2014-03-29 18:29:53
ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ
Η προστασία των νόμιμων τοκογλύφων από τα κράτη, καθώς επίσης ο διορισμός «επιτρόπου χρεών» από την κεντρική τράπεζα της Αγγλίας, για να μπορέσει να διαχειρισθεί την προσπάθεια εξόδου της από το πρόγραμμα εκτύπωσης νέων χρημάτων
Κανένας δεν μπορεί να καταλάβει γιατί οι τράπεζες οι οποίες, δανείζοντας αέρα (ανάλυση), κερδίζουν τεράστια ποσά εις βάρος των πελατών τους, πρέπει να διασώζονται από τους φορολογουμένους – είτε με τις αυξήσεις των κεφαλαίων τους, οι οποίες επιβαρύνουν τελικά τα ελλείμματα και το χρέος, είτε με κρατικές εγγυήσεις (στην περίπτωση της Ελλάδας, είναι εκατοντάδες εκατομμύρια €), είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.
Ειδικά όσον αφορά τον αέρα που δανείζουν, πολλοί έχουν την άποψη ότι, οι τράπεζες όχι μόνο δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους τοκογλύφους αλλά, αντίθετα, είναι κατά πολύ χειρότερες από αυτούς. Η αιτία είναι το ότι, ένας τοκογλύφος δανείζει τα δικά του χρήματα, στην πραγματικότητα με πολύ χαμηλότερο επιτόκιο από τις τράπεζες, καθώς επίσης με καμία νομική προστασία ή «εμπράγματη εγγύηση» – χαρακτηριζόμενος ταυτόχρονα από τους ανθρώπους ως «Εβραίος», στυγνός εκμεταλλευτής κοκ.
Αντίθετα, οι τράπεζες δανείζουν έως και κατά 99% αέρα, χρεώνοντας επιτόκια στα δικά τους χρήματα (1%) που ξεπερνούν το 20% μηνιαία, με εμπράγματες εγγυήσεις, καθώς επίσης με πλήρη νομική προστασία – χαρακτηριζόμενες από τους ανθρώπους ως έντιμα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τα οποία κάνουν απλά τη δουλειά τους!
Από την άλλη πλευρά, όταν ο τοκογλύφος χάσει τα χρήματα του, λόγω του δεν μπορεί να τα επιστρέψει ο οφειλέτης του, κανένας δεν τρέχει να τον βοηθήσει – ενώ δεν υπάρχει φυσικά καμία υποχρέωση να το κάνει.
Όταν όμως οι τράπεζες χάσουν τα χρήματα τους, οι κυβερνήσεις τρέχουν να τις βοηθήσουν, χαρίζοντας τους κυριολεκτικά τα χρήματα των φορολογουμένων πολιτών τους – όπου ορισμένες από τις συνήθεις αιτιολογίες είναι ο φόβος της απώλειας των καταθέσεων των πολιτών, καθώς επίσης η αδυναμία λειτουργίας του κυκλοφοριακού συστήματος της οικονομίας.
Γιατί όμως τα κράτη επιλέγουν να χαρίσουν χρήματα στις τράπεζες, για να μη χαθούν οι καταθέσεις και για να μπορεί να λειτουργεί το σύστημα, αντί να χρηματοδοτήσουν μία ή περισσότερες κρατικές τράπεζες, στις οποίες
.
(α) αφενός μεν θα είναι ασφαλείς οι καταθέσεις, αφού θα απαγορεύεται να επενδύουν στα χρηματιστήρια και να κερδοσκοπούν ασύστολα, όπως οι ιδιωτικές,
(β) αφετέρου θα εγγυώνται την ομαλότητα στην οικονομία; Γιατί οι τράπεζες να είναι «απρόσβλητες» από τη χρεοκοπία, σε αντίθεση με όλες τις άλλες επιχειρήσεις που παράγουν πραγματικά προϊόντα και όχι αέρα, ή με τους ανθρώπους, οι οποίοι διακινδυνεύουν δανειζόμενοι να χάσουν τους κόπους μίας ολόκληρης ζωής;
.
Ολοκληρώνοντας, είναι κυριολεκτικά ακατανόητη η ανάγκη βοήθειας της Εθνικής Τράπεζας, για παράδειγμα, η οποία πούλησε σε τιμή ευκαιρίας τον Αστέρα Βουλιαγμένης (400 εκ. €), για να μπορέσει δήθεν να ανταπεξέλθει με τις υποχρεώσεις της – αγοράζοντας όμως μέσω της θυγατρικής της κτίριο στην Κωνσταντινούπολη, για το οποίο διέθεσε 240 εκ. € (εάν ισχύουν οι πληροφορίες μας).
