2014-04-21 11:50:10
Η Ευρωλίγκα έκανε… focus στον Γιώργο Πρίντεζη, ο οποίος μίλησε για το… ιδιαίτερο σουτ του, το οποίο χάρισε ένα ευρωπαϊκό τίτλο στον Ολυμπιακό, ενώ παράλληλα αναφέρθηκε στο μυστικό της επιτυχίας των ερυθρόλευκων.
Ο διεθνής πάουερ φόργουορντ του πρωταθλητή Ευρώπης μίλησε αρχικά για το… ιδιαίτερο σουτ που είναι σήμα κατατεθέν του, μετά το καλάθι στον τελικό της Πόλης το 2012: «Ενδεχομένως να θυμούνται αυτήν την προσπάθεια, διότι ήταν το τελευταίο σουτ στην Κωνσταντινούπολη, αυτό που διαμόρφωσε το αποτέλεσμα στον τελικό είναι κάτι σαν floater, αλλά ίσως ο τρόπος με τον οποίον το κάνω, να είναι... λίγο διαφορετικός. Απ' όταν ήμουν νέος σκόραρα κατ' αυτόν τον τρόπο, το δούλεψα πολύ και νιώθω πολύ άνετα όταν σουτάρω έτσι. Ίσως να είναι η αγαπημένη μου κίνηση και για αυτό συνεχίζω και την κάνω».
Ο Πρίντεζης ρωτήθηκε για το μυστικό της επιτυχίας του Ολυμπιακού και απάντησε ότι: «Πάντα είναι σημαντικό για κάθε ομάδα να 'χει πολλούς γηγενείς. Τις άσχημες στιγμές, είμαστε όλοι μαζί και ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε. Έχουμε καλύτερο ομαδικό πνεύμα».
Για να συμπληρώσει: «Ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα ταλαντούχος παίκτης. Πάντα έπρεπε να δουλεύω πολύ σκληρά. Για παράδειγμα, δεν σταματώ τα καλοκαίρι, ούτε πηγαίνω διακοπές. Προσπαθώ κάθε χρόνο να κερδίζω τη θέση μου στο ρόστερ. Απ' όταν ήμουν μικρός έπαιζα σε μια πολύ μεγάλη ομάδα, όπως είναι ο Ολυμπιακός. Οπότε κάθε χρόνο είχα άλλους παίκτες μπροστά μου και έπρεπε να προσπαθώ σκληρά για να κερδίζω το σεβασμό των προπονητών μου και τη θέση στο ρόστερ. Ενδεχομένως να χρειάστηκε να δουλεύω διπλάσια από ό,τι όλοι οι άλλοι. Να βλέπω τις αδυναμίες μου και να προσπαθώ να τις βελτιώνω, όπως και να κάνω 100% ό,τι μου έλεγαν πως χρειάζεται να κάνω, ώστε να παίζω στο ύψιστο επίπεδο».
Για το τέλος, είχε να αφηγηθεί μια ιδιαίτερη ιστορία από το ντραφτ του 2007, όταν επελέγη από τους Σαν Αντόνιο Σπερς στο Νο. 58: «Ήμουν πολύ νέος και ήταν η πρώτη φορά που ταξίδευα εκτός Ευρώπης. Κανείς δεν μου είπε ότι στο ντραφτ πρέπει να βάλω σακάκι, να φορέσω τα καλά μου. Μία ώρα πριν τη διαδικασία, κάποιος μου είπε "πού νομίζεις πως πας έτσι; Πού νομίζεις ότι βρίσκεσαι;". Είχα 20 λεπτά να βρω σακάκι, στη Νέα Υόρκη και να φτάσω στο χώρο του ντραφτ. Πήρα ένα ποδήλατο από αυτά που οδηγούν οι Κινέζοι και ήμουν με το σακάκι στο χέρι, ενώ όλοι οι άλλοι έρχονταν με λιμουζίνες και άλλα τεράστια αυτοκίνητα».
Δείτε το
olympiacos-blog
Ο διεθνής πάουερ φόργουορντ του πρωταθλητή Ευρώπης μίλησε αρχικά για το… ιδιαίτερο σουτ που είναι σήμα κατατεθέν του, μετά το καλάθι στον τελικό της Πόλης το 2012: «Ενδεχομένως να θυμούνται αυτήν την προσπάθεια, διότι ήταν το τελευταίο σουτ στην Κωνσταντινούπολη, αυτό που διαμόρφωσε το αποτέλεσμα στον τελικό είναι κάτι σαν floater, αλλά ίσως ο τρόπος με τον οποίον το κάνω, να είναι... λίγο διαφορετικός. Απ' όταν ήμουν νέος σκόραρα κατ' αυτόν τον τρόπο, το δούλεψα πολύ και νιώθω πολύ άνετα όταν σουτάρω έτσι. Ίσως να είναι η αγαπημένη μου κίνηση και για αυτό συνεχίζω και την κάνω».
Ο Πρίντεζης ρωτήθηκε για το μυστικό της επιτυχίας του Ολυμπιακού και απάντησε ότι: «Πάντα είναι σημαντικό για κάθε ομάδα να 'χει πολλούς γηγενείς. Τις άσχημες στιγμές, είμαστε όλοι μαζί και ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε. Έχουμε καλύτερο ομαδικό πνεύμα».
Για να συμπληρώσει: «Ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα ταλαντούχος παίκτης. Πάντα έπρεπε να δουλεύω πολύ σκληρά. Για παράδειγμα, δεν σταματώ τα καλοκαίρι, ούτε πηγαίνω διακοπές. Προσπαθώ κάθε χρόνο να κερδίζω τη θέση μου στο ρόστερ. Απ' όταν ήμουν μικρός έπαιζα σε μια πολύ μεγάλη ομάδα, όπως είναι ο Ολυμπιακός. Οπότε κάθε χρόνο είχα άλλους παίκτες μπροστά μου και έπρεπε να προσπαθώ σκληρά για να κερδίζω το σεβασμό των προπονητών μου και τη θέση στο ρόστερ. Ενδεχομένως να χρειάστηκε να δουλεύω διπλάσια από ό,τι όλοι οι άλλοι. Να βλέπω τις αδυναμίες μου και να προσπαθώ να τις βελτιώνω, όπως και να κάνω 100% ό,τι μου έλεγαν πως χρειάζεται να κάνω, ώστε να παίζω στο ύψιστο επίπεδο».
Για το τέλος, είχε να αφηγηθεί μια ιδιαίτερη ιστορία από το ντραφτ του 2007, όταν επελέγη από τους Σαν Αντόνιο Σπερς στο Νο. 58: «Ήμουν πολύ νέος και ήταν η πρώτη φορά που ταξίδευα εκτός Ευρώπης. Κανείς δεν μου είπε ότι στο ντραφτ πρέπει να βάλω σακάκι, να φορέσω τα καλά μου. Μία ώρα πριν τη διαδικασία, κάποιος μου είπε "πού νομίζεις πως πας έτσι; Πού νομίζεις ότι βρίσκεσαι;". Είχα 20 λεπτά να βρω σακάκι, στη Νέα Υόρκη και να φτάσω στο χώρο του ντραφτ. Πήρα ένα ποδήλατο από αυτά που οδηγούν οι Κινέζοι και ήμουν με το σακάκι στο χέρι, ενώ όλοι οι άλλοι έρχονταν με λιμουζίνες και άλλα τεράστια αυτοκίνητα».
Δείτε το
olympiacos-blog
VIDEO
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
