2014-04-05 14:06:10
Ο Δάνης Κατρανίδης με ξενάγησε στο Θέατρο Πόλη και αφού τραγουδήσαμε το "Happy birthday", μαζί με όλους τους συντελεστές του Θεάτρου στην Παναγιώτα Βλαντή -η οποία είχε γενέθλια- μου παραχώρησε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
Πότε ξεκινήσατε την πορεία σας στο χώρο της υποκριτικής;
Στο χώρο της υποκριτικής είμαι από μικρό παιδί. Πριν πάω στην δραματική σχολή βρέθηκα στο θέατρο, σε αυτό που λέμε επαγγελματικούς θιάσους παίζοντας Σαββατοκύριακα, ως πρωταγωνιστής σε ένα παιδικό θέατρο. Πήγα στη δραματική σχολή και τελειώνοντας είχα την τύχη να βρεθώ πολύ σύντομα στις μεγάλες σκηνές. Θυμάμαι πέρασα τότε σε μία ακρόαση που έκανε το Εθνικό και ξεκίνησα από το Εθνικό Θέατρο. Μετά Κρατικό Θέατρο και Ελεύθερο Θέατρο. Από την δεκαετία του '80 κιόλας, παρ'όλο που η πορεία του θιασάρχη, ας το πούμε, ήρθε φυσιολογικά, με την έννοια ότι δεν ήταν αυτός ο σκοπός. Κάποια στιγμή αποφάσισα να υποστηρίζω ο ίδιος τις επιλογές μου, διότι συμβιβασμούς όλοι χρειάζεται να κάνουμε στη δουλειά και στη ζωή, αλλά ως ένα σημείο
. Να μην ξεφεύγεις από τις αρχές σου, την αισθητική σου και τα πιστεύω σου, επειδή εγώ αυτά ούτε τα νοικιάζω, ούτε όμως την δουλειά μου νοικιάζω. Μπήκα στη διαδικασία να είμαι θιασάρχης παραγωγός, με την έννοια να υποστηρίζω τις επιλογές μου. Φυσικά όλο αυτό έχει το προσωπικό κόστος και την ευθύνη, γιατί εάν επιλέγεις κάτι, πρέπει να το υποστηρίζεις.
Ποιοί ήταν οι άνθρωποι που σας βοήθησαν στα πρώτα σας βήματα;
Κοίταξε, υπήρχαν άνθρωποι που ήταν φίλοι, δάσκαλοι. Δεν είναι ένας και δύο, ευτυχώς, αλλά επειδή είμαι από τους ανθρώπους που αγαπούν και υποστηρίζουν με πάθος τις επιλογές τους, είχα την τύχη να εισπράξω αυτή την αγάπη και το πάθος από αυτούς τους ανθρώπους. Όταν είχα ανάγκη από ηθική, καλλιτεχνική ή και οικονομική ακόμα στήριξη συντρέξανε στο πρόβλημα. Τους χρωστάω πολλά και είμαι ευγνώμων. Χρωστάω πολλά και στους νέους ηθοποιούς που είχα την τύχη από πολύ νωρίς να βρεθώ δίπλα τους στον ρόλο του δασκάλου- και λέω ρόλο γιατί δεν είμαι δάσκαλος είναι πολύ βαριά η λέξη αυτή. Βέβαια, δεν μπορώ να μην αναφέρω τον Γιώργο Θεοδοσιάδη, που ήταν ο σκηνοθέτης της πρώτης μου δουλειάς, αμιγώς ως θιασάρχης. Αλλά,από εκεί και πέρα, ήταν άνθρωποι απλοί, αφανείς ήρωες που ήταν δίπλα μου. Είμαι από τους τυχερούς και θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο, που από την στιγμή που αποφάσισα να κάνω κάτι που εμένα με εκφράζει και το αγαπάω, αυτό άρεσε και στον κόσμο, το πίστεψαν και άλλοι με πληρώνανε γι΄αυτό και έτσι ζω από αυτή την δουλειά. Το θεωρώ μεγάλη τύχη και ευλογία για έναν άνθρωπο να ζει από αυτό που αγαπάει.
