το μονοκόματο κάλυμα της μοτοσυκλέτας.
Για το ενδεχόμενο κλαταρίσματος του ελαστικού, ο Akhurst βρήκε θέση και τοποθέτησε έναν τρίτο τροχό, έτοιμο με το λάστιχό του, κάτι που έχει να εμφανιστεί από την εποχή της Vespa.
Το ενδιαφέρον και μοναδικό όμως εδώ, είναι ότι οι αυτοσχέδιοι τροχοί είναι διαιρούμενοι. Το στεφάνι συγκρατείται με βίδες στο κέντρο της ζάντας και με αυτό τον τρόπο για τη μεταφορά ρεζέρβας αρκεί μόνο το εξωτερικό στεφάνι.
Για τις ταξιδιωτικές του εξορμήσεις, αντικαθιστά τη θέση του συνεπιβάτη με έναν θηριώδη αποθηκευτικό χώρο. Σχετικά αντιαισθητικό μεν, σε σωστότερο σημείο τοποθετημένο όμως από τις συνήθεις βαλίτσες και top case.
Η Greenfly κινείται και κυκλοφορεί καθημερινά, δικαιώνοντας τον δημιουργό της που εξακολουθεί να επεξεργάζεται με το δικό του τρόπο τα «προβλήματα» που εντοπίζει στις μοτοσυκλέτες.
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
EUROPA LEAGUE-αποτελεσματα-γκολ (videos)
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αφγανιστάν: Συνετρίβη στρατιωτικό ελικόπτερο του ΝΑΤΟ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
