2014-03-25 19:31:09
Κατά τη δεκαετία που ακολούθησε τη διάλυση του τελευταίου Μακεδονικού στρατιωτικού σχηματισμού της Νεάπολης, οι βετεράνοι Χιμαριώτες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην Ελληνική Επανάσταση. Μεταξύ αυτών που έγιναν αξιωματικοί των ελληνικών επαναστατικών δυνάμεων, ο πλέον διακεκριμένος ήταν ο στρατηγός Σπυρομήλιος.
Στη διάρκεια της 50αετούς σταδιοδρομίας του, υπηρέτησε στα Τάγματα Ελαφρού Πεζικού του ελληνικού κράτους, ως διοικητής της Σχολής Ευελπίδων, και στην πολιτική, πρώτα ως υπουργός Πολέμου και στη συνέχεια ως αντιπρόεδρος και πρόεδρος του κοινοβουλίου.
Εκτός από αυτούς και άλλους οπλαρχηγούς, πολλοί Χιμαριώτες έσπευσαν να πολεμήσουν στην επαναστατημένη Ελλάδα μέσω ελληνικών επιτροπών στα Ιόνια Νησιά. Υπηρέτησαν τόσο σε ηπειρωτικά σώματα, όσο και σε μονάδες που αποτελούντο αποκλειστικά από Χιμαριώτες. Μία μονάδα 250 Χιμαριωτών υπό τα αδέλφια Μήλιου συμμετείχε στη διάσημη πολιορκία και έξοδο του Μεσολογγίου
. Από τη μονάδα αυτή επιβίωσαν δέκα άνδρες. Ένα άλλο τμήμα από Χιμαριώτες συμμετείχε στις τελευταίες εκστρατείες στη δυτική Στερεά Ελλάδα κατά τα έτη 1828 και 1829. Πέρα από αυτή τη συμβολή των Χιμαριωτών, το Reggimento Real Macedone και οι επίγονοί του είχαν σαφή αντίκτυπο στην ανάπτυξη του ελληνικού κινήματος για εθνική ανεξαρτησία και με άλλους σημαντικούς τρόπους.
Στα τέλη του 18ου αιώνα το Reggimento Real Macedone άρχισε να αντικαθίσταται και να επισκιάζεται από νέους σχηματισμούς τους οποίους δημιουργούσαν και οργάνωναν οι κύριες ευρωπαϊκές δυνάμεις που εμπλεκόταν στη Μεσόγειο. Σε κάποιες από αυτές τις ρωσικές, γαλλικές και βρετανικές μονάδες, αντιγράφηκαν οι παραδοσιακές πηγές στρατολόγησης του ναπολιτάνικου συντάγματος, ενώ η οργάνωσή του χρησιμοποιήθηκε ως υπόδειγμα. Αυτοί οι ύστεροι σχηματισμοί προσέφεραν πολλές από τις δυνάμεις που έλαβαν μέρος στην Ελληνική Επανάσταση.
Είναι επίσης προφανές ότι η δημιουργία της ρωσικής Legion legkikh strelkov (Λεγεώνα Ελαφρών Κυνηγών) επηρεάσθηκε από το Regglmento Real Macedone, αφού οι πρώτοι άνδρες που προσφέρθηκαν να υπηρετήσουν υπό τους Ρώσους στα νησιά του Ιονίου ήταν επίσης Χιμαριώτες, που αναζητούσαν συνθήκες υπηρεσίας παρόμοιες με εκείνες που είχαν βιώσει στην υπηρεσία των Ναπολιτάνων. Παρομοίως και οι Γάλλοι, έναν χρόνο πριν σχηματίσουν το Regiment Albanaise, εξέταζαν τη δυνατότητα δημιουργίας ενός νέου Regglmento Real Macedone για το, υπό γαλλική κηδεμονία, Βασίλειο της Νεάπολης, το οποίο κυβερνούσε ο Ιωσήφ Μυρά. Αναμφίβολα και ο Ρίτσαρντ Τσωρτς είχε συναντήσει Μακεδονικές μονάδες και τους άνδρες τους στην Ιταλία, πριν οργανώσει το Ελληνικό Ελαφρύ Πεζικό στα Επτάνησα.