Ακόμη και αν δεν κρίνει κανείς τη συγκεκριμένη ενέργεια της πρώην κρατικής τράπεζας με εθνικά κριτήρια, συμβιβαζόμενος με την άποψη ότι, «τα χρήματα δεν έχουν πατρίδα, ούτε θρησκεία», τοποθετούμενα εκεί που έχουν τις καλύτερες προοπτικές κερδοφορίας, το γεγονός ότι ο ουρανοξύστης αγοράσθηκε σε μία χώρα, στην οποία ελλοχεύει μία τεράστια φούσκα ακινήτων (άρθρο), από μία τράπεζα που έχει μεγάλη ανάγκη νέων κεφαλαίων (2,2 δις €), είναι αδύνατον να κατανοηθεί.
.
Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ
Ανεξάρτητα τώρα από τα παραπάνω, συζητείται η εξαγορά της βρετανικής RBS από έναν μεγάλο ιαπωνικό όμιλο (πηγή) – ενώ έχει ίσως ενδιαφέρον το παρακάτω γράφημα εξαγορών των τελευταίων ετών (υπενθυμίζουμε πως η τράπεζα έχει ιδρύσει μία βιομηχανία χρεοκοπιών στην Αγγλία - άρθρο μας).
.
Εξαγορές αμερικανικών τραπεζών από τράπεζες άλλων χωρών (2000-2007)
.
Περαιτέρω, κρίνοντας από το ότι η Τράπεζα της Αγγλίας επέλεξε να ζητήσει εκούσια τη βοήθεια του ΔΝΤ, διορίζοντας ταυτόχρονα «επίτροπο χρέους» (την προηγούμενη εκπρόσωπο της Μ. Βρετανίας στο ΔΝΤ κυρία Nemat Shafik, μεταξύ άλλων υπεύθυνη παρακολούθησης των προγραμμάτων της Ελλάδας και Πορτογαλίας, πρώην αντιπρόεδρο της Παγκόσμιας Τράπεζας),
.
(α) αφενός μεν για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τα αυξανόμενα, κατά την ίδια, τεράστια ρίσκα του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος,
(β) αφετέρου για να καταφέρει να «αποβιβαστεί» από το συνεχιζόμενο πρόγραμμα αύξησης της ρευστότητας (QE) – από τις ενέσεις κορτιζόνης δηλαδή, χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο το νόμισμα (λόγω υπερπληθωρισμού) ή η οικονομία της χώρας (ραγδαία αύξηση του επιτοκίου δανεισμού, ύφεση),
οφείλει να μας προβληματίσει ιδιαίτερα, όσον αφορά το μέλλον του χρηματοπιστωτικού συστήματος, καθώς επίσης το μέγεθος του προβλήματος παγκοσμίως.
.
Ειδικά επειδή η χειραγώγηση που παρατηρείται (άρθρο) δεν μπορεί να διαρκέσει αιώνια, ενώ οι «ενέσεις κορτιζόνης» (ρευστότητα) που «συνταγογραφήθηκαν» αφειδώς μετά το ξέσπασμα της κρίσης, από τις κεντρικές τράπεζες, διατηρούν μεν τεχνητά στη ζωή για κάποιο χρονικό διάστημα τον ασθενή, αλλά επιταχύνουν το θάνατο του.
Στο βιβλίο μας «Η κρίση των κρίσεων» και στο άρθρο «Ο μεταλλαγμένος ιός σε πορεία αυτονόμησης», από το Μάιο του 2009 γράφαμε τα εξής:
.
«Υπάρχει ακόμη ένας κίνδυνος, σύμφωνα με τον οποίο η επιθυμητή αποχώρηση των κεντρικών τραπεζών από την ενεργή συμμετοχή τους στη «λιανική» αγορά, όταν αναθερμανθεί η οικονομία, δεν θα είναι τόσο εύκολη, όσο εικάζεται. Έχοντας αναλάβει σημαντικό ρόλο στη λειτουργική αγορά, στη θέση των εμπορικών τραπεζών, ανέλαβαν ταυτόχρονα και τους δικούς τους κινδύνους. Όταν λοιπόν θελήσουν να αποσυρθούν, τότε θα έλθουν αντιμέτωπες με μία σειρά πολύπλοκων προβλημάτων.
