2014-04-09 17:11:12
Η αλήθεια των αριθμών ποτέ δεν ήταν ο ορισμός του άριστου.
Γράφει ο Γιώργος Σ. Πολίτης
Πρώτοι από όλους πανηγυρίζουν οι αριθμοί πιστώμενοι την μερίδα του λέοντος. Κατόπιν αυτών η κυβέρνηση η οποία δικαιούται (σύμφωνα με την επιχειρηματολογία της βεβαίως) να κομπάζει περί της επιτυχίας του προγράμματος που επέβαλλε δια πυρός και σιδήρου …αφού της επεβλήθη (με τρόπο ανάγωγο και ενίοτε προσβλητικό).
Τα πανηγύρια λοιπόν κρατούν γερά αναφέροντας αριθμούς, επιτυχίες και στόχους και χαίρονται μαζί με αυτήν εκτός του κ. Κώνστα του κ. Πρετεντέρη και πολλών άλλων φίλων αυτών και ομοϊδεατών τους και όλοι εκείνοι που πρότειναν τα μνημόνια. Απολύτως λογικό.
Ο λαός όμως που υποφέρει, ποσώς ενδιαφέρεται –αντικειμενικώς- εάν το επιτόκιο των νέων ομολόγων (2,5 δις, μικρό ποσό για ασφάλεια. Καταλαβαίνετε…) θα είναι ‘’αυτό’’, ή εάν ο τάδε δείκτης που θα διαμορφωθεί μετά την αναμενόμενη επιτυχία είναι ‘’εκείνος’’.
Ο απλός πολίτης εξακολουθεί να τρέμει τον τρόμο του κρύου ιδρώτα στο ενδεχόμενο της συνέχισης της προσοδοφόρας πολιτικής.
Οι σαμπάνιες δεν ανοίγουν προς όφελος του λαού (ασχέτως με όσα υποκρίνονται οι κυβερνώντες) ούτε γεμίζει τα ποτήρια του. Τα ευγενή εδέσματα παρατίθενται και οι αφρώδεις οίνοι σερβίρονται, προς μέθη των αγορών, δηλαδή των δανειστών οι οποίοι και οποίες δικαιούνται κάθε εορτασμόν.
Και διερωτώμαι ερώτημα ρητορικόν:
Υπάρχει περίπτωση εάν το δούμε λογικά και ψύχραιμα το θέμα, να υπάρξει περίπτωση σύγκλισης συμφερόντων μεταξύ δανειστών και δανειζομένων; Θα ήταν αστεία ακόμη και η υπόθεση, είναι η απάντηση. Το πεινασμένο λιοντάρι πριν καταβροχθίσει το γεύμα του δεν φοράει πετσέτα στο λαιμό, ούτε ακολουθεί τους τρόπους της εξέχουσας συμπεριφοράς. Απλά τρώει Η εξακολούθηση λοιπόν του προγράμματος που επικαλείται ο κάθε αρμόδιος, μόνο φόβο μπορεί να προσφέρει μέχρι την στιγμή εκείνη όπου και μοίρα του χειμαζόμενου λαού ανθίσει. Και πότε μπορεί να γίνει αυτό; Σε λίγο λένε οι αριθμοί αλλά οι αριθμοί των πινάκων ήτανε πάντοτε πολλοί αυστηροί με τους ανρθώπους γιατί ποτέ δεν ήσαν βρώσιμοι…
Πότε λοιπόν θα έρθει η άνθιση εάν κάνουμε πέρα τους αριθμούς;
Ποτέ.
Ποτέ στη πράξη, γιατί πολύ απλά το σύγχρονο λιοντάρι ουδέποτε θα νιώσει χορτασμένο σε αντίθεση με εκείνο της ζούγκλας που κάποτε επιδεικνύει σύνεση.
Υπάρχει ακόμα χρήμα στην Ελληνική γη και όσο υπάρχει χρήμα θα είναι ένα αγκάθι στην βαριά νοσούσα συνείδηση όλων των αγορών. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί δανειστές απλά γιατί όλοι είναι δανειστές και όλοι όσοι δανείζουν το κάνουν με κάποιο σκοπό απώτερο, στο ελάχιστο μέρος του οποίου υπάρχει η λέξη και το νόημα της αγνής βοηθείας. (κανονικά ο κόσμος της σημερινής βαρβαρότητας θα έπρεπε να φυλακίσει την λέξη ''αγνή'' ως προσβολή της σύγχρονης νοημοσύνης)
Υπάρχουν ακόμα ελεύθεροι σε αυτή τη γη και μέχρι να τους αποκάμουν την ελπίδα, το φαγητό τους θα έχει λιγότερο αλάτι και το τραπέζι τους θέμα για γλυκιά συζήτηση.
