2014-03-24 18:14:04
από τον Τιερί Μεϊσάν στο Δίκτυο Βολταίρος (Γαλλία) (μτφ. Κριστιάν)
Σκηνή αγαλλίασης στη Συμφερόπολη κατά την προσχώρηση στη Ρωσική Ομοσπονδία.
Πέρα από τα εμφατικά κλάματα της Δύσης ενώπιον της ένταξης της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία, το πραγματικό ζήτημα είναι κατά πόσον είναι ένα ορφανό γεγονός ή εάν προαναγγείλει τη μετατόπιση της Ανατολικής Ευρώπης προς τη Μόσχα. Με μόνη προσφορά η υποδούλωση στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, οι Βρυξέλλες φοβούνται ότι οι υπάρχοντες πελάτες τις θα προσελκυστούν από την ελευθερία και τα χρήματα που προσφέρει η Μόσχα.
Οι Δυτικοί εξαντλούνται να καταγγείλουν τη «στρατιωτική προσάρτηση» της Κριμαίας από τη Ρωσία.
Κατ’ αυτούς, η Μόσχα επιστρέφοντας στο «δόγμα Μπρέζνιεφ» απειλεί την κυριαρχία όλων των κρατών που ήταν μέλη όχι μόνο της πρώην ΕΣΣΔ, αλλά και του Συμφώνου της Βαρσοβίας, και ετοιμάζεται να εισβάλει σε αυτά, όπως το έκανε το 1956 στην Ουγγαρία και τη Τσεχοσλοβακία το 1968.
Είναι αλήθεια αυτό;
Προφανώς, οι ίδιοι οι Δυτικοί δεν έχουν πεισθεί για το επικείμενο του κινδύνου.
Ενώ αφομοιώνουν στα λόγια την «προσάρτηση» της Κριμαίας από τον Βλαντιμίρ Πούτιν με αυτή της Σουδητίας από τον Αδόλφο Χίτλερ, δεν πιστεύουν ότι οδεύουμε προς έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στη χειρότερη των περιπτώσεων, πήραν θεωρητικές κυρώσεις έναντι ορισμένων Ρώσων ηγετών –συμπεριλαμβανομένων και Κριμαίων- μπλοκάροντας τους λογαριασμούς τους, σε περίπτωση που ήθελαν να τους ανοίξουν σε δυτικές τράπεζες, απαγορεύοντας τους να ταξιδέψουν στην ΕΕ η στις ΗΠΑ, αν βέβαια είχαν τέτοια διάθεση.
Το Πεντάγωνο έστειλε όντως 22 μαχητικά αεροσκάφη στην Πολωνία και τις χώρες της Βαλτικής, αλλά για την ώρα, δεν έχει τη πρόθεση να κάνει περισσότερα από αυτή τη φλυαρία .
Τι συμβαίνει ακριβώς;
Από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου στις 9 Νοεμβρίου 1989, τη σύνοδος κορυφής της Μάλτας που ακολούθησε στις 2 και 3 Δεκεμβρίου, οι Ηνωμένες Πολιτείες κέρδισαν σταθερά έδαφος, και κατά παράβαση των υποσχέσεών τους, μετατόπισαν το ένα μετά το άλλο όλα τα ευρωπαϊκά κράτη -πλην της Ρωσίας- στο ΝΑΤΟ.
Η διαδικασία ξεκίνησε λίγες μέρες αργότερα, τα Χριστούγεννα του 1989, με την ανατροπή των Τσαουσέσκου στη Ρουμανία και την αντικατάστασή τους από έναν άλλο κομμουνιστική αξιωματούχο που ξαφνικά άλλαξε πίστη και προσχώρησε στο φιλελευθερισμό, τον Ίον Ιλιέσκου.
Για πρώτη φορά, η CIA οργάνωνε πραξικόπημα ορατό σε όλους, ενώ το σκηνοθέτησε ως μια «επανάσταση» χάρη σε ένα νέο τηλεοπτικό κανάλι, το CNN International.
Αυτή ήταν η αρχή μιας μακράς σειράς.