Για παράδειγμα, με ενδεχόμενες ζημίες από επισφάλειες, με πωλήσεις αξιόγραφων κάτω από τις «τεχνητά» υψηλές τιμές που τα αγόρασαν κλπ. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε είναι πολύ πιθανόν να χάσουν την απαιτούμενη για το ρόλο τους κεφαλαιακή επάρκεια, οπότε θα πρέπει να προβούν σε αυξήσεις κεφαλαίου από τρίτους (!). Έτσι όμως δεν θα χάσουν την ανεξαρτησία τους, με την οποία τις θωράκισε η Πολιτεία, για να προστατεύουν το σύστημα από τους νομισματικούς και λοιπούς κινδύνους;
Για όλα αυτά, είναι εμφανέστατα αδύνατον να απαντήσει κανείς με υπευθυνότητα σε ερωτήματα του τύπου «εάν προβλέπεται πληθωρισμός, αποπληθωρισμός ή υπερπληθωρισμός». Είναι πολύ δυσκολότερο από το να ρωτήσει κανείς ένα γιατρό σχετικά με το πως θα εξελιχθεί η αρρώστια ενός ασθενούς, στον οποίο δίνει φάρμακα που δεν έχουν δοκιμασθεί για μία νόσο, έναν «μεταλλαγμένο ιό» καλύτερα, που δεν έχει ακριβώς εντοπίσει.
Πόσο μάλλον όταν η δόση των φαρμάκων είναι υπερβολική, από πολλούς γιατρούς μαζί, σε ασθενείς που δεν έχουν τα ίδια συμπτώματα και την ίδια φυσική κατάσταση, που πρέπει να σταματήσουν να παρέχονται σε μία χρονική στιγμή που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε (διαφορετικά ο ασθενής δεν θα πεθάνει από την αρρώστια, αλλά από τα φάρμακα) και που πρέπει να «αναρροφηθούν» από το γιατρό. Τέλος, όταν δεν πρόκειται απλά για μία «τοπική» νόσο, αλλά για μία παγκόσμια επιδημία«.
.
Συνεχίζοντας, η κεντρική Τράπεζα της Αγγλίας, η οποία φαίνεται πως είναι η πρώτη που συνειδητοποίησε το μέγεθος του προβλήματος, «τη γιγάντωση του θανατηφόρου ιού λόγω των συνεχών ενέσεων κορτιζόνης», τοποθέτησε ως στόχο τον περιορισμό των 375 δις στερλινών που έχουν «τυπωθεί» – μέσω της αγοράς βέβαια κρατικών ομολόγων από την ίδια.
Ο περιορισμός όμως των ομολόγων στον Ισολογισμό της κεντρικής τράπεζας είναι εξαιρετικά επικίνδυνος – επειδή θα μπορούσε να οδηγήσει στην πτώση των τιμών των ομολόγων, με αποτέλεσμα να εκτοξευτούν στα ύψη τα επιτόκια δανεισμού της Βρετανίας, οδηγώντας την στη χρεοκοπία (κάτι σχετικά ανάλογο θα μπορούσε να συμβεί και στις Η.Π.Α., λόγω των γιγαντιαίων πακέτων ρευστότητας που έχουν δοθεί από τη Fed – πόσο μάλλον στην Ιαπωνία).
Η εναλλακτική λύση που προτάθηκε απλοϊκά, το να χαρισθούν δηλαδή τα 375 δις στερλίνες από την κεντρική τράπεζα στην κυβέρνηση, θα οδηγούσε στα ύψη τον πληθωρισμό – όπως έχει συμβεί σε πολλές άλλες χώρες. Στο γράφημα που ακολουθεί αναφέρονται οι χώρες που οδηγήθηκαν σε υπερπληθωρισμό – από τον οποίο θα κινδύνευε και η Βρετανία.
.
Υπενθυμίζουμε εδώ πως τα προγράμματα ρευστότητας (QE) είναι εξτρεμιστικά νομισματικά μέτρα, με τα οποία αποφασίζεται η επέκταση της ποσότητας χρήματος (τύπωμα) – μέσω της αγοράς ομολόγων δημοσίου ή άλλων περιουσιακών στοιχείων (assets), εκ μέρους της εκάστοτε κεντρικής τράπεζας, όπου φυσικά τα χρήματα χάνουν σε αγοραστική αξία.
