2014-04-13 14:27:10
H Φιλιώ Μανωλιουδάκη, μιλάει στο "woop.gr" λίγα 24ωρα μετά την κατάκτηση του LEN TROPHY, από την ομάδα πόλο του Ολυμπιακού.
Αναλυτικά Γεννήθηκε στα Χανιά το Μάρτη του 1986. Ξεκίνησε το πόλο στα δεκατέσσερά της χρόνια. Το 2007 πραγματοποίησε,- εν μέρει-, το όνειρό της φορώντας το σκουφάκι του Ολυμπιακού.
Πήρε δύο πρωταθλήματα, το 2009 και το 2011, και πήγε σε δύο Final 4 του Champions Cup. Είναι μία από τις δεκατρείς παγκόσμιες πρωταθλήτριες της Σανγκάης το 2011. Έχει κατακτήσει δύο ασημένια μετάλλια σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, το 2010 και το 2012, ένα χρυσό και δύο χάλκινα σε World League.
Δεν της αρκούσαν όμως αυτά, γιατί το όνειρό της δεν είχε πραγματοποιηθεί ολοκληρωτικά. Μέχρι πριν από λίγα εικοσιτετράωρα. Όταν, ούσα αρχηγός του Ολυμπιακού πλέον, στέφθηκε Κυπελλούχος Ευρώπης στην Φλωρεντία.
Η ίδια θεωρεί πως δεν έχει τα ‘φυσικά’ προσόντα που διαθέτουν άλλες πολίστριες. Ωστόσο έχει την ικανότητα να μετατρέπει τη δυσκολία, σε ευκαιρία. Συνδυάζει το μυαλό με το ‘πείσμα’ της ..Κρητικιάς.
Εκτός από την ομάδα της καρδιάς της, τον Ολυμπιακό, βρήκε και τον άνδρα της ζωής της, στο πρόσωπο του πολίστα, Μάρκο Μίσιτς. Αγαπάει τις βόλτες με τη βέσπα της και ο αγαπημένος της προορισμός, -εκτός από την κορυφή-, είναι η Πειραϊκή.
Το όνειρο σου έγινε πραγματικότητα κι έζησες την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού τροπαίου με την ομάδα της καρδιά σου τον Ολυμπιακό, όπως ονειρευόσουν μικρή. Ποια είναι τα συναισθήματά σου λίγα εικοσιτετράωρα μετά από αυτή την επιτυχία; «Τα συναισθήματα από τη στιγμή που τελείωσε το παιχνίδι μέχρι και τώρα που μιλάμε, είναι τα ίδια. Είμαι πάρα πολύ ευτυχισμένη γιατί περίμενα πολλά χρόνια μέχρι να έρθει αυτή η επιτυχία. Το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα και μάλιστα σε μία πόλη, τη Φλωρεντία, στην οποία έχω πολύ όμορφες αναμνήσεις. Ευχόμουν πριν τους αγώνες να καταφέρουμε να σηκώσουμε το τρόπαιο σε αυτήν την πόλη. Τελικά η Φλωρεντία μου πάει. Τέλος καλό, όλα καλά»
Που κρίθηκε ο τελικός με τη γηπεδούχο, Φιρέντσε; Σας δυσκόλεψε η διαιτησία; «Η αλήθεια είναι ότι παίζαμε σε όλο το ματς με κόντρα διαιτησία. Ήταν σα να αγωνιζόμασταν κόντρα σε εννέα παίκτες. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο η νίκη μας έχει ακόμα μεγαλύτερη αξία. Σε φυσιολογικές συνθήκες, αν παίζαμε σε άλλη πόλη κόντρα σε αυτή την ομάδα, θα έπρεπε να κερδίσουμε με τέσσερα γκολ διαφορά. Δεν θέλω να υποτιμήσω την αντίπαλο, προσπαθεί κι εκείνη να επανέλθει στο προσκήνιο, όμως εμείς είμαστε σίγουρα καλύτερη ομάδα».