Περί είκοσι άλλοι στόχοι θα ακολουθήσουν, συχνά με τη βοήθεια εξίσου απατηλών μέσων: Αλβανία, Ανατολική Γερμανία, Αζερμπαϊτζάν, Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Βουλγαρία, Κροατία, Εσθονία, Γεωργία, Ουγγαρία, Κόσοβο, Λετονία, Λιθουανία, ΠΓΔΜ, Μολδαβία, Μαυροβούνιο, Πολωνία, Σερβία, Σλοβακία, Σλοβενία, Τσεχική Δημοκρατία και η Ουκρανία.
Δεν υπεγράφη κανένα έγγραφο κατά τη σύνοδο κορυφής στη Μάλτα, αλλά ο πρόεδρος Μπους ο πρεσβύτερος, με τις συμβουλές της Κοντολίζα Ράις, πήρε την προφορική δέσμευση ότι κανένα μέλος του Συμφώνου της Βαρσοβίας δεν θα γινόταν δεκτό στο ΝΑΤΟ.
Στην πραγματικότητα, η Ανατολική Γερμανία μπήκε de facto, απλώς από την ένταξη της στη Δυτική Γερμανία.
Άνοιξε η πόρτα και σήμερα 12 χώρες πρώην μέλη της ΕΣΣΔ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας έχουν προσχωρήσει και άλλες περιμένουν να ενταχθούν στη Συμμαχία.
Ωστόσο, «τα καλά πράγματα έχουν τέλος».
Η δύναμη του ΝΑΤΟ και της πολιτικής πλευράς του, της Ευρωπαϊκής Ένωσης παραπαίει. Ασφαλώς η Συμμαχία δεν είχε ποτέ τόσο πολλά μέλη, αλλά τα στρατεύματά της είναι αναποτελεσματικά.
Υπερέχει σε μικρά θέατρα επιχειρήσεων, όπως το Αφγανιστάν, αλλά δεν μπορεί πλέον να μπει σε πόλεμο κατά της Κίνας, ή εναντίον της Ρωσίας, χωρίς βέβαιη ήττα, όπως το είδαμε στη Συρία αυτό το καλοκαίρι.
Τελικά, οι Δυτικοί είναι κατάπληκτοι με την ρωσική ταχύτητα και αποτελεσματικότητα. Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων στο Σότσι, ο Πούτιν, στωικά, δεν προέβηκε σε κανένα σχόλιο σχετικά με τα γεγονότα της πλατείας Μαϊντάν.
Αλλά αντέδρασε μόλις είχε τα χέρια ελεύθερα.
Ο καθένας μπορούσε να παρατηρήσει ότι έπαιζε χαρτιά που είχε ετοιμάσει στη διάρκεια της μακράς σιωπής του.
Μέσα σε λίγες ώρες, φιλορωσικές δυνάμεις εξουδετέρωσαν τις δυνάμεις υπέρ του Κίεβου στη Κριμαία, ενώ οργανωνόταν μια επανάσταση στη Συμφερόπολη για να φέρει στην εξουσία μια φιλορωσική ομάδα. Η νέα κυβέρνηση ζητήσε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την αυτοδιάθεση το οποίο κατέγραψε ένα τεράστιο φιλορωσικό κύμα, συμπεριλαμβανομένου του ταταρικού πληθυσμού.
Στη συνέχεια, οι επίσημες ρωσικές δυνάμεις αιχμαλώτισαν τους στρατιώτες υπέρ του Κιέβου με τον εξοπλισμό τους.
Όλα αυτά χωρίς να ρίξουν ούτε έναν πυροβολισμό, με την εξαίρεση ενός Ουκρανού ελευθέρου σκοπευτή προ-ΝΑΤΟ που συνελήφθη στη Συμφερόπολη έχοντας σκοτώσει ένα άτομο από τη κάθε πλευρά.
Πριν από είκοσι χρόνια, οι ίδιοι Κριμαίοι θα είχαν σίγουρα ψηφίσει κατά της Ρωσίας.