Ο (υπερ)πληθωρισμός δε που προκαλείται είναι εις βάρος των ασθενών εισοδηματικών τάξεων – ενώ ακριβώς για το λόγο αυτό αποκαλείται «πληθωριστική φορολογία».
Ολοκληρώνοντας, είναι πολύ δύσκολο να προβλέψει κανείς το μέλλον της βρετανικής οικονομίας, όπως επίσης του νομίσματος και του χρηματιστηρίου της – πόσο μάλλον όταν στα θεμέλια της υπάρχει μία βραδυφλεγής βόμβα μεγατόνων, καθώς επίσης μία τραπεζική βόμβα έτοιμη να εκραγεί (άρθρο).
Η εκούσια δε υπαγωγή της στο ΔΝΤ, αν και με έμμεσο, καλυμμένο σε κάποιο βαθμό τρόπο, είναι ένα πρώτο δείγμα των προβλέψεων της κεντρικής της τράπεζας – ενώ αιτιολογεί την ξαφνική ειλικρίνεια της, όσον αφορά τη δημιουργία χρήματος από το πουθενά (άρθρο μας).
Θα έχει φυσικά πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε πως ακριβώς θα εξελιχθεί η οικονομική της κατάσταση, τα «μέτρα» που θα προτείνει το ΔΝΤ, την επίδραση στο μύθο της Ιρλανδίας ή στο δημοψήφισμα της Σκωτίας, καθώς επίσης στη συμμετοχή της στην ΕΕ.
Είδηση: Η επίθεση εναντίον της Βενεζουέλας (άρθρο) συνεχίζεται, εντεινόμενη μετά την απελευθέρωση της ισοτιμίας του νομίσματος της – το οποίο σχεδόν κατέρρευσε, χάνοντας το 89% της αξίας του στη μαύρη αγορά, απέναντι στο δολάριο (γράφημα). Πρόκειται για ένα ακόμη σιωπηλό πραξικόπημα εκ μέρους των Η.Π.Α. κατά πολλούς, όπως αυτό στην Ουκρανία, με τη βοήθεια των ΜΚΟ της υπερδύναμης – αν και ενδεχομένως να είναι μία ακόμη θεωρία συνωμοσίας.
.
.
Τα CDS βέβαια έχουν εκτοξευθεί στα ύψη, «ανακοινώνοντας» ουσιαστικά τη χρεοκοπία της χώρας – η οποία θα μπορούσε, εάν συνέβαινε, να αποτελέσει την αφετηρία της καταιγίδας, τα μαύρα σύννεφα της οποίας ευρίσκονται πάνω από τις περισσότερες χώρες του πλανήτη.
Ολοκληρώνοντας, οι αναπτυσσόμενες χώρες (BRICS), η Βραζιλία (η οποία υποτιμήθηκε σήμερα), η Κίνα, η Ινδία και η Νότια Αφρική, τοποθετήθηκαν από κοινού στο πλευρό της Ρωσίας (πηγή) – αντιδρώντας στην πρόταση αποκλεισμού της από τους G20, την οποία έκανε η Αυστραλία. Προφανώς δεν θέλουν να επιτρέψουν στις Η.Π.Α. το ρόλο του «κηδεμόνα» – πόσο μάλλον μετά την εκδίωξη της Ρωσίας από τους G8 και τη μεταφορά της προγραμματισθείσας σύσκεψης, από το Soschi στις Βρυξέλες.
.
Υστερόγραφο: Εκατοντάδες καταθέτες της «Jiangsu Sheyang Rural Commercial Bank» στην Κίνα αποσύρουν μαζικά τα χρήματα τους, φοβούμενοι τη χρεοκοπία της τράπεζας – η οποία ευρίσκεται στην επαρχία «Jiangsu» που μαστίζεται από πολύ μεγάλα οικονομικά προβλήματα.
Το ίδιο συνέβη και με μία άλλη τράπεζα, την «Rural Commercial Bank of Huanghai» – με πολλούς να φοβούνται πως ξεκίνησε το σπάσιμο της φούσκας του σκιώδους τραπεζικού τομέα της Κίνας. Κανένας δεν γνωρίζει βέβαια γιατί οι καταθέτες έχασαν τόσο ξαφνικά και απότομα την εμπιστοσύνη τους στις τράπεζες, όταν η κυβέρνηση της χώρας δεν έχει αφήσει ποτέ καμία να χρεοκοπήσει.
.
