2014-04-24 17:48:02
του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου
ΜΑΗΣ-23-2002-Πέμπτη
Ξημέρωσε η 6η και τελευταία ημέρα παραμονής μας στο Άγιον Όρος. Ξυπνήσαμε γύρω στις 6 π.μ και πήγαμε στο Καθολικό για τον Όρθρο και την Θεία Λειτουργία, μέχρι τις 8 π.μ. Έπειτα από ένα καφέ και διάλλειμα μισής ώρας, κατεβήκαμε στο παλαιό Καθολικό του μοναστηριού με τις ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες του, για τη διάρκεια μισής ώρας παράκληση προς τον προστάτη της μονής, Άγιο Γεώργιο. Εδώ, όπως και σε άλλες περιστάσεις, έδωσα ονόματα οικείων και γνωστών προς μνημόνευση, υπέρ υγείας, φωτισμού και αναπαύσεως.
Φορτωθήκαμε τους σάκους μας και οι 5 και πήραμε το μισής περίπου ώρας, παραθαλάσσιο μονοπάτι, που θα μας έφερνε στη μονή του Δοχειαρείου για το προσκύνημα της «Γοργοϋπηκόου». Φτάσαμε στη μονή Δοχειαρίου, όπου ο υψηλός αμυντικός πύργος της δεσπόζει εντυπωσιακός πάνω από το υπόλοιπο πετρόκτιστο οικοδομικό συγκρότημα, που έχει φρουριακή όψη
. Ένα από τα όμορφα μοναστήρια, που όμως δεν δέχεται εύκολα επισκέπτες για διανυκτέρευση. Σταθήκαμε ευτυχείς να βρούμε ανοικτό το παρεκκλήσι, όπου φυλάσσεται η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της καλουμένης «Γοργοϋπηκόου» (τοιχογραφία), και έτσι μπορέσαμε να προσκυνήσουμε την Χάρη της. Εντυπωσιακές ήταν και οι τοιχογραφίες στο νάρθηκα του Καθολικού, από τον Κρητικό ζωγράφο Τζώρτζη, του 15ου αιώνα, με θέμα την Δευτέρα Παρουσία, την Κρίση, την Κόλαση και σκηνές της Αποκάλυψης. Η μονή τιμάται επ΄ονόματι των Αγίων Αρχαγγέλων, υπάρχει μάλιστα και εξωτερικό προσκύνημα, με την εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ πάνω σε λευκό άλογο, που εκδιώκει ομάδα πειρατών οι οποίοι πέφτουν στην θάλασσα για να σωθούν. Το προσκύνημα, είναι ενθύμιση αυτού του θαύματος που συνέβη πραγματικά, όταν κάποτε ομάδες πειρατών πολιορκούσαν τη μονή με σκοπό την λεηλασία της.
Μετά το προσκύνημα και μια σύντομη, χαλαρωτική περιδιάβαση σε άλλους εξωτερικούς χώρους, κατηφορίσαμε το σύντομο μονοπάτι μέχρι την προβλήτα της μονής. Μέρα πολύ ζεστή, ηλιόλουστη, περασμένο μεσημέρι, περιμένουμε το πλοιάριο που θα μας πάρει από το Άγιον Όρος, για να μας βγάλει στον «κόσμο», στην Ουρανούπολη. Ήρθε, λοιπόν, η ημέρα της επιστροφής μας στην πολύβουη κοσμική ζωή, εκεί που δοκιμάζονται και ταυτόχρονα πρέπει να γίνονται πράξεις, όλα τα ηθικά διδάγματα και οι πνευματικές συνειδητοποιήσεις.
