ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Mίρκα Παπακωνσταντίνου: «O Mιχάλης Χατζηγιάννης ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα»

Χειμαρρώδης, ταπεραμεντόζα, πληθωρική προσωπικότητα. Η Μίρκα Παπακωνσταντίνου είναι η χαρά της ζωής! Με γέλιο γάργαρο και δυνατό. Σε μια συζήτηση μόνο με αλήθειες! Τώρα που βρίσκεται Θεσσαλονίκη με το μιούζικαλ "Αnnie" μίλησε στο Thesout, για μια πορεία συνυφασμένη με την επιτυχία. Ακολουθεί απολαυστική κουβέντα Συνέντευξη στο Γιώργο Παπανικολάου

- Άκρως δημιουργική η τελευταία τριετία στο θέατρο, με εντελώς διαφορετικές παραστάσεις, για εσάς. Κάνατε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με επιθεώρηση και ήρθε μετά το "Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ" με το Δάνη Κατρανίδη...

Ήταν όλα καταπληκτικά "ταξίδια". Με το Δάνη, που έχουμε και προσωπική-ουσιαστική σχέση, ήταν υπέροχη σκηνική συνεύρεση! Και το εννοώ το "συνεύρεση". Διότι είναι σχεδόν ερωτική η σκηνική σχέση, σε τέτοιους ρόλους. Ήταν καταπληκτικό για δύο χρόνια. Και εγώ είχα φέτος μια τρέλα, ετοιμάζοντας και το "Annie"!

- Aκριβώς! Τώρα "Μις Χάνιγκαν" στο "Annie", για λίγες παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης! Eίναι ωραίο να είναι τόσο διαφορετικά τα πράγματα που καταπιάνεσαι, στο ελληνικό θέατρο;

Εμένα μου αρέσει και το κάνω χρόνια αυτό! Οι Θεσσαλονικείς το ξέρουν, όχι μόνο οι Αθηναίοι. Φροντίζω πάντα να έρχομαι όποτε μπορώ με παραστάσεις. Προσπαθώ να "βουτάω" σε τελείως διαφορετικά πράγματα! Έκανα πλάκα στο Δάνη Κατρανίδη, όταν στο έργο που κάναμε, ο συγγραφέας του, ο Άλμπι-όπως πάντα ζητάει να του στείλουν φωτογραφίες των πρωταγωνιστών που θα ενσαρκώσουν τους ήρωες του- γυρνάω και του λέω "θες να του στείλεις τη φωτογραφία μου ως "Λέλος Βενιζέλος"; (γέλια) "Λέλος Βενιζέλος" είναι το νούμερο που έκανα στη τελευταία επιθεώρηση. (γέλια) Και μου λέει ο Δάνης (Κατρανίδης) "είσαι καλά;"! Μα γιατί, του λέω, θα χαρεί! (γέλια)

- Αυτό δεν χαρακτηρίζει τον Έλληνα ηθοποιό στο θέατρο; Να κάνει διαφορετικά πράγματα;

Όχι! Δεν είναι απαραίτητο αυτό! Εμένα, η δική μου τρέλα είναι να "βουτάω" από το ένα στο άλλο. Και δεν ξέρω αν το πετυχαίνω πάντα. Δεν το λέω από μετριόφρονα στάση και θέση, μιλάω ουσιαστικά. Μου αρέσει να "βουτάω" σε διαφορετικά πράγματα, έως και με ερεθίζει μπορώ να σας πω. Με γεμίζει τρομερά! Φρόντιζα πάντα, όταν ήμουν και στη τηλεόραση και στο θέατρο παράλληλα, τα δύο πράγματα να είναι τελείως διαφορετικά μεταξύ τους! Όταν για παράδειγμα, ήμουν στη "Σιωπή" μια υπέροχη παράσταση, την ίδια εποχή έκανα "Τα Χρυσά Κορίτσια" στη μικρή οθόνη.

