2014-03-27 16:04:14
Αν ποτέ μπορούσε κανείς να συγκεντρώσει και να δημοσιοποιήσει όλες τις απίστευτες ιστορίες που βιώνουν όσοι είχαν την ατυχία να κάνουν δουλειές με το ελληνικό δημόσιο θα κέρδιζε σίγουρα μια θέση στο βιβλίο Γκίνες.
Η ιστορία που ακολουθεί είναι μία από αυτές και αφορά την προμήθεια μηχανημάτων για τον καθαρισμό πετρελαιοκηλίδων από μεγάλο λιμάνι της χώρας μέσω του κεντρικού προγράμματος προμηθειών.
Τον σχετικό διαγωνισμό κέρδισε μια εταιρεία που ανήκε σε Έλληνα και έκανε προμήθειες τέτοιων μηχανών στο πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ και άλλων χωρών.
Όμως, εδώ είχε λογαριάσει χωρίς τον ξενοδόχο. Την απίστευτη ελληνική γραφειοκρατία. Μετά την ολοκλήρωση του διαγωνισμού, η εταιρεία υπέγραψε τη σύμβαση η οποία προέβλεπε ότι θα πληρωνόταν μετά την παραλαβή των μηχανών από την αρμόδια αρχή.
Η σύμβαση προέβλεπε ότι η παραλαβή θα γινόταν μετά τον έλεγχο λειτουργίας των μηχανημάτων σε πραγματικές συνθήκες, δηλαδή στη θάλασσα. Όμως, πέρασαν δύο και πλέον χρόνια και επίσημη παραλαβή των μηχανών δεν είχε γίνει λόγω έλλειψης πετρελαιοκηλίδων.
Όπως ήταν φυσικό, ο προμηθευτής ζητούσε να μάθει πότε θα πληρωνόταν. Παράλληλα, προσκόμισε βεβαιώσεις από ξένους πελάτες ότι οι μηχανές δουλεύουν καλά χωρίς όμως οι ελληνικές αρχές να αλλάξουν άποψη.
Όμως, η αρμόδια δημόσια υπηρεσία είχε άλλη άποψη. Από τη στιγμή που οι μηχανές δεν είχαν παραληφθεί ο προμηθευτής θα έπρεπε να κηρυχθεί έκπτωτος. Το γεγονός ότι δεν ευθυνόταν αυτός που οι μηχανές δεν είχαν δοκιμασθεί σε πραγματικές συνθήκες επί δύο και πλέον χρόνια λόγω έλλειψης πετρελαιοκηλίδων ήταν ψιλά γράμματα.
Της υπόθεσης επιλήφθηκε ανώτερη επιτροπή με πρόεδρο συνταξιούχο δικαστικό, που επίσης αποφάνθηκε ότι η εταιρεία θα έπρεπε να κηρυχθεί έκπτωτη με βάση τη σύμβαση. Κοινώς, ο προμηθευτής δεν θα έπρεπε να είχε υπογράψει τη σύμβαση για να μη δεσμεύεται.
Μπροστά σ' αυτήν την κατάσταση, ο προμηθευτής ζητούσε να του δώσουν πίσω τις μηχανές και να μην τον κηρύξουν έκπτωτο. Πιθανόν, ούτε αυτό θα το κατόρθωνε αν δεν βρισκόταν κάποιος άνθρωπος σε υψηλή θέση να ενδιαφερθεί για το θέμα όταν είδε τον φάκελο.
Αν δεν ήταν κι αυτός που είχε δουλέψει στον ιδιωτικό τομέα, η κρατική γραφειοκρατία θα είχε θριαμβεύσει.
Όσον αφορά τον προμηθευτή, αυτός έφυγε άρον-άρον, δηλώνοντας ότι δεν πρόκειται να ξανακάνει δουλειά με το ελληνικό κράτος.
Δεν είναι ούτε η πρώτη φορά, ούτε η τελευταία, που κάποιος ιδιώτης αηδιάζει και φεύγει. Θα πρέπει να υπάρχουν εκατοντάδες ή χιλιάδες σαν αυτόν. Όμως, όσο αυτή η κατάσταση συνεχίζεται, μοναδικοί κερδισμένοι θα είναι κάποιοι γραφειοκράτες στις κρατικές υπηρεσίες.