Τι θυμάστε από την πρώτη σας επαγγελματική δουλειά;
Η πρώτη μου επαγγελματική δουλειά ήταν το παιδικό θέατρο. Θυμάμαι την ηθική ικανοποίηση που είχα, όταν έβγαινα στην σκηνή. Θυμάμαι το συναίσθημα που είχα και παραμένει μέχρι σήμερα το ίδιο, η ίδια αγωνία και ανασφάλεια για το αποτέλεσμα.
Ποιον ρόλο θέλετε να ενσαρκώσετε και δεν το έχετε κάνει ακόμα;
Δεν ξέρω ακόμα, γιατί αυτούς που έκανα δεν τους είχα ονειρευτεί ούτε προγραμματίσει. Ευτύχησα να μου προταθούν, να τους συναντήσω στο δρόμο μου και πάντα έδινα τεράστια σημασία με το ποιους θα τους κάνω και πότε. Αυτό που κάνει την διαφορά είναι η συνάντηση με τους σημαντικότερους από εσένα, που μπορεί να είναι νεότερης γενιάς ο σημαντικότερος από εσένα. Βρέθηκα να παίζω ρόλους με ανθρώπους που ούτε ονειρευόμουν ότι θα ανέβω μαζί τους στην σκηνή, ανθρώπους που θαύμαζα από το σινεμά, το θέατρο και όταν συναντήθηκα είπα αυτό είναι ευτυχία. Δεν έπαψα να συναντιέμαι με τους νεότερους ηθοποιούς όπως εγώ συναντήθηκα και συναντιέμαι με τους παλαιότερους, γιατί το θεωρώ μία σκυταλοδρομία, το θέατρο είναι σαν την ζωή. Όπως ένα παιδί γαλουχείται και μεγαλώνει μέσα από το σπίτι του, έτσι είναι και ένας ηθοποιός. Γαλουχείται και μεγαλώνει με τις επιλογές του και τις σχέσεις που έχει με τους υπόλοιπους ηθοποιούς, από την δραματική σχολή και τις συναντήσεις του στη σκηνή.
Υπήρξε στιγμή που δυσκολευτήκατε τόσο ώστε να θέλετε να παρατήσετε την υποκριτική;
Όχι, προς στιγμήν όλοι μπορεί να έχουμε πει κάτι, αλλά όχι ποτέ. Να παρατήσω κάτι το οποίο με έχει καθιερώσει; Αν κάνουμε αυτή την συνέντευξη είναι διότι με ξέρετε μέσα από το θέατρο, την τηλεόραση και αν κατέχω μία μικρή θέση, εκεί στην άκρη του θεάτρου είναι διότι είμαι τόσα χρόνια ηθοποιός και ευτυχώς μετράνε πολλές οι δεκαετίες. Είναι περισσότερες οι ευτυχισμένες στιγμές από τις λεγόμενες δυστυχισμένες. Οι πικρίες, οι ανατροπές δεν έχουν λείψει, αλλά αυτό σε δυναμώνει. Αν κάνεις την αυτοκριτική σου και δεις τις επιλογές σου, δεν φταίει ο Θεός, εμείς φταίμε γι΄αυτές.Τίποτα δεν είναι δεδομένο, πρέπει να είσαι σε εγρήγορση και ετοιμοπόλεμος για το οτιδήποτε.
Η κρίση σας έχει επηρεάσει προσωπικά ή επαγγελματικά;
Είμαι εκπαιδευμένος στην κρίση. Ανήκω σε αυτή την γενιά που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην γνωστή κρίση των δεκαετιών του '60 και του '70. Μεγαλώσαμε σε μία γενικότερη ανασφάλεια η οποία υπήρχε και υπάρχει μέχρι σήμερα. Αν το έργο δεν κρατήσει, είναι γνωστό τοις πάσι ότι μένεις δύο φορές τον χρόνο άνεργος. Μετά τίποτα δεν είναι δεδομένο, ούτε μπορείς να πάρεις την σφραγίδα του πρωταγωνιστή εφάπαξ. Πρέπει να επιβεβαιώνεις την επιλογή σου, την ύπαρξη σου. Αλλά είχα μάθει από παιδί να διεκδικώ το μεροκάματο. Σαφώς τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για όλους, δεν είναι μόνο για εμάς τους ηθοποιούς. Απλώς, για εμάς τους ηθοποιούς, η κρίση και τα προβλήματα ήταν πάντα τα ίδια.