- Αυτό το διαφορετικό δεν σας φοβίζει, όταν ξεκινάτε στις πρόβες, με την έννοια το κοινό θα ακολουθήσει αυτή τη πορεία σε διαφορετικά έως ακραία πράγματα;

Είναι ηδονικό και ταυτόχρονα με φοβίζει τρομερά! Γιατί, δεν είναι απαραίτητο ότι θα πετύχεις πάντα.

- Και τώρα "Μις Χάνιγκαν" στο μιούζικαλ "Annie"! Άλλη "βουτιά" και αυτή!

Η "Μις Χάνιγκαν" είναι έως και σκίτσο κακιάς. Είναι η κακιά κυρία στο ορφανοτροφείο που βασανίζει τα παιδάκια. Τι άλλο πιο κακό, πια;! Τα παιδιά της παράστασης δεν είναι το συν της παράστασης, είναι η παράσταση! Μιλάμε για καταπληκτικά παιδιά που έχουν εκτοξεύσει την επιτυχία αυτoύ του έργου! Μαζί με τον Αργύρη Αγγέλου, τη Κατερίνα Παπουτσάκη, την Ιωάννα Πηλιχού και βεβαίως τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, συνθέτουμε το θίασο των μεγαλύτερων! Η "Μις Χάνιγκαν" που παίζω είναι η κακιά του παραμυθιού, που όμως και αυτή είναι διακωμωδημένη, γιατί την βασανίζουν τα παιδιά! Έχει και αυτή μια μοναξιά. Μπορεί να μη φαίνεται σε πρώτο επίπεδο, αλλά είναι μέσα στο μυαλό μου. Διότι πρέπει να της βρω μια δικαιολογία!

- Πρέπει την ηρωίδα σου, να την αγαπήσεις, κάθε φορά;

Όχι. Να την κατανοήσεις, πρέπει. Δεν μπορεί να αγαπάς τη "Μήδεια" με αυτή την έννοια. Πρέπει να την κατανοήσεις, γιατί έφτασε σε αυτή τη πράξη. Να μπεις στη ψυχολογία της. Με τον ίδιο τρόπο, προσέγγισα και την "Χάνιγκαν".

- Πως είναι αυτή η συνεργασία με το Μιχάλη Χατζηγιάννη; Ανήκετε σε αυτούς που δεν έχουν πρόβλημα, να ανεβούν πάνω στη θεατρική σκηνή, τραγουδιστές-πόσο μάλλον, όταν μιλάμε για musical!

Για μένα ήταν πιο δύσκολο! (γέλια) Ο Αργύρης Αγγέλου είναι καταπληκτικός, χορεύει-τραγουδάει! Όπως επίσης και η Κατερίνα Παπουτσάκη και η Ιωάννα Πηλιχού. Εγώ πηγαίνω "δίπλα" και λίγο "πιο κάτω". Σε ότι αφορά το Μιχάλη Χατζηγιάννη, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα. Με το που βγήκε 19 χρόνων στη Κύπρο, έκανε αμέσως επιτυχία, είναι και δημιουργός των τραγουδιών του, ήρθε με απίστευτα ουσιαστικό σεβασμό στο ότι είναι ένας άλλος χώρος ο θεατρικός. Μας άκουγε απίστευτα! Και ο Μιχάλης έχει υπέροχο χιούμορ και αυτοσαρκασμό, που δεν φαίνεται απέξω. Σε εμάς που είμαστε μέσα, το ξέρουμε και περνάμε καταπληκτικά. Εγώ χαίρομαι τους ανθρώπους που δεν είναι "στημένοι". Περνάμε καλά και πάω με χαρά στη παράσταση κάθε μέρα.

