2014-04-02 15:59:16
Από τον Richard Heinberg (ΗΠΑ) (μτφ. Κριστιάν)
Αυτή την εβδομάδα, το Κογκρέσο των ΗΠΑ συγκάλεσε ακροάσεις για τη πιθανή ανάκληση της απαγόρευσης στις εξαγωγές πετρελαίου από τις Ηνωμένες Πολιτείες, που επιβλήθηκε το 1970 για να προωθήσει την εθνική αυτάρκεια στον τομέα της ενέργειας, και κάλεσε έναν αριθμό "εμπειρογνωμόνων" με αμφίβολους δεσμούς με τη βιομηχανία πετρελαίου και του φυσικού αερίου , για να τους πείσουν ότι αυτή είναι μια καλή ιδέα.
Μετά τη προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, οι πολιτικοί των ΗΠΑ θέλουν να χτυπήσουν στην καρδιά της μεγαλύτερης γεωπολιτικής κληρονομιάς του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν.
Εάν οι ΗΠΑ προμήθευαν στην Ευρώπη ένα μεγάλο ποσό καυσίμων, αυτό θα μείωνε πράγματι την εξάρτηση της Γηραιάς Ηπείρου από τη Ρωσία, στερώντας τον Πούτιν από τόσο αναγκαίες οικονομικές εισροές. Οι βουλευτές και από τις δύο πλευρές χρησιμοποιούν επίσης τις ακροάσεις αυτές για να παροτρύνουν την κυβέρνηση Ομπάμα να επιταχύνει τις εξαγωγές φυσικού αερίου, ως προστασία κατά της απειλής των περικοπών ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ουκρανία και άλλες χώρες.
Τέσσερεις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Σλοβακία και η Τσεχική Δημοκρατία απέστειλαν ήδη επίσημο αίτημα για εξαγωγές από τις ΗΠΑ.
Υπάρχει όμως ένα μικρό πρόβλημα για αυτές τις επιθυμίες και καλές προθέσεις.
Βασικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν ούτε πετρέλαιο ούτε φυσικό αέριο για εξαγωγή.
Βέβαια, η χώρα μας παράγει παρά πολλά καύσιμα, και οι ποσότητες έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια. Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να είναι καθαρός εισαγωγέας πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Επαναλαμβάνω και το τονίζω: οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να είναι καθαροί εισαγωγείς πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Το 2013, οι Ηνωμένες Πολιτείες παρήγαγαν περίπου 7,5 εκατ. βαρέλια αργού πετρελαίου ημερησίως, αλλά εισήγαγαν επίσης την ίδια ποσότητα.
Ακόμα αν ο ρυθμός της εγχώριας παραγωγής συνεχίζει να αυξάνεται, είναι πιθανό ότι θα προστεθούν περίπου 1,5 εκατ. βαρέλια ανά ημέρα πριν αρχίσει να μειώνεται. Ο πιθανός ρυθμός μείωσης είναι ένα σχετικά αμφιλεγόμενο ζήτημα: η Energy Information Administration προβλέπει ένα μακρύ "οροπέδιο", ακολουθούμενο από μια αργή μείωση, ενώ η ανάλυση μας που δημοσιεύεται από το Post Carbon Institute δείχνει μια πιο ταχεία πτώση.
Και στις δύο περιπτώσεις, είναι εξαιρετικά απίθανο ότι η Αμερική θα ξαναγίνει ποτέ καθαρός εξαγωγέας πετρελαίου.
Πέρυσι, οι ΗΠΑ παρήγαγαν 680 δισεκατομμύρια κυβ.μ. φυσικού αερίου, ένα ποσό ρεκόρ. Ωστόσο, εισάγαμε ακόμη 71 δισ. κυβ.μ. φυσικό αέριο (11% του συνόλου).
Η καμπύλη της παραγωγής φυσικού αερίου στις ΗΠΑ έχει σταθεροποιηθεί και κατά τη γνώμη μας , είναι πιθανό να αρχίσει να φθίνει στα επόμενα χρόνια, ακριβώς τη στιγμή που θα τεθούν σε λειτουργία τα νέα τερματικά για την εξαγωγή υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG).
Παρ 'όλα αυτά, εκτοξεύθηκαν απίθανοι ισχυρισμοί για το αμερικανικό δυνητικό στο πετρέλαιο και φυσικό αέριο, τώρα που η βιομηχανία ανάπτυξε τις τεχνικές του «fracking» και αυτές της οριζόντιας διάτρησης σε σχηματισμούς σχιστόλιθου στο Τέξας, στη Βόρεια Ντακότα, στη Πενσυλβάνια και αλλού.