Η απλοποίηση των διαδικασιών και η επικράτηση της κοινής λογής είναι το ζητούμενο.
Euro2day
InfoGnomon
Η ιστορία που ακολουθεί είναι μία από αυτές και αφορά την προμήθεια μηχανημάτων για τον καθαρισμό πετρελαιοκηλίδων από μεγάλο λιμάνι της χώρας μέσω του κεντρικού προγράμματος προμηθειών.
Τον σχετικό διαγωνισμό κέρδισε μια εταιρεία που ανήκε σε Έλληνα και έκανε προμήθειες τέτοιων μηχανών στο πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ και άλλων χωρών.
Όμως, εδώ είχε λογαριάσει χωρίς τον ξενοδόχο. Την απίστευτη ελληνική γραφειοκρατία. Μετά την ολοκλήρωση του διαγωνισμού, η εταιρεία υπέγραψε τη σύμβαση η οποία προέβλεπε ότι θα πληρωνόταν μετά την παραλαβή των μηχανών από την αρμόδια αρχή.
Η σύμβαση προέβλεπε ότι η παραλαβή θα γινόταν μετά τον έλεγχο λειτουργίας των μηχανημάτων σε πραγματικές συνθήκες, δηλαδή στη θάλασσα. Όμως, πέρασαν δύο και πλέον χρόνια και επίσημη παραλαβή των μηχανών δεν είχε γίνει λόγω έλλειψης πετρελαιοκηλίδων.
Όπως ήταν φυσικό, ο προμηθευτής ζητούσε να μάθει πότε θα πληρωνόταν. Παράλληλα, προσκόμισε βεβαιώσεις από ξένους πελάτες ότι οι μηχανές δουλεύουν καλά χωρίς όμως οι ελληνικές αρχές να αλλάξουν άποψη.
Όμως, η αρμόδια δημόσια υπηρεσία είχε άλλη άποψη. Από τη στιγμή που οι μηχανές δεν είχαν παραληφθεί ο προμηθευτής θα έπρεπε να κηρυχθεί έκπτωτος. Το γεγονός ότι δεν ευθυνόταν αυτός που οι μηχανές δεν είχαν δοκιμασθεί σε πραγματικές συνθήκες επί δύο και πλέον χρόνια λόγω έλλειψης πετρελαιοκηλίδων ήταν ψιλά γράμματα.
Της υπόθεσης επιλήφθηκε ανώτερη επιτροπή με πρόεδρο συνταξιούχο δικαστικό, που επίσης αποφάνθηκε ότι η εταιρεία θα έπρεπε να κηρυχθεί έκπτωτη με βάση τη σύμβαση. Κοινώς, ο προμηθευτής δεν θα έπρεπε να είχε υπογράψει τη σύμβαση για να μη δεσμεύεται.
Μπροστά σ' αυτήν την κατάσταση, ο προμηθευτής ζητούσε να του δώσουν πίσω τις μηχανές και να μην τον κηρύξουν έκπτωτο. Πιθανόν, ούτε αυτό θα το κατόρθωνε αν δεν βρισκόταν κάποιος άνθρωπος σε υψηλή θέση να ενδιαφερθεί για το θέμα όταν είδε τον φάκελο.
Αν δεν ήταν κι αυτός που είχε δουλέψει στον ιδιωτικό τομέα, η κρατική γραφειοκρατία θα είχε θριαμβεύσει.
Όσον αφορά τον προμηθευτή, αυτός έφυγε άρον-άρον, δηλώνοντας ότι δεν πρόκειται να ξανακάνει δουλειά με το ελληνικό κράτος.
Δεν είναι ούτε η πρώτη φορά, ούτε η τελευταία, που κάποιος ιδιώτης αηδιάζει και φεύγει. Θα πρέπει να υπάρχουν εκατοντάδες ή χιλιάδες σαν αυτόν. Όμως, όσο αυτή η κατάσταση συνεχίζεται, μοναδικοί κερδισμένοι θα είναι κάποιοι γραφειοκράτες στις κρατικές υπηρεσίες.
Η απλοποίηση των διαδικασιών και η επικράτηση της κοινής λογής είναι το ζητούμενο.
Euro2day
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΒΕΡΓΟΣ Ο... 19ος!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Tip για μην λερώνεσαι όταν βάφεις τα νύχια σου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