- Αυτή η χαρά σε συνεργασίες είναι πάντα τόσο δυνατή;

Μπορεί να αγαπάς τους συνεργάτες σου, μα να έχουν δημιουργηθεί μικρές-μικρές "σκοτεινές" στιγμές και να μην έχεις την ίδια χαρά όταν πηγαίνεις στο θέατρο. Συμβαίνει και αυτό. Διότι ζούμε μια καθημερινότητα! Με κούραση...Θα έρθουμε τώρα Θεσσαλονίκη, στο Μέγαρο Μουσικής, σε ένα καινούργιο χώρο, και πάλι πρόβες, αλλά την ώρα της παράστασης, και χάριν της ενέργειας των παιδιών, είναι καταπληκτικό! Μπορεί να φωνάζουν σα παιδιά, και να είναι και κουραστικό κάποια στιγμή, μα δεν παύει να είναι πάρα πολύ ωραίο! 

- Είναι και ωραία αίσθηση, στο "Annie" του οικογενειακού θεάτρου!

Έτσι! Δεν είναι παιδικό θέατρο. Είναι μια άρτια παράσταση, τεράστια παραγωγή. Όταν άκουσα ότι θα έρθουμε Θεσσαλονίκη αναρωτήθηκα πώς θα γίνει ολόκληρη αυτή η μεταφορά;! Είναι πολυπληθής θίασος με ζωντανή ορχήστρα. Αλλά αυτό πιστώνεται σε εμάς, από την αθρόα προσέλευση. Μάθαμε ότι έχει εξαιρετική προπώληση. Και μπορώ να το λέω εγώ, που είμαι σε μια παράσταση που είναι πρωταγωνιστές τα παιδιά, και καλά κάνουν και είναι! Και δικαίως το πιστώνονται και αυτοί και εμείς!

- Το ελληνικό θέατρο, γενικά μιλώντας, δεν λειτουργεί με μια "θολή" λογική τα τελευταία χρόνια;

Γίνονται πάρα πολλές παραστάσεις. Αυτό είναι καλό. Οι νέοι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να εκφραστούν και καλά κάνουν!

- Σε ότι αφορά το λεγόμενο εμπορικό θέατρο, οι "τηλεοπτικοί ηθοποιοί" μπήκαν πιο έντονα στα θεατρικά πράγματα, σε καιρό κρίσης, και έχει δημιουργηθεί ένας αχταρμάς... συμφωνείτε;

Νομίζω, πριν λίγα χρόνια γινόταν περισσότερο αυτό. Ακριβώς επειδή η τηλεόραση ήταν έντονη. Εντωμεταξύ, αυτός ο διαχωρισμός δεν είναι σωστός. Όλοι οι ηθοποιοί που έχουν τύχει να παίξουν στη τηλεόραση, τα τελευταία χρόνια, είχαν περάσει από το θέατρο. Είναι θέμα εποχής. Στη δική μου εποχή, πολύ-πολύ παλιά (γέλια), όταν ξεκινήσαμε ήταν ο κινηματογράφος που τέλειωνε και η τηλεόραση που άρχιζε. Αυτό δεν απαγορεύει σε κάποιον, να ξεκινήσει και το θέατρο. Αν κάποιος κάνει τηλεοπτική επιτυχία, δεν είναι κατακριτέος!

- Τα τελευταία χρόνια ήταν δύσκολα τα πράγματα στη τηλεοπτική μυθοπλασία;

Ήταν πολύ δύσκολα και εξακολουθούν. Γίνονται κάποια πολύ καλά πράγματα τώρα στη τηλεόραση-έχουμε δει τα δείγματα τηλεοπτικών σειρών και είναι παρήγορα. Αλλά ελπίζω να πληρωθούνε. Κανένας δεν απαγορεύει σε κανέναν να δοκιμάζεται στο θέατρο. Το θέατρο είναι ιερό, για μένα. Αλλά δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να δοκιμάζεται κάτι.