Μετά την ήττα του Ναπολέοντα και την παράδοση των Επτανήσων στους Άγγλους, τα συντάγματα Ελληνικού Ελαφρού Πεζικού του δούκα της Υόρκης διαλύθηκαν το 1817. Μερικοί από τους πολεμιστές που αποστρατεύθηκαν κατόρθωσαν να βρουν νέα απασχόληση στο Battaglione dei Cacclatori Macedone υπό τον παλαιό τους διοικητή, Ρίτσαρντ Τσωρτς, και υπάρχουν αποδείξεις ότι ο τελευταίος στρατολόγησε μερικούς από τους πλέον έμπιστους αξιωματικούς του. Άλλοι βετεράνοι των στρατιωτικών μονάδων των Επτανήσων μετέβησαν στη Ρωσία και αναζήτησαν τρόπους υπηρεσίας υπό τον τσάρο, αλλά δεν έγιναν δεκτοί. Ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Ιωάννης Καποδίστριας, που γνώριζε καλά αυτούς τους άνδρες από την υπηρεσία του στην Επτάνησο Πολιτεία, φοβήθηκε ότι, ως άνεργοι, θα εξωθούντο στην αγκαλιά της μυστικής ελληνικής επαναστατικής οργάνωσης, της Φιλικής Εταιρείας. Προσπάθησε, με επιστολές του στον πρεσβευτή της Νεάπολης στην Αγία Πετρούπολη, να πείσει τον βασιλιά της Νεάπολης να επανενεργοποιήσει το Regglmento Real Macedone, με πυρήνα αυτούς τους παλαίμαχους της Επτανήσου Πολιτείας. Οι προσπάθειές του δεν επέφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα και οι βαλκανικές δυνάμεις των Ναπολιτάνων περιορίσθηκαν στο ένα τάγμα του Ρίτσαρντ Τσωρτς.
Οι αξιωματικοί που μετοίκησαν στη Ρωσία (ο Αναγνώστης Παπαγεωργίου, ο Ηλίας Χρυσοσπάθης, ο Χριστόφορος Περραιβός και άλλοι) εντάχθηκαν στη Φιλική Εταιρεία και έγιναν από τα πλέον δραστήρια μέλη της, προσελκύοντας ως μέλη και τους παλαιότερους συντρόφους τους στα Επτάνησα. Η ηγεσία της Φιλικής Εταιρείας είχε εντάξει και τις δυνάμεις του Βασιλείου της Νεάπολης στα σχέδιά της για τον Ελληνικό Αγώνα. Σχεδίαζε μάλιστα ένα μέλος της που διέμενε στην Ιταλία, ο Χριστόφορος Πρινιάρης, να είναι εκείνος που θα φρόντιζε για τη στρατολόγηση των "μακεδονικών" μονάδων και για τη μεταφορά τους στη Λακωνία. Αν και το συγκεκριμένο σχέδιο ουδέποτε πραγματοποιήθηκε, ένας αριθμός βετεράνων του τελευταίου Battaglione dei Cacciatori Macedoni, συμπεριλαμβανομένων Σουλιωτών και άλλων, αναμίχθηκε στην εξέγερση του Αλή Πασά 10 1820-21. Αργότερα έκαναν αισθητή την παρουσία τους στις εκστρατείες των επαναστατημένων Ελλήνων στην κεντρική Ελλάδα.
Εκτός από αυτούς τους Χιμαρριώτες και άλλους πρώην στρατιώτες στην υπηρεσία της Νεάπολης που έλαβαν μέρος στην Ελληνική Επανάσταση, τα μέλη των επτανησιακών μονάδων που ανταγωνίζονταν το Reggimento Real Macedone στα τελευταία χρόνια της ύπαρξής του, αποτέλεσαν ένα σημαντικό μέρος των δυνάμεων της ανεξάρτητης Ελλάδας.
himara.gr
Στη διάρκεια της 50αετούς σταδιοδρομίας του, υπηρέτησε στα Τάγματα Ελαφρού Πεζικού του ελληνικού κράτους, ως διοικητής της Σχολής Ευελπίδων, και στην πολιτική, πρώτα ως υπουργός Πολέμου και στη συνέχεια ως αντιπρόεδρος και πρόεδρος του κοινοβουλίου.
Εκτός από αυτούς και άλλους οπλαρχηγούς, πολλοί Χιμαριώτες έσπευσαν να πολεμήσουν στην επαναστατημένη Ελλάδα μέσω ελληνικών επιτροπών στα Ιόνια Νησιά. Υπηρέτησαν τόσο σε ηπειρωτικά σώματα, όσο και σε μονάδες που αποτελούντο αποκλειστικά από Χιμαριώτες. Μία μονάδα 250 Χιμαριωτών υπό τα αδέλφια Μήλιου συμμετείχε στη διάσημη πολιορκία και έξοδο του Μεσολογγίου
Στα τέλη του 18ου αιώνα το Reggimento Real Macedone άρχισε να αντικαθίσταται και να επισκιάζεται από νέους σχηματισμούς τους οποίους δημιουργούσαν και οργάνωναν οι κύριες ευρωπαϊκές δυνάμεις που εμπλεκόταν στη Μεσόγειο. Σε κάποιες από αυτές τις ρωσικές, γαλλικές και βρετανικές μονάδες, αντιγράφηκαν οι παραδοσιακές πηγές στρατολόγησης του ναπολιτάνικου συντάγματος, ενώ η οργάνωσή του χρησιμοποιήθηκε ως υπόδειγμα. Αυτοί οι ύστεροι σχηματισμοί προσέφεραν πολλές από τις δυνάμεις που έλαβαν μέρος στην Ελληνική Επανάσταση.