Τρεις γάμοι, τρία διαζύγια. Θα ανεβαίνατε για τέταρτη φορά τα σκαλιά της εκκλησίας;
Δεν κάνω ποτέ σχέδια, έχω βγάλει από την ζωή μου την φράση "ποτέ δεν θα κάνω αυτό". Δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει η ζωή. Αυτή είναι και η ομορφιά της.
Τι γεύση σας άφησαν οι τρεις γάμοι;
Ο γάμος δεν είναι φαγητό (γέλια). Ο γάμος είναι τρόπος και στάση ζωής. Έχω πάρει τις εμπειρίες μου από τους γάμους μου. Από εκεί και πέρα δεν θέλω να το αναλύσω άλλο, διότι δεν είναι μπροστά και ο άλλος που συμμετείχε στις σχέσεις αυτές. Αυτό το κουβεντιάζω με τον άνθρωπο που είναι στην εκάστοτε σχέση. Δηλαδή αφορά εμάς και δεν είναι για κοινοποίηση και κριτική.
Από την πορεία σας μέχρι σήμερα τι κρατάτε και τι πετάτε;
Κρατάω τα πάντα, δεν πετάω τίποτα. Διότι από όλους και από όλα έμαθα κάτι.
Θα συμμετείχατε ως κριτής σε talent show;
Όχι. Αλλά αν κάποιος μπορεί να είναι κριτής σε μία επιτροπή και νομίζει ότι με αυτόν τον τρόπο μπορεί να προσφέρει κάτι, τότε καλά κάνει, είναι προσωπική του επιλογή. Εγώ δεν το έχω κάνει και δεν νομίζω ότι θα το κάνω, δεν είναι κάτι που με απασχολεί.
Πως κρίνετε τους συναδέλφους σας που ασχολούνται με την πολιτική;
Δεν κρίνω τις ζωές και τις επιλογές των άλλων. Θεωρώ ότι είναι καλό ο καθένας να κάνει την αυτοκριτική του, να ψάχνει τον εαυτό του, ώστε να απαντάει στην ερώτηση γιατί βρίσκεται εκεί που βρίσκεται, γιατί θέλει να αλλάξει δρόμο ή ακόμα να διασταυρωθεί με κάποιον δρόμο. Η πολιτική είναι ένας δρόμος μακρύς όπως και το θέατρο, κρίνεσαι στο τέλος της διαδρομής και όχι την ώρα που κάνεις την διαδρομή. Μπορεί ένας ηθοποιός να αλλάξει μέσα στην πολιτική και να γίνει χειρότερος και από τους παραδοσιακούς. Μένει να αποδειχτεί.
Προτιμάτε περισσότερο την τηλεόραση ή το θέατρο;
Όχι, προτιμώ περισσότερο και τα δύο (γέλια). Είναι και τα δύο κομμάτια της δουλειάς του ηθοποιού.
Θα ήθελα να μου πείτε δύο λόγια για το Θέατρο Πόλη και την φετινή θεατρική σας δουλειά.
Είναι ένα προσωπικό μου όραμα που έχει ένα μόνο σκοπό. Να στελεχωθεί από την ανερχόμενη νέα γενιά του θεάτρου, η οποία θα συμπορευτεί με την ήδη καταξιωμένη παλαιότερη. Το πήρα το 2012 και θέλω να γίνονται ωραίες παραστάσεις. Το ονόμασα Πόλη γιατί όπως συνυπάρχουν άνθρωποι κάθε γενιάς σε μία πόλη δρούν και επικοινωνούν, έτσι και το πόλη θέατρο με δύο σκηνές (μικρή και μεγάλη) έχει σκοπό να αντικατοπτρίσει αυτή την συνύπαρξη, την επικοινωνία και την αλληλεπίδραση σε καλλιτεχνικό επίπεδο στο κέντρο ακριβώς της πόλης μας. Ένας χώρος πολύ προσεγμένος σε όλα, με κάθε λεπτομέρεια και προσιτές τιμές εισιτηριων και με εύκολη πρόσβαση.