- Το κοινό ακολουθεί, με σωστό κριτήριο, αυτή την υπερπροσφορά παραστάσεων; Αυτό που αξίζει το τιμάει ή πάει με το ρεύμα της μόδας;

Υποκειμενικό είναι...ναι, χωράει πολύ νερό. Μπορεί να είναι παραστάσεις με πολύ κόσμο, που δεν είναι τόσο ας πούμε καλές.. Σημασία έχει να προσπαθούμε για ένα καλό αποτέλεσμα. Δε μπορώ να το διαχωρίσω αυτό. Ο κόσμος ξέρει. Ο κόσμος είναι το αντικείμενο του πόθου, και δεν μιλάμε για την ύλη μόνο, για το χρήμα...αλλά είναι πολύ ωραίο να παίζεις σε ένα γεμάτο θέατρο.

- Σας έχει τύχει να παίξετε σε παραστάσεις που δεν είχαν μεγάλη απήχηση στο κόσμο;

Μου έχει τύχει να παίξω σε καλή παράσταση που δεν είχε μεγάλη ανταπόκριση κοινού.

- Θα ξανακάνετε θεατρικές παραστάσεις ως θιασάρχης;

Ναι! Το έκανα πάνω από 25 χρόνια και θα το ξανακάνω. Αλλά, όχι να έχω την οικονομική ευθύνη-που είναι μεγάλο πράγμα! Διότι, ας πούμε ο Δάνης Κατρανίδης έχει πάρει ένα θέατρο, το ΠΟΛΗ θέατρο και παλεύει, είναι προς τιμήν του όλο αυτό! Είναι μεγάλη πάλη. Εγώ δεν αντέχω να το κάνω! Οι άνθρωποι που το μπορούν είναι προς τιμήν τους.

- Αγαπημένη σας στιγμή, λιγάκι παραπάνω στο θέατρο;

Είναι πολλές. Είπατε "στιγμή" και καλά κάνατε και το ορίσατε έτσι. Μετά από χρόνια είναι στιγμές, κοιτώντας πίσω. Δεν είναι ο ρόλος, ούτε καν η παράσταση. Η "Σιωπή", η "Σίρλει Βαλεντάιν", η "Ισμήνη", η "Βιρτζίνια Γουλφ"...είναι στιγμές. Όταν απομακρύνεσαι από ένα ρόλο, μπορείς να μιλάς για φωτεινές στιγμές, που νιώθεις ότι μια χρυσή κλωστή συνδέει εσένα με τους θεατές και τους θεατές με σένα. Και δεν συμφωνώ με το "ήταν όλα τους παιδιά μου". Μου έχει τύχει να παίξω σε πράγματα και να έχω αποτύχει. Μου έχει συμβεί! Ο κόσμος δεν τα θυμάται (καλύτερα!), τα θυμάμαι εγώ όμως! (γέλια) Μέσα σε τόσα χρόνια, είναι λογικό! Και επιτυχίες και αποτυχίες θα συμβούν. Και δεν μιλάω τόσο, για τη προσέλευση κόσμου. Αναφέρομαι στη πάλη του ηθοποιού με το ρόλο! Πολύ συγκεκριμένα! Εμένα αυτό με αφορά πολύ!

- Θες όμως και να παίζεις σε γεμάτη πλατεία θεάτρου!

Βεβαίως! Μου έχει συμβεί στη "Σιωπή", όταν ξεκίνησε τους τρεις πρώτους μήνες να μην έχει πολύ κόσμο. Και μετά, πήγε για δύο χρόνια, ως μια εξαιρετική παράσταση! Μπορεί να είναι καλό και να μην ανέβει ποτέ σε προσέλευση!

- Στις αποτυχίες, καταλάβατε το λόγο, που δεν λειτούργησε μετά;

Όχι, ποτέ! Υπάρχουν χιλιάδες εξηγήσεις, μα δεν το ξέρεις ποτέ! Υπάρχει μία ρήση που λέει "το θέατρο δεν το ξέρεις ποτέ".