Νικητήριο γκολ από την Μπρον Νοξ! Πρώτη αντίδραση; «Όταν είδα ότι έκανε το κλέψιμο και κολυμπούσε στην κόντρα, παρακαλούσα από μέσα να βάλει το γκολ για να τελειώσουμε. Έκανε το ψηλοκρεμαστό σουτ, η μπάλα βρήκε στη γραμμή και μετά μπήκε, και μέχρι τότε, ένιωσα ότι χάνω δέκα χρόνια από τη ζωή μου. Όταν συνειδητοποίησα ότι μπήκε, είπα μέσα μου,
‘ –Τελείωσε’. Ήμουν σίγουρη ότι δεν υπάρχει περίπτωση τα επόμενα, τελευταία δευτερόλεπτα που είχαν μείνει να δεχτούμε κάποιο γκολ. Έτσι κι έγινε».
Είναι αλήθεια ότι της βγάλατε κάποιο παρατσούκλι μετά από αυτό; «Ναι. Μετά τον τελικό, και το νικητήριο τέρμα που πέτυχε, την βγάλαμε Λε- Μπρόν! Η Κοξ είναι μία από τις καλύτερες πολίστριες στον κόσμο, κι αυτό είναι γνωστό σε όλους μας. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι είναι κι αρχηγός της εθνικής ομάδας της Αυστραλίας».
Πως σας υποδέχτηκε ο κόσμος του Ολυμπιακού στο αεροδρόμιο; Το περίμενες; «Περίμενα ότι θα έχει κόσμο, γιατί μας είχαν ενημερώσει ότι θα μας περιμένουν οι φίλοι της ομάδας, μόλις φτάσουμε στην Αθήνα. Ωστόσο αυτό που περιμένω με αγωνία είναι η φιέστα της Κυριακής στο γήπεδο Καραϊσκάκη. Πάντα είχα όνειρο να παρακολουθήσω από κοντά μία φιέστα του Ολυμπιακού, όμως επειδή το δικό μας πρωτάθλημα τελείωνε αργότερα από του ποδοσφαίρου, δεν είχε τύχει. Τώρα έχω έναν λόγο παραπάνω να το επιθυμώ, γιατί θα το ζήσω, ως επίτιμη προσκεκλημένη μαζί με τις συναθλήτριές μου, κι αυτό ομολογώ ότι δεν το είχα σκεφτεί ποτέ».
Ποιο θεωρείς ότι είναι το μεγάλο σου προσόν στην πισίνα; Αληθεύει πως είσαι ο 'εγκέφαλος' της ομάδας; «Δεν ξέρω αν είμαι ο ‘εγκέφαλος’ της ομάδας, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι παίζω έξυπνα κι ότι γενικά είμαι πολύ θετικός άνθρωπος. Ακόμα και στον τελικό, μετά από τις αποβολές και τις διάφορες ατυχίες, έλεγα στις συμπαίκτριές μου, πως το παιχνίδι είναι δικό μας. Και το πίστευα. Δεν θεωρώ ότι έχω κάποια φυσικά προσόντα όπως άλλες πολίστριες. Δεν είμαι γρήγορη, ούτε έχω και το τέλειο σουτ. Ωστόσο αυτό που ξέρω, είναι ότι έχω την ικανότητα να αντιλαμβάνομαι γρήγορα τις φάσεις».
Ποιο είναι το μυστικό μιας επιτυχημένης ομάδας; «Το μυστικό μιας επιτυχημένης ομάδας είναι να πιστεύει στις δυνατότητές της. Ξέρω πολύ καλά πως όταν εγώ κάνω ένα λάθος, θα υπάρξει μία συμπαίκτριά μου η οποία θα βρεθεί στην κατάλληλη θέση και θα με καλύψει. Λειτουργούμε και νιώθουμε σαν οικογένεια. Αυτό είναι το μυστικό».
Πόσο μεγάλο μερίδιο αυτής της μεγάλης επιτυχίας οφείλεται στον προπονητή σου, Χάρη Παυλίδη; «Φυσικά και του αναλογεί μεγάλο μερίδιο αυτής της επιτυχίας. Είναι κάτι για το οποίο παλεύει, κι εκείνος όπως κι εμείς, εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Κι άλλη φορά φτάσαμε στην πηγή αλλά δεν είχαμε καταφέρει να πιούμε νερό. Κάτι πάντα πήγαινε στραβά. Τώρα τα καταφέραμε και του χρόνου βάζουμε πλώρη για το Champions Cup!».
