2014-04-04 19:00:19
Τι είναι τα δίκτυα πλέγματος
Πριν από λίγο καιρό εγκαινιάστηκε η εφαρμογή ανταλλαγής μηνυμάτων FireChat.
Αρχικά έμοιαζε σαν κάθε άλλη αντίστοιχη εφαρμογή σε μια ήδη «γεμάτη» αγορά.
Όμως το FireChat είναι κρυφά ανατρεπτικό και ενδεχομένως το πιο σημαντικό πράγμα που έχει συμβεί στο Διαδίκτυο από τότε που άρχισαν να εμφανίζονται οι διεθνείς διαδικτυακοί κόμβοι το 1995.
«Εδώ είναι το σημείο που αρχίζετε να αναρωτιέστε: ‘Τι; Πώς; Γιατί; Τι λέει αυτός;’» γράφει ο Ryan Bradley στη στήλη τεχνολογίας του CNN Money.
Το FireChat χρησιμοποιεί ένα χαρακτηριστικό στο iOS 7 το οποίο δεν έχει εξερευνηθεί πολύ και το οποίο αποκαλείται Multipeer Connectivity Framework.
Μπορεί να ακούγεται περίεργο και πολύπλοκο, όμως με απλά λόγια σημαίνει ότι μια συσκευή Apple (ένα iPhone, iPad, ακόμη και ένα iPod touch) μπορούν να συνδεθούν μεταξύ τους χωρίς να χρειάζονται... το ίντερνετ.
Αυτό το τελευταίο κομμάτι είναι και το πιο σημαντικό και αξίζει να επαναληφθεί: Οι συσκευές αυτές δε χρειάζονται μια παραδοσιακή σύνδεση με το δίκτυο -3G, wireless ή οτιδήποτε άλλο. Αντίθετα, δημιουργούν το δικό τους δίκτυο με τις υπόλοιπες ‘αντίστοιχες’ συσκευές.
Δύο έξυπνες, συνδεδεμένες μηχανές επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω των δικών τους ασύρματων σημάτων, ή μέσω Bluetooth. Αυτό καλείται peer-to-peer connection.
Επίσης, είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το χαρακτηριστικό Airdrop της Apple.
«Σε αυτό το σημείο ενδεχομένως να αναρωτιέστε: ‘Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό είναι τόσο ανατρεπρικό ή τόσο πολύ σημαντικό’» προσθέτει ο Bradley.
Ας πάμε λοιπόν πίσω στο 1995... ή και ακόμη νωρίτερα, όταν το Διαδίκτυο ήταν ακόμη νέο και υπήρχε κυρίως σε πανεπιστημιακούς χώρους, όπου λαμπροί νεαροί επιστήμονες κάθονταν μπροστά από τις οθόνες υπολογιστών και προσπαθούσαν να συνδεθούν με άλλους υπολογιστές.
Στην πραγματικότητα οι υπολογιστές τους αποτελούσαν κόμβους –σημεία εισόδου για να συνδεθούν και άλλοι στο δίκτυό τους. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργούνταν κι άλλοι κόμβοι κ.ο.κ.
Ο υπολογιστής του ενός μπορούσε να έχει άμεση πρόσβαση στον υπολογιστή κάποιυ άλλου κ.τ.λ. δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο μια αλυσίδα υπολογιστών.
Κάπως έτσι δημιουργήθηκε ένα ομοιόμορφα κατανεμημένο, πλήρως διασυνδεδεμένο δίκτυο μηχανημάτων, το οποίο ονομάζεται «δίκτυο πλέγματος» (mesh network).
Είναι ο τρόπος που υπήρχε το Διαδίκτυο για αρκετό καιρό: πλήρως αποκεντρωμένοι, αλλά συνδεδεμένοι υπολογιστές.
Καθώς το Διαδίκτυο αναπτυσσόταν, προέκυψε μια σημαντική αλλαγή. Αντί για ένα διανεμημένο δίκτυο πλέγματος, το Διαδίκτυο έγινε εξαρτώμενο από κεντρικούς κόμβους για όλες τις ακτίνες του.
Αυτός λοιπόν, ήταν ένας διαφορετικός τρόπος διασύνδεσης. Ήταν όμως καλύτερος;
Όχι, σίγουρα όχι, απαντά ο αρθρογράφος. «Όχι ακόμη».