- Είστε και δασκάλα στον "Ιασμο" σε νέους ηθοποιούς στη δραματική σχολή.... τι κάνει το ταλαντούχο παιδί, καλό ηθοποιό;

Για μένα είναι πολύ δημιουργική η σχέση με τους μαθητές μου. Εγώ μαθαίνω πιο πολλά, από τα νέα παιδιά. Τα βλέπεις πιο καθαρά! Όταν ξεκινά ένα παιδί, δεν το ξέρεις, γιατί πλάθεται εκείνη την ώρα! Μπορεί κάποιο, όπως και στη ζωή, να είναι πιο "κρατημένο". Αυτή η δουλειά απαιτεί την έκθεση. Να είσαι γυμνός ψυχικά για να ντύνεσαι τις μικρές-μικρές λέξεις και συναισθήματα του ρόλου. Ήμουν τέτοιο παιδί. Ήμουν κρατημένο, εσωστρεφές παιδί, καταλαβαίνω ότι κάθε παιδί έχει το δικό του τρόπο. Εκτός από κάποια πράγματα που είναι οφθαλμοφανή-μα δεν μπορείς να το πεις αμέσως αυτό. Για μένα η απάντηση είναι η τρέλα, η αγάπη, το πάθος. Αλλά ο δρόμος είναι μεγάλος και ανακαλύπτεις μονίμως νέα πράγματα. Και ΄γω δεν τα ήξερα, όταν ήμουν 19 χρονών...Τσαλαβουτούσα και έβρισκα!

- Μετά από τόσα χρόνια στο θέατρο, έχετε τρακ;

Έχω φοβερό τρακ, όσα χρόνια και αν έχουν περάσει. Κάθε φορά που πάω από τον ένα ρόλο στον άλλο, έχω φοβερή αγωνία. Εγώ βάζω το πήχη ψηλά και δεν ικανοποιούμαι καθόλου! Τα παιδιά γελάνε και μου λένε, είναι δυνατόν;!

- Υπάρχει κάτι που δεν έχετε κάνει στο θέατρο και θα θέλατε να πραγματωθεί;

Δεν έχω θέματα με ρόλους. Εγώ πάντα πόνταρα στις συνεργασίες. Στους ανθρώπους. Με μια καλή συνεργασία, είμαι πανευτυχής. Σημασία για μένα έχει η συνεργασία. Όποιος πιστεύει ότι είναι μόνος στη σκηνή, και θα βγει και λέει "είμαι καταπληκτικός πάνω στη σκηνή, εγώ μόνο" πλανάται οικτρά! Υπάρχουν πολλές μονάδες σε συνεργασία. Αλλιώς, δεν γίνεται! Όταν είσαι εσύ καλός, ο άλλος θα θέλει να γίνει καλύτερος μαζί σου!

- Σας αρέσει να απομονώνεστε, να ξεφεύγετε από το θέατρο, και να απολαμβάνετε την απόλυτη ησυχία σε διάφορα μέρη;

Δεν το θεωρώ απομόνωση. Μου αρέσει να δραπετεύω σε μέρη. Όχι για πάντα! Όταν είναι η επιλογή είναι καλό. Η μοναξιά με επιλογή, δεν είναι κακή. Αρκεί να μη στο επιβάλλει κάποιος ή οι συνθήκες. Μια χαρά είναι. Για λίγο θα μου άρεσε. Το "για πάντα" είναι μεγάλη κουβέντα. Εγώ λέω μια ρήση, την εύχομαι και σε εσάς..... "εύχομαι για όλους να ξυπνάνε το πρωί, να βλέπουν τον ήλιο, και να μπορούν να κλαίνε και να γελάνε δυνατά". Άνθρωπος που κλαίει και γελάει δυνατά, σημαίνει ότι ζει, ότι υπάρχει, ότι νιώθει και ότι προχωρά...
thesout.gr