Τώρα όσον αφορά την φετινή μου θεατρική δουλειά παίζω το έργο "Σκηνές από έναν γάμο", του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν με την Παναγιώτα Βλαντή, σε μουσική Σταμάτη Κραουνάκη και μία πρωτότυπη σκηνοθεσία του Ένκε Φεζολλάρι. Είναι ένα έργο που έχει παιχτεί στην τηλεόραση ως σήριαλ και μετά πέρασε στον κινηματογράφους ως ταινία. Είναι σκηνές από έναν γάμο, ένα ζευγάρι μορφωμένων αστών. Ζουν έναν ήρεμο και καθ΄ όλα τακτοποιημένο γάμο, μέχρι τη στιγμή που οδηγούνται σε ρήξη, όταν εκείνος αποκαλύπτει ότι είναι ερωτευμένος με μια νεότερη γυναίκα. Η αντίδραση της Μαριάννας είναι απρόσμενα ήρεμη. Η σύγκρουσή τους μεταφέρεται αργότερα μέσα στο χρόνο, όταν ο Γιόχαν έχει αρχίσει να ασφυκτιά από τη νέα του σχέση και η γυναίκα του έχει παντρευτεί κάποιον άλλον, ο οποίος ωστόσο έχει καταφέρει να την απελευθερώσει. Στη νέα τους συνάντηση, οι ρόλοι μοιάζουν να έχουν αντιστραφεί και οι ισορροπίες να έχουν αλλάξει.
Αληθεύει ότι εκτός από τη θεατρική σας συνεργασία είστε ζευγάρι και στην ζωή με την Παναγιώτα Βλαντή;
Όχι, δεν είναι αλήθεια. Αν ήμασταν υπήρχε λόγος να το κρύψουμε; Και ότι ήμουν με την Χρύσα Παππά που έχουν γράψει, πάλι δεν ισχύει.
Πως θα θέλατε να κλείσουμε την συνέντευξη;
Πρέπει να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, τον πλησίον μας, τον τόπο μας. Αν δεν πιαστούμε χέρι χέρι όλοι μαζί να νοιαστούμε και να δώσουμε λύσεις σε όσα μας απασχολούν, τότε αυτό το χέρι μπορεί να γίνει ο χορός του Ζαλόγγου.
Πηγή: yahoo
xespao
Πότε ξεκινήσατε την πορεία σας στο χώρο της υποκριτικής;
Στο χώρο της υποκριτικής είμαι από μικρό παιδί. Πριν πάω στην δραματική σχολή βρέθηκα στο θέατρο, σε αυτό που λέμε επαγγελματικούς θιάσους παίζοντας Σαββατοκύριακα, ως πρωταγωνιστής σε ένα παιδικό θέατρο. Πήγα στη δραματική σχολή και τελειώνοντας είχα την τύχη να βρεθώ πολύ σύντομα στις μεγάλες σκηνές. Θυμάμαι πέρασα τότε σε μία ακρόαση που έκανε το Εθνικό και ξεκίνησα από το Εθνικό Θέατρο. Μετά Κρατικό Θέατρο και Ελεύθερο Θέατρο. Από την δεκαετία του '80 κιόλας, παρ'όλο που η πορεία του θιασάρχη, ας το πούμε, ήρθε φυσιολογικά, με την έννοια ότι δεν ήταν αυτός ο σκοπός. Κάποια στιγμή αποφάσισα να υποστηρίζω ο ίδιος τις επιλογές μου, διότι συμβιβασμούς όλοι χρειάζεται να κάνουμε στη δουλειά και στη ζωή, αλλά ως ένα σημείο
Ποιοί ήταν οι άνθρωποι που σας βοήθησαν στα πρώτα σας βήματα;