Αλλά, όπως το εξηγήσω στο βιβλίο μου «Snake Oil: How Fracking’s False Promise of Plenty Imperils Our Future», οι ισχυρισμοί αυτοί υπερβάλλουν κατά πολύ.
Μια πολύ πιο ακριβή εκτίμηση των αναγωγών στον τομέα αυτό μας έρχεται από την προεπισκόπηση της δημοσίευσης του Oil & Gas Journal , το οποίο μιλά για μείωση των εκτιμώμενων αποθεμάτων που προσεγγίζει τα 35 εκατ. δολάρια για τις 15 μεγαλύτερες εταιρείες του φυσικού αερίου σχιστόλιθου .
Το Journal γράφει τα εξής: «Οι πρόσφατες αναλύσεις της Energy Aspects , μιας εταιρείας συμβούλων για τις πρώτες ύλες, δείχνουν έξι χρόνια προοδευτικής επιδείνωσης των οικονομικών επιδόσεων των 35 ανεξάρτητων εταιρειών που ειδικεύονται στον τομέα του αερίου και του πετρελαίου σχιστόλιθου στις Ηνωμένες Πολιτείες».
Αυτή η επιδείνωση των οικονομικών επιδόσεων συμβαίνει παρά την αύξηση της παραγωγής και τη μετάβαση, από το 2010, των διατρήσεων φυσικού αερίου σε διατρήσεις υγρών καυσίμων που έχουν μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία (αργό πετρέλαιο και υγροποιημένο φυσικό αέριο).
Το Oil & Gas Journal αναφέρει την ανάλυση του Ιβάν Sandrea, ένος υπάλληλου του OIES και συνεργάτης πρώτου πλάνου της Ernst & Young Λονδίνου , που υποδηλώνει τα εξής: «Εάν η οικονομική απόδοση δεν βελτιωθεί, οι αγορές κεφαλαίου θα σταματήσουν να υποστηρίζουν τις ακριβές γεωτρήσεις που όμως απαιτούνται για τη διατήρηση της παραγωγής των μη συμβατικών πηγών ενέργειας». Ο Sandrea προβλέπει ότι «ορισμένοι φορείς της βιομηχανίας θα πρέπει να αναδιαρθρώσουν και να επικεντρωθούν κυρίως στα κοιτάσματα όπου βρίσκονται οι πιο ελκυστικοί πόροι, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν το 40% των σημερινών εκτιμήσεων».
Επομένως, τι θα μπορούσαμε να εξάγουμε; Στην πραγματικότητα, όποιοι μιλάνε για εξαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου δεν είναι από το αποτέλεσμα της πλεονάζουσας παραγωγικής ικανότητας ή γεωπολιτικού υπολογισμού, αλλά μόνο το αποτέλεσμα της παλιάς κλασσικής αναζήτησης κερδών.
Η πετρελαϊκή βιομηχανία των ΗΠΑ είναι σήμερα βυθισμένη στο πρόβλημα της ποιότητας του πετρελαίου που παράγεται στην χώρα (ελαφρύ αργό από τα κοιτάσματα του Bakken και Eagle Ford) που δεν ταιριάζει με την ποιότητα που μπορεί να δεχτούν τα διυλιστήρια μας (βαρύτερες ποιότητες του αργού, για παράδειγμα, πετρέλαιο από τις πετρελαιοφόρες άμμους του Καναδά).
Η κατάργηση των νομικών περιορισμών για την εξαγωγή πετρελαίου από τις Ηνωμένες Πολιτείες θα βοηθούσε πολύ τα διυλιστήρια για την επίλυση αυτού του προβλήματος.
Την ίδια στιγμή, η αμερικανική βιομηχανία φυσικού αερίου πάσχει από τις χαμηλές εγχώριες τιμές πώλησης, ένα πρόβλημα, του οποίου η αποκλειστική ευθύνη φέρνει η ίδια η βιομηχανία.
Τα τελευταία χρόνια, οι εταιρείες σχιστολιθικού αέριου παρήγαγαν με πλεόνασμα, προκειμένου να αυξηθεί η αξία «των περιουσιακών στοιχείων τους (assets)» (άδειες γεωτρήσεων για εκατομμύρια εκτάρια), μειώνοντας έτσι τεχνιτά τις τιμές κάτω από τις πραγματικές δαπάνες παραγωγής.
Αν μια μικρή ποσότητα αερίου των Ηνωμένων Πολιτειών θα μπορούσε να εξαχθεί μέσω των υπό κατασκευή τερματικών LNG, αυτό θα αυξήσει τις τιμές στην εγχώρια αγορά.
