2012-04-21 16:44:12
της Ζέζας Ζήκου
Η πρώτη Κυριακή, αύριο, είναι αυτή που οι ψηφοφόροι δίνουν μηνύματα. Αραγεανατέλλει και πάλι η Αριστερά με κεφαλαίο Α; Είναι μια ενδιαφέρουσα πολιτικήυπόθεση εργασίας σε μια Ευρώπη που ταλανίζεται από φυγόκεντρες δυνάμεις - αςμην ξεχνάμε την άνοδο της άκρας Δεξιάς.
Ωστόσο, είναι σαφές ότι κλείνει ο κύκλος του φλερτσοσιαλιστών, σοσιαλδημοκρατών και κεντροαριστερών με την οικονομία της αγοράς.Οι περιπτώσεις Κλίντον, Μπλερ, Μπράουν και Σρέντερ, αποτελούν παρελθόν. Λογικό.Από τη μια είναι οι τραπεζίτες τους οποίους αιωνίως ξεχρεώνουν τα κράτη -δηλαδή ο φορολογούμενος. Από την άλλη, οι Κινέζοι που μαζί με τα προϊόντα τουςεξάγουν στη Δύση και ανεργία.
Βλέπετε, οι δουλειές μεταναστεύουν ανατολικά, σεεργοστάσια με φθηνότερο κόστος παραγωγής. Είναι μια ενδιαφέρουσα πολιτικήυπόθεση εργασίας σε μια Ευρώπη που ταλανίζεται από φυγόκεντρες δυνάμεις - αςμην ξεχνάμε την άνοδο της άκρας Δεξιάς.
Οπως επισημαίνει ο διευθυντής σύνταξης του «ΝουβέλΟμπζερβατέρ» Λοράν Ζοφρέν, οι υποψήφιοι θέλουν να μεταρρυθμίσουν το τραπεζικόσύστημα, θέλουν να ενισχύσουν τις δημόσιες υπηρεσίες, θέλουν να καταπολεμήσουντο δημόσιο χρέος με τη βοήθεια ενός πιο δίκαιου φορολογικού συστήματος, καιθέλουν να προωθήσουν την ανάπτυξη με μια πολιτική επιλεκτικών επενδύσεων.Εντάξει... Και εγώ τα θέλω αυτά... Ο Φρανσουά Ολάντ εκπροσωπεί τομιτερανοζοσπενικό κέντρο. Αλλά -και εφόσον φυσικά κερδίσει και την Κυριακή 6ηΜαΐου- θα ακολουθήσει μια πολιτική που θα κινείται αριστερότερα απόοποιονδήποτε σημερινό Ευρωπαίο ηγέτη.
Η προσαρμογή στα νέα παγκόσμια δεδομένα είναι δυνατήχωρίς την κατασκευή τειχών, λέει στη «Λιμπερασιόν» ο Φιλίπ Αγκιόν, καθηγητήςΟικονομίας στο Χάρβαρντ. Οι Γερμανοί και οι Σκανδιναβοί δείχνουν τον δρόμο. Οιοικονομίες των χωρών τους είναι ανοιχτές, στηρίζονται στις εξαγωγές καικατόρθωσαν να επωφεληθούν από την παγκοσμιοποίηση. Χάρη στην ισχυρή σύνδεση τωνεπιχειρήσεων με το σύστημα μαθητείας, οι Γερμανοί διατήρησαν στο έδαφός τουςμια έντονη βιομηχανική δραστηριότητα. Η παγκοσμιοποίηση είναι αναπόφευκτη καιπροσφέρει νέες διεξόδους στις παλιές ανεπτυγμένες οικονομίες μας. Υπό τον όρονα προσαρμοστεί το εκπαιδευτικό σύστημα και το κοινωνικό μοντέλο. Γιατίαυξάνονται οι μισθοί στην Κίνα; Επειδή η χώρα πλουτίζει. Τι κερδίζει η Δύση;Μια νέα αγορά για τις επιχειρήσεις της. Επωφελούνται οι εργαζόμενοι; ΣτηΓερμανία, ναι. Είναι ένα από τα κλειδιά της επιτυχίας της.