Οδηγείς βέσπα; Ποια είναι η αγαπημένη σου διαδρομή; «Ναι. Μου αρέσει πολύ τώρα που ανοίγει ο καιρός όταν φεύγουμε το πρωί από το γυμναστήριο για να πάμε στα «Βοτσαλάκια» στην ανοικτή πισίνα. Επίσης καμιά φορά ακολουθώ επίτηδες το λάθος δρόμο και πηγαίνω από την Πειραϊκή για να έχω θέα τη θάλασσα».
Πόσο σε βοηθάει το γεγονός ότι και ο σύντροφος της ζωής σου, ο Μάρκο Μίσιτς, είναι πολίστας; «Ο άντρας μου, έχει πολύ μεγάλο μερίδιο της επιτυχίας στην αθλητική πορεία μου. Από τότε που τον γνώρισα, από το 2011 και μετά, ήρθαν κι όλες οι επιτυχίες μου. Με διορθώνει και με βοηθάει να γίνομαι καλύτερη. Πολλές φορές τσαντίζομαι κιόλας γιατί ξέρω ότι έχει δίκιο σε πολλά τα οποία δεν παραδέχομαι. Ξέρεις, γυναίκες! (γέλια)».
Του αφιέρωσες λοιπόν και την κατάκτηση του τροπαίου; «Το αφιέρωσα στην οικογένεια μου, και τους ανθρώπους που με στηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια. Ο Μάρκο είναι πλέον οικογένειά μου, οπότε φυσικά και σε εκείνον».
Με την Εθνική ομάδα έχεις κατακτήσει το Παγκόσμιο πρωτάθλημα.. Πάει και πιο ψηλά; «Φυσικά. Θέλω ν’ αγωνιστώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Γι’ αυτό θα παλεύω μέχρι το 2016. Είναι αυτό που μου λείπει. Το 2008 κόπηκα από την αποστολή, το 2012 ήμαστε άτυχες γιατί αποκλειστήκαμε, οπότε εύχομαι το 2016 να πάνε όλα καλά και να μπορέσω να εκπληρώσω ακόμα ένα όνειρό μου, με την εθνική ομάδα, και να είμαι απόλυτα ικανοποιημένη από την αθλητική μου καριέρα».
olympiacos-blog
Αναλυτικά Γεννήθηκε στα Χανιά το Μάρτη του 1986. Ξεκίνησε το πόλο στα δεκατέσσερά της χρόνια. Το 2007 πραγματοποίησε,- εν μέρει-, το όνειρό της φορώντας το σκουφάκι του Ολυμπιακού.
Πήρε δύο πρωταθλήματα, το 2009 και το 2011, και πήγε σε δύο Final 4 του Champions Cup. Είναι μία από τις δεκατρείς παγκόσμιες πρωταθλήτριες της Σανγκάης το 2011. Έχει κατακτήσει δύο ασημένια μετάλλια σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, το 2010 και το 2012, ένα χρυσό και δύο χάλκινα σε World League.
Δεν της αρκούσαν όμως αυτά, γιατί το όνειρό της δεν είχε πραγματοποιηθεί ολοκληρωτικά. Μέχρι πριν από λίγα εικοσιτετράωρα. Όταν, ούσα αρχηγός του Ολυμπιακού πλέον, στέφθηκε Κυπελλούχος Ευρώπης στην Φλωρεντία.
Η ίδια θεωρεί πως δεν έχει τα ‘φυσικά’ προσόντα που διαθέτουν άλλες πολίστριες. Ωστόσο έχει την ικανότητα να μετατρέπει τη δυσκολία, σε ευκαιρία. Συνδυάζει το μυαλό με το ‘πείσμα’ της ..Κρητικιάς.
Εκτός από την ομάδα της καρδιάς της, τον Ολυμπιακό, βρήκε και τον άνδρα της ζωής της, στο πρόσωπο του πολίστα, Μάρκο Μίσιτς. Αγαπάει τις βόλτες με τη βέσπα της και ο αγαπημένος της προορισμός, -εκτός από την κορυφή-, είναι η Πειραϊκή.