Αλλά θα μπορούσε επίσης να αχρηστέψει τις πολλές υποσχέσεις του τομέα να διατηρήσει τις τιμές χαμηλές, μια υπόσχεση που οδήγησε τη χημική βιομηχανία να ανακατασκευάσει μονάδες εθνικής παραγωγής και που προσέλκυσε τις επιχειρήσεις παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας περνώντας από την καύση άνθρακα στο φυσικό αέριο, αλλά τελικά, αυτές ήταν υποσχέσεις και τίποτα άλλο.
Αυτή είναι η αλήθεια για όλες τις φασαρίες γύρω από τις εξαγωγές φυσικού αερίου και πετρελαίου από τις ΗΠΑ.
Όσο για την ιδέα να κάνουν να τρέμει από φόβο τον Βλαντιμίρ Πούτιν ενώπιον της παλίρροιας του αργού πετρελαίου και φυσικού αερίου από τις ΗΠΑ, ας το αφήσουμε καλύτερα…
Ο Πούτιν σίγουρα τον έπιασε τρέμουλο, αφού κατουρήθηκε πρώτα από τα γέλια.
Η Αμερική θα έπρεπε καλύτερα να προσπαθήσει να εξάγει ανοησία.
Είναι ένας πόρος που πραγματικά φαίνεται να έχει σε πλεόνασμα.
Richard Heinberg
Αρχικό άρθρο: http://www.resilience.org/stories/2014-03-27/export-stupidity
Γαλλική μετάφραση: ilfattoquotidiano.fr
Richard Heinberg : δημοσιογράφος, λέκτορας και μέλος του ΔΕΠ στο New College της Καλιφόρνιας, όπου διδάσκει το μάθημα «Πολιτισμός, Οικολογία και Αειφόρος Κοινότητα», έχει γράψει μισή ντουζίνα βιβλίων (συμπεριλαμβανομένου του «Powerdown και πετρέλαιο: η γιορτή τελείωσε!», ένα πραγματικό βιβλίο αναφοράς για το θέμα), που του απόφεραν πολλά βραβεία και το ρόλο του κύριου επικοινωνούντα στο ΑΣΠΟ (Ένωση για τη Μελέτη του Peak Oil)!. (Πηγή: Editions Demi Lune )
Πηγή
InfoGnomon
Αυτή την εβδομάδα, το Κογκρέσο των ΗΠΑ συγκάλεσε ακροάσεις για τη πιθανή ανάκληση της απαγόρευσης στις εξαγωγές πετρελαίου από τις Ηνωμένες Πολιτείες, που επιβλήθηκε το 1970 για να προωθήσει την εθνική αυτάρκεια στον τομέα της ενέργειας, και κάλεσε έναν αριθμό "εμπειρογνωμόνων" με αμφίβολους δεσμούς με τη βιομηχανία πετρελαίου και του φυσικού αερίου , για να τους πείσουν ότι αυτή είναι μια καλή ιδέα.
Μετά τη προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, οι πολιτικοί των ΗΠΑ θέλουν να χτυπήσουν στην καρδιά της μεγαλύτερης γεωπολιτικής κληρονομιάς του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν.
Εάν οι ΗΠΑ προμήθευαν στην Ευρώπη ένα μεγάλο ποσό καυσίμων, αυτό θα μείωνε πράγματι την εξάρτηση της Γηραιάς Ηπείρου από τη Ρωσία, στερώντας τον Πούτιν από τόσο αναγκαίες οικονομικές εισροές. Οι βουλευτές και από τις δύο πλευρές χρησιμοποιούν επίσης τις ακροάσεις αυτές για να παροτρύνουν την κυβέρνηση Ομπάμα να επιταχύνει τις εξαγωγές φυσικού αερίου, ως προστασία κατά της απειλής των περικοπών ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ουκρανία και άλλες χώρες.
Τέσσερεις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Σλοβακία και η Τσεχική Δημοκρατία απέστειλαν ήδη επίσημο αίτημα για εξαγωγές από τις ΗΠΑ.
Υπάρχει όμως ένα μικρό πρόβλημα για αυτές τις επιθυμίες και καλές προθέσεις.
Βασικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν ούτε πετρέλαιο ούτε φυσικό αέριο για εξαγωγή.
Βέβαια, η χώρα μας παράγει παρά πολλά καύσιμα, και οι ποσότητες έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια. Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να είναι καθαρός εισαγωγέας πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Επαναλαμβάνω και το τονίζω: οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να είναι καθαροί εισαγωγείς πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Το 2013, οι Ηνωμένες Πολιτείες παρήγαγαν περίπου 7,5 εκατ. βαρέλια αργού πετρελαίου ημερησίως, αλλά εισήγαγαν επίσης την ίδια ποσότητα.