Δεν είμαι οικονομολόγος άλλωστε κάτι τέτοιο δεν μένει κρυφό (εάν ήμουν θα μιλούσα με τρόπο αλλιώτικο) όμως άγχομαι χρησιμοποιώντας απλή λογική για το μέλλον που μας επιφυλάσσει η επιτυχία της εξόδου.
Δηλαδή να μην πετύχει;
Να πετύχει. Χίλιες φορές να το κάνει, αλλά να ξέρουμε ότι έχει πετύχει από το στύψιμο ενός έθνους στον στίφτη των ξένων συμφερόντων και ότι δεν πάει άλλο.
Να θυμόμαστε πως ότι λέγεται δεν είναι η απόλυτη αλήθεια και σε πλείστες περιπτώσεις, καθόλου αυτή.
Να μην λησμονούμε πως οι αριθμοί δεν έχουν ούτε στόμα αλλά ούτε και ψυχή.
Να φωνάζουμε πως θα προτιμούσαμε να ζούσαμε καλύτερα και ο τάδε δείκτης να ήταν χαμηλότερος.
Δεν γίνονται όλα αυτά μαζί; Ευημερία και αριθμοί πάνε μαζί; Να μου επιτρέψετε να αμφιβάλω. Η πρόσφατη ιστορία άλλα εδίδαξε. Το έλλειμμα στα δημόσια ταμεία ανέβηκε ακόμα 2 δις, αλλά ξέρω πως αυτό κάλλιστα μπορείτε να το ερμηνεύσετε όχι ως αδυναμία καταβολής φόρων αλλά ως ιταμή άρνηση, ως κακόβουλη δυστροπία… Πολύ κρίμα.
Αφού λοιπόν εσείς επιμένετε να μας προτείνετε τους δείκτες εμείς ας ψάξουμε μια άλλη συνταγή γιατί αυτή τη βρίσκουμε κάπως αλμυρή για τα γούστα μας.
Ας είμαστε κάπως επιφυλακτικότεροι και μετρίως χαρούμενοι στις ιαχές μας, γιατί αν δεν το έχετε καταλάβει εσείς που ορίζετε τις τύχες μας, δεν είναι ότι αρκούμεθα στην μη λήψη νέων μέτρων, αλλά θέλουμε να αναιρεθούν και τα ήδη υπάρχοντα…
Τρομερό ε; Καλά μη λιποθυμάτε θα φοβηθούν οι δανειστές…
Και όλα αυτά πριν ανοίξουμε το επόμενο γιορταστικό μπουκάλι.
politisg.blogspot.gr
Γράφει ο Γιώργος Σ. Πολίτης
Πρώτοι από όλους πανηγυρίζουν οι αριθμοί πιστώμενοι την μερίδα του λέοντος. Κατόπιν αυτών η κυβέρνηση η οποία δικαιούται (σύμφωνα με την επιχειρηματολογία της βεβαίως) να κομπάζει περί της επιτυχίας του προγράμματος που επέβαλλε δια πυρός και σιδήρου …αφού της επεβλήθη (με τρόπο ανάγωγο και ενίοτε προσβλητικό).
Τα πανηγύρια λοιπόν κρατούν γερά αναφέροντας αριθμούς, επιτυχίες και στόχους και χαίρονται μαζί με αυτήν εκτός του κ. Κώνστα του κ. Πρετεντέρη και πολλών άλλων φίλων αυτών και ομοϊδεατών τους και όλοι εκείνοι που πρότειναν τα μνημόνια. Απολύτως λογικό.
Ο λαός όμως που υποφέρει, ποσώς ενδιαφέρεται –αντικειμενικώς- εάν το επιτόκιο των νέων ομολόγων (2,5 δις, μικρό ποσό για ασφάλεια. Καταλαβαίνετε…) θα είναι ‘’αυτό’’, ή εάν ο τάδε δείκτης που θα διαμορφωθεί μετά την αναμενόμενη επιτυχία είναι ‘’εκείνος’’.
Ο απλός πολίτης εξακολουθεί να τρέμει τον τρόμο του κρύου ιδρώτα στο ενδεχόμενο της συνέχισης της προσοδοφόρας πολιτικής.
Οι σαμπάνιες δεν ανοίγουν προς όφελος του λαού (ασχέτως με όσα υποκρίνονται οι κυβερνώντες) ούτε γεμίζει τα ποτήρια του. Τα ευγενή εδέσματα παρατίθενται και οι αφρώδεις οίνοι σερβίρονται, προς μέθη των αγορών, δηλαδή των δανειστών οι οποίοι και οποίες δικαιούνται κάθε εορτασμόν.