Κοίταξε, υπήρχαν άνθρωποι που ήταν φίλοι, δάσκαλοι. Δεν είναι ένας και δύο, ευτυχώς, αλλά επειδή είμαι από τους ανθρώπους που αγαπούν και υποστηρίζουν με πάθος τις επιλογές τους, είχα την τύχη να εισπράξω αυτή την αγάπη και το πάθος από αυτούς τους ανθρώπους. Όταν είχα ανάγκη από ηθική, καλλιτεχνική ή και οικονομική ακόμα στήριξη συντρέξανε στο πρόβλημα. Τους χρωστάω πολλά και είμαι ευγνώμων. Χρωστάω πολλά και στους νέους ηθοποιούς που είχα την τύχη από πολύ νωρίς να βρεθώ δίπλα τους στον ρόλο του δασκάλου- και λέω ρόλο γιατί δεν είμαι δάσκαλος είναι πολύ βαριά η λέξη αυτή. Βέβαια, δεν μπορώ να μην αναφέρω τον Γιώργο Θεοδοσιάδη, που ήταν ο σκηνοθέτης της πρώτης μου δουλειάς, αμιγώς ως θιασάρχης. Αλλά,από εκεί και πέρα, ήταν άνθρωποι απλοί, αφανείς ήρωες που ήταν δίπλα μου. Είμαι από τους τυχερούς και θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο, που από την στιγμή που αποφάσισα να κάνω κάτι που εμένα με εκφράζει και το αγαπάω, αυτό άρεσε και στον κόσμο, το πίστεψαν και άλλοι με πληρώνανε γι΄αυτό και έτσι ζω από αυτή την δουλειά. Το θεωρώ μεγάλη τύχη και ευλογία για έναν άνθρωπο να ζει από αυτό που αγαπάει.
Τι θυμάστε από την πρώτη σας επαγγελματική δουλειά;
Η πρώτη μου επαγγελματική δουλειά ήταν το παιδικό θέατρο. Θυμάμαι την ηθική ικανοποίηση που είχα, όταν έβγαινα στην σκηνή. Θυμάμαι το συναίσθημα που είχα και παραμένει μέχρι σήμερα το ίδιο, η ίδια αγωνία και ανασφάλεια για το αποτέλεσμα.
Ποιον ρόλο θέλετε να ενσαρκώσετε και δεν το έχετε κάνει ακόμα;
Δεν ξέρω ακόμα, γιατί αυτούς που έκανα δεν τους είχα ονειρευτεί ούτε προγραμματίσει. Ευτύχησα να μου προταθούν, να τους συναντήσω στο δρόμο μου και πάντα έδινα τεράστια σημασία με το ποιους θα τους κάνω και πότε. Αυτό που κάνει την διαφορά είναι η συνάντηση με τους σημαντικότερους από εσένα, που μπορεί να είναι νεότερης γενιάς ο σημαντικότερος από εσένα. Βρέθηκα να παίζω ρόλους με ανθρώπους που ούτε ονειρευόμουν ότι θα ανέβω μαζί τους στην σκηνή, ανθρώπους που θαύμαζα από το σινεμά, το θέατρο και όταν συναντήθηκα είπα αυτό είναι ευτυχία. Δεν έπαψα να συναντιέμαι με τους νεότερους ηθοποιούς όπως εγώ συναντήθηκα και συναντιέμαι με τους παλαιότερους, γιατί το θεωρώ μία σκυταλοδρομία, το θέατρο είναι σαν την ζωή. Όπως ένα παιδί γαλουχείται και μεγαλώνει μέσα από το σπίτι του, έτσι είναι και ένας ηθοποιός. Γαλουχείται και μεγαλώνει με τις επιλογές του και τις σχέσεις που έχει με τους υπόλοιπους ηθοποιούς, από την δραματική σχολή και τις συναντήσεις του στη σκηνή.