Το όνειρο σου έγινε πραγματικότητα κι έζησες την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού τροπαίου με την ομάδα της καρδιά σου τον Ολυμπιακό, όπως ονειρευόσουν μικρή. Ποια είναι τα συναισθήματά σου λίγα εικοσιτετράωρα μετά από αυτή την επιτυχία; «Τα συναισθήματα από τη στιγμή που τελείωσε το παιχνίδι μέχρι και τώρα που μιλάμε, είναι τα ίδια. Είμαι πάρα πολύ ευτυχισμένη γιατί περίμενα πολλά χρόνια μέχρι να έρθει αυτή η επιτυχία. Το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα και μάλιστα σε μία πόλη, τη Φλωρεντία, στην οποία έχω πολύ όμορφες αναμνήσεις. Ευχόμουν πριν τους αγώνες να καταφέρουμε να σηκώσουμε το τρόπαιο σε αυτήν την πόλη. Τελικά η Φλωρεντία μου πάει. Τέλος καλό, όλα καλά»
Που κρίθηκε ο τελικός με τη γηπεδούχο, Φιρέντσε; Σας δυσκόλεψε η διαιτησία; «Η αλήθεια είναι ότι παίζαμε σε όλο το ματς με κόντρα διαιτησία. Ήταν σα να αγωνιζόμασταν κόντρα σε εννέα παίκτες. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο η νίκη μας έχει ακόμα μεγαλύτερη αξία. Σε φυσιολογικές συνθήκες, αν παίζαμε σε άλλη πόλη κόντρα σε αυτή την ομάδα, θα έπρεπε να κερδίσουμε με τέσσερα γκολ διαφορά. Δεν θέλω να υποτιμήσω την αντίπαλο, προσπαθεί κι εκείνη να επανέλθει στο προσκήνιο, όμως εμείς είμαστε σίγουρα καλύτερη ομάδα».
Νικητήριο γκολ από την Μπρον Νοξ! Πρώτη αντίδραση; «Όταν είδα ότι έκανε το κλέψιμο και κολυμπούσε στην κόντρα, παρακαλούσα από μέσα να βάλει το γκολ για να τελειώσουμε. Έκανε το ψηλοκρεμαστό σουτ, η μπάλα βρήκε στη γραμμή και μετά μπήκε, και μέχρι τότε, ένιωσα ότι χάνω δέκα χρόνια από τη ζωή μου. Όταν συνειδητοποίησα ότι μπήκε, είπα μέσα μου,
‘ –Τελείωσε’. Ήμουν σίγουρη ότι δεν υπάρχει περίπτωση τα επόμενα, τελευταία δευτερόλεπτα που είχαν μείνει να δεχτούμε κάποιο γκολ. Έτσι κι έγινε».
Είναι αλήθεια ότι της βγάλατε κάποιο παρατσούκλι μετά από αυτό; «Ναι. Μετά τον τελικό, και το νικητήριο τέρμα που πέτυχε, την βγάλαμε Λε- Μπρόν! Η Κοξ είναι μία από τις καλύτερες πολίστριες στον κόσμο, κι αυτό είναι γνωστό σε όλους μας. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι είναι κι αρχηγός της εθνικής ομάδας της Αυστραλίας».
Πως σας υποδέχτηκε ο κόσμος του Ολυμπιακού στο αεροδρόμιο; Το περίμενες; «Περίμενα ότι θα έχει κόσμο, γιατί μας είχαν ενημερώσει ότι θα μας περιμένουν οι φίλοι της ομάδας, μόλις φτάσουμε στην Αθήνα. Ωστόσο αυτό που περιμένω με αγωνία είναι η φιέστα της Κυριακής στο γήπεδο Καραϊσκάκη. Πάντα είχα όνειρο να παρακολουθήσω από κοντά μία φιέστα του Ολυμπιακού, όμως επειδή το δικό μας πρωτάθλημα τελείωνε αργότερα από του ποδοσφαίρου, δεν είχε τύχει. Τώρα έχω έναν λόγο παραπάνω να το επιθυμώ, γιατί θα το ζήσω, ως επίτιμη προσκεκλημένη μαζί με τις συναθλήτριές μου, κι αυτό ομολογώ ότι δεν το είχα σκεφτεί ποτέ».