Ακόμα αν ο ρυθμός της εγχώριας παραγωγής συνεχίζει να αυξάνεται, είναι πιθανό ότι θα προστεθούν περίπου 1,5 εκατ. βαρέλια ανά ημέρα πριν αρχίσει να μειώνεται. Ο πιθανός ρυθμός μείωσης είναι ένα σχετικά αμφιλεγόμενο ζήτημα: η Energy Information Administration προβλέπει ένα μακρύ "οροπέδιο", ακολουθούμενο από μια αργή μείωση, ενώ η ανάλυση μας που δημοσιεύεται από το Post Carbon Institute δείχνει μια πιο ταχεία πτώση.
Και στις δύο περιπτώσεις, είναι εξαιρετικά απίθανο ότι η Αμερική θα ξαναγίνει ποτέ καθαρός εξαγωγέας πετρελαίου.
Πέρυσι, οι ΗΠΑ παρήγαγαν 680 δισεκατομμύρια κυβ.μ. φυσικού αερίου, ένα ποσό ρεκόρ. Ωστόσο, εισάγαμε ακόμη 71 δισ. κυβ.μ. φυσικό αέριο (11% του συνόλου).
Η καμπύλη της παραγωγής φυσικού αερίου στις ΗΠΑ έχει σταθεροποιηθεί και κατά τη γνώμη μας , είναι πιθανό να αρχίσει να φθίνει στα επόμενα χρόνια, ακριβώς τη στιγμή που θα τεθούν σε λειτουργία τα νέα τερματικά για την εξαγωγή υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG).
Παρ 'όλα αυτά, εκτοξεύθηκαν απίθανοι ισχυρισμοί για το αμερικανικό δυνητικό στο πετρέλαιο και φυσικό αέριο, τώρα που η βιομηχανία ανάπτυξε τις τεχνικές του «fracking» και αυτές της οριζόντιας διάτρησης σε σχηματισμούς σχιστόλιθου στο Τέξας, στη Βόρεια Ντακότα, στη Πενσυλβάνια και αλλού.
Αλλά, όπως το εξηγήσω στο βιβλίο μου «Snake Oil: How Fracking’s False Promise of Plenty Imperils Our Future», οι ισχυρισμοί αυτοί υπερβάλλουν κατά πολύ.
Μια πολύ πιο ακριβή εκτίμηση των αναγωγών στον τομέα αυτό μας έρχεται από την προεπισκόπηση της δημοσίευσης του Oil & Gas Journal , το οποίο μιλά για μείωση των εκτιμώμενων αποθεμάτων που προσεγγίζει τα 35 εκατ. δολάρια για τις 15 μεγαλύτερες εταιρείες του φυσικού αερίου σχιστόλιθου .
Το Journal γράφει τα εξής: «Οι πρόσφατες αναλύσεις της Energy Aspects , μιας εταιρείας συμβούλων για τις πρώτες ύλες, δείχνουν έξι χρόνια προοδευτικής επιδείνωσης των οικονομικών επιδόσεων των 35 ανεξάρτητων εταιρειών που ειδικεύονται στον τομέα του αερίου και του πετρελαίου σχιστόλιθου στις Ηνωμένες Πολιτείες».
Αυτή η επιδείνωση των οικονομικών επιδόσεων συμβαίνει παρά την αύξηση της παραγωγής και τη μετάβαση, από το 2010, των διατρήσεων φυσικού αερίου σε διατρήσεις υγρών καυσίμων που έχουν μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία (αργό πετρέλαιο και υγροποιημένο φυσικό αέριο).
Το Oil & Gas Journal αναφέρει την ανάλυση του Ιβάν Sandrea, ένος υπάλληλου του OIES και συνεργάτης πρώτου πλάνου της Ernst & Young Λονδίνου , που υποδηλώνει τα εξής: «Εάν η οικονομική απόδοση δεν βελτιωθεί, οι αγορές κεφαλαίου θα σταματήσουν να υποστηρίζουν τις ακριβές γεωτρήσεις που όμως απαιτούνται για τη διατήρηση της παραγωγής των μη συμβατικών πηγών ενέργειας». Ο Sandrea προβλέπει ότι «ορισμένοι φορείς της βιομηχανίας θα πρέπει να αναδιαρθρώσουν και να επικεντρωθούν κυρίως στα κοιτάσματα όπου βρίσκονται οι πιο ελκυστικοί πόροι, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν το 40% των σημερινών εκτιμήσεων».