Αλλά σήμερα, η ελευθερία τους εξασφαλίζεται καλύτερα από τη Μόσχα σε σχέση με το Κίεβο, όπου το ένα τρίτο της κυβέρνησης δόθηκε στους Ναζί και τα άλλα δύο τρίτα στους αντιπροσώπους των ολιγαρκών.
Επιπλέον, η πτωχυμένη οικονομία τους αμέσως καλύφθηκε από την Τράπεζα της Ρωσίας, ενώ, παρά το ΔΝΤ και τα δάνεια από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, το Κίεβο έχει καταδικαστεί σε μια μακρά περίοδο λιτότητας και φτώχειας.
Δεν ήταν απαραίτητο να μίλαγες ρωσικά για να κάνεις αυτή την επιλογή και, παρά την δυτική προπαγάνδα, οι Τάταροι το έκαναν όπως οι Ρωσόφωνοι.
Ήταν και η επιλογή του 88% των Ουκρανών στρατιωτικών που στάθμευσαν στη Κριμαία, που επανασυνδέθηκαν με τη Μόσχα με την επιθυμία τους να φέρουν τις οικογένειες τους και να ζητήσουν τη ρωσική υπηκοότητα.
Ήταν και η επιλογή του 82% των Ουκρανών ναυτικών που βρισκόνταν στη θάλασσα, πανευτυχείς να γίνουν Ρώσοι, που επανασυνδέθηκαν με τη Μόσχα με τα πλοία τους χωρίς καμία πίεση.
Η ελευθερία και η ευημερία που ήταν τα κατεξοχήν επιχειρήματα πώλησης της Δύσης για σχεδόν 70 χρόνια, άλλαξαν πλευρά.
Δεν πρόκειται εδώ να ισχυριστούμε ότι η Ρωσία είναι τέλεια, αλλά να παρατηρήσουμε ότι για τους Κριμαίους και στη πραγματικότητα για τους περισσότερους Ευρωπαίους, είναι σήμερα πιο ελκυστική από το δυτικό στρατόπεδο.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον η ανεξαρτησία της Κριμαίας και η ένταξή της στη Ρωσική Ομοσπονδία σηματοδοτούν την επιστροφή του εκκρεμούς.
Για πρώτη φορά, ένας πρώην σοβιετικός λαός αποφάσισε ελεύθερα να αναγνωρίσει την εξουσία της Μόσχας.
Αυτό που φοβούνται οι Δυτικοί είναι ότι αυτό το γεγονός μπορεί να έχει συνέπειες συγκρίσιμες με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, αλλά προς την άλλη κατεύθυνση.
Γιατί να μη δούμε ορισμένα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ -όπως η Ελλάδα- ή απλά της Ευρωπαϊκής Ένωσης -όπως η Κύπρος- να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο;
Το δυτικό στρατόπεδο θα διαλυόταν και στη συνέχεια θα βυθιζόταν σε μια πολύ βαθιά ύφεση –όπως η Ρωσία του Γιέλτσιν.
Εξάλλου, αναπόφευκτα θα θετόταν το ζήτημα της επιβίωσης των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η διάλυση της ΕΣΣΔ έπρεπε να προκαλέσει και αυτή του εχθρού και όμως συνεταίρου της, επειδή αυτές οι δύο υπερδυνάμεις υπήρχαν μόνο η μια ενώπιον της άλλης.
Αλλά αυτό δεν συνέβη.
Η Ουάσιγκτον έχοντας ξεφορτοθεί την ΕΣΣΔ, ξεκίνησε να κατακτήσει τον κόσμο, παγκοσμιοποίησε την οικονομία και εγκατάστησε μια νέα τάξη πραγμάτων.
Χρειάστηκαν δύο χρόνια και ένα μήνα για να διαλυθεί η Σοβιετική Ένωση μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.
Θα δούμε σύντομα την διάλυση των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε διάφορες οντότητες, όπως το διδάσκει ο Igor Panarin στη Διπλωματική Ακαδημία της Μόσχας;
Η κατάρρευση θα είναι ακόμη πιο γρήγορη από τη στιγμή που η Ουάσιγκτον να μειώσει τις επιδοτήσεις στους συμμάχους της και οι Βρυξέλλες τα Διαρθρωτικά Ταμεία τις.