Υπήρξε στιγμή που δυσκολευτήκατε τόσο ώστε να θέλετε να παρατήσετε την υποκριτική;
Όχι, προς στιγμήν όλοι μπορεί να έχουμε πει κάτι, αλλά όχι ποτέ. Να παρατήσω κάτι το οποίο με έχει καθιερώσει; Αν κάνουμε αυτή την συνέντευξη είναι διότι με ξέρετε μέσα από το θέατρο, την τηλεόραση και αν κατέχω μία μικρή θέση, εκεί στην άκρη του θεάτρου είναι διότι είμαι τόσα χρόνια ηθοποιός και ευτυχώς μετράνε πολλές οι δεκαετίες. Είναι περισσότερες οι ευτυχισμένες στιγμές από τις λεγόμενες δυστυχισμένες. Οι πικρίες, οι ανατροπές δεν έχουν λείψει, αλλά αυτό σε δυναμώνει. Αν κάνεις την αυτοκριτική σου και δεις τις επιλογές σου, δεν φταίει ο Θεός, εμείς φταίμε γι΄αυτές.Τίποτα δεν είναι δεδομένο, πρέπει να είσαι σε εγρήγορση και ετοιμοπόλεμος για το οτιδήποτε.
Η κρίση σας έχει επηρεάσει προσωπικά ή επαγγελματικά;
Είμαι εκπαιδευμένος στην κρίση. Ανήκω σε αυτή την γενιά που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην γνωστή κρίση των δεκαετιών του '60 και του '70. Μεγαλώσαμε σε μία γενικότερη ανασφάλεια η οποία υπήρχε και υπάρχει μέχρι σήμερα. Αν το έργο δεν κρατήσει, είναι γνωστό τοις πάσι ότι μένεις δύο φορές τον χρόνο άνεργος. Μετά τίποτα δεν είναι δεδομένο, ούτε μπορείς να πάρεις την σφραγίδα του πρωταγωνιστή εφάπαξ. Πρέπει να επιβεβαιώνεις την επιλογή σου, την ύπαρξη σου. Αλλά είχα μάθει από παιδί να διεκδικώ το μεροκάματο. Σαφώς τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για όλους, δεν είναι μόνο για εμάς τους ηθοποιούς. Απλώς, για εμάς τους ηθοποιούς, η κρίση και τα προβλήματα ήταν πάντα τα ίδια.
Τρεις γάμοι, τρία διαζύγια. Θα ανεβαίνατε για τέταρτη φορά τα σκαλιά της εκκλησίας;
Δεν κάνω ποτέ σχέδια, έχω βγάλει από την ζωή μου την φράση "ποτέ δεν θα κάνω αυτό". Δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει η ζωή. Αυτή είναι και η ομορφιά της.
Τι γεύση σας άφησαν οι τρεις γάμοι;
Ο γάμος δεν είναι φαγητό (γέλια). Ο γάμος είναι τρόπος και στάση ζωής. Έχω πάρει τις εμπειρίες μου από τους γάμους μου. Από εκεί και πέρα δεν θέλω να το αναλύσω άλλο, διότι δεν είναι μπροστά και ο άλλος που συμμετείχε στις σχέσεις αυτές. Αυτό το κουβεντιάζω με τον άνθρωπο που είναι στην εκάστοτε σχέση. Δηλαδή αφορά εμάς και δεν είναι για κοινοποίηση και κριτική.
Από την πορεία σας μέχρι σήμερα τι κρατάτε και τι πετάτε;
Κρατάω τα πάντα, δεν πετάω τίποτα. Διότι από όλους και από όλα έμαθα κάτι.
Θα συμμετείχατε ως κριτής σε talent show;
Όχι. Αλλά αν κάποιος μπορεί να είναι κριτής σε μία επιτροπή και νομίζει ότι με αυτόν τον τρόπο μπορεί να προσφέρει κάτι, τότε καλά κάνει, είναι προσωπική του επιλογή. Εγώ δεν το έχω κάνει και δεν νομίζω ότι θα το κάνω, δεν είναι κάτι που με απασχολεί.
Πως κρίνετε τους συναδέλφους σας που ασχολούνται με την πολιτική;
Δεν κρίνω τις ζωές και τις επιλογές των άλλων. Θεωρώ ότι είναι καλό ο καθένας να κάνει την αυτοκριτική του, να ψάχνει τον εαυτό του, ώστε να απαντάει στην ερώτηση γιατί βρίσκεται εκεί που βρίσκεται, γιατί θέλει να αλλάξει δρόμο ή ακόμα να διασταυρωθεί με κάποιον δρόμο. Η πολιτική είναι ένας δρόμος μακρύς όπως και το θέατρο, κρίνεσαι στο τέλος της διαδρομής και όχι την ώρα που κάνεις την διαδρομή. Μπορεί ένας ηθοποιός να αλλάξει μέσα στην πολιτική και να γίνει χειρότερος και από τους παραδοσιακούς. Μένει να αποδειχτεί.