Ποιο θεωρείς ότι είναι το μεγάλο σου προσόν στην πισίνα; Αληθεύει πως είσαι ο 'εγκέφαλος' της ομάδας; «Δεν ξέρω αν είμαι ο ‘εγκέφαλος’ της ομάδας, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι παίζω έξυπνα κι ότι γενικά είμαι πολύ θετικός άνθρωπος. Ακόμα και στον τελικό, μετά από τις αποβολές και τις διάφορες ατυχίες, έλεγα στις συμπαίκτριές μου, πως το παιχνίδι είναι δικό μας. Και το πίστευα. Δεν θεωρώ ότι έχω κάποια φυσικά προσόντα όπως άλλες πολίστριες. Δεν είμαι γρήγορη, ούτε έχω και το τέλειο σουτ. Ωστόσο αυτό που ξέρω, είναι ότι έχω την ικανότητα να αντιλαμβάνομαι γρήγορα τις φάσεις».
Ποιο είναι το μυστικό μιας επιτυχημένης ομάδας; «Το μυστικό μιας επιτυχημένης ομάδας είναι να πιστεύει στις δυνατότητές της. Ξέρω πολύ καλά πως όταν εγώ κάνω ένα λάθος, θα υπάρξει μία συμπαίκτριά μου η οποία θα βρεθεί στην κατάλληλη θέση και θα με καλύψει. Λειτουργούμε και νιώθουμε σαν οικογένεια. Αυτό είναι το μυστικό».
Πόσο μεγάλο μερίδιο αυτής της μεγάλης επιτυχίας οφείλεται στον προπονητή σου, Χάρη Παυλίδη; «Φυσικά και του αναλογεί μεγάλο μερίδιο αυτής της επιτυχίας. Είναι κάτι για το οποίο παλεύει, κι εκείνος όπως κι εμείς, εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Κι άλλη φορά φτάσαμε στην πηγή αλλά δεν είχαμε καταφέρει να πιούμε νερό. Κάτι πάντα πήγαινε στραβά. Τώρα τα καταφέραμε και του χρόνου βάζουμε πλώρη για το Champions Cup!».
Οδηγείς βέσπα; Ποια είναι η αγαπημένη σου διαδρομή; «Ναι. Μου αρέσει πολύ τώρα που ανοίγει ο καιρός όταν φεύγουμε το πρωί από το γυμναστήριο για να πάμε στα «Βοτσαλάκια» στην ανοικτή πισίνα. Επίσης καμιά φορά ακολουθώ επίτηδες το λάθος δρόμο και πηγαίνω από την Πειραϊκή για να έχω θέα τη θάλασσα».
Πόσο σε βοηθάει το γεγονός ότι και ο σύντροφος της ζωής σου, ο Μάρκο Μίσιτς, είναι πολίστας; «Ο άντρας μου, έχει πολύ μεγάλο μερίδιο της επιτυχίας στην αθλητική πορεία μου. Από τότε που τον γνώρισα, από το 2011 και μετά, ήρθαν κι όλες οι επιτυχίες μου. Με διορθώνει και με βοηθάει να γίνομαι καλύτερη. Πολλές φορές τσαντίζομαι κιόλας γιατί ξέρω ότι έχει δίκιο σε πολλά τα οποία δεν παραδέχομαι. Ξέρεις, γυναίκες! (γέλια)».
Του αφιέρωσες λοιπόν και την κατάκτηση του τροπαίου; «Το αφιέρωσα στην οικογένεια μου, και τους ανθρώπους που με στηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια. Ο Μάρκο είναι πλέον οικογένειά μου, οπότε φυσικά και σε εκείνον».
Με την Εθνική ομάδα έχεις κατακτήσει το Παγκόσμιο πρωτάθλημα.. Πάει και πιο ψηλά; «Φυσικά. Θέλω ν’ αγωνιστώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Γι’ αυτό θα παλεύω μέχρι το 2016. Είναι αυτό που μου λείπει. Το 2008 κόπηκα από την αποστολή, το 2012 ήμαστε άτυχες γιατί αποκλειστήκαμε, οπότε εύχομαι το 2016 να πάνε όλα καλά και να μπορέσω να εκπληρώσω ακόμα ένα όνειρό μου, με την εθνική ομάδα, και να είμαι απόλυτα ικανοποιημένη από την αθλητική μου καριέρα».
olympiacos-blog
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Λίγοι οι δότες μυελού των οστών, πολλά τα προβλήματα
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ένταση, χημικά και φραστικά επεισόδια στην Ερμού
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