Η συνδεσιμότητα multipeer έχει σοβαρά μειονεκτήματα και το FireChat λειτουργεί μόνο όταν βρίσκεται κανείς σε απόσταση περίπου 10 μέτρων από τον άλλο χρήστη, ο οποίος πρέπει να διαθέτει μια συσκευή που να έχει επίσης FireChat.
Όμως –και αυτό το ‘όμως’ είναι κρίσιμο- ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί ένα δίκτυο πλέγματος είναι τέτοιος που όσο μεγαλύτερο είναι το δίκτυο, τόσο περισσότερες και οι συνδέσεις και τόσο πιο μακριά φτάνει.
Δύο άνθρωποι μπορούν να βρίσκονται σε απόσταση 300 μέτρων ο ένας από τον άλλον, όμως μπορούν και συνδέονται μεταξύ τους χρησιμοποιώντας τις συνδέσεις που προκύπτουν από άλλες συσκευές που βρίσκονται σε κοντινότερες σε αυτούς αποστάσεις.
Το δίκτυο αυτό θα μπορούσε να φτάσει μέχρι ακόμη και σε διάμετρο ορισμένων χιλιομέτρων, ή –θεωρητικά- και στο μέγεθος μιας ολόκληρης πόλης.
Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι τα δίκτυα πλέγματος είναι καλύτερα επειδή διαφέρουν.
Αρκεί, για παράδειγμα, να κοιτάξει κανείς τα προβλήματα που υπάρχουν στις διαδικτυακές συνδέσεις στις ΗΠΑ, όπου οι ταχύτητες είναι χαμηλότερες συγκριτικά με αυτές που υπάρχουν στον υπόλοιπο αναπτυγμένο κόσμο.
Τα περισσότερα ζητήματα έχουν να κάνουν με το συγκεντρωτικό τρόπο του Διαδικτύου και οι συνδέσεις μας με αυτό ελέγχονται από μερικές εταιρείες κολοσσούς.
Αν μάλιστα, προσθέσουμε και το γεγονός ότι κυβερνητικοί οργανισμοί «ρίχνουν και μια ματιά» στα δεδομένα μας, τότε μάλλον τα δίκτυα πλέγματος μοιάζουν μια πιο ασφαλής εναλλακτική, καταλήγει ο αρθρογράφος.
πηγη
pestanea
Πριν από λίγο καιρό εγκαινιάστηκε η εφαρμογή ανταλλαγής μηνυμάτων FireChat.
Αρχικά έμοιαζε σαν κάθε άλλη αντίστοιχη εφαρμογή σε μια ήδη «γεμάτη» αγορά.
Όμως το FireChat είναι κρυφά ανατρεπτικό και ενδεχομένως το πιο σημαντικό πράγμα που έχει συμβεί στο Διαδίκτυο από τότε που άρχισαν να εμφανίζονται οι διεθνείς διαδικτυακοί κόμβοι το 1995.
«Εδώ είναι το σημείο που αρχίζετε να αναρωτιέστε: ‘Τι; Πώς; Γιατί; Τι λέει αυτός;’» γράφει ο Ryan Bradley στη στήλη τεχνολογίας του CNN Money.
Το FireChat χρησιμοποιεί ένα χαρακτηριστικό στο iOS 7 το οποίο δεν έχει εξερευνηθεί πολύ και το οποίο αποκαλείται Multipeer Connectivity Framework.
Μπορεί να ακούγεται περίεργο και πολύπλοκο, όμως με απλά λόγια σημαίνει ότι μια συσκευή Apple (ένα iPhone, iPad, ακόμη και ένα iPod touch) μπορούν να συνδεθούν μεταξύ τους χωρίς να χρειάζονται... το ίντερνετ.
Αυτό το τελευταίο κομμάτι είναι και το πιο σημαντικό και αξίζει να επαναληφθεί: Οι συσκευές αυτές δε χρειάζονται μια παραδοσιακή σύνδεση με το δίκτυο -3G, wireless ή οτιδήποτε άλλο. Αντίθετα, δημιουργούν το δικό τους δίκτυο με τις υπόλοιπες ‘αντίστοιχες’ συσκευές.
Δύο έξυπνες, συνδεδεμένες μηχανές επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω των δικών τους ασύρματων σημάτων, ή μέσω Bluetooth. Αυτό καλείται peer-to-peer connection.
Επίσης, είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το χαρακτηριστικό Airdrop της Apple.
«Σε αυτό το σημείο ενδεχομένως να αναρωτιέστε: ‘Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό είναι τόσο ανατρεπρικό ή τόσο πολύ σημαντικό’» προσθέτει ο Bradley.