Κανείς δεν πρέπει να φοβάται την ελκυστικότητα της Ρωσίας, διότι είναι μια αυτοκρατορική δύναμη, αλλά όχι ιμπεριαλιστική.
Αν και η Μόσχα τείνει να επιπλήττει τις μικρές χώρες που προστατεύει, δεν προτίθεται να επεκτείνει την ηγεμονία της με τη βία.
Η στρατιωτική στρατηγική της είναι αυτή της «άρνησης πρόσβασης» στο έδαφός της.
Τα στρατεύματά της είναι τα πρώτα στον κόσμο από την άποψη της αντιαεροπορικής και αντι-πλοίων άμυνας της.
Μπορούν να καταστρέψουν στόλους βομβαρδιστικών και αεροπλανοφόρων.
Αλλά δεν είναι εξοπλισμένα για να κατακτήσουν τον κόσμο, ούτε αναπτύχτηκαν σε αμέτρητες εξωτερικές βάσεις.
Είναι ιδιαίτερα περίεργο να ακούσουμε τους Δυτικούς να καταγγείλουν την ένταξη της Κριμαίας στη Ρωσία ως αντίθετη προς το διεθνές δίκαιο και το Σύνταγμα της Ουκρανίας.
Μήπως δεν είναι οι ίδιοι που διαμέλισαν την Σοβιετική Ένωση και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας;
Μήπως δεν είναι αυτοί που έσπασαν την συνταγματική τάξη στο Κίεβο;
Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Frank-Walter Steinmeier, αποδοκιμάζει την υποτιθέμενη θέληση της Ρωσίας θα «κόψει την Ευρώπη στα δύο».
Αλλά η Ρωσία ξεφορτώθηκε της Σοβιετικής γραφειοκρατικής δικτατορίας και δεν προτίθεται να αποκαταστήσει το Σιδηρούν Παραπέτασμα.
Είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες που θέλουν να κόψουν την Ευρώπη στα δύο για να αποφευχθεί η αιμορραγία προς τα ανατολικά.
Η νέα γραφειοκρατική δικτατορία δεν βρίσκεται στη Μόσχα, αλλά στις Βρυξέλλες, και ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ήδη, η Ουάσιγκτον προσπαθεί να ορίσει τους συμμάχους της στο στρατόπεδό της, και αναπτύσσει την κάλυψη των πυραύλων της στην Πολωνία, τη Ρουμανία και το Αζερμπαϊτζάν.
Δεν κρύβει πλέον ότι η «ασπίδα» της ποτέ δεν είχε στόχο να αντιμετωπίσει τους ιρανικούς πυραύλους, αλλά ότι έχει σχεδιαστεί για να επιτεθεί στη Ρωσία.
Προσπαθεί επίσης να ωθήσει τους Ευρωπαίους συμμάχους της να λάβουν οικονομικές κυρώσεις που θα παραλύσουν την ήπειρο και θα ωθήσουν σε φυγή κεφαλαίων προς ... τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το μέγεθος αυτών των προσαρμογών είναι τέτοιο έτσι ώστε το Πεντάγωνο εξετάζει το ενδεχόμενο διακοπής της «Άπω Ανατολικής άρθρωσης» (Pivot of Extreme Orient), ήτοι η μετακίνηση των στρατευμάτων του από την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή για να τοποθετηθούν για έναν πόλεμο κατά της Κίνας.
Εν πάση περιπτώσει, οποιαδήποτε αλλαγή στη μακροπρόθεσμη στρατηγική της Ουάσιγκτον θα διαταράξει ακόμη περισσότερο τα στρατεύματά της στο βραχυπρόθεσμο και μεσοπρόθεσμο ορίζοντα.
Η Μόσχα δεν ζήταγε τόσα πολλά, και παρατηρεί με ευχαρίστηση τις αντιδράσεις των πληθυσμών της Ανατολικής Ουκρανίας και, γιατί όχι, της Υπερδνειστερίας.