Προτιμάτε περισσότερο την τηλεόραση ή το θέατρο;
Όχι, προτιμώ περισσότερο και τα δύο (γέλια). Είναι και τα δύο κομμάτια της δουλειάς του ηθοποιού.
Θα ήθελα να μου πείτε δύο λόγια για το Θέατρο Πόλη και την φετινή θεατρική σας δουλειά.
Είναι ένα προσωπικό μου όραμα που έχει ένα μόνο σκοπό. Να στελεχωθεί από την ανερχόμενη νέα γενιά του θεάτρου, η οποία θα συμπορευτεί με την ήδη καταξιωμένη παλαιότερη. Το πήρα το 2012 και θέλω να γίνονται ωραίες παραστάσεις. Το ονόμασα Πόλη γιατί όπως συνυπάρχουν άνθρωποι κάθε γενιάς σε μία πόλη δρούν και επικοινωνούν, έτσι και το πόλη θέατρο με δύο σκηνές (μικρή και μεγάλη) έχει σκοπό να αντικατοπτρίσει αυτή την συνύπαρξη, την επικοινωνία και την αλληλεπίδραση σε καλλιτεχνικό επίπεδο στο κέντρο ακριβώς της πόλης μας. Ένας χώρος πολύ προσεγμένος σε όλα, με κάθε λεπτομέρεια και προσιτές τιμές εισιτηριων και με εύκολη πρόσβαση.
Τώρα όσον αφορά την φετινή μου θεατρική δουλειά παίζω το έργο "Σκηνές από έναν γάμο", του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν με την Παναγιώτα Βλαντή, σε μουσική Σταμάτη Κραουνάκη και μία πρωτότυπη σκηνοθεσία του Ένκε Φεζολλάρι. Είναι ένα έργο που έχει παιχτεί στην τηλεόραση ως σήριαλ και μετά πέρασε στον κινηματογράφους ως ταινία. Είναι σκηνές από έναν γάμο, ένα ζευγάρι μορφωμένων αστών. Ζουν έναν ήρεμο και καθ΄ όλα τακτοποιημένο γάμο, μέχρι τη στιγμή που οδηγούνται σε ρήξη, όταν εκείνος αποκαλύπτει ότι είναι ερωτευμένος με μια νεότερη γυναίκα. Η αντίδραση της Μαριάννας είναι απρόσμενα ήρεμη. Η σύγκρουσή τους μεταφέρεται αργότερα μέσα στο χρόνο, όταν ο Γιόχαν έχει αρχίσει να ασφυκτιά από τη νέα του σχέση και η γυναίκα του έχει παντρευτεί κάποιον άλλον, ο οποίος ωστόσο έχει καταφέρει να την απελευθερώσει. Στη νέα τους συνάντηση, οι ρόλοι μοιάζουν να έχουν αντιστραφεί και οι ισορροπίες να έχουν αλλάξει.
Αληθεύει ότι εκτός από τη θεατρική σας συνεργασία είστε ζευγάρι και στην ζωή με την Παναγιώτα Βλαντή;
Όχι, δεν είναι αλήθεια. Αν ήμασταν υπήρχε λόγος να το κρύψουμε; Και ότι ήμουν με την Χρύσα Παππά που έχουν γράψει, πάλι δεν ισχύει.
Πως θα θέλατε να κλείσουμε την συνέντευξη;
Πρέπει να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, τον πλησίον μας, τον τόπο μας. Αν δεν πιαστούμε χέρι χέρι όλοι μαζί να νοιαστούμε και να δώσουμε λύσεις σε όσα μας απασχολούν, τότε αυτό το χέρι μπορεί να γίνει ο χορός του Ζαλόγγου.
Πηγή: yahoo
xespao
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