Η αναχώρηση μου από τον Άθω, η τρίτη κατά σειρά, συνοδεύεται από ένα βαθύ αίσθημα εκπλήρωσης του σκοπού της επίσκεψης, θείας δωρεάς και προσωπικής μετάνοιας. Γνωρίζω πλέον, εκ πείρας, ότι είμαι ένας άνθρωπος γεμάτος αδυναμίες και πάθη, όπως άλλωστε είμαστε όλοι. Έχω, ή νομίζω πως έχω, μια ξεκάθαρη αρκετά γνώση περί της πνευματικής ζωής και του θείου θελήματος. Τέτοια, που μου στερεί την όποια πρόφαση δικαιολογίας περί άγνοιας και με καθιστά προσωπικά υπεύθυνο για τις επιλογές μου τις ηθικές. Οποιαδήποτε, λοιπόν, πτώση μου στο μέλλον, είναι αναμενόμενη, ως τέτοιος εμπαθής που είμαι, και ακόμη θα είναι δείγμα της διαρκούς αναξιότητας και του εγωϊσμού που με περιβάλλει. Έχω την επιθυμία, όμως, να γίνω καλύτερος, να παλαίψω με την βοήθεια του θεού το φθαρμένο κομμάτι του εαυτού μου και να ανακαινιστώ. Γνωρίζω πως δεν είναι εύκολος, ούτε σύντομος αυτός ο αγώνας. Θα πέσω, θα ξανασηκωθώ, πάλι με το βλέμμα προσηλωμένο στον Κύριο και φωνάζοντας με δυνατή φωνή: «Ιησού, Υιέ Δαβίδ, ελέησον με!».
Ουρανούπολη: Αποβιβαστήκαμε γύρω στις 2.30 μ.μ, και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Ο Τάκης είναι ενθουσιασμένος με αυτή την πνευματική του εμπειρία, που τον έκανε να αλλάξει θετικά τη γνώμη του για το μοναχισμό και την Ορθόδοξη Εκκλησία. Στις 6.30 μ.μ, κάναμε μια ενδιαφέρουσα επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας, όπου είδαμε τους Βασιλικούς τάφους και αυτόν του Φιλίππου. Ωραίο επιμορφωτικό διάλειμμα, χάρις στην προθυμία και την επιμονή του Τάκη, να πάμε ως εκεί. Στις 11 μ.μ, κάναμε μισής ώρας στάση στον Άγιο Κωνσταντίνο Στυλίδας, για να φάμε κάτι ελαφρύ. Αθήνα, περίπου στις 2 π.μ.
* Σημ: (Το απόσπασμα είναι από τις ημερολογιακές σημειώσεις μου με τον τίτλο: «ΝΥΧΤΕΡΙΝΑ ΒΙΒΛΙΑ»)
Το σχέδιο της μονής με μολύβι, είναι του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου.
http://peritexnisologos.blogspot.gr
ΜΑΗΣ-23-2002-Πέμπτη
Ξημέρωσε η 6η και τελευταία ημέρα παραμονής μας στο Άγιον Όρος. Ξυπνήσαμε γύρω στις 6 π.μ και πήγαμε στο Καθολικό για τον Όρθρο και την Θεία Λειτουργία, μέχρι τις 8 π.μ. Έπειτα από ένα καφέ και διάλλειμα μισής ώρας, κατεβήκαμε στο παλαιό Καθολικό του μοναστηριού με τις ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες του, για τη διάρκεια μισής ώρας παράκληση προς τον προστάτη της μονής, Άγιο Γεώργιο. Εδώ, όπως και σε άλλες περιστάσεις, έδωσα ονόματα οικείων και γνωστών προς μνημόνευση, υπέρ υγείας, φωτισμού και αναπαύσεως.