Είναι επίσης προφανές ότι η δημιουργία της ρωσικής Legion legkikh strelkov (Λεγεώνα Ελαφρών Κυνηγών) επηρεάσθηκε από το Regglmento Real Macedone, αφού οι πρώτοι άνδρες που προσφέρθηκαν να υπηρετήσουν υπό τους Ρώσους στα νησιά του Ιονίου ήταν επίσης Χιμαριώτες, που αναζητούσαν συνθήκες υπηρεσίας παρόμοιες με εκείνες που είχαν βιώσει στην υπηρεσία των Ναπολιτάνων. Παρομοίως και οι Γάλλοι, έναν χρόνο πριν σχηματίσουν το Regiment Albanaise, εξέταζαν τη δυνατότητα δημιουργίας ενός νέου Regglmento Real Macedone για το, υπό γαλλική κηδεμονία, Βασίλειο της Νεάπολης, το οποίο κυβερνούσε ο Ιωσήφ Μυρά. Αναμφίβολα και ο Ρίτσαρντ Τσωρτς είχε συναντήσει Μακεδονικές μονάδες και τους άνδρες τους στην Ιταλία, πριν οργανώσει το Ελληνικό Ελαφρύ Πεζικό στα Επτάνησα.
Μετά την ήττα του Ναπολέοντα και την παράδοση των Επτανήσων στους Άγγλους, τα συντάγματα Ελληνικού Ελαφρού Πεζικού του δούκα της Υόρκης διαλύθηκαν το 1817. Μερικοί από τους πολεμιστές που αποστρατεύθηκαν κατόρθωσαν να βρουν νέα απασχόληση στο Battaglione dei Cacclatori Macedone υπό τον παλαιό τους διοικητή, Ρίτσαρντ Τσωρτς, και υπάρχουν αποδείξεις ότι ο τελευταίος στρατολόγησε μερικούς από τους πλέον έμπιστους αξιωματικούς του. Άλλοι βετεράνοι των στρατιωτικών μονάδων των Επτανήσων μετέβησαν στη Ρωσία και αναζήτησαν τρόπους υπηρεσίας υπό τον τσάρο, αλλά δεν έγιναν δεκτοί. Ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Ιωάννης Καποδίστριας, που γνώριζε καλά αυτούς τους άνδρες από την υπηρεσία του στην Επτάνησο Πολιτεία, φοβήθηκε ότι, ως άνεργοι, θα εξωθούντο στην αγκαλιά της μυστικής ελληνικής επαναστατικής οργάνωσης, της Φιλικής Εταιρείας. Προσπάθησε, με επιστολές του στον πρεσβευτή της Νεάπολης στην Αγία Πετρούπολη, να πείσει τον βασιλιά της Νεάπολης να επανενεργοποιήσει το Regglmento Real Macedone, με πυρήνα αυτούς τους παλαίμαχους της Επτανήσου Πολιτείας. Οι προσπάθειές του δεν επέφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα και οι βαλκανικές δυνάμεις των Ναπολιτάνων περιορίσθηκαν στο ένα τάγμα του Ρίτσαρντ Τσωρτς.
Οι αξιωματικοί που μετοίκησαν στη Ρωσία (ο Αναγνώστης Παπαγεωργίου, ο Ηλίας Χρυσοσπάθης, ο Χριστόφορος Περραιβός και άλλοι) εντάχθηκαν στη Φιλική Εταιρεία και έγιναν από τα πλέον δραστήρια μέλη της, προσελκύοντας ως μέλη και τους παλαιότερους συντρόφους τους στα Επτάνησα. Η ηγεσία της Φιλικής Εταιρείας είχε εντάξει και τις δυνάμεις του Βασιλείου της Νεάπολης στα σχέδιά της για τον Ελληνικό Αγώνα. Σχεδίαζε μάλιστα ένα μέλος της που διέμενε στην Ιταλία, ο Χριστόφορος Πρινιάρης, να είναι εκείνος που θα φρόντιζε για τη στρατολόγηση των "μακεδονικών" μονάδων και για τη μεταφορά τους στη Λακωνία. Αν και το συγκεκριμένο σχέδιο ουδέποτε πραγματοποιήθηκε, ένας αριθμός βετεράνων του τελευταίου Battaglione dei Cacciatori Macedoni, συμπεριλαμβανομένων Σουλιωτών και άλλων, αναμίχθηκε στην εξέγερση του Αλή Πασά 10 1820-21. Αργότερα έκαναν αισθητή την παρουσία τους στις εκστρατείες των επαναστατημένων Ελλήνων στην κεντρική Ελλάδα.
Εκτός από αυτούς τους Χιμαρριώτες και άλλους πρώην στρατιώτες στην υπηρεσία της Νεάπολης που έλαβαν μέρος στην Ελληνική Επανάσταση, τα μέλη των επτανησιακών μονάδων που ανταγωνίζονταν το Reggimento Real Macedone στα τελευταία χρόνια της ύπαρξής του, αποτέλεσαν ένα σημαντικό μέρος των δυνάμεων της ανεξάρτητης Ελλάδας.
himara.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Κίνητρο είναι να παίζεις στον Ολυμπιακό»....
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Στιγμιότυπα από την παρέλαση στην Τρίπολη [video]](https://images.newsnowgreece.com/64/640567/stigmiotypa-apo-tin-parelasi-stin-tripoli-video-1-124x78.jpg)