Βασίλης Βιλιάρδος, για το Analyst.gr
Η προστασία των νόμιμων τοκογλύφων από τα κράτη, καθώς επίσης ο διορισμός «επιτρόπου χρεών» από την κεντρική τράπεζα της Αγγλίας, για να μπορέσει να διαχειρισθεί την προσπάθεια εξόδου της από το πρόγραμμα εκτύπωσης νέων χρημάτων
Κανένας δεν μπορεί να καταλάβει γιατί οι τράπεζες οι οποίες, δανείζοντας αέρα (ανάλυση), κερδίζουν τεράστια ποσά εις βάρος των πελατών τους, πρέπει να διασώζονται από τους φορολογουμένους – είτε με τις αυξήσεις των κεφαλαίων τους, οι οποίες επιβαρύνουν τελικά τα ελλείμματα και το χρέος, είτε με κρατικές εγγυήσεις (στην περίπτωση της Ελλάδας, είναι εκατοντάδες εκατομμύρια €), είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.
Ειδικά όσον αφορά τον αέρα που δανείζουν, πολλοί έχουν την άποψη ότι, οι τράπεζες όχι μόνο δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους τοκογλύφους αλλά, αντίθετα, είναι κατά πολύ χειρότερες από αυτούς. Η αιτία είναι το ότι, ένας τοκογλύφος δανείζει τα δικά του χρήματα, στην πραγματικότητα με πολύ χαμηλότερο επιτόκιο από τις τράπεζες, καθώς επίσης με καμία νομική προστασία ή «εμπράγματη εγγύηση» – χαρακτηριζόμενος ταυτόχρονα από τους ανθρώπους ως «Εβραίος», στυγνός εκμεταλλευτής κοκ.
Αντίθετα, οι τράπεζες δανείζουν έως και κατά 99% αέρα, χρεώνοντας επιτόκια στα δικά τους χρήματα (1%) που ξεπερνούν το 20% μηνιαία, με εμπράγματες εγγυήσεις, καθώς επίσης με πλήρη νομική προστασία – χαρακτηριζόμενες από τους ανθρώπους ως έντιμα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τα οποία κάνουν απλά τη δουλειά τους!
Από την άλλη πλευρά, όταν ο τοκογλύφος χάσει τα χρήματα του, λόγω του δεν μπορεί να τα επιστρέψει ο οφειλέτης του, κανένας δεν τρέχει να τον βοηθήσει – ενώ δεν υπάρχει φυσικά καμία υποχρέωση να το κάνει.
Όταν όμως οι τράπεζες χάσουν τα χρήματα τους, οι κυβερνήσεις τρέχουν να τις βοηθήσουν, χαρίζοντας τους κυριολεκτικά τα χρήματα των φορολογουμένων πολιτών τους – όπου ορισμένες από τις συνήθεις αιτιολογίες είναι ο φόβος της απώλειας των καταθέσεων των πολιτών, καθώς επίσης η αδυναμία λειτουργίας του κυκλοφοριακού συστήματος της οικονομίας.
Γιατί όμως τα κράτη επιλέγουν να χαρίσουν χρήματα στις τράπεζες, για να μη χαθούν οι καταθέσεις και για να μπορεί να λειτουργεί το σύστημα, αντί να χρηματοδοτήσουν μία ή περισσότερες κρατικές τράπεζες, στις οποίες
.
(α) αφενός μεν θα είναι ασφαλείς οι καταθέσεις, αφού θα απαγορεύεται να επενδύουν στα χρηματιστήρια και να κερδοσκοπούν ασύστολα, όπως οι ιδιωτικές,
(β) αφετέρου θα εγγυώνται την ομαλότητα στην οικονομία; Γιατί οι τράπεζες να είναι «απρόσβλητες» από τη χρεοκοπία, σε αντίθεση με όλες τις άλλες επιχειρήσεις που παράγουν πραγματικά προϊόντα και όχι αέρα, ή με τους ανθρώπους, οι οποίοι διακινδυνεύουν δανειζόμενοι να χάσουν τους κόπους μίας ολόκληρης ζωής;
.
Ολοκληρώνοντας, είναι κυριολεκτικά ακατανόητη η ανάγκη βοήθειας της Εθνικής Τράπεζας, για παράδειγμα, η οποία πούλησε σε τιμή ευκαιρίας τον Αστέρα Βουλιαγμένης (400 εκ. €), για να μπορέσει δήθεν να ανταπεξέλθει με τις υποχρεώσεις της – αγοράζοντας όμως μέσω της θυγατρικής της κτίριο στην Κωνσταντινούπολη, για το οποίο διέθεσε 240 εκ. € (εάν ισχύουν οι πληροφορίες μας).
