2014-04-29 07:01:01
ΕΝ ΑΜΦΙΒΟΛΩ Ο ΗΓΕΜΟΝΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΗΠΑ
Γράφει ο Ιωάννης Δημητρόπουλος
Αντιστράτηγος ε.α – Μαθηματικός
Mετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού κόσμου στο τέλος της δεκαετίας του 1980 και την ταυτόχρονη “εξαφάνιση” του ψυχροπολεμικού συστήματος της διεθνούς ισορροπίας, οι HΠA αναδείχθηκαν ως η μόνη πραγματική υπερδύναμη της παγκόσμιας γεω-πολιτικής –οικονομικής και-στρατηγικής τάξης.
Από το 1990 και εντεύθεν οι ΗΠΑ, είναι η στρατιωτικά και οικονομικά ισχυρότερη χώρα της Γης.
Στρατιωτικά, διαθέτει αξιόλογο πυρηνικό οπλοστάσιο, άριστο τεχνικό επίπεδο και στρατιώτες πειθαρχημένους και αποφασισμένους για την εκπλήρωση της αποστολής τους. Η συνοχή τους βασίζεται όχι στην εθνική τους καταγωγή αλλά στη θέληση τους να υπερασπιστούν τις αρχές του συντάγματός τους για «ελευθερία, δημοκρατία, ισότητα και αξιοκρατία» .
Από οικονομικής απόψεως η υπεροχή των ΗΠΑ είναι αδιαμφισβήτητη, καθόσον ενώ αντιπροσωπεύουν το 4,5% περίπου του παγκόσμιου πληθυσμού παράγουν το 1/4 των συνολικών αγαθών και υπηρεσιών και το ΑΕΠ τους είναι ίσο με το 1/3,6 του αντίστοιχου ΑΕΠ όλων των άλλων χωρών μαζί.
Ως τέτοια δύναμη, λοιπόν, που είναι οι ΗΠΑ, κατέχουν κυρίαρχη θέση σε πλανητικό επίπεδο και αποτελούν τον μοναδικό εγγυητή της διεθνούς ασφάλειας και σταθερότητας. Χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος «πλανητάρχης» που έχει δοθεί στον πρόεδρο των ΗΠΑ από τα ΜΜΕ και τον τύπο προκειμένου να εμφανίζουν αυτόν ως παγκόσμιο κυβερνήτη, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο έμφαση στον καθοριστικό ρόλο που πρέπει να διαδραματίζει στη διαμόρφωση των διεθνών εξελίξεων.
Όμως, παρά ταύτα ο πρόεδρος των ΗΠΑ το τελευταίο οκτάμηνο , λόγω της αμηχανίας, της διστακτικότητας και της αναβλητικότητας που επέδειξε στο χειρισμό των κρίσεων στη Συρία και στην Ουκρανία, απέτυχε να ελέγξει τις εξελίξεις με αποτέλεσμα να παραχωρήσει, για πρώτη φορά από το 1990, χώρο και ρόλο στη Ρωσία, η οποία κατάφερε τόσο στη Συρία τον Αύγουστο του 2013 ,όσο και στην Ουκρανία τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 2014 να οδηγήσει τη μόνη υπερδύναμη του πλανήτη( τις ΗΠΑ) σε αδιέξοδο, να κλονίσει την αξιοπιστία της και να θέσει σε αμφιβολία την ηγεμονία της.
Ευνόητο είναι ότι η Ρωσία εξακολουθεί εξ αντικειμένου να αποτελεί μια ισχυρή περιφερειακή στρατιωτική δύναμη , η οποία δεν είναι σε θέση να εμφανιστεί ως ισότιμος εταίρος των ΗΠΑ σε έναν ανταγωνισμό διεθνών επιρροών, καθόσον υστερεί κατά πολύ αυτών και στρατιωτικά και οικονομικά. Η άποψη ορισμένων αναλυτών ότι η Ρωσία αποτελεί τον αντιδυτικό συνασπισμό είναι εκτός πραγματικότητας και δηλώνει απλώς το στείρο και δογματικό αντιαμερικανισμό τους.
Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι η κρίση στην Ουκρανία έφερε στην επιφάνεια και άλλα δύο θέματα :
Πρώτον, την αδυναμία της ΕΕ για τον χειρισμό τέτοιων ζητημάτων και την άκριτη προσκόλλησή της στις ΗΠΑ. Η Ευρώπη εμφανίσθηκε για μιαν ακόμη φορά ανίκανη να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά μία κρίση που συνέβη στην γειτονιά της. Ενώ οι εξελίξεις απαιτούσαν την άμεση δράση της ΕΕ, αυτή κατακερματισμένη χανόταν σε θέματα διαδικαστικού χαρακτήρα.
Δεύτερον, την έλλειψη αποτελεσματικής στρατηγικής εκ μέρους του ΝΑΤΟ, το οποίο παρά την προς ανατολάς επέκτασή του με την ένταξη στους κόλπους του χωρών τού διαλυθέντος Συμφώνου της Βαρσοβίας, δεν κατάφερε με τις κινήσεις του να αποτρέψει τις απειλές του Πούτιν σε μια φιλική προς αυτό χώρα. Με απλά λόγια, η αξιοπιστία της προεκταθείσης προς ανατολάς αποτρεπτικής απειλής του ΝΑΤΟ αποδείχθηκε ανύπαρκτη διότι δεν στάθηκε ικανή να υποχρεώσει τον πρώην αντισυνταγματάρχη της ΚGB να μην υλοποιήσει τις προθέσεις του.
Κλείνοντας, επισημαίνουμε ότι για να συνεχίζουν οι ΗΠΑ να ασκούν παγκόσμια οικονομική ,πολιτική και στρατιωτική επιρροή και να μην αμφισβητείται η ηγεμονία τους από περιφερειακές δυνάμεις θα πρέπει η ηγεσία τους να ηγείται των εξελίξεων και να μην έπεται αυτών.
Σχετικά άρθρα: ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΟΥ ΧΗΜΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ και ΤΟ ΜΗΛΟΝ ΤΗΣ ΕΡΙΔΟΣ στο Kranos. gr.
kranos
Γράφει ο Ιωάννης Δημητρόπουλος
Αντιστράτηγος ε.α – Μαθηματικός
Mετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού κόσμου στο τέλος της δεκαετίας του 1980 και την ταυτόχρονη “εξαφάνιση” του ψυχροπολεμικού συστήματος της διεθνούς ισορροπίας, οι HΠA αναδείχθηκαν ως η μόνη πραγματική υπερδύναμη της παγκόσμιας γεω-πολιτικής –οικονομικής και-στρατηγικής τάξης.
Από το 1990 και εντεύθεν οι ΗΠΑ, είναι η στρατιωτικά και οικονομικά ισχυρότερη χώρα της Γης.
Στρατιωτικά, διαθέτει αξιόλογο πυρηνικό οπλοστάσιο, άριστο τεχνικό επίπεδο και στρατιώτες πειθαρχημένους και αποφασισμένους για την εκπλήρωση της αποστολής τους. Η συνοχή τους βασίζεται όχι στην εθνική τους καταγωγή αλλά στη θέληση τους να υπερασπιστούν τις αρχές του συντάγματός τους για «ελευθερία, δημοκρατία, ισότητα και αξιοκρατία» .
Από οικονομικής απόψεως η υπεροχή των ΗΠΑ είναι αδιαμφισβήτητη, καθόσον ενώ αντιπροσωπεύουν το 4,5% περίπου του παγκόσμιου πληθυσμού παράγουν το 1/4 των συνολικών αγαθών και υπηρεσιών και το ΑΕΠ τους είναι ίσο με το 1/3,6 του αντίστοιχου ΑΕΠ όλων των άλλων χωρών μαζί.
Ως τέτοια δύναμη, λοιπόν, που είναι οι ΗΠΑ, κατέχουν κυρίαρχη θέση σε πλανητικό επίπεδο και αποτελούν τον μοναδικό εγγυητή της διεθνούς ασφάλειας και σταθερότητας. Χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος «πλανητάρχης» που έχει δοθεί στον πρόεδρο των ΗΠΑ από τα ΜΜΕ και τον τύπο προκειμένου να εμφανίζουν αυτόν ως παγκόσμιο κυβερνήτη, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο έμφαση στον καθοριστικό ρόλο που πρέπει να διαδραματίζει στη διαμόρφωση των διεθνών εξελίξεων.