Και καλά όλα αυτά... Ομως, η άποψη που στην κυριολεξίαταράζει τα νεύρα των Γάλλων αναφέρεται στο ενδεχόμενο η χώρα τους να είναι έναςακόμη «αδύναμος κρίκος» της Ευρωζώνης. Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, η μία μετάτην άλλη, οι χώρες του ευρώ χρεοκόπησαν. Ποια έπεται, λοιπόν; Οι περισσότεροιθα δείξουν την Ισπανία. Κάποιοι την Ιταλία. Ομως, οι Γάλλοι κοιτάζουν με αγωνίατη χώρα τους καθώς το χρέος της επιδεινώνεται διαρκώς και χάνει σε ανταγωνιστικότηταέναντι της Γερμανίας! Δεν υπάρχει, βεβαίως, έλλειψη υποψηφίων για το επόμενοσκέλος της ευρωπαϊκής κρίσης εμπιστοσύνης. Η Ισπανία βίωσε μια φούσκα ακινήτωνεξίσου διογκωμένη όσο της Ιρλανδίας που έχει διαλύσει το τραπεζικό της σύστημακαι έχει από τα μεγαλύτερα δημοσιονομικά ελλείμματα στην Ευρωζώνη. Η Ιταλίαέχει ένα δημόσιο χρέος σχεδόν εξίσου υψηλό με της Ελλάδας και μάχεται νααναπτυχθεί από γενέσεως ευρώ. Το ίδιο και η Πορτογαλία. Εν μέσω αυτών, η Γαλλίακατόρθωσε να ξεφύγει από το ραντάρ. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία τηςΕυρωζώνης και παραμένει εύπορη, έστω και αν το ΑΕΠ της αυξήθηκε μόλις κατά 1,6%κατά μέσον όρο την τελευταία εικοσαετία.
πηγη:kathimerini
liberals10
Η πρώτη Κυριακή, αύριο, είναι αυτή που οι ψηφοφόροι δίνουν μηνύματα. Αραγεανατέλλει και πάλι η Αριστερά με κεφαλαίο Α; Είναι μια ενδιαφέρουσα πολιτικήυπόθεση εργασίας σε μια Ευρώπη που ταλανίζεται από φυγόκεντρες δυνάμεις - αςμην ξεχνάμε την άνοδο της άκρας Δεξιάς.
Ωστόσο, είναι σαφές ότι κλείνει ο κύκλος του φλερτσοσιαλιστών, σοσιαλδημοκρατών και κεντροαριστερών με την οικονομία της αγοράς.Οι περιπτώσεις Κλίντον, Μπλερ, Μπράουν και Σρέντερ, αποτελούν παρελθόν. Λογικό.Από τη μια είναι οι τραπεζίτες τους οποίους αιωνίως ξεχρεώνουν τα κράτη -δηλαδή ο φορολογούμενος. Από την άλλη, οι Κινέζοι που μαζί με τα προϊόντα τουςεξάγουν στη Δύση και ανεργία.
Βλέπετε, οι δουλειές μεταναστεύουν ανατολικά, σεεργοστάσια με φθηνότερο κόστος παραγωγής. Είναι μια ενδιαφέρουσα πολιτικήυπόθεση εργασίας σε μια Ευρώπη που ταλανίζεται από φυγόκεντρες δυνάμεις - αςμην ξεχνάμε την άνοδο της άκρας Δεξιάς.