Ας πάμε λοιπόν πίσω στο 1995... ή και ακόμη νωρίτερα, όταν το Διαδίκτυο ήταν ακόμη νέο και υπήρχε κυρίως σε πανεπιστημιακούς χώρους, όπου λαμπροί νεαροί επιστήμονες κάθονταν μπροστά από τις οθόνες υπολογιστών και προσπαθούσαν να συνδεθούν με άλλους υπολογιστές.
Στην πραγματικότητα οι υπολογιστές τους αποτελούσαν κόμβους –σημεία εισόδου για να συνδεθούν και άλλοι στο δίκτυό τους. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργούνταν κι άλλοι κόμβοι κ.ο.κ.
Ο υπολογιστής του ενός μπορούσε να έχει άμεση πρόσβαση στον υπολογιστή κάποιυ άλλου κ.τ.λ. δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο μια αλυσίδα υπολογιστών.
Κάπως έτσι δημιουργήθηκε ένα ομοιόμορφα κατανεμημένο, πλήρως διασυνδεδεμένο δίκτυο μηχανημάτων, το οποίο ονομάζεται «δίκτυο πλέγματος» (mesh network).
Είναι ο τρόπος που υπήρχε το Διαδίκτυο για αρκετό καιρό: πλήρως αποκεντρωμένοι, αλλά συνδεδεμένοι υπολογιστές.
Καθώς το Διαδίκτυο αναπτυσσόταν, προέκυψε μια σημαντική αλλαγή. Αντί για ένα διανεμημένο δίκτυο πλέγματος, το Διαδίκτυο έγινε εξαρτώμενο από κεντρικούς κόμβους για όλες τις ακτίνες του.
Αυτός λοιπόν, ήταν ένας διαφορετικός τρόπος διασύνδεσης. Ήταν όμως καλύτερος;
Όχι, σίγουρα όχι, απαντά ο αρθρογράφος. «Όχι ακόμη».
Η συνδεσιμότητα multipeer έχει σοβαρά μειονεκτήματα και το FireChat λειτουργεί μόνο όταν βρίσκεται κανείς σε απόσταση περίπου 10 μέτρων από τον άλλο χρήστη, ο οποίος πρέπει να διαθέτει μια συσκευή που να έχει επίσης FireChat.
Όμως –και αυτό το ‘όμως’ είναι κρίσιμο- ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί ένα δίκτυο πλέγματος είναι τέτοιος που όσο μεγαλύτερο είναι το δίκτυο, τόσο περισσότερες και οι συνδέσεις και τόσο πιο μακριά φτάνει.
Δύο άνθρωποι μπορούν να βρίσκονται σε απόσταση 300 μέτρων ο ένας από τον άλλον, όμως μπορούν και συνδέονται μεταξύ τους χρησιμοποιώντας τις συνδέσεις που προκύπτουν από άλλες συσκευές που βρίσκονται σε κοντινότερες σε αυτούς αποστάσεις.
Το δίκτυο αυτό θα μπορούσε να φτάσει μέχρι ακόμη και σε διάμετρο ορισμένων χιλιομέτρων, ή –θεωρητικά- και στο μέγεθος μιας ολόκληρης πόλης.
Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι τα δίκτυα πλέγματος είναι καλύτερα επειδή διαφέρουν.
Αρκεί, για παράδειγμα, να κοιτάξει κανείς τα προβλήματα που υπάρχουν στις διαδικτυακές συνδέσεις στις ΗΠΑ, όπου οι ταχύτητες είναι χαμηλότερες συγκριτικά με αυτές που υπάρχουν στον υπόλοιπο αναπτυγμένο κόσμο.
Τα περισσότερα ζητήματα έχουν να κάνουν με το συγκεντρωτικό τρόπο του Διαδικτύου και οι συνδέσεις μας με αυτό ελέγχονται από μερικές εταιρείες κολοσσούς.
Αν μάλιστα, προσθέσουμε και το γεγονός ότι κυβερνητικοί οργανισμοί «ρίχνουν και μια ματιά» στα δεδομένα μας, τότε μάλλον τα δίκτυα πλέγματος μοιάζουν μια πιο ασφαλής εναλλακτική, καταλήγει ο αρθρογράφος.
πηγη
pestanea
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ντομίνγκες και Φουστέρ, παίκτες με ειδικό βάρος στον Ολυμπιακό
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