Thierry Meyssan
Πηγή: Réseau Voltaire
InfoGnomon
Σκηνή αγαλλίασης στη Συμφερόπολη κατά την προσχώρηση στη Ρωσική Ομοσπονδία.
Πέρα από τα εμφατικά κλάματα της Δύσης ενώπιον της ένταξης της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία, το πραγματικό ζήτημα είναι κατά πόσον είναι ένα ορφανό γεγονός ή εάν προαναγγείλει τη μετατόπιση της Ανατολικής Ευρώπης προς τη Μόσχα. Με μόνη προσφορά η υποδούλωση στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, οι Βρυξέλλες φοβούνται ότι οι υπάρχοντες πελάτες τις θα προσελκυστούν από την ελευθερία και τα χρήματα που προσφέρει η Μόσχα.
Οι Δυτικοί εξαντλούνται να καταγγείλουν τη «στρατιωτική προσάρτηση» της Κριμαίας από τη Ρωσία.
Κατ’ αυτούς, η Μόσχα επιστρέφοντας στο «δόγμα Μπρέζνιεφ» απειλεί την κυριαρχία όλων των κρατών που ήταν μέλη όχι μόνο της πρώην ΕΣΣΔ, αλλά και του Συμφώνου της Βαρσοβίας, και ετοιμάζεται να εισβάλει σε αυτά, όπως το έκανε το 1956 στην Ουγγαρία και τη Τσεχοσλοβακία το 1968.
Είναι αλήθεια αυτό;
Προφανώς, οι ίδιοι οι Δυτικοί δεν έχουν πεισθεί για το επικείμενο του κινδύνου.
Ενώ αφομοιώνουν στα λόγια την «προσάρτηση» της Κριμαίας από τον Βλαντιμίρ Πούτιν με αυτή της Σουδητίας από τον Αδόλφο Χίτλερ, δεν πιστεύουν ότι οδεύουμε προς έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στη χειρότερη των περιπτώσεων, πήραν θεωρητικές κυρώσεις έναντι ορισμένων Ρώσων ηγετών –συμπεριλαμβανομένων και Κριμαίων- μπλοκάροντας τους λογαριασμούς τους, σε περίπτωση που ήθελαν να τους ανοίξουν σε δυτικές τράπεζες, απαγορεύοντας τους να ταξιδέψουν στην ΕΕ η στις ΗΠΑ, αν βέβαια είχαν τέτοια διάθεση.
Το Πεντάγωνο έστειλε όντως 22 μαχητικά αεροσκάφη στην Πολωνία και τις χώρες της Βαλτικής, αλλά για την ώρα, δεν έχει τη πρόθεση να κάνει περισσότερα από αυτή τη φλυαρία .
Τι συμβαίνει ακριβώς;
Από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου στις 9 Νοεμβρίου 1989, τη σύνοδος κορυφής της Μάλτας που ακολούθησε στις 2 και 3 Δεκεμβρίου, οι Ηνωμένες Πολιτείες κέρδισαν σταθερά έδαφος, και κατά παράβαση των υποσχέσεών τους, μετατόπισαν το ένα μετά το άλλο όλα τα ευρωπαϊκά κράτη -πλην της Ρωσίας- στο ΝΑΤΟ.
Η διαδικασία ξεκίνησε λίγες μέρες αργότερα, τα Χριστούγεννα του 1989, με την ανατροπή των Τσαουσέσκου στη Ρουμανία και την αντικατάστασή τους από έναν άλλο κομμουνιστική αξιωματούχο που ξαφνικά άλλαξε πίστη και προσχώρησε στο φιλελευθερισμό, τον Ίον Ιλιέσκου.
Για πρώτη φορά, η CIA οργάνωνε πραξικόπημα ορατό σε όλους, ενώ το σκηνοθέτησε ως μια «επανάσταση» χάρη σε ένα νέο τηλεοπτικό κανάλι, το CNN International.
Αυτή ήταν η αρχή μιας μακράς σειράς.