Ακόμη και αν δεν κρίνει κανείς τη συγκεκριμένη ενέργεια της πρώην κρατικής τράπεζας με εθνικά κριτήρια, συμβιβαζόμενος με την άποψη ότι, «τα χρήματα δεν έχουν πατρίδα, ούτε θρησκεία», τοποθετούμενα εκεί που έχουν τις καλύτερες προοπτικές κερδοφορίας, το γεγονός ότι ο ουρανοξύστης αγοράσθηκε σε μία χώρα, στην οποία ελλοχεύει μία τεράστια φούσκα ακινήτων (άρθρο), από μία τράπεζα που έχει μεγάλη ανάγκη νέων κεφαλαίων (2,2 δις €), είναι αδύνατον να κατανοηθεί.
.
Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ
Ανεξάρτητα τώρα από τα παραπάνω, συζητείται η εξαγορά της βρετανικής RBS από έναν μεγάλο ιαπωνικό όμιλο (πηγή) – ενώ έχει ίσως ενδιαφέρον το παρακάτω γράφημα εξαγορών των τελευταίων ετών (υπενθυμίζουμε πως η τράπεζα έχει ιδρύσει μία βιομηχανία χρεοκοπιών στην Αγγλία - άρθρο μας).
.
Εξαγορές αμερικανικών τραπεζών από τράπεζες άλλων χωρών (2000-2007)
.
Περαιτέρω, κρίνοντας από το ότι η Τράπεζα της Αγγλίας επέλεξε να ζητήσει εκούσια τη βοήθεια του ΔΝΤ, διορίζοντας ταυτόχρονα «επίτροπο χρέους» (την προηγούμενη εκπρόσωπο της Μ. Βρετανίας στο ΔΝΤ κυρία Nemat Shafik, μεταξύ άλλων υπεύθυνη παρακολούθησης των προγραμμάτων της Ελλάδας και Πορτογαλίας, πρώην αντιπρόεδρο της Παγκόσμιας Τράπεζας),
.
(α) αφενός μεν για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τα αυξανόμενα, κατά την ίδια, τεράστια ρίσκα του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος,
(β) αφετέρου για να καταφέρει να «αποβιβαστεί» από το συνεχιζόμενο πρόγραμμα αύξησης της ρευστότητας (QE) – από τις ενέσεις κορτιζόνης δηλαδή, χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο το νόμισμα (λόγω υπερπληθωρισμού) ή η οικονομία της χώρας (ραγδαία αύξηση του επιτοκίου δανεισμού, ύφεση),
οφείλει να μας προβληματίσει ιδιαίτερα, όσον αφορά το μέλλον του χρηματοπιστωτικού συστήματος, καθώς επίσης το μέγεθος του προβλήματος παγκοσμίως.
.
Ειδικά επειδή η χειραγώγηση που παρατηρείται (άρθρο) δεν μπορεί να διαρκέσει αιώνια, ενώ οι «ενέσεις κορτιζόνης» (ρευστότητα) που «συνταγογραφήθηκαν» αφειδώς μετά το ξέσπασμα της κρίσης, από τις κεντρικές τράπεζες, διατηρούν μεν τεχνητά στη ζωή για κάποιο χρονικό διάστημα τον ασθενή, αλλά επιταχύνουν το θάνατο του.
Στο βιβλίο μας «Η κρίση των κρίσεων» και στο άρθρο «Ο μεταλλαγμένος ιός σε πορεία αυτονόμησης», από το Μάιο του 2009 γράφαμε τα εξής:
.
«Υπάρχει ακόμη ένας κίνδυνος, σύμφωνα με τον οποίο η επιθυμητή αποχώρηση των κεντρικών τραπεζών από την ενεργή συμμετοχή τους στη «λιανική» αγορά, όταν αναθερμανθεί η οικονομία, δεν θα είναι τόσο εύκολη, όσο εικάζεται. Έχοντας αναλάβει σημαντικό ρόλο στη λειτουργική αγορά, στη θέση των εμπορικών τραπεζών, ανέλαβαν ταυτόχρονα και τους δικούς τους κινδύνους. Όταν λοιπόν θελήσουν να αποσυρθούν, τότε θα έλθουν αντιμέτωπες με μία σειρά πολύπλοκων προβλημάτων.