Επομένως, τι θα μπορούσαμε να εξάγουμε; Στην πραγματικότητα, όποιοι μιλάνε για εξαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου δεν είναι από το αποτέλεσμα της πλεονάζουσας παραγωγικής ικανότητας ή γεωπολιτικού υπολογισμού, αλλά μόνο το αποτέλεσμα της παλιάς κλασσικής αναζήτησης κερδών.
Η πετρελαϊκή βιομηχανία των ΗΠΑ είναι σήμερα βυθισμένη στο πρόβλημα της ποιότητας του πετρελαίου που παράγεται στην χώρα (ελαφρύ αργό από τα κοιτάσματα του Bakken και Eagle Ford) που δεν ταιριάζει με την ποιότητα που μπορεί να δεχτούν τα διυλιστήρια μας (βαρύτερες ποιότητες του αργού, για παράδειγμα, πετρέλαιο από τις πετρελαιοφόρες άμμους του Καναδά).
Η κατάργηση των νομικών περιορισμών για την εξαγωγή πετρελαίου από τις Ηνωμένες Πολιτείες θα βοηθούσε πολύ τα διυλιστήρια για την επίλυση αυτού του προβλήματος.
Την ίδια στιγμή, η αμερικανική βιομηχανία φυσικού αερίου πάσχει από τις χαμηλές εγχώριες τιμές πώλησης, ένα πρόβλημα, του οποίου η αποκλειστική ευθύνη φέρνει η ίδια η βιομηχανία.
Τα τελευταία χρόνια, οι εταιρείες σχιστολιθικού αέριου παρήγαγαν με πλεόνασμα, προκειμένου να αυξηθεί η αξία «των περιουσιακών στοιχείων τους (assets)» (άδειες γεωτρήσεων για εκατομμύρια εκτάρια), μειώνοντας έτσι τεχνιτά τις τιμές κάτω από τις πραγματικές δαπάνες παραγωγής.
Αν μια μικρή ποσότητα αερίου των Ηνωμένων Πολιτειών θα μπορούσε να εξαχθεί μέσω των υπό κατασκευή τερματικών LNG, αυτό θα αυξήσει τις τιμές στην εγχώρια αγορά.
Αλλά θα μπορούσε επίσης να αχρηστέψει τις πολλές υποσχέσεις του τομέα να διατηρήσει τις τιμές χαμηλές, μια υπόσχεση που οδήγησε τη χημική βιομηχανία να ανακατασκευάσει μονάδες εθνικής παραγωγής και που προσέλκυσε τις επιχειρήσεις παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας περνώντας από την καύση άνθρακα στο φυσικό αέριο, αλλά τελικά, αυτές ήταν υποσχέσεις και τίποτα άλλο.
Αυτή είναι η αλήθεια για όλες τις φασαρίες γύρω από τις εξαγωγές φυσικού αερίου και πετρελαίου από τις ΗΠΑ.
Όσο για την ιδέα να κάνουν να τρέμει από φόβο τον Βλαντιμίρ Πούτιν ενώπιον της παλίρροιας του αργού πετρελαίου και φυσικού αερίου από τις ΗΠΑ, ας το αφήσουμε καλύτερα…
Ο Πούτιν σίγουρα τον έπιασε τρέμουλο, αφού κατουρήθηκε πρώτα από τα γέλια.
Η Αμερική θα έπρεπε καλύτερα να προσπαθήσει να εξάγει ανοησία.
Είναι ένας πόρος που πραγματικά φαίνεται να έχει σε πλεόνασμα.
Richard Heinberg
Αρχικό άρθρο: http://www.resilience.org/stories/2014-03-27/export-stupidity
Γαλλική μετάφραση: ilfattoquotidiano.fr
Richard Heinberg : δημοσιογράφος, λέκτορας και μέλος του ΔΕΠ στο New College της Καλιφόρνιας, όπου διδάσκει το μάθημα «Πολιτισμός, Οικολογία και Αειφόρος Κοινότητα», έχει γράψει μισή ντουζίνα βιβλίων (συμπεριλαμβανομένου του «Powerdown και πετρέλαιο: η γιορτή τελείωσε!», ένα πραγματικό βιβλίο αναφοράς για το θέμα), που του απόφεραν πολλά βραβεία και το ρόλο του κύριου επικοινωνούντα στο ΑΣΠΟ (Ένωση για τη Μελέτη του Peak Oil)!. (Πηγή: Editions Demi Lune )
Πηγή
InfoGnomon
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
40 λαθρομετανάστες σε βόρεια παραλία της Λήμνου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