Περί είκοσι άλλοι στόχοι θα ακολουθήσουν, συχνά με τη βοήθεια εξίσου απατηλών μέσων: Αλβανία, Ανατολική Γερμανία, Αζερμπαϊτζάν, Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Βουλγαρία, Κροατία, Εσθονία, Γεωργία, Ουγγαρία, Κόσοβο, Λετονία, Λιθουανία, ΠΓΔΜ, Μολδαβία, Μαυροβούνιο, Πολωνία, Σερβία, Σλοβακία, Σλοβενία, Τσεχική Δημοκρατία και η Ουκρανία.
Δεν υπεγράφη κανένα έγγραφο κατά τη σύνοδο κορυφής στη Μάλτα, αλλά ο πρόεδρος Μπους ο πρεσβύτερος, με τις συμβουλές της Κοντολίζα Ράις, πήρε την προφορική δέσμευση ότι κανένα μέλος του Συμφώνου της Βαρσοβίας δεν θα γινόταν δεκτό στο ΝΑΤΟ.
Στην πραγματικότητα, η Ανατολική Γερμανία μπήκε de facto, απλώς από την ένταξη της στη Δυτική Γερμανία.
Άνοιξε η πόρτα και σήμερα 12 χώρες πρώην μέλη της ΕΣΣΔ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας έχουν προσχωρήσει και άλλες περιμένουν να ενταχθούν στη Συμμαχία.
Ωστόσο, «τα καλά πράγματα έχουν τέλος».
Η δύναμη του ΝΑΤΟ και της πολιτικής πλευράς του, της Ευρωπαϊκής Ένωσης παραπαίει. Ασφαλώς η Συμμαχία δεν είχε ποτέ τόσο πολλά μέλη, αλλά τα στρατεύματά της είναι αναποτελεσματικά.
Υπερέχει σε μικρά θέατρα επιχειρήσεων, όπως το Αφγανιστάν, αλλά δεν μπορεί πλέον να μπει σε πόλεμο κατά της Κίνας, ή εναντίον της Ρωσίας, χωρίς βέβαιη ήττα, όπως το είδαμε στη Συρία αυτό το καλοκαίρι.
Τελικά, οι Δυτικοί είναι κατάπληκτοι με την ρωσική ταχύτητα και αποτελεσματικότητα. Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων στο Σότσι, ο Πούτιν, στωικά, δεν προέβηκε σε κανένα σχόλιο σχετικά με τα γεγονότα της πλατείας Μαϊντάν.
Αλλά αντέδρασε μόλις είχε τα χέρια ελεύθερα.
Ο καθένας μπορούσε να παρατηρήσει ότι έπαιζε χαρτιά που είχε ετοιμάσει στη διάρκεια της μακράς σιωπής του.
Μέσα σε λίγες ώρες, φιλορωσικές δυνάμεις εξουδετέρωσαν τις δυνάμεις υπέρ του Κίεβου στη Κριμαία, ενώ οργανωνόταν μια επανάσταση στη Συμφερόπολη για να φέρει στην εξουσία μια φιλορωσική ομάδα. Η νέα κυβέρνηση ζητήσε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την αυτοδιάθεση το οποίο κατέγραψε ένα τεράστιο φιλορωσικό κύμα, συμπεριλαμβανομένου του ταταρικού πληθυσμού.
Στη συνέχεια, οι επίσημες ρωσικές δυνάμεις αιχμαλώτισαν τους στρατιώτες υπέρ του Κιέβου με τον εξοπλισμό τους.
Όλα αυτά χωρίς να ρίξουν ούτε έναν πυροβολισμό, με την εξαίρεση ενός Ουκρανού ελευθέρου σκοπευτή προ-ΝΑΤΟ που συνελήφθη στη Συμφερόπολη έχοντας σκοτώσει ένα άτομο από τη κάθε πλευρά.
Πριν από είκοσι χρόνια, οι ίδιοι Κριμαίοι θα είχαν σίγουρα ψηφίσει κατά της Ρωσίας.
Αλλά σήμερα, η ελευθερία τους εξασφαλίζεται καλύτερα από τη Μόσχα σε σχέση με το Κίεβο, όπου το ένα τρίτο της κυβέρνησης δόθηκε στους Ναζί και τα άλλα δύο τρίτα στους αντιπροσώπους των ολιγαρκών.