Φορτωθήκαμε τους σάκους μας και οι 5 και πήραμε το μισής περίπου ώρας, παραθαλάσσιο μονοπάτι, που θα μας έφερνε στη μονή του Δοχειαρείου για το προσκύνημα της «Γοργοϋπηκόου». Φτάσαμε στη μονή Δοχειαρίου, όπου ο υψηλός αμυντικός πύργος της δεσπόζει εντυπωσιακός πάνω από το υπόλοιπο πετρόκτιστο οικοδομικό συγκρότημα, που έχει φρουριακή όψη
Μετά το προσκύνημα και μια σύντομη, χαλαρωτική περιδιάβαση σε άλλους εξωτερικούς χώρους, κατηφορίσαμε το σύντομο μονοπάτι μέχρι την προβλήτα της μονής. Μέρα πολύ ζεστή, ηλιόλουστη, περασμένο μεσημέρι, περιμένουμε το πλοιάριο που θα μας πάρει από το Άγιον Όρος, για να μας βγάλει στον «κόσμο», στην Ουρανούπολη. Ήρθε, λοιπόν, η ημέρα της επιστροφής μας στην πολύβουη κοσμική ζωή, εκεί που δοκιμάζονται και ταυτόχρονα πρέπει να γίνονται πράξεις, όλα τα ηθικά διδάγματα και οι πνευματικές συνειδητοποιήσεις.
Η αναχώρηση μου από τον Άθω, η τρίτη κατά σειρά, συνοδεύεται από ένα βαθύ αίσθημα εκπλήρωσης του σκοπού της επίσκεψης, θείας δωρεάς και προσωπικής μετάνοιας. Γνωρίζω πλέον, εκ πείρας, ότι είμαι ένας άνθρωπος γεμάτος αδυναμίες και πάθη, όπως άλλωστε είμαστε όλοι. Έχω, ή νομίζω πως έχω, μια ξεκάθαρη αρκετά γνώση περί της πνευματικής ζωής και του θείου θελήματος. Τέτοια, που μου στερεί την όποια πρόφαση δικαιολογίας περί άγνοιας και με καθιστά προσωπικά υπεύθυνο για τις επιλογές μου τις ηθικές. Οποιαδήποτε, λοιπόν, πτώση μου στο μέλλον, είναι αναμενόμενη, ως τέτοιος εμπαθής που είμαι, και ακόμη θα είναι δείγμα της διαρκούς αναξιότητας και του εγωϊσμού που με περιβάλλει. Έχω την επιθυμία, όμως, να γίνω καλύτερος, να παλαίψω με την βοήθεια του θεού το φθαρμένο κομμάτι του εαυτού μου και να ανακαινιστώ. Γνωρίζω πως δεν είναι εύκολος, ούτε σύντομος αυτός ο αγώνας. Θα πέσω, θα ξανασηκωθώ, πάλι με το βλέμμα προσηλωμένο στον Κύριο και φωνάζοντας με δυνατή φωνή: «Ιησού, Υιέ Δαβίδ, ελέησον με!».
Ουρανούπολη: Αποβιβαστήκαμε γύρω στις 2.30 μ.μ, και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Ο Τάκης είναι ενθουσιασμένος με αυτή την πνευματική του εμπειρία, που τον έκανε να αλλάξει θετικά τη γνώμη του για το μοναχισμό και την Ορθόδοξη Εκκλησία. Στις 6.30 μ.μ, κάναμε μια ενδιαφέρουσα επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας, όπου είδαμε τους Βασιλικούς τάφους και αυτόν του Φιλίππου. Ωραίο επιμορφωτικό διάλειμμα, χάρις στην προθυμία και την επιμονή του Τάκη, να πάμε ως εκεί. Στις 11 μ.μ, κάναμε μισής ώρας στάση στον Άγιο Κωνσταντίνο Στυλίδας, για να φάμε κάτι ελαφρύ. Αθήνα, περίπου στις 2 π.μ.
* Σημ: (Το απόσπασμα είναι από τις ημερολογιακές σημειώσεις μου με τον τίτλο: «ΝΥΧΤΕΡΙΝΑ ΒΙΒΛΙΑ»)
Το σχέδιο της μονής με μολύβι, είναι του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου.
http://peritexnisologos.blogspot.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Δυτική Ελλάδα: Μέτρα για τις κατολισθήσεις στην Παλιοβούνα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