Για παράδειγμα, με ενδεχόμενες ζημίες από επισφάλειες, με πωλήσεις αξιόγραφων κάτω από τις «τεχνητά» υψηλές τιμές που τα αγόρασαν κλπ. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε είναι πολύ πιθανόν να χάσουν την απαιτούμενη για το ρόλο τους κεφαλαιακή επάρκεια, οπότε θα πρέπει να προβούν σε αυξήσεις κεφαλαίου από τρίτους (!). Έτσι όμως δεν θα χάσουν την ανεξαρτησία τους, με την οποία τις θωράκισε η Πολιτεία, για να προστατεύουν το σύστημα από τους νομισματικούς και λοιπούς κινδύνους;
Για όλα αυτά, είναι εμφανέστατα αδύνατον να απαντήσει κανείς με υπευθυνότητα σε ερωτήματα του τύπου «εάν προβλέπεται πληθωρισμός, αποπληθωρισμός ή υπερπληθωρισμός». Είναι πολύ δυσκολότερο από το να ρωτήσει κανείς ένα γιατρό σχετικά με το πως θα εξελιχθεί η αρρώστια ενός ασθενούς, στον οποίο δίνει φάρμακα που δεν έχουν δοκιμασθεί για μία νόσο, έναν «μεταλλαγμένο ιό» καλύτερα, που δεν έχει ακριβώς εντοπίσει.
Πόσο μάλλον όταν η δόση των φαρμάκων είναι υπερβολική, από πολλούς γιατρούς μαζί, σε ασθενείς που δεν έχουν τα ίδια συμπτώματα και την ίδια φυσική κατάσταση, που πρέπει να σταματήσουν να παρέχονται σε μία χρονική στιγμή που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε (διαφορετικά ο ασθενής δεν θα πεθάνει από την αρρώστια, αλλά από τα φάρμακα) και που πρέπει να «αναρροφηθούν» από το γιατρό. Τέλος, όταν δεν πρόκειται απλά για μία «τοπική» νόσο, αλλά για μία παγκόσμια επιδημία«.
.
Συνεχίζοντας, η κεντρική Τράπεζα της Αγγλίας, η οποία φαίνεται πως είναι η πρώτη που συνειδητοποίησε το μέγεθος του προβλήματος, «τη γιγάντωση του θανατηφόρου ιού λόγω των συνεχών ενέσεων κορτιζόνης», τοποθέτησε ως στόχο τον περιορισμό των 375 δις στερλινών που έχουν «τυπωθεί» – μέσω της αγοράς βέβαια κρατικών ομολόγων από την ίδια.
Ο περιορισμός όμως των ομολόγων στον Ισολογισμό της κεντρικής τράπεζας είναι εξαιρετικά επικίνδυνος – επειδή θα μπορούσε να οδηγήσει στην πτώση των τιμών των ομολόγων, με αποτέλεσμα να εκτοξευτούν στα ύψη τα επιτόκια δανεισμού της Βρετανίας, οδηγώντας την στη χρεοκοπία (κάτι σχετικά ανάλογο θα μπορούσε να συμβεί και στις Η.Π.Α., λόγω των γιγαντιαίων πακέτων ρευστότητας που έχουν δοθεί από τη Fed – πόσο μάλλον στην Ιαπωνία).
Η εναλλακτική λύση που προτάθηκε απλοϊκά, το να χαρισθούν δηλαδή τα 375 δις στερλίνες από την κεντρική τράπεζα στην κυβέρνηση, θα οδηγούσε στα ύψη τον πληθωρισμό – όπως έχει συμβεί σε πολλές άλλες χώρες. Στο γράφημα που ακολουθεί αναφέρονται οι χώρες που οδηγήθηκαν σε υπερπληθωρισμό – από τον οποίο θα κινδύνευε και η Βρετανία.
.
Υπενθυμίζουμε εδώ πως τα προγράμματα ρευστότητας (QE) είναι εξτρεμιστικά νομισματικά μέτρα, με τα οποία αποφασίζεται η επέκταση της ποσότητας χρήματος (τύπωμα) – μέσω της αγοράς ομολόγων δημοσίου ή άλλων περιουσιακών στοιχείων (assets), εκ μέρους της εκάστοτε κεντρικής τράπεζας, όπου φυσικά τα χρήματα χάνουν σε αγοραστική αξία.