Επιπλέον, η πτωχυμένη οικονομία τους αμέσως καλύφθηκε από την Τράπεζα της Ρωσίας, ενώ, παρά το ΔΝΤ και τα δάνεια από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, το Κίεβο έχει καταδικαστεί σε μια μακρά περίοδο λιτότητας και φτώχειας.
Δεν ήταν απαραίτητο να μίλαγες ρωσικά για να κάνεις αυτή την επιλογή και, παρά την δυτική προπαγάνδα, οι Τάταροι το έκαναν όπως οι Ρωσόφωνοι.
Ήταν και η επιλογή του 88% των Ουκρανών στρατιωτικών που στάθμευσαν στη Κριμαία, που επανασυνδέθηκαν με τη Μόσχα με την επιθυμία τους να φέρουν τις οικογένειες τους και να ζητήσουν τη ρωσική υπηκοότητα.
Ήταν και η επιλογή του 82% των Ουκρανών ναυτικών που βρισκόνταν στη θάλασσα, πανευτυχείς να γίνουν Ρώσοι, που επανασυνδέθηκαν με τη Μόσχα με τα πλοία τους χωρίς καμία πίεση.
Η ελευθερία και η ευημερία που ήταν τα κατεξοχήν επιχειρήματα πώλησης της Δύσης για σχεδόν 70 χρόνια, άλλαξαν πλευρά.
Δεν πρόκειται εδώ να ισχυριστούμε ότι η Ρωσία είναι τέλεια, αλλά να παρατηρήσουμε ότι για τους Κριμαίους και στη πραγματικότητα για τους περισσότερους Ευρωπαίους, είναι σήμερα πιο ελκυστική από το δυτικό στρατόπεδο.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον η ανεξαρτησία της Κριμαίας και η ένταξή της στη Ρωσική Ομοσπονδία σηματοδοτούν την επιστροφή του εκκρεμούς.
Για πρώτη φορά, ένας πρώην σοβιετικός λαός αποφάσισε ελεύθερα να αναγνωρίσει την εξουσία της Μόσχας.
Αυτό που φοβούνται οι Δυτικοί είναι ότι αυτό το γεγονός μπορεί να έχει συνέπειες συγκρίσιμες με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, αλλά προς την άλλη κατεύθυνση.
Γιατί να μη δούμε ορισμένα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ -όπως η Ελλάδα- ή απλά της Ευρωπαϊκής Ένωσης -όπως η Κύπρος- να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο;
Το δυτικό στρατόπεδο θα διαλυόταν και στη συνέχεια θα βυθιζόταν σε μια πολύ βαθιά ύφεση –όπως η Ρωσία του Γιέλτσιν.
Εξάλλου, αναπόφευκτα θα θετόταν το ζήτημα της επιβίωσης των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η διάλυση της ΕΣΣΔ έπρεπε να προκαλέσει και αυτή του εχθρού και όμως συνεταίρου της, επειδή αυτές οι δύο υπερδυνάμεις υπήρχαν μόνο η μια ενώπιον της άλλης.
Αλλά αυτό δεν συνέβη.
Η Ουάσιγκτον έχοντας ξεφορτοθεί την ΕΣΣΔ, ξεκίνησε να κατακτήσει τον κόσμο, παγκοσμιοποίησε την οικονομία και εγκατάστησε μια νέα τάξη πραγμάτων.
Χρειάστηκαν δύο χρόνια και ένα μήνα για να διαλυθεί η Σοβιετική Ένωση μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.
Θα δούμε σύντομα την διάλυση των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε διάφορες οντότητες, όπως το διδάσκει ο Igor Panarin στη Διπλωματική Ακαδημία της Μόσχας;
Η κατάρρευση θα είναι ακόμη πιο γρήγορη από τη στιγμή που η Ουάσιγκτον να μειώσει τις επιδοτήσεις στους συμμάχους της και οι Βρυξέλλες τα Διαρθρωτικά Ταμεία τις.