Και διερωτώμαι ερώτημα ρητορικόν:
Υπάρχει περίπτωση εάν το δούμε λογικά και ψύχραιμα το θέμα, να υπάρξει περίπτωση σύγκλισης συμφερόντων μεταξύ δανειστών και δανειζομένων; Θα ήταν αστεία ακόμη και η υπόθεση, είναι η απάντηση. Το πεινασμένο λιοντάρι πριν καταβροχθίσει το γεύμα του δεν φοράει πετσέτα στο λαιμό, ούτε ακολουθεί τους τρόπους της εξέχουσας συμπεριφοράς. Απλά τρώει Η εξακολούθηση λοιπόν του προγράμματος που επικαλείται ο κάθε αρμόδιος, μόνο φόβο μπορεί να προσφέρει μέχρι την στιγμή εκείνη όπου και μοίρα του χειμαζόμενου λαού ανθίσει. Και πότε μπορεί να γίνει αυτό; Σε λίγο λένε οι αριθμοί αλλά οι αριθμοί των πινάκων ήτανε πάντοτε πολλοί αυστηροί με τους ανρθώπους γιατί ποτέ δεν ήσαν βρώσιμοι…
Πότε λοιπόν θα έρθει η άνθιση εάν κάνουμε πέρα τους αριθμούς;
Ποτέ.
Ποτέ στη πράξη, γιατί πολύ απλά το σύγχρονο λιοντάρι ουδέποτε θα νιώσει χορτασμένο σε αντίθεση με εκείνο της ζούγκλας που κάποτε επιδεικνύει σύνεση.
Υπάρχει ακόμα χρήμα στην Ελληνική γη και όσο υπάρχει χρήμα θα είναι ένα αγκάθι στην βαριά νοσούσα συνείδηση όλων των αγορών. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί δανειστές απλά γιατί όλοι είναι δανειστές και όλοι όσοι δανείζουν το κάνουν με κάποιο σκοπό απώτερο, στο ελάχιστο μέρος του οποίου υπάρχει η λέξη και το νόημα της αγνής βοηθείας. (κανονικά ο κόσμος της σημερινής βαρβαρότητας θα έπρεπε να φυλακίσει την λέξη ''αγνή'' ως προσβολή της σύγχρονης νοημοσύνης)
Υπάρχουν ακόμα ελεύθεροι σε αυτή τη γη και μέχρι να τους αποκάμουν την ελπίδα, το φαγητό τους θα έχει λιγότερο αλάτι και το τραπέζι τους θέμα για γλυκιά συζήτηση.
Δεν είμαι οικονομολόγος άλλωστε κάτι τέτοιο δεν μένει κρυφό (εάν ήμουν θα μιλούσα με τρόπο αλλιώτικο) όμως άγχομαι χρησιμοποιώντας απλή λογική για το μέλλον που μας επιφυλάσσει η επιτυχία της εξόδου.
Δηλαδή να μην πετύχει;
Να πετύχει. Χίλιες φορές να το κάνει, αλλά να ξέρουμε ότι έχει πετύχει από το στύψιμο ενός έθνους στον στίφτη των ξένων συμφερόντων και ότι δεν πάει άλλο.
Να θυμόμαστε πως ότι λέγεται δεν είναι η απόλυτη αλήθεια και σε πλείστες περιπτώσεις, καθόλου αυτή.
Να μην λησμονούμε πως οι αριθμοί δεν έχουν ούτε στόμα αλλά ούτε και ψυχή.
Να φωνάζουμε πως θα προτιμούσαμε να ζούσαμε καλύτερα και ο τάδε δείκτης να ήταν χαμηλότερος.
Δεν γίνονται όλα αυτά μαζί; Ευημερία και αριθμοί πάνε μαζί; Να μου επιτρέψετε να αμφιβάλω. Η πρόσφατη ιστορία άλλα εδίδαξε. Το έλλειμμα στα δημόσια ταμεία ανέβηκε ακόμα 2 δις, αλλά ξέρω πως αυτό κάλλιστα μπορείτε να το ερμηνεύσετε όχι ως αδυναμία καταβολής φόρων αλλά ως ιταμή άρνηση, ως κακόβουλη δυστροπία… Πολύ κρίμα.
Αφού λοιπόν εσείς επιμένετε να μας προτείνετε τους δείκτες εμείς ας ψάξουμε μια άλλη συνταγή γιατί αυτή τη βρίσκουμε κάπως αλμυρή για τα γούστα μας.
Ας είμαστε κάπως επιφυλακτικότεροι και μετρίως χαρούμενοι στις ιαχές μας, γιατί αν δεν το έχετε καταλάβει εσείς που ορίζετε τις τύχες μας, δεν είναι ότι αρκούμεθα στην μη λήψη νέων μέτρων, αλλά θέλουμε να αναιρεθούν και τα ήδη υπάρχοντα…
Τρομερό ε; Καλά μη λιποθυμάτε θα φοβηθούν οι δανειστές…
Και όλα αυτά πριν ανοίξουμε το επόμενο γιορταστικό μπουκάλι.
politisg.blogspot.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Βαγδάτη: Νεκροί 21 άνθρωποι από σειρά βομβιστικών επιθέσεων
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στις 24 Απριλίου θα βγει η απόφαση για τον Σχορτσανίτη
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