Ο (υπερ)πληθωρισμός δε που προκαλείται είναι εις βάρος των ασθενών εισοδηματικών τάξεων – ενώ ακριβώς για το λόγο αυτό αποκαλείται «πληθωριστική φορολογία».
Ολοκληρώνοντας, είναι πολύ δύσκολο να προβλέψει κανείς το μέλλον της βρετανικής οικονομίας, όπως επίσης του νομίσματος και του χρηματιστηρίου της – πόσο μάλλον όταν στα θεμέλια της υπάρχει μία βραδυφλεγής βόμβα μεγατόνων, καθώς επίσης μία τραπεζική βόμβα έτοιμη να εκραγεί (άρθρο).
Η εκούσια δε υπαγωγή της στο ΔΝΤ, αν και με έμμεσο, καλυμμένο σε κάποιο βαθμό τρόπο, είναι ένα πρώτο δείγμα των προβλέψεων της κεντρικής της τράπεζας – ενώ αιτιολογεί την ξαφνική ειλικρίνεια της, όσον αφορά τη δημιουργία χρήματος από το πουθενά (άρθρο μας).
Θα έχει φυσικά πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε πως ακριβώς θα εξελιχθεί η οικονομική της κατάσταση, τα «μέτρα» που θα προτείνει το ΔΝΤ, την επίδραση στο μύθο της Ιρλανδίας ή στο δημοψήφισμα της Σκωτίας, καθώς επίσης στη συμμετοχή της στην ΕΕ.
Είδηση: Η επίθεση εναντίον της Βενεζουέλας (άρθρο) συνεχίζεται, εντεινόμενη μετά την απελευθέρωση της ισοτιμίας του νομίσματος της – το οποίο σχεδόν κατέρρευσε, χάνοντας το 89% της αξίας του στη μαύρη αγορά, απέναντι στο δολάριο (γράφημα). Πρόκειται για ένα ακόμη σιωπηλό πραξικόπημα εκ μέρους των Η.Π.Α. κατά πολλούς, όπως αυτό στην Ουκρανία, με τη βοήθεια των ΜΚΟ της υπερδύναμης – αν και ενδεχομένως να είναι μία ακόμη θεωρία συνωμοσίας.
.
.
Τα CDS βέβαια έχουν εκτοξευθεί στα ύψη, «ανακοινώνοντας» ουσιαστικά τη χρεοκοπία της χώρας – η οποία θα μπορούσε, εάν συνέβαινε, να αποτελέσει την αφετηρία της καταιγίδας, τα μαύρα σύννεφα της οποίας ευρίσκονται πάνω από τις περισσότερες χώρες του πλανήτη.
Ολοκληρώνοντας, οι αναπτυσσόμενες χώρες (BRICS), η Βραζιλία (η οποία υποτιμήθηκε σήμερα), η Κίνα, η Ινδία και η Νότια Αφρική, τοποθετήθηκαν από κοινού στο πλευρό της Ρωσίας (πηγή) – αντιδρώντας στην πρόταση αποκλεισμού της από τους G20, την οποία έκανε η Αυστραλία. Προφανώς δεν θέλουν να επιτρέψουν στις Η.Π.Α. το ρόλο του «κηδεμόνα» – πόσο μάλλον μετά την εκδίωξη της Ρωσίας από τους G8 και τη μεταφορά της προγραμματισθείσας σύσκεψης, από το Soschi στις Βρυξέλες.
.
Υστερόγραφο: Εκατοντάδες καταθέτες της «Jiangsu Sheyang Rural Commercial Bank» στην Κίνα αποσύρουν μαζικά τα χρήματα τους, φοβούμενοι τη χρεοκοπία της τράπεζας – η οποία ευρίσκεται στην επαρχία «Jiangsu» που μαστίζεται από πολύ μεγάλα οικονομικά προβλήματα.
Το ίδιο συνέβη και με μία άλλη τράπεζα, την «Rural Commercial Bank of Huanghai» – με πολλούς να φοβούνται πως ξεκίνησε το σπάσιμο της φούσκας του σκιώδους τραπεζικού τομέα της Κίνας. Κανένας δεν γνωρίζει βέβαια γιατί οι καταθέτες έχασαν τόσο ξαφνικά και απότομα την εμπιστοσύνη τους στις τράπεζες, όταν η κυβέρνηση της χώρας δεν έχει αφήσει ποτέ καμία να χρεοκοπήσει.
.
Βασίλης Βιλιάρδος, για το Analyst.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΚΑΟ Δράμας-Απόλλων Πατρών 81-83
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