Κανείς δεν πρέπει να φοβάται την ελκυστικότητα της Ρωσίας, διότι είναι μια αυτοκρατορική δύναμη, αλλά όχι ιμπεριαλιστική.
Αν και η Μόσχα τείνει να επιπλήττει τις μικρές χώρες που προστατεύει, δεν προτίθεται να επεκτείνει την ηγεμονία της με τη βία.
Η στρατιωτική στρατηγική της είναι αυτή της «άρνησης πρόσβασης» στο έδαφός της.
Τα στρατεύματά της είναι τα πρώτα στον κόσμο από την άποψη της αντιαεροπορικής και αντι-πλοίων άμυνας της.
Μπορούν να καταστρέψουν στόλους βομβαρδιστικών και αεροπλανοφόρων.
Αλλά δεν είναι εξοπλισμένα για να κατακτήσουν τον κόσμο, ούτε αναπτύχτηκαν σε αμέτρητες εξωτερικές βάσεις.
Είναι ιδιαίτερα περίεργο να ακούσουμε τους Δυτικούς να καταγγείλουν την ένταξη της Κριμαίας στη Ρωσία ως αντίθετη προς το διεθνές δίκαιο και το Σύνταγμα της Ουκρανίας.
Μήπως δεν είναι οι ίδιοι που διαμέλισαν την Σοβιετική Ένωση και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας;
Μήπως δεν είναι αυτοί που έσπασαν την συνταγματική τάξη στο Κίεβο;
Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Frank-Walter Steinmeier, αποδοκιμάζει την υποτιθέμενη θέληση της Ρωσίας θα «κόψει την Ευρώπη στα δύο».
Αλλά η Ρωσία ξεφορτώθηκε της Σοβιετικής γραφειοκρατικής δικτατορίας και δεν προτίθεται να αποκαταστήσει το Σιδηρούν Παραπέτασμα.
Είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες που θέλουν να κόψουν την Ευρώπη στα δύο για να αποφευχθεί η αιμορραγία προς τα ανατολικά.
Η νέα γραφειοκρατική δικτατορία δεν βρίσκεται στη Μόσχα, αλλά στις Βρυξέλλες, και ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ήδη, η Ουάσιγκτον προσπαθεί να ορίσει τους συμμάχους της στο στρατόπεδό της, και αναπτύσσει την κάλυψη των πυραύλων της στην Πολωνία, τη Ρουμανία και το Αζερμπαϊτζάν.
Δεν κρύβει πλέον ότι η «ασπίδα» της ποτέ δεν είχε στόχο να αντιμετωπίσει τους ιρανικούς πυραύλους, αλλά ότι έχει σχεδιαστεί για να επιτεθεί στη Ρωσία.
Προσπαθεί επίσης να ωθήσει τους Ευρωπαίους συμμάχους της να λάβουν οικονομικές κυρώσεις που θα παραλύσουν την ήπειρο και θα ωθήσουν σε φυγή κεφαλαίων προς ... τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το μέγεθος αυτών των προσαρμογών είναι τέτοιο έτσι ώστε το Πεντάγωνο εξετάζει το ενδεχόμενο διακοπής της «Άπω Ανατολικής άρθρωσης» (Pivot of Extreme Orient), ήτοι η μετακίνηση των στρατευμάτων του από την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή για να τοποθετηθούν για έναν πόλεμο κατά της Κίνας.
Εν πάση περιπτώσει, οποιαδήποτε αλλαγή στη μακροπρόθεσμη στρατηγική της Ουάσιγκτον θα διαταράξει ακόμη περισσότερο τα στρατεύματά της στο βραχυπρόθεσμο και μεσοπρόθεσμο ορίζοντα.
Η Μόσχα δεν ζήταγε τόσα πολλά, και παρατηρεί με ευχαρίστηση τις αντιδράσεις των πληθυσμών της Ανατολικής Ουκρανίας και, γιατί όχι, της Υπερδνειστερίας.
Thierry Meyssan
Πηγή: Réseau Voltaire
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Θρεπτικότατος ο βακαλάος!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ Η Mercedes (ΡΗΟΤΟ)
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