Όμως, παρά ταύτα ο πρόεδρος των ΗΠΑ το τελευταίο οκτάμηνο , λόγω της αμηχανίας, της διστακτικότητας και της αναβλητικότητας που επέδειξε στο χειρισμό των κρίσεων στη Συρία και στην Ουκρανία, απέτυχε να ελέγξει τις εξελίξεις με αποτέλεσμα να παραχωρήσει, για πρώτη φορά από το 1990, χώρο και ρόλο στη Ρωσία, η οποία κατάφερε τόσο στη Συρία τον Αύγουστο του 2013 ,όσο και στην Ουκρανία τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 2014 να οδηγήσει τη μόνη υπερδύναμη του πλανήτη( τις ΗΠΑ) σε αδιέξοδο, να κλονίσει την αξιοπιστία της και να θέσει σε αμφιβολία την ηγεμονία της.
Ευνόητο είναι ότι η Ρωσία εξακολουθεί εξ αντικειμένου να αποτελεί μια ισχυρή περιφερειακή στρατιωτική δύναμη , η οποία δεν είναι σε θέση να εμφανιστεί ως ισότιμος εταίρος των ΗΠΑ σε έναν ανταγωνισμό διεθνών επιρροών, καθόσον υστερεί κατά πολύ αυτών και στρατιωτικά και οικονομικά. Η άποψη ορισμένων αναλυτών ότι η Ρωσία αποτελεί τον αντιδυτικό συνασπισμό είναι εκτός πραγματικότητας και δηλώνει απλώς το στείρο και δογματικό αντιαμερικανισμό τους.
Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι η κρίση στην Ουκρανία έφερε στην επιφάνεια και άλλα δύο θέματα :
Πρώτον, την αδυναμία της ΕΕ για τον χειρισμό τέτοιων ζητημάτων και την άκριτη προσκόλλησή της στις ΗΠΑ. Η Ευρώπη εμφανίσθηκε για μιαν ακόμη φορά ανίκανη να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά μία κρίση που συνέβη στην γειτονιά της. Ενώ οι εξελίξεις απαιτούσαν την άμεση δράση της ΕΕ, αυτή κατακερματισμένη χανόταν σε θέματα διαδικαστικού χαρακτήρα.
Δεύτερον, την έλλειψη αποτελεσματικής στρατηγικής εκ μέρους του ΝΑΤΟ, το οποίο παρά την προς ανατολάς επέκτασή του με την ένταξη στους κόλπους του χωρών τού διαλυθέντος Συμφώνου της Βαρσοβίας, δεν κατάφερε με τις κινήσεις του να αποτρέψει τις απειλές του Πούτιν σε μια φιλική προς αυτό χώρα. Με απλά λόγια, η αξιοπιστία της προεκταθείσης προς ανατολάς αποτρεπτικής απειλής του ΝΑΤΟ αποδείχθηκε ανύπαρκτη διότι δεν στάθηκε ικανή να υποχρεώσει τον πρώην αντισυνταγματάρχη της ΚGB να μην υλοποιήσει τις προθέσεις του.
Κλείνοντας, επισημαίνουμε ότι για να συνεχίζουν οι ΗΠΑ να ασκούν παγκόσμια οικονομική ,πολιτική και στρατιωτική επιρροή και να μην αμφισβητείται η ηγεμονία τους από περιφερειακές δυνάμεις θα πρέπει η ηγεσία τους να ηγείται των εξελίξεων και να μην έπεται αυτών.
Σχετικά άρθρα: ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΟΥ ΧΗΜΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ και ΤΟ ΜΗΛΟΝ ΤΗΣ ΕΡΙΔΟΣ στο Kranos. gr.
kranos
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Απογοητευμένοι αξιωματικοί και οπλίτες από τη ζωή τους!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γιατί τα βάζει με την Κέιτι Πέρι;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