Οπως επισημαίνει ο διευθυντής σύνταξης του «ΝουβέλΟμπζερβατέρ» Λοράν Ζοφρέν, οι υποψήφιοι θέλουν να μεταρρυθμίσουν το τραπεζικόσύστημα, θέλουν να ενισχύσουν τις δημόσιες υπηρεσίες, θέλουν να καταπολεμήσουντο δημόσιο χρέος με τη βοήθεια ενός πιο δίκαιου φορολογικού συστήματος, καιθέλουν να προωθήσουν την ανάπτυξη με μια πολιτική επιλεκτικών επενδύσεων.Εντάξει... Και εγώ τα θέλω αυτά... Ο Φρανσουά Ολάντ εκπροσωπεί τομιτερανοζοσπενικό κέντρο. Αλλά -και εφόσον φυσικά κερδίσει και την Κυριακή 6ηΜαΐου- θα ακολουθήσει μια πολιτική που θα κινείται αριστερότερα απόοποιονδήποτε σημερινό Ευρωπαίο ηγέτη.
Η προσαρμογή στα νέα παγκόσμια δεδομένα είναι δυνατήχωρίς την κατασκευή τειχών, λέει στη «Λιμπερασιόν» ο Φιλίπ Αγκιόν, καθηγητήςΟικονομίας στο Χάρβαρντ. Οι Γερμανοί και οι Σκανδιναβοί δείχνουν τον δρόμο. Οιοικονομίες των χωρών τους είναι ανοιχτές, στηρίζονται στις εξαγωγές καικατόρθωσαν να επωφεληθούν από την παγκοσμιοποίηση. Χάρη στην ισχυρή σύνδεση τωνεπιχειρήσεων με το σύστημα μαθητείας, οι Γερμανοί διατήρησαν στο έδαφός τουςμια έντονη βιομηχανική δραστηριότητα. Η παγκοσμιοποίηση είναι αναπόφευκτη καιπροσφέρει νέες διεξόδους στις παλιές ανεπτυγμένες οικονομίες μας. Υπό τον όρονα προσαρμοστεί το εκπαιδευτικό σύστημα και το κοινωνικό μοντέλο. Γιατίαυξάνονται οι μισθοί στην Κίνα; Επειδή η χώρα πλουτίζει. Τι κερδίζει η Δύση;Μια νέα αγορά για τις επιχειρήσεις της. Επωφελούνται οι εργαζόμενοι; ΣτηΓερμανία, ναι. Είναι ένα από τα κλειδιά της επιτυχίας της.
Και καλά όλα αυτά... Ομως, η άποψη που στην κυριολεξίαταράζει τα νεύρα των Γάλλων αναφέρεται στο ενδεχόμενο η χώρα τους να είναι έναςακόμη «αδύναμος κρίκος» της Ευρωζώνης. Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, η μία μετάτην άλλη, οι χώρες του ευρώ χρεοκόπησαν. Ποια έπεται, λοιπόν; Οι περισσότεροιθα δείξουν την Ισπανία. Κάποιοι την Ιταλία. Ομως, οι Γάλλοι κοιτάζουν με αγωνίατη χώρα τους καθώς το χρέος της επιδεινώνεται διαρκώς και χάνει σε ανταγωνιστικότηταέναντι της Γερμανίας! Δεν υπάρχει, βεβαίως, έλλειψη υποψηφίων για το επόμενοσκέλος της ευρωπαϊκής κρίσης εμπιστοσύνης. Η Ισπανία βίωσε μια φούσκα ακινήτωνεξίσου διογκωμένη όσο της Ιρλανδίας που έχει διαλύσει το τραπεζικό της σύστημακαι έχει από τα μεγαλύτερα δημοσιονομικά ελλείμματα στην Ευρωζώνη. Η Ιταλίαέχει ένα δημόσιο χρέος σχεδόν εξίσου υψηλό με της Ελλάδας και μάχεται νααναπτυχθεί από γενέσεως ευρώ. Το ίδιο και η Πορτογαλία. Εν μέσω αυτών, η Γαλλίακατόρθωσε να ξεφύγει από το ραντάρ. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία τηςΕυρωζώνης και παραμένει εύπορη, έστω και αν το ΑΕΠ της αυξήθηκε μόλις κατά 1,6%κατά μέσον όρο την τελευταία εικοσαετία.
πηγη:kathimerini
liberals10
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Θέλουν να εξαφανίσουν την ελληνική γλώσσα!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
